Na najkrótszej ogniskowej i otworze f/3.5 spadek jasności w rogach kadru wynosi aż 54% (−2.24 EV) – jest więc ogromny. Niezbyt ciekawa sytuacja panuje także po przymknięciu przysłony. Na f/4.0 winietowanie wynosi 48% (−1.87 EV), a na f/5.6 sięga wciąż wyraźnej wartości 33% (−1.18 EV). Dla przysłony f/8.0 dochodzi ono do 27% (−0.91 EV) i dalsze przymykanie nie powoduje już zauważalnego zmniejszania poziomu tej wady.

Na ogniskowej 30 mm maksymalny otwór względny wynosi f/4.0 i na nim winietowanie sięga 43% (−1.64 EV). Po przymknięciu przysłony do f/5.6 spadek jasności w rogach kadru dochodzi do 27% (−0.93 EV), a na f/8.0 dociera do 20% (−0.66 EV). Na przysłonach f/11 i f/16 winietowanie trzyma się na podobnym poziomie 16–17%.

Bardzo podobna sytuacja panuje na ogniskowej 50 mm. Na maksymalnym otworze względnym spadek jasności w rogach kadru wynosi 44% (−1.68 EV), a na przysłonie f/5.6 dociera do 36% (−1.28 EV). W przypadku otworów względnych f/8.0 i f/11 winietowanie wynosi odpowiednio 23% i 15%.

W przypadku ogniskowej 100 mm i maksymalnego otworu poziom winietowania określiliśmy na 47% (−1.86 EV). Zastosowanie przysłony f/8.0 pozwala zmniejszyć tę wadę do wartości 31% (−1.07 EV), a przysłony f/11 do 20% (−0.64 EV). Winietowanie robi się niezauważalne dopiero dla f/16, gdzie dochodzi do poziomu 10% (−0.32 EV).

Kombinacja maksymalnej ogniskowej i maksymalnego otworu względnego też nie jest wolna od dużego winietowania, bo sięga ono aż 46% (−1.76 EV). Na przysłonie f/8.0 wada ta dociera do 31% (−1.07 EV), a na f/11 osiąga wartość 18% (−0.56 EV). Problem znika dopiero dla przysłony f/16, gdzie winietowanie wynosi tylko 9% (−0.26 EV).

Podsumowując, w tej kategorii małe rozmiary obiektywu dały znać o sobie bardzo dotkliwie. Winietowanie jest duże w zasadzie dla każdej ogniskowej i często nawet po przymknięciu przysłony musimy borykać się z jego zauważalnym wpływem.