Pentax K-3 - test aparatu
4. Rozdzielczość
Testowany Pentax posiada pełnoprawną funkcję wstępnego podnoszenia lustra (MLU). Znajduje się ona pośród trybów pracy migawki, czyli w łatwo dostępnym i intuicyjnym miejscu. Można korzystać z niej wyzwalając aparat spustem migawki, wężykiem zdalnego sterowania lub pilotem bezprzewodowym – a także z użyciem samowyzwalacza.
Rozdzielczość układu jako całości
Używając plików JPEG z wyostrzaniem ustawionym na najmniejszą możliwą wartość, wyznaczyliśmy rozdzielczość (MTF50) układu aparat plus obiektyw, obliczając ją w programie Imatest. Wartości wyrażone w liniach na wysokość obrazu pozwalają na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Pentax smc DA* 55 mm f/1.4 SDM.
Maksymalny wynik przekroczył nieco poziom 1800 LWPH, nie jest zatem tak wysoki jak w D7100. Oczywiście, w przypadku analizy plików JPEG zalecamy pewną ostrożność przy formułowaniu wniosków, ponieważ procesy obróbki obrazu dokonywane przez oprogramowanie aparatu mają istotny wpływ na końcowy wygląd obrazów skompresowanych. Na wykresach pochodzących z programu Imatest nie widać śladów wyostrzania na zdjęciach testowych.
Na górnym wykresie widoczny jest przebieg profilu na granicy czerni i bieli dla jednego z pomiarów wykonanych podczas testu. Nie widać na nim typowych lokalnych ekstremów, a funkcja MTF nie przyjmuje wartości większych od 1. Na tej podstawie możemy przyjąć, że JPEG-i w K-3 nie są wyostrzane.
Rozdzielczość matrycy
Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Zdjęcia wykonaliśmy przy użyciu trzech obiektywów: Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2, Pentax smc DA* 55 mm f/1.4 SDM oraz Sigma A 35 mm f/1.4 DG. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.
W powyższym zestawieniu wyraźnie góruje Nikon. Jego przewaga nad Pentaksem K-3 to ok. 5 lpmm dla f/4 i f/5.6. Z ciekawości, zamieściliśmy także wyniki Pentaksa K-5 IIs, modelu z 16-megapikselową matrycą, lecz również bez filtra AA. Jak widać, nie ustępuje on dramatycznie swojemu następcy. Canon 70D nie dorównuje K-3 i D7100, należy jednak pamiętać, że wyposażono go w klasyczny filtr antyaliasingowy, ograniczający zdolność rozdzielczą matrycy.
Spójrzmy jeszcze na wykresy wygenerowane przez program Imatest. Nie dostrzegamy na nich śladów wyostrzania RAW-ów, o czym świadczy pozbawiony lokalnych ekstremów przebieg profilu na granicy czerni i bieli. Wartości odpowiedzi w częstości Nyquista dla poszczególnych składowych wynoszą po ok. 26%, co jest typową wartością dla aparatów bez filtra AA.
Przy wykorzystaniu obiektywu Sigma A 35 mm f/1.4 DG wykonaliśmy kilkanaście zdjęć tablicy testowej przy przysłonie f/4 w formacie RAW, po trzy dla tych samych ustawień ostrości, ale z różnymi wariantami badanej funkcji (wyłączona, typ 1, typ 2). Zdolność rozdzielcza plików tiff została wyznaczona w programie Imatest. Wybraliśmy najlepszy pomiar i odpowiednie wyniki prezentujemy poniżej:
Wyłączona | ||
Aktywna (typ 1) | ||
Aktywna (typ 2) |
Jak widać, włączenie funkcji symulacji filtra AA „typ 1” spowodowało spadek zdolności rozdzielczej o ok. 24%. Z kolei użycie algorytmu „typ 2” pociągnęło za sobą zmniejszenie jej aż o 35%. Warto jeszcze ocenić wzrokowo na ile wspomniana funkcja wpływa na jakość obrazu. Poniżej prezentujemy wycinki dwóch fragmentów zdjęć naszej tablicy testowej przy różnych ustawieniach opisywanej funkcji.
Funkcja wyłączona |
|
Funkcja aktywna (typ 1) |
|
Funkcja aktywna (typ 2) |
|
W pierwszym przypadku widzimy, że funkcja zadziałała w zasadzie tak jak należy. Zasymulowanie efektu działania filtra AA jest najlepiej widoczne dla ustawienia „typ 2”. W przypadku drugiego fragmentu tablicy testowej (ukośne linie) funkcja nie okazała się zbyt skuteczna. Mora zmienia nieco kolory (false color), lecz trudno powiedzieć, by została istotnie zredukowana. Widać natomiast, że na kolejnych wycinkach ostrość obrazu spada.