Już na pierwszy rzut oka widać, że Canon 100D jest bardzo małym aparatem i w zasadzie nietrudno uwierzyć w to, że – jak twierdzi producent – jest to najmniejsza cyfrowa lustrzanka formatu APS-C. Jeżeli porównamy jego rozmiary do najmniejszych aparatów innych marek, zauważymy, że faktycznie tak jest. Warto jednak zwrócić uwagę, że według specyfikacji 100D jest mimo wszystko minimalnie grubszy od Pentaksa K-x. Jako ciekawostkę można również dodać, że testowany Canon jest mniejszy od Panasonika GH3. Także model G6 jest od niego szerszy i grubszy, choć z drugiej strony nieznacznie niższy. Wśród lustrzanek EOS 100D wygrywa również pod względem najniższej wagi, bowiem sam korpus waży tylko około 370 gramów.

Jeżeli chodzi o jakość wykonania i solidność aparatu, to trzeba mieć świadomość, że mamy jednak do czynienia z typowo amatorskim sprzętem. Już niska waga aparatu wskazuje na to, że konstrukcja korpusu opiera się na elementach z tworzywa sztucznego i nie ma co liczyć na chociażby częściowo metalowe fragmenty wzmacniające obudowę aparatu. Mimo to jednak korpus zachowuje się sztywno, a poszczególne elementy obudowy są dobrze do siebie dopasowane. Dzięki temu całość prezentuje się całkiem dobrze jak aparat amatorski. Dobre wrażenie robi również gumowy materiał wyściełający rękojeść aparatu oraz część tylnej ścianki. Poza tym, że spełnia on swoją rolę, prezentuje się estetycznie i nie wygląda tandetnie, jak to czasem się zdarza w aparatach niskiej klasy.

Zasilanie i gniazda

----- R E K L A M A -----

Canon 100D jest zasilany akumulatorem litowo-jonowym LP-E12 o pojemności 875 mAh i napięciu 7.2 V. Jest to ten sam akumulator, jaki został zastosowany w pierwszym bezlusterkowcu tej firmy. Według specyfikacji jego wydajność wynosi ok 380 zdjęć. Podczas testowania aparatu, na w pełni naładowanym akumulatorze byliśmy w stanie wykonać ponad 430 zdjęć. W przypadku EOS-a M narzekaliśmy na słabą wydajność tego akumulatora. W 100D jest lepiej pod tym względem, ale pod warunkiem, że podczas fotografowania korzystamy z wizjera. Ładowanie akumulatora dołączoną do aparatu ładowarką LC-E12 zabiera około 2 godzin. Opcjonalnie aparat można także zasilać kompatybilnym zasilaczem sieciowym ACK-E15.

EOS 100D współpracuje z kartami pamięci SD/SDHC oraz SDXC (także zgodnymi z UHS-1 i Eye-Fi). Kieszeń na kartę pamięci znajduje na spodzie aparatu bezpośrednio przy komorze akumulatora.

Na lewej ściance aparatu, pod jedną gumową zaślepką znajdziemy następujące złącza:

• gniazdo zewnętrznego mikrofonu stereo mini jack 3.5 mm,
• gniazdo wężyka spustowego RS-60E3,
• USB 2.0 Hi-Speed (Mini-B), stanowiące jednocześnie wyjście A/V,
• mini HDMI typu C.

Należy dodać, że testowany aparat możemy obsługiwać zdalnie za pomocą pilota RC-6.

Przyciski

Ze względu na niewielkie rozmiary oraz amatorskie przeznaczenie Canona 100D, na jego obudowie nie odnajdziemy zbyt wielu przycisków czy pokręteł. Przyjrzyjmy się jednak bliżej, co pod względem elementów sterujących oferuje testowany aparat. Opis zaczniemy od górnej ścianki aparatu.

Włącznik aparatu zawiera trzy pozycje: ON, OFF oraz tryb filmowania. Umiejscowiono go bezpośrednio przy kole trybów aparatu, które umożliwia następujące nastawy:

• M – tryb ustawień manualnych,
• Av – preselekcja przysłony,
• Tv – preselekcja czasu,
• P – tryb półautomatyczny,
• [A] – tryb „Inteligentna scena auto”,
• Błysk wyłączony,
• CA – tryb „Twórcze Auto”,
• seria trybów tematycznych:
  • Portret,
  • Krajobraz,
  • Makro,
  • Sport,
• SCN – tryb ujęć specjalnych (Dzieci, Żywność, Światło świec, Nocne portrety, Zdjęcia nocne z ręki, Kontrola podświetlenia HDR).

Powyżej znajduje się przycisk umożliwiający bezpośredni dostęp do ustawień ISO, pokrętło sterujące oraz spust migawki. Spójrzmy teraz na tylną część aparatu.

Po lewej stronie wizjera znajdują się dwa przyciski: MENU oraz INFO. Ten drugi odpowiada za przełączanie sposobu wyświetlania informacji na ekranie oraz umożliwia wyłączenie LCD podczas fotografowania. Po prawej stronie wizjera, bezpośrednio przy nim znajdziemy pokrętło regulacji dioptrii, a kawałek dalej przycisk włączający tryb Live View i rozpoczynający filmowanie w trybie wideo. W prawym górnym rogu aparatu znajdują się dwa położone blisko siebie przyciski. W trybie fotografowania górny pozwala na wybór pola AF, a dolny służy jako blokada ekspozycji AE/FE. W trybie odtwarzania przyciski te pozwalają pomniejszać i powiększać zdjęcia, a dolny dodatkowo otwiera widok miniatur. Po prawej stronie wyświetlacza LCD, zaczynając od góry mamy przycisk przysłony i kompensacji ekspozycji. Poniżej natrafiamy na krzyżak z przyciskami kierunkowymi. Niestety nie posiadają one dodatkowych funkcji. Pośrodku krzyżaka znajduje się przycisk Q/SET. Jedną z jego funkcji jest zatwierdzanie dokonywanych ustawień. Ponadto można za jego pomocą otwierać aktywną tablicę kontrolną, umożliwiającą dokonywanie ustawień sporej liczby parametrów. Tę domyślną funkcję możemy jednak zmienić i przypisać mu jedną z następujących opcji:

• jakość obrazu,
• korekcja błysku,
• włączanie/wyłączanie monitora LCD (analog. jak przycisk INFO),
• wyświetlanie menu,
• czułość ISO.

Dwa ostatnie przyciski na tylnej ściance aparatu to włącznik trybu odtwarzania oraz przycisk usuwania zdjęć.

Z przodu 100D, w tradycyjnych miejscach znajdziemy przycisk otwierający lampę błyskową, blokadę bagnetu oraz przycisk podglądu głębi ostrości.

Menu

Struktura menu EOS-a M przypomina tę znaną z lustrzanek Canona. W trybach ręcznych menu składa się z 11 zakładek tworzących cztery grupy: ustawienia fotografowania (4 zakładki), odtwarzanie (2 zakładki), nastawy aparatu (4 zakładki) oraz Moje menu. Po przełączeniu aparatu w tryb filmowania, w menu aktywowana zostaje dodatkowa zakładka zawierająca ustawienia dotyczące nagrywania klipów. Poniżej prezentujemy poszczególne elementy kolejnych zakładek.

Menu fotografowania:

• Jakość obrazu – pięć rodzajów rozdzielczości plików JPEG (L, M, S1, S2, S3), i dwa stopnie kompresji (nie dotyczą rozmiarów S2 i S3), zapis RAW i jednoczesny zapis RAW plus najlepszy JPEG,
• Sygnał dźwiękowy ustawienia ostrości i samowyzwalacza,
• Tryb migawki,
• Wykonywanie zdjęć bez włożonej karty pamięci,
• Czas kontrolnego wyświetlania zdjęć po ich wykonaniu,
• Korygowanie winietowania i aberracji obiektywu,
• Redukcja czerwonych oczu,
• Kompensacja ekspozycji i ustawienie skoku przy bracketingu,
• Sterowanie zewnętrzną lampą błyskową:
  • Lampa błyskowa wł./wył.,
  • Pomiar E-TTL II (wielosegmentowy, uśredniony),
  • Tryb Av – czas synchronizacji błysku (auto, auto w zakresie 1/200–1/60 s lub na stałe 1/200 s),
  • Nastawy lampy zewnętrznej,
  • Nastawy C.Fn lampy zewnętrznej,
• Autom. ISO – określenie maksymalnej czułości w trybie automatycznego doboru ISO,
• Automatyczny optymalizator jasności,
• Balans bieli,
• Ustawienie balansu bieli według wzorca,
• Korekcja i bracketing balansu bieli,
• Przestrzeń kolorów – sRGB/Adobe RGB,
• Styl obrazów – dostępne są: auto, standard, portrety, krajobrazy, neutralny, dokładny, monochromatyczny, użytkownik (1, 2, 3). Każdy jest regulowany pod względem ostrości, kontrastu, nasycenia i tonu koloru w 8-stopniowej skali,
• Tryb AF (One-Shot lub Servo),
• Tryb pomiaru światła,
• Dane dla retuszu kurzu,
• Redukcja zakłóceń – długi czas (wył., auto, wł.),
• Redukcja zakłóceń – wysokie ISO (standardowe, niskie, silne, wył.),
• Tryb Live View (wł./wył.),
• Tryb AF w LV,
• Ciągły AF (wł, wył),
• Migawka dotykowa (wł, wył),
• Wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje),
• Proporcje obrazu (3:2, 4:3, 16:9, 1:1),
• Timer pomiarowy.

Menu odtwarzania:

• Ochrona obrazów,
• Obracanie obrazów,
• Usuwanie zdjęć,
• Polecenie wydruku,
• Opcje fotoksiążki,
• Filtry twórcze,
• Zmiana rozmiaru,
• Kadrowanie,
• Histogram – jasność/RGB,
• Skoki za pomocą pokrętła sterującego (o 1 obraz / o 10 obr. / o 100 obr. / datami / wg folderu / Filmy / Zdjęcia / wg oceny),
• Automatyczny pokaz zdjęć,
• Ocena,
• Włączenie sterowania aparatem przez HDMI.

Menu ustawień:

• Wybór folderu,
• Numery plików – narastająco, automatycznie od 1, ręcznie od 1,
• Automatyczne obracanie zdjęć pionowych,
• Formatowanie karty,
• Ustawienia karty Eye-Fi,
• Automatyczne wyłączenie aparatu i LCD,
• Jasność LCD – jeden z siedmiu poziomów,
• Automatyczne wyłączenie LCD,
• Data/czas/strefa czasowa,
• Wybór języka,
• Standard TV – PAL lub NTSC,
• Kolor tablicy kontrolnej,
• Przewodnik funkcji,
• Sterowanie dotykiem,
• Zamiana funkcji przycisków ± (prawy górny narożnik tylnej ścianki),
• Czyszczenie matrycy – automatyczne czyszczenie, wymuszenie czyszczenia, czyszczenie ręczne,
• Nastawy urządzenia GPS,
• Wyświetlenie logo certyfikatu,
• Funkcje indywidualne (C.Fn),
• Informacje o prawach autorskich,
• Kasowanie nastaw,
• Wersja oprogramowania sterującego.

Pozycja „Funkcje indywidualne” oznaczana jest skrótem C.Fn i zawiera listę dodatkowych opcji. W EOS-ie 100D jest ich 8 i podzielone zostały na cztery grupy:

C.Fn I (Ekspozycja):

• Przyrosty nastaw ekspozycji (1/2 lub 1/3 EV),
• Dodatkowe czułości ISO (25600),

C.Fn II (Obraz):

• Priorytet jasnych partii obrazu (wył., wł.),

C.Fn III (Autofokus/Migawka):

• Oświetlenie wspomagające AF (wył., wł.),
• Blokowanie podniesionego lustra (wył., wł.),

C.Fn IV (Operowanie/Inne):

• Spust migawki / Przycisk blokady AE (AF/Blokada AE, Blokada AE/AF, AF/Blokada AF bez blokady AE, AE/AF bez blokady AE),
• Przypisz przycisk SET,
• LCD po włączeniu aparatu (wyświetla, jak w chwili wył. aparatu).

Menu filmu

• Metoda AF (wykryw. twarzy + śledzenie / FlexiZone – Multi / FlexiZone – Single),
• Filmowy Servo AF (wył., wł.),
• AF ze spustem podczas filmowania (One Shot, wył.),
• Wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje),
• Timer pomiarowy,
• Wielkość nagrywanego filmu – wybór rozdzielczości oraz liczby kl/s,
• Nagrywanie dźwięku – opcje związane z rejestracją dźwięku podczas filmowania,
• Migawka video – nagrywanie krótkich filmów składających się z kilku ujęć.

Moje Menu umożliwia zgromadzenie w jednym miejscu ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. Dodatkowo, Moje menu może być domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU.

Wyświetlacz

W 100D zastosowano 3-calowy wyświetlacz TFT Clear View II LCD o rozdzielczości 1 040 000 punktów i proporcjach ekranu 3:2. Jest to zatem taki sam ekran, jaki zastosowano w lustrzance 650D. Jasność obrazu na wyświetlaczu możemy kontrolować w 7-stopniowej skali i jest on dobrze widoczny w szerokim zakresie kątów patrzenia (według specyfikacji w zakresie 170 stopni w pionie i w poziomie).

Po włączeniu aparatu na wyświetlaczu pojawia się tablica kontrolna z ustawieniami fotografowania (chyba że zmienimy odpowiednie ustawienia w menu funkcji indywidualnych). Ekran można wyłączyć lub wyświetlić na nim ustawienia aparatu, wciskając kolejno przycisk INFO. Ponadto, dzięki obecności czujnika zbliżeniowego, wyświetlacz wygasza się automatycznie po zbliżeniu oka do wizjera. Wciśnięcie przycisku Q/SET, wyświetla aktywną tablicę kontrolną, na której można zmieniać poszczególne nastawy aparatu.

W trybie odtwarzania za pomocą przycisku INFO możemy zmieniać sposób wyświetlania pojedynczego zdjęcia. Do dyspozycji mamy następujące możliwości:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru w menu),
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogramy (Y oraz RGB).

Zdjęcia możemy oczywiście powiększać oraz oglądać w formie indeksów (4, 9, 36 lub 100 miniaturek).

Tryb Live View aktywowany jest przyciskiem znajdującym się po prawej stronie wizjera i oznaczonym symbolem aparatu. Automatyczne ustawianie ostrości działa w jednym z trzech trybów:

• wykrywanie twarzy+śledzenie,
• FlexiZone-Multi – automatyczny wybór z 31 punktów AF w szerokim obszarze kadru (możliwość wyboru jednej z dziewięciu mniejszych sfer),
• FlexiZone-Single – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie,
• tryb szybki – ustawianie ostrości za pomocą czujnika AF po opuszczeniu lustra.

W pierwszych trzech trybach ogniskowanie odbywa się przy pomocy hybrydowego systemu AF na matrycy, wykorzystującego zarówno detekcję fazy jak i kontrastu. Trzeba jednak przyznać, że szybkość jego pracy nie zachwyca, a jeśli obiektyw jest mocno rozogniskowany, ustawianie ostrości może trwać nawet ponad 2 sekundy. Sytuacja wygląda lepiej w tzw. trybie szybkim, w którym najpierw opuszczane jest lustro, następnie ustawiana jest ostrość przy użyciu czujnika fazowego, po czym lustro unosi się z powrotem. Mankamentem tego rozwiązania jest hałas związany z klapiącym zwierciadłem przy każdorazowym ogniskowaniu. Regulując ostrość ręcznie, możemy wspomóc się 5- lub 10-krotnym powiększeniem obrazu. Niestety, EOS-a 100D nie wyposażono w funkcję focus-peaking.

W trybie LV przyciskiem INFO możemy sterować wyświetlaniem na ekranie dodatkowych informacji, a obejmują one: podstawowe parametry fotografowania, informacje o wybranych ustawieniach aparatu oraz histogram (Y lub RGB). Osobno można ustawić wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje do wyboru), która widoczna jest we wszystkich podglądach.

Wciśnięcie przycisku Q/SET uruchamia podręczne menu (tzw. szybkie nastawy), które obejmuje następujące ustawienia: metoda AF, tryb wyzwalania migawki, tryb pomiaru, jakość i rodzaj zdjęć, balans bieli, styl obrazów, automatyczny optymalizator jasności, filtry twórcze.

Wyświetlacz daje wyraźny obraz, do jakości którego trudno mieć większe zastrzeżenia. Przy pracy w silnym świetle mogą pojawiać się na ekranie odbicia otoczenia. Nie są one co prawda bardzo intensywne ale czasem mogą przeszkadzać. Warto w takiej sytuacji rozjaśnić wyświetlacz (nawet maksymalnie), co pozwoli podnieść komfort pracy.

Przy omawianiu wyświetlacza należy również poświęcić trochę miejsca na opis funkcji dotykowej obsługi aparatu. W pierwszej kolejności dotykowo możemy obsługiwać menu główne, aktywną tablicę kontrolną oraz w trybie LV menu podręczne, które uruchamiamy albo przyciskiem Q/SET, albo dotykając symbolu Q na ekranie. Dodatkowo podczas fotografowania w LV, dotykowo możemy regulować wszystkie te parametry, których symbole wyświetlane są w ramkach. Mamy zatem możliwość ustawiania czasu migawki i/lub wartości przysłony, czułości ISO, czy kompensacji ekspozycji. Możemy także powiększać widok kadru w wybranym miejscu (5- lub 10-krotnie) za pomocą ikony lupy. Oczywiście dotykowy interfejs umożliwia również wskazywanie obszaru ustawiania ostrości, które można połączyć z jednoczesnym wyzwalaniem migawki. W trybie odtwarzania natomiast można nie tylko przewijać zdjęcia palcem, ale również powiększać je i pomniejszać, a także włączać widok miniatur. Dokonujemy tego przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie).

Filmy

Tryb wideo w 100D oferuje niemal te same możliwości co w modelu 650D. Do wyboru mamy zatem tryb automatyczny lub ręczny. W przypadku tego pierwszego z parametrów ekspozycji regulować możemy jedynie kompensację. W trybie manualnym natomiast mamy możliwość regulacji zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania, jak i czułości ISO w trakcie rejestracji. Co więcej, pomocna w tym przypadku może okazać się dotykowa obsługa z poziomu ekranu, która pozwoli na bezgłośne dokonywanie ustawień parametrów. Szkoda jednak, że nie mamy możliwości nagrywania filmów w trybach priorytetu przysłony, czy migawki.

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MOV z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Producent zaleca stosowanie kart o klasie szybkości 6 lub wyższej. Ze względu na ograniczenia systemu plików, rozmiar pojedynczego pliku wideo nie może przekroczyć 4 GB. Wbudowany mikrofon pozwala na nagrywanie dźwięku jedynie mono, jednak istnieje możliwość podłączenia do aparatu opcjonalnego mikrofonu zewnętrznego. Testowany aparat umożliwia nagrywanie filmów w następujących trybach zapisu:

• 1920×1080 pix, 30p, 25p, 24p (330 MB/min),
• 1280×720 pix, 60p, 50p (330 MB/min),
• 640×480 pix, 30p, 25p (82.5 MB/min).

Autofokus podczas nagrywania filmów może działać w trybie ciągłym (Servo AF) lub pojedynczym, w którym uruchamiamy go wciskając do połowy spust migawki.

Canon 100D oferuje również tryb „migawka wideo”, czyli funkcję, która pozwala na nagrywanie filmów, składających się z krótkich ujęć o długości 2, 4 lub 8 sekund. Po nagraniu pojedynczego ujęcia można je dodać do automatycznie tworzonego albumu. Wszystkie ujęcia w danym albumie zapisywane są jako pojedynczy plik wideo. Dość dziwnym ograniczeniem tej funkcji jest to, że w danym albumie mogą znaleźć się jedynie ujęcia o tej samej długości. Zmiana czasu trwania ujęcia spowoduje automatyczne utworzenie nowego albumu i zapisanie w nim nowo nagranego ujęcia.

Testowany aparat umożliwia także nagrywanie filmów z efektem miniatury. Wynikowy film odtwarzany jest w przyspieszonym tempie (bez dźwięku), a poziom szybkości odtwarzania wybieramy jeszcze przed nagraniem filmu, z trzech dostępnych opcji 5x, 10x i 20x.

Przykładowe filmy

• film 1 – 1920×1080 pix, 25p, 118.7 MB,
• film 2 – 1920×1080 pix, 25p, 155.4 MB,
• film 3 – 1920×1080 pix, 25p, 109.4 MB (film z efektem miniatury 5x),
• film 4 – 1920×1080 pix, 25p, 53.4 MB (film z efektem miniatury 10x),
• film 5 – 1920×1080 pix, 25p, 130.8 MB (film nagrany po zmroku),
• film 6 – 1920×1080 pix, 25p, 146.0 MB (film nagrany po zmroku),
• film 7 – 1920×1080 pix, 24p, 121.1 MB,
• film 8 – 1920×1080 pix, 24p, 167.2 MB,
• film 9 – 1280×720 pix, 50p, 126.8 MB,
• film 10 – 1280×720 pix, 50p, 149.0 MB,
• film 11 – 1280×720 pix, 50p, 122.7 MB,
• film 12 – 1280×720 pix, 50p, 146.1 MB (film nagrany po zmroku),
• film 13 – 640×480 pix, 25p, 28.4 MB.

Wizjer

W Canonie 100D mamy identyczny wizjer, jak w modelu 650D. Lustrzany, pentagonalny celownik pokrywa około 95% rzeczywistego kadru i charakteryzuje się niezbyt dużym powiększeniem wynoszącym 0.85x (dla obiektywu o ogniskowej 50 mm). Punkt oczny, czyli odległość źrenicy wyjściowej wizjera, wynosi 19 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −3 do +1. Poniżej prezentujemy schemat wizjera zaczerpnięty z instrukcji obsługi aparatu.