Nikon Coolpix P7800 - test aparatu
5. Jakość obrazu JPEG
P7800 oferuje zapis zdjęć w następującej rozdzielczości:
- 4000×3000,
- 3984×2656 (3:2),
- 3968×2322 (16:9),
- 3264×2448,
- 3000×3000 (1:1),
- 2272×1704,
- 1600×1200,
- 640×480
- JPEG,
- RAW (NRW),
- RAW+JPEG.
- fine – o współczynniku kompresji 1:4,
- norm – o współczynniku kompresji 1:8.
- standard,
- neutralny,
- żywy,
- monochromatyczny,
- niestandardowy 1,
- niestandardowy 2.
- wyostrzaniem – automatycznie lub w zakresie od 0 do 6,
- kontrastem – automatycznie lub w zakresie od −3 do 3,
- nasyceniem – automatycznie lub w zakresie od −3 do 3.
- wyostrzaniem – automatycznie lub w zakresie od 0 do 6,
- kontrastem – automatycznie lub w zakresie od −3 do 3,
- efektem filtra – użycie filtrów korekcyjnych (żółty, pomarańczowy, czerwony lub zielony),
- zabarwieniem – czarno-białe, sepia oraz cyjanotypia (regulowane w zakresie 1 do 7).
Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.
ISO 1600 | ||
Odszumianie słabe |
||
Odszumianie normalne |
||
Odszumianie silne |
||
ISO 3200 | ||
Odszumianie słabe |
||
Odszumianie normalne |
||
Odszumianie silne |
||
ISO 6400 | ||
Odszumianie słabe |
||
Odszumianie normalne |
||
Odszumianie silne |
Dopiero najwyższe czułości pokazują wyraźnie efekt odszumiania, czyli degradację detalu. Przy ISO 1600 trudno w prezentowanych wycinkach doszukać się jakiejkolwiek różnicy pomiędzy poszczególnymi poziomami odszumiania. Wynika to po części z niemal zerowego wyostrzania plików JPEG, a co za tym idzie – dosyć rozmytego obrazu. Niestety, trzeba uznać, że aparat sam tak mocno modyfikuje dane dla wysokich czułości ISO, że dalsza korekta pozostawiona użytkownikowi nie wnosi już niczego do obrazu.
Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.
Ostrość −2 |
||
Ostrość 0 |
||
Ostrość +2 |
W przeciwieństwie do redukcji szumu, wyostrzanie ma dość spory zasięg działania i należy uznać, że pozostawienie tego parametru na domyślnej wartości, jaką jest 0, daje najlepsze i najbardziej naturalne rezultaty. Każde zwiększenie nastawy będzie niosło ze sobą ryzyko powstawania coraz to wyraźniejszego efektu halo. Najniższa dostępna wartość tworzy za to bardzo miękkie obrazy.
Balans bieli
Korzystając z Q.MENU, mamy możliwość ustawiania balansu bieli przy użyciu następujących trybów:
- automatyczny (standardowy oraz ocieplony),
- światło dzienne,
- światło żarowe,
- światło jarzeniowe FL1, FL2 oraz FL3,
- pochmurno,
- lampa błyskowa,
- manualna (wartość w kelwinach),
- pomiar według wzorca (PRE1–3).
Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.
Światło | Balans bieli | dC | S [%] |
Słoneczny dzień | Auto | 4.43 | 108 |
Słoneczny dzień | Słoneczny dzień | 4.7 | 108.8 |
Zacienienie | Auto | 5.47 | 112.9 |
Żarówki | Auto | 11.9 | 106.7 |
Żarówki | Żarówki | 7.19 | 92.62 |
Żarówki | 3000K | 7.15 | 92.75 |
5500K | Auto | 5.97 | 114.4 |
5500K | 5500K | 9.7 | 117.1 |
Jak widać, aparat dość dobrze przetwarza kolory. Tradycyjnie spory błąd koloru występuje przy ustawieniu automatycznego balansu bieli w oświetleniu żarowym. W tym wypadku dedykowany tryb radzi sobie dużo lepiej, dając podobny błąd jak ręcznie wybrana wartość temperatury wyrażonej w kelwinach.
Uzyskane wyniki pokazują, że zwykle nasycenie koloru utrzymuje się na odpowiednim poziomie, a średnia odchyłka od wartości idealnej wynosi 7.2%. Ważnym spostrzeżeniem jest, że przy wyborze automatycznego balansu bieli w świetle żarowym nie odnotowujemy dużego przesycenia. Natomiast gdy ustawimy dla tego typu oświetlenia program dedykowany, nasycenie nie osiąga nawet wartości 100%.
Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.
Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.
Szum
Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:
Testowany aparat zachowuje się identycznie jak model P7700. Dla całego spektrum dostępnych czułości wartość składowej niebieskiej nie jest tak dobrze skorygowana jak inne, co sugeruje, że szum na zdjęciach cechować będzie niebieska dominanta. Widzimy także aktywację procedur odszumiania po przekroczeniu progu ISO 200. Dla wyższych wartości czułości poziom szumu proporcjonalnie zwiększa się, a co za tym idzie – trudno coś zarzucić obrazowi.
Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.
By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.
Musimy wziąć pod uwagę, że przedstawione do porównania wycinki pobrane zostały ze zdjęć wykonanych z najniższym możliwym do ustawienia wyostrzaniem. Oznacza to, że gdy będziemy chcieli uzyskać większe odbitki (np. 15×20 cm), aby oddać szczegóły na fotografii, nie obędzie się bez dodatkowego wyostrzania. Trzeba przyznać, że szum nawet na wysokich czułościach ISO nie jest widoczny. Tak samo jak niewidoczny jest też detal.