S120 oferuje zapis zdjęć w następujących bazowych rozdzielczościach:

• L, czyli 4000×3000,
• M1, czyli 2816×2112,
• M2, czyli 1600×1200,
• S, czyli 640×480

• JPEG,
• RAW (CR2),
• RAW+JPEG.

• barwy wzmocnione,
• barwy naturalne,
• sepia,
• czerń i biel,
• intensywne kolory,
• odcień skóry słaby,
• odcień skóry mocny,
• korekta błękitu,
• korekta zieleni,
• korekta czerwieni,
• kolory własne.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 1600
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Zmiana siły odszumiania powoduje coraz mocniejsze rozmycie obrazu, a co za tym idzie – zanik detalu w zdjęciach. Końcowy efekt jest bardzo pastelowy i przyjemny dla oka, oczywiście jeśli godzimy się ze znaczną utratą szczegółów, a nawet zupełną ich utratę w wypadku najwyższych czułości.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

Mimo już dość silnego wyostrzania plików JPEG (co pokazaliśmy w rozdziale o optyce) możemy ten efekt dodatkowo wzmocnić. Wydaje się, że środkowa nastawa daje najbardziej optymalne rezultaty wizualne.

Balans bieli

Aparat S120 umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• automatyczny,
• słoneczny dzień,
• pochmurny dzień,
• żarówki,
• świetlówki,
• świetlówki H,
• lampa błyskowa,
• pod wodą,
• według wzorca 1,
• według wzorca 2.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Jak widać, aparat dość dobrze radzi sobie z przetwarzaniem kolorów we wszystkich testowanych nastawach poza światłem żarowym, gdzie automatyka daje stosunkowo wysoki błąd. Pozytywnym zachowaniem jest odnotowany wynik dedykowanego programu dla światła żarowego – błąd nie odstaje od pomiarów innych typów oświetleń. Można uznać, że aparat dobiera cieplejszą kolorystykę.

Uzyskane wyniki pokazują też, że kolory są lekko przesycone, a wartość średnia ze wszystkich pomiarów wynosi 20%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: 5500K Balans bieli: Auto

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Do czułości ISO 800 obserwujemy bardzo niski poziom szumu. Wyniki dla ISO 800 poniżej 1% należy uznać za bardzo dobre. Dalsze zwiększanie czułości powoduje już wykładniczy wzrost poziomu szumu. Zwróćmy też uwagę na stosunkowo niski całkowity poziom szumu – nawet przy ISO 12800 nie przekracza on 2.5% – to bardzo dobry wynik, choć musimy być świadomi, że uzyskano go dzięki silnemu odszumianiu obrazu, a co za tym idzie – zaniku detali.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

Musimy być świadomi dwóch ważnych z punktu widzenia tworzenia plików JPEG czynników opisanych w poprzednim rozdziale: prostowania silnej dystorsji oraz niwelowania winiety. Oba są wynikiem słabej jakości obiektywu na jego najkrótszej ogniskowej. Pierwsza operacja bowiem przez redukcję rozdzielczości wymusza wyostrzanie obrazu, druga zaś z uwagi na potrzebę silnego wzmacniania sygnału może skutkować większą widocznością szumu. Efekty te nie będą dobrze uwidocznione na powyższych wycinkach – wynika to z faktu, że wybrane fragmenty ukazują jedynie środkową część kadru. Patrząc na nie, możemy uznać jakość obrazu za dobrą. Oczywiście wraz ze wzrostem czułości detal szybko ginie przez silne odszumianie. Wniosek zatem jest prosty: gdy nie zależy nam na dużych odbitkach pełnych szczegółów, powinniśmy być bardzo usatysfakcjonowani obrazem wytwarzanym przez Canona S120.