Ze zdjęć seryjnych skorzystamy, jeśli aparat będzie ustawiony w trybie P, S, A, M i U. Podczas wykonywania serii zdjęć w trybie szybkim lub średnim po zapełnieniu bufora musimy odczekać kilkanaście sekund, by móc dalej fotografować. W tym czasie na ekranie wyświetlacza widać jeden z uchwyconych kadrów, a aparat wydaje się zawieszony. Tryby seryjne wymuszają czas migawki nie dłuższy od 1/8 s – okazuje się, że fotografując np. w ciemnym kościele i korzystając z serii jako metody na ustabilizowanie aparatu, możemy pozyskać zdjęcia mocno niedoświetlone.

Pomiary wykonaliśmy korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95MB/s. Wyniki testów 30-sekundowych zaprezentowane są w formie poniższej tabeli.

Widzimy wyraźnie, że aparat ma drobne problemy z utrzymaniem deklarowanych szybkości zapisu nawet w sytuacji, gdy rejestrujemy jedynie pliki w formacie JPEG. Okazuje się też, że w trybach H i M sześć zdjęć zrobimy tylko wtedy, gdy wybierzemy format plików RAW – przy formacie JPEG bufor umożliwia składowanie dwa razy większej liczby zdjęć, co przekłada się na wyniki lepsze niż podaje instrukcja obsługi.

Postanowiliśmy sprawdzić, jak zachowa się aparat po sukcesywnym wciskaniu spustu migawki (kolejne naciśnięcie następowało zaraz po zakończeniu fotografowania serii i rozpoczęciu zapisu danych na kartę pamięci). Okazuje się – co nietrudno przewidzieć – że po zakończeniu zapisu wszystkich zdjęć z bufora aparat uruchamia kolejną serię. Poniżej przedstawimy wykresy dla dwóch sposobów operowania spustem migawki w trybie H, przy ustawionym formacie RAW+JPEG (łącznie 31.5 MB).

Drugi z wykresów pozwala oszacować szybkość zapisu danych na kartę: odstęp między pierwszą i drugą serią wynosi 13.17 s, a między drugą i trzecią – 13.1 s. W jednej serii uzyskujemy 6 klatek, czyli wynikowo będzie to 6 * 31.5 MB / 13.17 s = 14.35 MB/s. Musimy przyznać, że to bardzo mizerny wynik znacząco wpływający na szybkość pracy aparatu. Pewnym wytłumaczeniem jest rozmiar pliku RAW – to około 27 MB, co stanowi bardzo dużą wartość jak na matrycę 12 Mpx. Podobne przesadnie duże surowe pliki tworzył też aparat P7700. Szkoda, że od czasu premiery poprzedniego modelu producent nie zoptymalizował zapisu danych.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Nikon P7800 działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym (AF-S),
• ciągłym (AF-F),
• manualnym (MF).

• priorytet twarzy,
• automatyczny,
• wybór ręczny pola (z 99 dostępnych),
• centralny (szeroki lub normalny),
• śledzący,
• AF z wyszukiwaniem celu.

Ustawianie ostrości w P7800 odbywa się całkiem szybko i celnie – przy dobrym oświetleniu autofokus w najnowszym kompakcie Nikona zachowuje się poprawnie. Podczas wykonywania zdjęć przykładowych w takich warunkach nie doświadczyliśmy żadnych problemów, a szybkość jego działania była zadowalająca. Zwróciliśmy uwagę na nieco większe problemy w ustawianiu ostrości, gdy obiektyw znajduje się w pozycji „tele”. Przy wykonywaniu zdjęć w zamkniętych pomieszczeniach oświetlonych światłem żarowym okazuje się, że autofokus nie pracuje już tak sprawnie i często aparat nie może znaleźć punktu ostrości (z powodu zbyt słabego kontrastu). W takich warunkach pomocna może okazać się doświetlająca dioda, choć trzeba mieć świadomość, że strumień światła przez nią generowany nie jest mocny – daje radę wyłącznie przy ostrzeniu na położonych blisko obiektach.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy wybierak czterokierunkowy lub pierścień wybieraka. Użycie przycisków GÓRA/DÓŁ powoduje ustawienie ostrości odpowiednio w kierunku do maksymalnej i minimalnej odległości. Możemy też użyć klawisza PRAWO, by wykorzystać AF do szybkiego ustawienia ostrości (tylko dla centralnego punktu). By dokładnie dostroić ostrość, musimy obracać pierścieniem wybieraka dopóty, dopóki na powiększonym fragmencie kadru obraz będzie ostry. Po prawej stronie ekranu jest też wyświetlana w tym trybie specjalna miara pokazująca odległość, na którą ustawiana jest ostrość. Naciśnięcie do połowy spustu migawki powoduje wyłączanie powiększenia, tak by móc sprawdzić kompozycję oraz przybliżony rozkład głębi ostrości. Niestety, aparat nie posiada takich udogodnień jak praktycznie powszechna dziś funkcja „focus peaking”.

Pomiar ekspozycji

Aparat P7800 wykonuje pomiar warunków ekspozycji w trybach:

• matrycowym,
• centralnym,
• punktowym (centralnym lub sprzężonym z polem AF).

W praktyce tryb matrycowy (domyślny) w większości wypadków spisuje się dobrze, prawidłowo naświetlając zdjęcia. Dokładne pomiary wykazały tendencję do prześwietlania, którą oszacowaliśmy na 0.2 EV. Ważnym spostrzeżeniem jest, że układ automatyki czułości nie ustawi wartości większej niż ISO 1600 – by fotografować, korzystając z najwyższych czułości, musimy je samodzielnie wybrać.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 50 cm do 10 m dla szerokiego kąta oraz do 5.5 m dla najdłuższej ogniskowej (czułość ISO Auto). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −3 do 3 EV, z krokiem 1/3 EV.

Pod górnym przyciskiem kierunkowym znajduje się szybkie menu trybów lampy:

• błysk automatyczny,
• błysk automatyczny z redukcją efektu czerwonych oczu,
• błysk wypełniający,
• tryb manualny,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• synchronizacja na drugą kurtynę,
• tryb sterownika.

Chcąc pracować w trybie sterownika CLS, musimy w menu aparatu ustawić opcje związane z trybem pracy:

• błysk automatyczny,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• synchronizacja na drugą kurtynę,
• błysk automatyczny z redukcją efektu czerwonych oczu

• TTL,
• manualny (od pełnej mocy do 1/128).

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/125 s, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Nikon P7800	Canon G16

Lampa, w którą wyposażono aparat Nikon P7800, jest porównywalna z tą, w którą wyposażony jest aparat Canon G16. Nadal jednak jest ona niewystarczająca do oświetlania sceny – wystarczy jedynie do doświetlania pierwszego planu.

Kolejne zdjęcia zostały wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/30 s oraz f/2.8) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił 1/30 s, f/2.8 oraz ISO 200)

Tryb P (ISO 100)	Tryb P (AutoISO)

Automatyka aparatu otwiera przysłonę do maksymalnej wielkości (w przypadku ekwiwalentu 50mm jest to właśnie f/2.8) oraz wydłuża czas do 1/30 s. Takie nastawy okazują się już prawie wystarczające do prawidłowego naświetlenia sceny – po ustawieniu automatycznego doboru czułości, aparat zwiększył parametry ekspozycji o zaledwie 1 EV. Pamiętajmy jednak, że tak długi czas migawki może powodować tworzenie na zdjęciu smug od szybko poruszających się obiektów.

Stabilizacja

Nikon P7800 został wyposażony w system optycznej stabilizacji obrazu. Aparat, kompensując drgania, potrafi wykryć kierunek, w jakim jest przesuwany i korygować tylko w jednej płaszczyźnie. Dzięki temu stabilizacja nie wpływa negatywnie np. na proces panoramowania.

Skuteczność stabilizacji przetestowaliśmy na ekwiwalencie ogniskowej 200 mm, wykonując po kilkadziesiąt zdjęć dla każdego z czasów ekspozycji od 1/250 do 1/2 sekundy (przy stabilizacji włączonej i wyłączonej) i oceniając odsetek zdjęć nieudanych, który wykreśliliśmy w zależności od czasu ekspozycji wyrażonego w EV, przy czym 0 EV odpowiada czasowi 1/250 sekundy. Wyniki prezentujemy poniżej.

Widzimy, że największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami nie jest mniejsza niż 2 EV i taką też wartość uznajemy jako efektywność stabilizacji. Gdy weźmiemy pod uwagę maksymalną ogniskową, nie możemy tej wartości uznać za powód do dumy.

Filtr ND

Mimo oferowania najkrótszego czasu migawki równego 1/4000 s producent zdecydował się też zaopatrzyć aparat w neutralny filtr szary. W efekcie jego aktywacji ilość światła padającego na matrycę jest redukowana do 1/8 początkowej wartości (3 EV), co pozwala wykonać zdjęcia w sytuacjach, gdy jest tak jasno, że nawet wykorzystanie najkrótszego czasu migawki powoduje prześwietlenie.

Filtr ND włączony	Filtr ND wyłączony

W wypadku pierwszej fotografii parametry ekspozycji to ISO 80, f/2.8 oraz 1/10 s. Po wyłączaniu filtru ND aparat skrócił czas ekspozycji do 1/125 s. Różnica między obydwoma zdjęciami to 3 i 2/3 EV.

Programy tematyczne

Aparat wyposażony jest w następujące tryby tematyczne:

• automatyczny wybór,
• portret,
• krajobraz,
• sport,
• portret nocny,
• przyjęcie/wnętrza,
• plaża,
• śnieg,
• zachód słońca,
• zmierzch/świt,
• krajobraz nocny,
• makro,
• żywność,
• muzeum,
• sztuczne ognie,
• kopia czarno-biała,
• zdjęcia pod światło,
• panorama,
• portret zwierzaka.

W trybie „krajobraz nocny” mamy do wyboru opcję „z ręki” lub „na statywie”. W pierwszym wypadku aparat wykonuje serię zdjęć, które później składa w jedno wynikowe. W drugim rejestrowane będzie tylko jedno zdjęcie. W obu opcjach – tak jak i przy fotografowaniu wschodu, zachodu słońca czy sztucznych ogni – aparat ustawia ostrość na nieskończoność. Natomiast tryb „zdjęcie zwierzaka” oferuje fotografowanie w serii lub pojedyncze.

Tryb EFFECTS

Aparat P7800 dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych:

• monochromatyczne kreatywne (z regulacją kontrastu i ziarnistości),
• malowidło,
• ekspozycja z zoomem (umożliwienie operowania zoomem podczas ekspozycji trwającej 2 s),
• rozogniskowanie podczas ekspozycji (umożliwia lekką zmianę ostrości podczas naświetlania),
• krosowanie,
• zmiękczanie,
• nostalgiczna sepia,
• rozjaśnienie,
• przyciemnienie,
• kolor selektywny.

Podczas korzystania z wyżej wymienionych filtrów możemy jedynie ustawić kompensację ekspozycji, tryb pól AF oraz jakość i wielkość zdjęcia JPEG.

W tym miejscu chcielibyśmy zwrócić uwagę na tryby „ekspozycja z zoomem” oraz „rozogniskowanie podczas ekspozycji”. Oba dają najciekawsze efekty przy motywach nocnych lub takich, gdzie bardzo jasne punkty światła nie dominują w kadrze. W wypadku pierwszego filtru możemy wybrać zasięg pracy zoomu (warto pamiętać, że aparat tylko zwiększa ogniskową – nie uda się wykonać takiego zdjęcia gdy obiektyw jest w pozycji "tele"), a aparat wymusza 2-sekundową ekspozycję. Drugi filtr – zamiast modyfikować ogniskową, zmienia płaszczyznę ostrości, co powoduje, że wokół punktów światła tworzą się charakterystyczne poblaski.

Ekspozycja z zoomem	Rozogniskowanie podczas ekspozycji

Fotografia HDR

Jednym z programów tematycznych jest „zdjęcie pod światło”, który w domyślnej konfiguracji spowoduje po prostu wyzwolenie lampy błyskowej, by doświetlić fotografowany obiekt.

Możemy także wybrać tryb zdjęć HDR umożliwiający zastosowanie jednego z trzech poziomów intensywności efektu. Aparat wtedy wykona serię zdjęć i zapisze na karcie pamięci dwa pliki: oryginalną fotografię i dodatkowo powstałą ze zdjęć składowych.

Filtr HDR wyłączony	Filtr HDR włączony

Panoramy

P7800 udostępnia dwa tryby tworzenia zdjęć panoramicznych:

• łatwa panorama,
• zdjęcia panoramiczne.

Tryb zdjęć panoramicznych polega jedynie na wspomaganiu kadrowania poprzez nakładanie części poprzedniego kadru na ekranie. W związku z tym możemy także skorzystać z lampy błyskowej czy samowyzwalacza. Natomiast aparat zablokuje zmianę takich ustawień jak ekspozycja, ostrość czy balans bieli na wartościach wyznaczonych dla pierwszego zdjęcia. Po wykonaniu ostatniej fotografii składowej naciskamy klawisz OK, a tak pozyskane zdjęcia możemy złożyć po przesłaniu ich do komputera.

Możemy uznać, że panoramy w trybie automatycznym są dobrze składane – choć zdarza się (rzadko), że łączenie krzywizn (np. budynków) nie jest idealne. W wypadku przerwania procesu zbierania zdjęć składowych, aparat wypełni niewykorzystaną część panoramy jednolitym kolorem. Ograniczeniem jest wymuszanie szerokiego kąta.

Filmowanie

Nikon P7800 potrafi nagrywać klipy w dwóch trybach:

• film,
• film CSM.

Aparat oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:

• 1920 × 1080 px z szybkością 30 lub 25 kl/s,
• 1280×720 px z szybkością 30 lub 25 kl/s,
• 640×480 px z szybkością 30 lub 25 kl/s,
• HS 1920 × 1080 px z szybkością 15 kl/s,
• HS 1280×720 px z szybkością 60 kl/s,
• HS 640×480 px z szybkością 120 kl/s.

Podczas rejestrowania filmów w trybie „Film” aparat pozwala ustawić profil PictureControl, redukować dźwięk szumu wiatru, używać stabilizacji obrazu oraz filtra ND.

W trybie „Film CSM”, możemy skorzystać z opcji filmowania:

• Automatyka z preselekcją przysłony (A),
• Manualny (M),
• Efekty specjalne – umożliwiający filmowanie z użyciem filtrów: malowidło, krosowanie, nostalgiczna sepia, rozjaśnienie, przyciemnienie oraz kolor selektywny.

Ostrość możemy także regulować ręcznie przy użyciu przycisków GÓRA/DÓŁ wybieraka czterokierunkowego. Gdy chcemy korzystać z zoomu optycznego, możemy zdecydować, czy ma on pracować z normalną czy też ze zmniejszoną szybkością. Jednak gdy wybierzemy tryb A lub M, będziemy mogli z niego skorzystać jedynie przed rozpoczęciem nagrywania klipu.

MOV, 1920×1080 25 kl/s 22 MB, 11.28 s, 15.7 Mbps	MOV, 1920×1080 25 kl/s 22 MB, 11.48 s, 15.5 Mbps
MOV, 1920×1080 25 kl/s 21 MB, 10.88 s, 15.5 Mbps	MOV, 1920×1080 25 kl/s 23 MB, 12.20 s, 15.7 Mbps
MOV, 1920×1080 25 kl/s 20 MB, 10.52 s, 15.5 Mbps	MOV, 1920×1080 25 kl/s 54 MB, 28.88 s, 15.7 Mbps

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla różnych kodeków oraz efekty działania filtrów cyfrowych:

• 640×480, 25 kl/s: 8.60 s, 2.44 Mbps, 2.6 MB
• 1280×720, 25 kl/s: 9.32 s, 7.04 Mbps, 8.1 MB
• 1920×1080, 25kl/s :10.52 s, 10.4 Mbps, 14 MB
• HS 15kl/s, 1920×1080, 16 Mbps : 5.4 MB
• HS, 60 kl/s, 1280×720, 6.89 Mbps : 9.5 MB
• HS, 120 kl/s, 640×480, 2.31 Mbps : 6.6 MB
• Efekt krosowania 1: 20 MB
• Efekt krosowania 2: 18 MB
• Efekt malowidła 17 MB
• Filmowanie w sepii 18 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające jak zachowują się układy stabilizacji oraz zooma. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego efektu galaretki (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Stabilizacja włączona: 12 MB
• Stabilizacja wyłączona: 15 MB
• Demonstracja efektu tzw „galaretki” (ang: jelly): 17 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom: 25 MB

W żadnym z dostępnych trybów filmowanie aparatem P7800 nie nastręcza trudności. Jakość pozyskanego materiału jest wysoka, a wykorzystanie różnych filtrów cyfrowych wspomaga kreatywność. Interesującym dodatkiem jest wykonywanie filmów odtwarzanych w zwolnionym i przyspieszonym tempie. Istotne udogodnienie stanowi możliwość zastosowanie zewnętrznego mikrofonu, np. opcjonalnego ME-1.

Tak jak model P7700, tak i opisywany aparat cierpi na brak dedykowanego przycisku nagrywania oraz stosunkowo duże opóźnienie rozpoczęcia rejestracji klipu. W naszej ocenie te dwa elementy dyskwalifikują aparat w sytuacjach, gdy chcielibyśmy uchwycić niespodziewaną akcję. Także liczba dostępnych formatów filmu nie zachwyca. Duże zastrzeżenia mamy też do pracy układów AF, szczególnie gdy korzystamy z zoomu.