Rozdzielczość układu jako całości

Rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50) wyznaczyliśmy w oparciu zdjęcia zapisane w formacie JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość, a pomiary wykonaliśmy przy pomocy programu Imatest. W teście wykorzystaliśmy obiektyw Samsung NX 30 mm f/2.0. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu. Pozwalają one na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta.

Wyniki, jakie otrzymaliśmy na podstawie analizy plików JPEG są typowe dla bezlusterkowców tego producenta. Maksymalne wartości są dość wysokie i przekraczają 2600 lw/ph. Wypada nam przypomnieć, że w aparatach NX obserwowaliśmy wyraźne wyostrzanie na minimalnym poziomie tego parametru. Czy w NX1100 jest tak samo? Wystarczy spojrzeć na poniższy wykres, który przedstawia przykładowy przebieg profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcję MTF, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach.

Widoczne na górnym wykresie charakterystyczne lokalne maksimum jest wyraźne, a na dolnym wykresie można zauważyć, że funkcja MTF przekracza wartość 1.0. Można zatem być pewnym, że wyostrzanie na minimalnym poziomie w NX1100 jest obecne.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy na podstawie niewyostrzonych plików RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Podstawowy test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z obiektywem Samsung NX 30 mm f/2.0. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na wykresie poniżej.

Do powyższego zestawienia wybraliśmy aparaty o porównywalnej liniowej gęstości pikseli. I okazało się niestety, że NX1100 wypadł raczej kiepsko. Przy f/4.0 EOS M ma przewagę ponad 7, a A3000 – nawet 19 lpmm nad Samsungiem.

Aby uzyskać choćby częściowe wyjaśnienie osiągów zdolności rozdzielczej, warto przyjrzeć się mocy filtra AA. Wartości odpowiedzi w częstości Nyquista wynoszą 21% i 9% (odpowiednio dla składowej poziomej i pionowej), co sugeruje osłabienie filtra w jednym kierunku. W EOS-ie M jego moc ograniczono jeszcze bardziej, a w A3000 (prawdopodobnie) całkowicie usunięto. Takie działanie z pewnością przyczynia się do uzyskania wyższych wyników zdolności rozdzielczej.

Spójrzmy jeszcze na poniższe wykresy, które przedstawiają przebieg profilu jasności na granicy czerni i bieli oraz funkcję MTF dla jednego z pomiarów dokonanych na surowym pliku. Nie dostrzegamy na nich śladów wyostrzania RAW-ów, o czym świadczy pozbawiony lokalnych ekstremów przebieg profilu na granicy czerni i bieli, a funkcja MTF nie przyjmuje wartości większych od 1.