Aparat bardzo dobrze trzyma się w ręce, co w dużej mierze zawdzięczamy specjalnie ukształtowanemu przedniemu uchwytowi oraz podparciu kciuka. Spust migawki pracuje standardowo – by wykonać zdjęcie, potrzebne jest mocniejsze jego dociśnięcie.

----- R E K L A M A -----

Pracę z aparatem ułatwiają przedni pierścień i górna rolka, których funkcje możemy zamienić, korzystając z odpowiedniej opcji w menu. W dalszej części artykułu przy wspominaniu pierścieni sterujących odnosić się będziemy jedynie do ich domyślnych funkcji.

Stylus 1 posiada dwa programowalne przyciski: Fn1 i Fn2. Funkcje, które możemy im przypisać, wymieniamy poniżej.

• Przycisk Fn1:
  • blokada ekspozycji,
  • podgląd głębi ostrości,
  • pomiar balansu bieli,
  • zmiana punktu AF na domyślny,
  • aktywacja 2-krotnego powiększenia cyfrowego,
  • ustawianie dla filtra konwersyjnego (blokada pozycji zoomu dla najdłuższej ogniskowej),
  • filtr ND,
  • pomoc kadrowania „zoom”,
  • bez funkcji.
• Przycisk Fn2:
  • tryb stabilizacji,
  • tryb obrazu,
  • program tematyczny (SCN),
  • filtr cyfrowy (ART),
  • balans bieli,
  • tryb wyzwalania migawki,
  • ustawianie proporcji boków zdjęcia,
  • jakość obrazu,
  • jakość filmu,
  • tryb lampy błyskowej,
  • kompensacja błysku,
  • tryb pomiaru ekspozycji,
  • tryb autofokusu,
  • czułość ISO,
  • tryb priorytetu twarzy,
  • filtr ND.
• Przycisk nagrywania:
  • nagrywanie (domyślna),
  • blokada ekspozycji,
  • podgląd głębi ostrości,
  • pomiar balansu bieli,
  • zmiana punktu AF na domyślny,
  • aktywacja cyfrowego powiększenia 2x,
  • ustawianie dla filtra konwersyjnego,
  • filtr ND,
  • pomoc kadrowania „zoom”,
  • bez funkcji.
• Przycisk kierunkowy PRAWO:
  • tryb flasha,
  • bez funkcji.
• Przycisk kierunkowy DÓŁ:
  • tryby wyzwalania migawki i samowyzwalacz,
  • bez funkcji.

Przyciskom Fn1 oraz nagrywania przypisujemy funkcję zgodnie z przedstawioną powyżej listą. W wypadku Fn2 definiujemy zakres listy opcji, przełączając się między nimi za pomocą kolejnych wciśnięć klawisza. To dlatego, że zmiana opcji udostępnianej przez przycisk Fn2 następuje poprzez obrót głównego pierścienia sterującego.

Ciekawą funkcją jest pomoc kadrowania przy korzystaniu z optycznego powiększenia obiektywu. Jej aktywacja spowoduje chwilową redukcję powiększenia i zaznaczanie na ekranie białym prostokątem części kadru odpowiadającej docelowemu obrazowi. Takie zachowanie aparatu daje możliwość szerszego spojrzenia na motyw i ułatwia ustalenie poprawnego kadru.

Wykorzystując funkcję dotykowego ekranu podczas używania aparatu, skorzystamy z prostych gestów przy przeglądaniu obrazów. Możemy także sterować dotykowo powiększeniem podglądu wykonanego zdjęcia (podwójne tupnięcie) oraz przesuwać wybrany fragment w obrębie kadru. Specjalne menu dotykowe pozwoli nam też zablokować zdjęcie, współdzielić je, sterować podglądem obszarów przepalonych. Możemy również skorzystać z dotykowego AF (z wyzwalaniem migawki lub bez) i obsługiwać dotykowo tryb Live SPK oraz instrukcje na żywo, co opisane jest w dalszej części tego rozdziału.

Tryby pracy

Aparat może pracować w następujących trybach uruchamianych poprzez koło trybów:

• iAuto – inteligentna automatyka,
• P – program AE,
• A – tryb preselekcji wartości przysłony,
• S – tryb preselekcji czasu migawki,
• M – tryb manualnego ustawiania przysłony i czasu migawki,
• C1, C2 – tryby wstępnie zaprogramowane przez użytkownika,
• SCN – programy tematyczne,
• ART – tryb automatyczny z wykorzystaniem wybranego filtra artystycznego,
• PHOTO STORY – tryb pozwalający stworzyć kolaż z dwóch lub trzech zdjęć.

Za wyjątkiem trybu iAuto oraz M zmianę głównego parametru (takiego jak np. wartość przysłony w trybie A czy program tematyczny trybu SCN) uzyskujemy przez obrót pracującego w trybie skokowym przedniego pierścienia na obiektywie, podczas gdy górnego używamy do kompensacji ekspozycji. W trybie M przedni pierścień steruje czasem migawki, a górny – wartością przysłony.

Menu

Menu aparatu aktywujemy poprzez wciśnięcie dedykowanego przycisku. Jest ono zorganizowane w formie 5 głównych zakładek:

• Menu fotografowania 1
  • ustawienia karty,
  • reset/ustawienie trybu własnego,
  • tryb obrazu,
  • rozdzielczość,
  • proporcje obrazu,

• Menu fotografowania 2
  • tryb wyzwalania migawki,
  • stabilizacja obrazu,
  • tryb bracketingu,
  • tryb RC (sterowania zewnętrznymi lampami błyskowymi),
  • tryb synchronizacji błysku,
  • telekonwerter TCON-17,

• Menu odtwarzania
  • pokaz slajdów,
  • automatyczny obrót zdjęć,
  • edycja,
  • do druku,
  • kasowanie ochrony,
  • połączenie ze smartfonem,

• Menu własne
  • A – ostrość
    • tryb AF,
    • obszar AF,
    • punkt startowy,
    • podświetlanie AF,
    • priorytet twarzy,
    • asystent MF,

• B – przyciski, pokrętła i dźwignie
  • funkcja przycisku,
  • funkcja pokrętła,
  • funkcja dźwigni,
  • kierunek obrotu,
  • włączenie (przyciskiem odtwarzania),
  • prędkość zoomu,

• C – dźwięk i połączenia z PC/TV
  • HDMI,
  • wyjście wideo,
  • dźwięki,
  • głośność,
  • tryb USB,

• D – wyświetlacz
  • ustawienia ekranów,
  • wyświetlona siatka,
  • ustawienia sterowania,
  • ustawienia trybu obrazowania,
  • ustawienie histogramu,
  • nocne kadry,
  • uśpienie,

• E – ekspozycja
  • pomiar,
  • powiązanie z AF,
  • redukcja szumu,
  • filtr szumu,
  • ISO,
  • ustawienia Auto ISO,
  • czas ekspozycji Bulb,

• F – lampa błyskowa
  • długość błysku,
  • kompensacja błysku razem z ekspozycją,

• G – kolorystyka zdjęć
  • WB,
  • korekcja wszystkich,
  • zachowaj ciepły kolor,
  • WB dla błysku,
  • przestrzeń,
  • ustaw zestawy formatów JPEG,
  • liczba pikseli (dla wielkości M i S),

• H – rejestrowanie
  • nazwa pliku,
  • edycja nazwy pliku,
  • ustawienie dpi,
  • ustawienie copyright,

• I – filmowanie
  • nagrywanie dźwięku,
  • redukcja szumu wiatru,
  • głośność nagrania,

• J – inne nastawy
  • mapowanie pikseli,
  • fleksja ekspozycji,
  • korekcja poziomicy,
  • ustawienie ekranu dotykowego,
  • Eye-Fi,
  • ustawienie jednostki odległości,
  • regulacja wizjera,
  • czujnik zbliżeniowy,
  • stabilizacja tylko przy ekspozycji,

• Menu ustawień
  • data i czas,
  • strefa czasowa,
  • język,
  • ustawienie wyświetlacza,
  • podgląd,
  • ustawienie WiFi,
  • firmware.

Dla początkujących przewidziano uproszczony sposób pracy, dostępny w trybie iAuto i nazwany „instrukcje na żywo”. Polega on na dotykowym sterowaniu aparatem i definiowaniu takich parametrów, jak:

• nasycenie,
• kolory (cieplejsze / zimniejsze),
• jasność,
• rozmycie tła,
• pokazanie ruchu.

W tym trybie dostępne jest też menu instruktażowe, ukazujące w bardzo prosty sposób podstawowe zasady fotografowania.

Innym trybem jest „Live PSK”. Dzięki niemu uzyskujemy dostęp do modyfikacji następujących parametrów:

• czułości ISO,
• trybu lampy błyskowej,
• kompensacji błysku,
• stabilizacji obrazu,
• balansu bieli z dostrajaniem w osi B oraz G,
• trybu wyzwalania migawki,
• trybu pomiaru ekspozycji,
• trybu AF z wyborem punktu AF,
• trybu zapisu i proporcji kadru,
• trybu obrazu ze sterowaniem ostrością, kontrastem, nasyceniem i gradacją,
• trybu priorytetu twarzy,
• przestrzeni koloru,
• filtra ND.

Wybór parametru odbywa się poprzez używanie klawiszy kierunkowych lub dotykowo, a zmiany wartości dokonujemy po wciśnięciu klawisza OK przyciskami LEWO i PRAWO. Alternatywnie możemy wybrać parametr, obracając górny pierścień, a zmianę wartości wywołać obrotem pierścienia przedniego (tylko wtedy, gdy przednia dźwignia nie jest przełączona na pracę płynną).

Dokładniejszy opis należy się zmianie parametrów w trybie obrazu (niedostępne w trybach iAuto, ART oraz SCN), gdyż oferuje on dodatkowo możliwość natychmiastowej ich regulacji. Możemy modyfikować:

• ostrość, w zakresie od −2 do +2,
• kontrast, w zakresie od −2 do +2,
• nasycenie, w zakresie od −2 do +2,
• gradację, czyli korektę tonalności zdjęcia:
  • automatyczną, polegającą na podziale kadru na wiele regionów, dla których analiza przeprowadzana jest niezależnie – nastawa ta jest optymalna dla bardzo kontrastowych scen,
  • normalną,
  • high-key, rozjaśniającą obraz,
  • low-key, przyciemniającą obraz.

W trybie monochrom zmianom podlegają poniższe parametry:

• ostrość i kontrast (w sposób opisany powyżej),
• filtry: czarno-biały, neutralny, żółty (reprodukujący w naturalny sposób kolorystykę nieba), pomarańczowy (podkreślający kolorystykę nieba), czerwony (mocno podkreślający kolorystykę nieba), zielony (mocno podkreślający kolorystykę liści),
• ton obrazu: neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielonkawy.

Kolejnym sposobem operowania aparatem jest tzw. sterowanie na żywo. Dostępne jest ono po wciśnięciu klawisza OK we wszystkich trybach pracy za wyjątkiem iAuto. W ramach tej opcji uzyskujemy dostęp do modyfikacji następujących parametrów:

• trybu stabilizacji obrazu,
• trybu obrazu,
• balansu bieli,
• trybu wyzwalania migawki,
• proporcji obrazu,
• trybu zapisu,
• formatu filmu,
• trybu lampy błyskowej,
• kompensacji błysku,
• trybu pomiaru ekspozycji,
• trybu autofokusu,
• czułości ISO,
• trybu priorytetu twarzy,
• ustawienia filtra ND.

Parametry wybieramy za pomocą klawiszy kierunkowych GÓRA i DÓŁ bądź górnego pierścienia. Zmiany wybranego parametru dokonujemy przy użyciu klawiszy kierunkowych LEWO oraz PRAWO lub poprzez przedni pierścień sterujący, o ile jest nastawiony na pracę skokową.

Dostępność trybów po naciśnięciu klawisza OK możemy definiować w menu konfiguracji (sekcja D) w sposób opisany poniżej.

• Dla trybu iAuto:
  • instrukcje na żywo,
  • sterowanie na żywo,
  • live SPK.
• Dla trybu P/S/A/M:
  • sterowanie na żywo,
  • live SPK.
• Dla trybu ART:
  • menu ART,
  • sterowanie na żywo,
  • live SPK.
• Dla trybu SCN:
  • menu SCN,
  • sterowanie na żywo,
  • live SPK.

Przełączanie między dostępnymi trybami sterowania realizowane jest poprzez naciśnięcie klawisza INFO. Jedynie w trybie „info” ekran sterowania na żywo może wprowadzić w błąd, gdyż wygląda tak, jakby wszystkie opcje były dostępne, choć w rzeczywistości możemy zmienić tylko kilka.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk INFO służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu:

• brak informacji,
• histogram,
• światła i cienie,
• poziomica 1 i 2.

Dostępność powyższych parametrów konfigurujemy w menu (zakładka 3, sekcja D). Zastosowany algorytm poziomicy działa niezależnie od orientacji aparatu w przestrzeni, odpowiednio zmieniając się ze sztucznego horyzontu na wskaźnik bąbelkowy.

W konfiguracji aparatu możemy określić, które z dostępnych ekranów mają być wyświetlane. Aparat nałoży na obraz linie kadrowania, używając jednego z 4 wzorów:

• siatki 4×4,
• siatki 3×3,
• celownika,
• linii perspektywy.

W trybie odtwarzania zdjęć są trzy sposoby wyświetlania dodatkowych informacji. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy wersję z podstawowymi informacjami, tryb ze skróconymi danymi EXIF i histogramami RGBY, sam histogram oraz informacje o niedoświetleniach i prześwietleniach. Przełączanie między tymi ekranami odbywa się za pomocą przycisku INFO. Rodzaj ekranów uda się także ustawić w menu konfiguracji. Podczas przeglądania zdjęć możliwe jest powiększenie fragmentu obrazu w następujących krokach: 2, 3, 5, 7, 10 i 14x. Powiększanie jest tak realizowane, by centrum widoku było w punkcie, na którym aparat ustawiał ostrość.

Możemy także uruchomić pokaz slajdów. W tym trybie wybierzemy sposób przejścia między slajdami (normalne, ściemnianie, zoom), czas wyświetlania każdego z nich (od 2 do 10 s), podkład muzyczny (cosmic, breeze, mellow, dreamy lub urban) oraz zdecydujemy, czy chcemy przeglądać tylko zdjęcia, czy także klipy filmowe.

W trybie przeglądania przycisk Fn1 odpowiada za ochronę zdjęć, czyli zabezpieczenie przed przypadkowym usunięciem. Klawisz nagrywania natomiast służy zaznaczaniu wielu fotografii w celu ich grupowego zabezpieczenia bądź usunięcia.

Oczywiście producent oferuje też powiększenie oraz przegląd miniaturek – do wyboru mamy widok 4, 9 lub 25 zdjęć. Tryb ten też możemy ustawić w menu. Ponieważ określamy dostępność poszczególnych sposobów prezentacji miniatur, da się skonfigurować aparat tak, że nie będą one w ogóle wyświetlane.

Podczas podglądu zdjęcia wciśnięcie klawisza OK powoduje wyświetlenie menu podręcznego umożliwiającego edycję zdjęcia, zabezpieczenie go, dodanie do kolejki udostępniania, nagranie krótkiej notatki głosowej, obrót fotografii, uruchomienie pokazu slajdów, drukowanie oraz kasowanie zdjęcia. W wypadku pliku JPEG menu edycji zawiera:

• kompensację cieni,
• usunięcie czerwonych oczu,
• przycięcie zdjęcia,
• zmianę proporcji zdjęcia,
• zmianę wielkości zdjęcia,
• e-Portret, czyli automatyczny retusz twarzy.

Przy plikach RAW nie możemy skorzystać z opcji drukowania, a edycja polega jedynie na utworzeniu pliku JPEG zgodnie z aktualnymi nastawami aparatu. Oznacza to, że aparat nie udostępnia specjalnego menu grupującego najważniejsze operacje, takie jak balans bieli czy też korekta ekspozycji. Musimy najpierw odpowiednio ustawić aparat, późnej uruchomić odtwarzanie zdjęć i aktywować edycję pliku RAW. Uda się nam w ten sposób wybrać tryb obrazu, balans bieli czy też wielkość i proporcje boków pliku JPEG – niestety, aparat ignoruje ustawienie korekty ekspozycji.

W wypadku filmów dostępne jest tylko krótkie podsumowanie informacji o klipie i włączenie jego odtwarzania. Możemy skorzystać z pauzy oraz przewijania do przodu i tyłu. Aparat nie umożliwia edycji klipów filmowych.

Szybkość

Ogólne wrażenie z obsługi menu aparatu jest pozytywne. Nie odczuwa się żadnych przestojów przy uaktywnianiu różnych opcji menu czy przeglądaniu zdjęć. Nawet w trybie wyświetlenia 25 miniatur na ekranie nie daje się we znaki jakakolwiek powolność odczytu danych z karty pamięci – pod warunkiem, że dysponujemy szybką kartą.

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia	Czas między 2 zdjęciami (z AF)	Czas między 2 zdjęciami (bez AF)
1.25 s	0.2 s	0.91 s	0.85 s

Powyższe wyniki plasują testowany model w wyższej klasie aparatów.

Zdjęcia seryjne

Aparat oferuje jeden tryb zdjęć seryjnych: 7 kl/s (według instrukcji 5 kl/s).

Stylus 1 umożliwia fotografowanie w trybie bracketingu:

• ekspozycji – aparat wykonuje 2 lub 3 zdjęcia różniące się od siebie o 1/3, 2/3 lub 1 EV,
• balansu bieli – zostaje wykonane 1 zdjęcie, ale na karcie zapisane są po 3 pliki JPEG z balansem bieli przesuniętym o 2, 4 i 6 kroków ustawianych niezależnie w obu osiach,
• błysku – aparat wykonuje 3 fotografie z lampą skorygowaną o 1/3, 2/3 lub 1 EV w stosunku do nominalnego błysku,
• ISO – powstają 3 zdjęcia z czułością różniącą się od siebie o 1/3, 2/3 lub 1 EV,
• ART – jedno zdjęcie zostaje zapisane na karcie w postaci kilku plików JPEG, każdy wygenerowany przy pomocy innego filtru artystycznego wybranego z listy.

Należy pamiętać, że nie włączymy trybu bracketingu bez uprzedniego zaprogramowania jego typu w menu konfiguracji.

Pomiary trybu seryjnego wyzwalania migawki wykonaliśmy, korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633x, 95MB/s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Poniżej przedstawiamy podsumowanie danych pomiarowych.

Format	Całkowita liczba zdjęć	Liczba zdjęć do zapełnienia bufora	Szybkość do zapełnienia bufora	Szybkość po zapełnieniu bufora
	[-]	[-]	[kl/s]	[kl/s]
RAW	50	21	7.64	1.08
JPEG	98	26	7.71	2.72

Widzimy, że deklarowane prędkości utrzymują się jedynie do momentu zapełnienia bufora. Później spadają znacznie i utrzymują się w już niezmienionym stanie do zakończenia okresu testowego. W wypadku formatu RAW aparat w ciągu 30 s wykonał 50 zdjęć, co daje średnią prędkość 1.66 kl/s. Dla formatu JPEG jest to odpowiednio 98 zdjęć i 3.26 kl/s. Przy wielkościach zapisywanych pików 3.8 MB (format JPEG) oraz 15.2 MB (format RAW) daje to średni wynik transferu równy 12.4 oraz 25.3 MB/s.

Wyników transferu danych nie można uznać za wybitnie wysokie. Trzeba jednak zaznaczyć, że deklaracje producenta znajdują pełne pokrycie w wynikach testu. Co więcej – jest nawet delikatnie lepiej. Szkoda jednak, że proces opróżniania bufora nie jest na tyle żwawy, by zmniejszyć dysproporcję między prędkością przed i po zapełnieniu bufora.

Autofokus

System ustawiania ostrości w aparacie Stylus 1 działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczy AF (S-AF),
• super makro,
• ciągły (C-AF),
• śledzący (C-AF TR),
• manualny (MF).

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• strefowy: 35 lub 25 punktów AF,
• wybór AF:
  • 35-polowy – wielopolowy AF,
  • grupa pól (9 punktów),
  • pojedyncze pole,
• wykrywanie twarzy z priorytetem oka:
  • bliższego oka,
  • prawego oka,
  • lewego oka.

Przy słabym świetle autofokus wspomagany jest przez diodę, choć trzeba mieć świadomość, że strumień światła przez nią generowany nie jest mocny – wystarcza wyłącznie przy ostrzeniu na położonych blisko obiektach.

W trybie manualnym do ustawiania ostrości służą klawisze kierunkowe GÓRA/DÓŁ lub – po ustawieniu funkcji MF przedniej dźwigni – pierścień umieszczony na obiektywie. Ustawianie ostrości za pomocą obu metod jest wygodne i szybkie. Aparat automatycznie dokonuje powiększenia środkowego fragmentu obrazu dla lepszej wizualnej oceny uzyskiwanej ostrości. Niestety, model nie wspomaga procesu ostrzenia pokazywaniem strefy o dużym kontraście (focus peaking).

Do pracy układu AF mamy pewne zastrzeżenia. Choć działa on szybko, zdarza mu się bardzo często po prostu nie trafić. Szczególnie jest to odczuwalne przy najdłużej ogniskowej, gdzie głębia ostrości w porównaniu do innych aparatów kompaktowych jest stosunkowo mała.

Pomiar ekspozycji

Aparat dobiera wartości ekspozycji, korzystając z:

• cyfrowego pomiaru matrycowego, który oznaczony jest skrótem „ESP”,
• pomiaru centralnie ważonego,
• pomiaru punktowego,
• pomiaru punktowego – sterowanie rozjaśnieniem (automatyczna kompensacja ekspozycji, by kolor biały pozostał białym),
• pomiaru punktowego – sterowanie cieniem (automatyczna kompensacja ekspozycji, by kolor czarny pozostał czarnym).

Ciekawą opcją jest dostosowanie działania światłomierza poprzez wprowadzanie korekt do każdego z trybów pracy (opcją w menu własnym: Fleksja ekspozycji) oraz możliwość powiązania pomiaru ekspozycji z wybranym punktem autofokusu lub też wykrytą twarzą (przy stosowaniu pomiaru ESP).

Miejsce pomiaru ekspozycji w trybie punktowym pokazane jest na ekranie LCD w postaci okręgu. Standardowo jest to środek kadru, możemy jednak w konfiguracji aparatu skojarzyć je z punktem AF.

Jednym z trybów widoku na żywo jest wyświetlanie obszarów niedoświetlonych (kolorowanych na niebiesko) jak i prześwietlonych (kolorowanych na pomarańczowo). Ta dość unikalna na tle konkurencji cecha pozwala w szybki i wygodny sposób dobrać najlepszą wartość korekcji ekspozycji.

Zawarta w menu konfiguracji funkcja o nazwie Nocne kadry steruje sposobem pracy wyświetlacza LCD. Włączona powoduje wzmocnienie obrazu, tak by zawsze był dobrze widoczny – niezależnie od ustawionych parametrów ekspozycji.

Praca automatyki ekspozycji wydaje się w większości wypadków prawidłowa, choć musimy wspomnieć o pewnym jej aspekcie. Otóż im kadr jest jaśniejszy, tym mocniej aparat niedoświetla. To zachowanie zmobilizowało nas do wykonania dodatkowego testu, który wykazał, że nie jest to jednak specyfika samego pomiaru ESP. W trybie punktowym porównanie z profesjonalnym, kalibrowanym światłomierzem studyjnym wykazało, że Stylus 1 zaniża pomiar o 1 EV dla jasnych obszarów (LV 15.4) oraz niespełna 2/3 EV dla obszarów o jasności LV 8.2 (pomiary były wykonane przy braku korekty pracy wbudowanego światłomierza).

Lampa błyskowa

Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −3 do 3 EV, z krokiem 1/3 EV, a sama lampa pracuje w jednym z następujących trybów:

• automatyczny,
• redukcja czerwonych oczu,
• błysk dopełniający,
• wyłączony,
• wolna synchronizacja z redukcją efektu czerwonych oczu,
• wolna synchronizacja,
• ręczny wybór energii błysku: od 1/1 do 1/64 w krokach co 1/3 EV.

Dzięki wyposażeniu modelu w gorącą stopkę da się zamontować zewnętrzną lampę (np. FL-50R, FL-36R, FL-300R, FL-600R). Niezmiernie ciekawą propozycją jest możliwość bezprzewodowego sterowania fleszami – aparat umożliwia kontrolę maksymalnie 4 grup lamp pracujących na jednym z 4 dostępnych kanałów komunikacyjnych.

Innym wartym wspomnienia aspektem jest synchronizacja błysku nawet z najkrótszym dostępnym czasem migawki, czyli 1/2000 s. Oznacza to, że aparat prawdopodobnie używa centralnej migawki.

Producent nie podaje zasięgu pracy lampy, jednak gdy skorzystamy z możliwości ustawienia energii na maksymalną, pomiar pokazuje, że wbudowana lampa jest porównywalna z tymi, których liczba przewodnia wynosi 6.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Olympus Stylus 1	Canon S120

By nie było wątpliwości w ocenie dodamy, że dobrane parametry ekspozycji całkowicie odcinały oświetlenie zastane. Widzimy wyraźnie, że lampa poprawnie oświetliła przednie rzędy krzesełek. Możemy zatem przyznać, że w porównaniu do konkurencyjnych aparatów, moc wbudowanej w Stylus 1 lampy błyskowej jest wystarczająca do typowych zastosowań.

Kolejne zdjęcia zostały wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat dobrał następujące parametry: 1/50 s oraz f/2.8), a następnie z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił czułość ISO 640).

Tryb P (Auto ISO)	Tryb P

Aparat wydłużył czas do 1/50 sekundy i maksymalnie otworzył przysłonę. Oprogramowanie aparatu wykorzystuje zatem jasność obiektywu i zapobiega nadmiernemu wydłużaniu czasu migawki. Oddanie korpusowi sterowania czułością poskutkowało podniesieniem jej o 2 i 2/3 EV.

Stabilizacja

Aparat został wyposażony w system optycznej stabilizacji obrazu. By sprawdzić skuteczność stabilizacji, wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na najdłuższej ogniskowej z czasem ekspozycji z zakresu od 1/250 do 1/2 s zarówno przy wyłączonej, jak i włączonej opcji. Poniższy wykres pokazuje odsetek nieudanych zdjęć zależnie od czasu ekspozycji wyrażonego w EV (punkt zerowy odpowiada czasowi 1/250 s).

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami sięga wartości około 3 EV. Taki wynik należy uznać za bardzo dobry w tej klasie aparatów.

Filtr ND

Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, którego użycie skutkuje redukcją ilości światła padającego na matrycę do 1/8 początkowej wartości (3 EV). Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenia zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki lub też wydłużać czas ekspozycji w celu rozmycia ruchu tak, jak w przykładzie poniżej.

Zdjęcie po lewej wykonane zostało w trybie A przy nastawach f/2.8, ISO 400 oraz włączonym filtrze ND. Ustawiony przez aparat czas migawki 1/15 s umożliwił rozmycie płynącej wody. Przy wyłączeniu filtra (zdjęcie prawe) aparat dobrał czas migawki równy 1/125 s. Różnica między oboma zdjęci wynosi zatem dokładnie 3 EV.

Programy tematyczne

Jednym z głównych trybów pracy aparatu jest SCN (programy tematyczne). Po jego wybraniu za pomocą przedniego pierścienia sterującego dysponujemy następującymi opcjami:

• Portret,
• e-Portret (dodatkowo zapisuje zdjęcie w formacie JPEG z retuszem),
• Krajobraz,
• Sport,
• Scena nocna,
• Scena nocna i portret,
• Zachód słońca,
• Dokumenty,
• Panorama,
• Fajerwerki,
• Wielokrotna ekspozycja (składanie 2 następujących ze sobą zdjęć w 1 plik),
• Plaża i śnieg.

Panoramy

Aparat umożliwia rejestrowanie zdjęć składowych panoramy w zadanym kierunku, które później należy złożyć w dedykowanym oprogramowaniu uruchomionym na komputerze. Po wykonaniu pierwszej fotografii na podglądzie powinniśmy widzieć półprzezroczystą część poprzedniej klatki, co pomagałoby prawidłowo skadrować kolejne ujęcie, gdyż im dokładniej dopasujemy kadry, tym złożenie przyniesie lepszy efekt. Niestety, błąd oprogramowania powoduje, że taki podgląd się nie wyświetla, a aparat nie informuje o poprawności wyrównania. Panoramę możemy stworzyć z maksymalnie 10 zdjęć.

Programy kreatywne

Stylus 1 umożliwia zastosowanie jednego z 11 filtrów kreatywnych:

• PopArt (jasny lub ciemny),
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor (słabszy bądź mocniejszy),
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film (słabszy bądź mocniejszy),
• Fotografia otworkowa (o tonacji naturalnej, niebieskiej bądź fioletowej),
• Diorama,
• Krosowanie (odcień zielony i czerwony),
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja (kolor lub monochrom),
• Grafika KeyLine (słabsza bądź mocniejsza).

Do filtrów mamy dostęp albo z pozycji koła trybów – wybieramy program ART, zdając się na automatykę aparatu, albo w innym dowolnym programie pracy – korzystamy z ustawienia trybu obrazu bądź też specjalnego trybu bracketingu.

Przy każdym filtrze mamy możliwość wybrania dodatkowych efektów. By tego dokonać, musimy nacisnąć klawisz kierunkowy PRAWO, a wówczas wyświetli się lista dostępnych modyfikatorów. Jest ona zmienna w zależności od wybranego filtra; poniżej zestawiono wszystkie dostępne modyfikacje:

• zmiękczenie ostrości,
• efekt fotografii otworkowej,
• białe obramowanie,
• biała winieta,
• ramka,
• efekt gwiezdnego nieba.

Gdy wybierzemy format zapisu plików RAW, zostanie on automatycznie zmieniony na RAW+JPEG, bowiem filtry artystyczne nakładane są tylko na pliki JPEG.

PHOTO STORY

Tryb kolażu jest nowym rozwiązaniem, dotychczas niespotykanym w aparatach kompaktowych tego producenta. Ustawiając go, mamy możliwość złożenia maksymalnie 3 zdjęć przy użyciu kilku szablonów. Każdemu ze składowych zdjęć możemy niezależnie zmieniać ustawienia filtrów, podobnie jak w wypadku trybu ART.

Poniżej prezentujemy kilka fotografii powstałych przy użyciu trybu kolażu.

Filmowanie

Olympus Stylus 1 posiada dedykowany przycisk pozwalający rozpocząć nagrywanie filmów w dowolnym momencie. Po jego wciśnięciu aparat inicjuje proces rejestracji klipu według aktualnych nastaw trybu pracy, ustawionej ekspozycji oraz wybranego filtra artystycznego.

Producent oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:

• format Full HD (1920×1080 px, 30 kl/s),
• format HD (1280×720 px, 30 kl/s).

Filmy zapisywane są w plikach MOV o maksymalnym rozmiarze 4 GB lub 29 minut. Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru oraz używać stabilizacji obrazu.

Aparat dysponuje także trybami rejestracji klipów w zwolnionym tempie (HS):

• HS120 (640×480 px, 120 kl/s),
• HS240 (320×240 px, 240 kl/s).

W przeciwieństwie do regularnych klipów, filmy HS zapisywane są w plikach AVI o maksymalnym rozmiarze 20 sekund.

MOV, 1920×1080 29.97 kl/s 37 MB, 15.52 s, 20 Mbps	MOV, 1920×1080 29.97 kl/s 19 MB, 10.01 s, 15.8 Mbps
MOV, 1920×1080 29.97 kl/s 25 MB, 10.51 s, 19.3 Mbps	MOV, 1280×720 29.97 kl/s 9.5 MB, 10.51 s, 7.25 Mbps
MOV, 1920×1080 29.97 kl/s 21 MB, 10.51 s, 16.7 Mbps	MOV, 1920×1080 29.97 kl/s 13 MB, 7.01 s, 15 Mbps

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla różnych kodeków:

• 1920×1080, 30 kl/s: 10.01 s, 16 MB, 13.4 Mbps
• 1280×720, 30 kl/s: 9.01 s, 21 MB, 19.5 Mbps
• HS, 120 kl/s, 640×480, 21.57 s, 41 MB
• HS, 120 kl/s, 320×240, 47s, 31 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające jak zachowują się układy stabilizacji oraz zooma. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego efektu galaretki (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Stabilizacja włączona: 14 MB
• Stabilizacja wyłączona: 21 MB
• Demonstracja efektu tzw „galaretki” (ang: jelly): 21 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom: 27 MB

Podobnie jak to było w wypadku aparatu XZ-2, tak i w opisywanym aparacie prostota funkcji filmowania sprawia wrażenie traktowania jej przez konstruktorów drugoplanowo. Ubogie menu konfiguracyjne, brak możliwości zastosowania zewnętrznego mikrofonu zadziwiają w tak zaawansowanym aparacie.

Dzięki temu, że nagrywanie możemy włączyć w każdej chwili, a obraz będzie rejestrowany według aktualnych nastaw, traktujemy Stylusa 1 jako bardzo przyjaznego dla osób, które chcą szybko zarejestrować klipy bez potrzeby wyrafinowanego sterowania aparatem. Niestety, tak jak i w XZ-2, jakość obrazu nie jest najwyższa. Wina leży głównie po stronie układu AF, co widać doskonale na przykładach powyżej.

Łączność WiFi

Aparat został wyposażony w łączność bezprzewodową pozwalającą przesyłać wykonane zdjęcia oraz zdalnie nim operować. Można także synchronizować datę i zegar, a także przekazywać informacje z odbiornika GPS smartfonu do aparatu w celu automatycznego geotagowania zdjęć.

Nawiązywanie łączności odbywa się prosto i szybko – na ekranie LCD wyświetlana jest nie tylko informacja o nazwie i haśle sieci utworzonego punktu dostępowego, ale także obrazek kodu QR. Aplikacja zainstalowana w smartfonie (Olympus Image Share) umożliwia zeskanowanie tego kodu i automatyczne utworzenie profilu dostępu do sieci.