Jednakże w fotografii wspinaczkowej – i chyba ogólnie także w dużej mierze górskiej – aparat i obiektywy to tylko jeden z kilku elementów ekwipunku, koniecznego do wykonywania zdjęć. Równie ważnym, co sprzęt fotograficzny jest także sprzęt wspinaczkowy (i oczywiście wiedza i przeszkolenie, jak go używać) – bez którego rzadko kiedy jesteśmy w stanie wykonać ciekawe ujęcia. Wspinanie fotografuję niemal tak długo, jak sam się wspinam – czyli jakieś 18 lat – i przez ten czas wypracowałem swoje patenty oraz skompletowałem niezbędny do tego sprzęt – zarówno fotograficzny jak i wspinaczkowy. Także przez wiele lat, gdy fotografowałem niemal tylko w rejonach wspinania sportowego, transport sprzętu nie był dla mnie dużym problemem. W skałach podejścia zwykle nie są zbyt dalekie i uciążliwe, pozbawione raczej trudniejszego terenu, więc sprzęt wspinaczkowy miałem zapakowany w zwykły plecak/torbę wspinaczkową, a aparat z obiektywami w torbę fotograficzną typu sling – najpierw Kata LightTri 317 (nota bene znakomita torba, bardzo ją lubiłem, szkoda, że już nie jest produkowana), a po wymianie w ramach gwarancji jej odpowiednik Manfrotto. W łatwym terenie, na ścieżce, w lesie lub skałach torba fotograficzna z przodu nie stanowiła zbyt dużego problemu i specjalnie nie ograniczała podstawowej mobilności.

Jednakże z czasem zacząłem myśleć nad nieco ambitniejszymi projektami fotograficznymi – chciałem zacząć fotografować wspinaczkę górską, wielowyciągową oraz zimową. Pierwsze doświadczenia z fotografowaniem w Tatrach, na Mnichu i w zimie, czy w Dolinie Białej Wody, nawet jak na teren o niezbyt dużych górskich trudnościach, pokazały, że dotychczasowe rozwiązania dotyczące transportu sprzętu kompletnie się nie sprawdzają. W terenie górskim, gdzie na podejściach pod ścianę mogą pojawić się trudności techniczne, gdzie trzeba pomagać sobie rękami, a teren może być eksponowany – torba fotograficzna z przodu zdecydowanie ograniczała mobilność, zasłaniała stopnie, zaburzała równowagę i ogólnie utrudniała poruszanie się. Podobnie w zimie, podczas podejścia i jazdy na nartach.

W tym roku planowałem dwa poważne wyjazdy fotograficzno-wspinaczkowe – pierwszy do szwajcarskiego Kanderstegu na wspinanie lodowe i drugi – do marokańskiej Taghii. Jasne było dla mnie, że muszę zaopatrzyć się w rozwiązanie, które umożliwi mi bezpieczny i wygodny transport sprzętu fotograficznego i wspinaczkowego w górskim, trudnym terenie. Potrzebowałem plecaka o pojemności 40–50 litrów, z oddzielną komorą na aparat i obiektywy oraz przestrzenią ładunkową na pozostałe rzeczy.

Okazało się jednak, że mimo szerokiej oferty bardzo trudno było znaleźć plecak, który spełniałby te wymagania. Większość plecaków fotograficznych zaprojektowana jest tylko do transportu aparatu i zestawu obiektywów. Natomiast wśród plecaków dwukomorowych wybór okazał sie bardzo wąski. Już na wstępie odrzuciłem propozycje Manfrotto Off Road Hiker 30 i Lowepro PhotoSport 300 AW – były za małe, zarówno jeśli chodzi o komorę foto, jak i ładunkową. Na chwilę zatrzymałem się przy PeakDesign Travel Line – bardzo podoba mi się jakość produktów i filozofia projektowania tej firmy, jednakże gdy obejrzałem go na żywo, także skreśliłem go z listy potencjalnych zakupów. Na pewno świetnie nadaje się w konwencjonalną podróż, sprawdziłby się także przy fotografowaniu w skałach, jednakże wydał mi się zbyt masywny, zbyt głęboki i nieco ograniczający swobodę ruchów w trudniejszym górskim terenie. W zasadzie wchodziły w grę tylko trzy opcje: plecak FStop Tilopa 50l, Shimoda Explore oraz zupełna nowość na rynku – Lowepro Powder BP 500 AW. Zwłaszcza ten ostatni zwrócił moją uwagę, a dzięki firmie Focus Nordic Poland – dystrybutorowi Lowepro na Polskę – wypożyczyłem ten plecak do przetestowania na wyprawie do marokańskiego wąwozu Taghia.