• Format FX:
  • L – 4928×3280 pix,
  • M – 3696×2456 pix,
  • S – 2464×1640 pix,
• Format DX:
  • L – 3200×2128 pix,
  • M – 2400×1592 pix,
  • S – 1600×1064 pix,

• Standardowe,
• Neutralne,
• Żywe,
• Monochromatyczne,
• Portret,
• Krajobraz.

• dostępne w stylach Standardowe, Żywe, Portret i Krajobraz:
  • Szybka korekta – wartości w skali od −2 do +2 pozwalają ograniczyć lub spotęgować efekt charakterystyczny dla danego stylu,
• dostępne we wszystkich stylach:
  • wyostrzanie – automatyczne lub w skali od 0 do 9,
  • kontrast – automatyczny lub w skali od −3 do +3,
  • jasność – w skali od −1 do +1,
• dostępne we wszystkich stylach z wyjątkiem Monochromatyczne:
  • nasycenie – automatyczne lub w skali od −3 do +3,
  • odcień – w skali od −3 do +3 (w stronę ujemną czerwienie zyskują odcień fioletowy, błękity zielony, a zielenie żółty, natomiast w stronę dodatnią czerwienie zyskują odcień pomarańczowy, zielenie niebieski, a błękity fioletowy),
• dostępne jedynie w stylu Monochromatyczne:
  • efekty filtrów – symulacja wpływu filtrów barwnych na zdjęciach czarno-białe (wyłączony, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony),
  • zabarwienie – czarno-białe (B&W), sepia, zimnoniebieskie (Cyanotype), czerwone (Red), żółte (Yellow), zielone (Green), niebiesko-zielone (Blue Green), niebieskie (Blue), niebiesko-fioletowe (Purple Blue), czerwono-fioletowe (Red Purple).

W Nikonie Df mamy natywny zakres czułości od ISO 100 do 12800. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu o czułości programowe, w dół do ISO 50 oraz w górę aż do ISO 204800. Czułość możemy regulować z krokiem 1/3 EV (nie ma jedynie kroków pośrednich od ISO 25600 w górę). Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej zapisanych w formacie JPEG. Dla porównania prezentujemy także wycinki z modelu D4 oraz lustrzanki Canon EOS 1D X. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Jakość zdjęć w formacie JPEG w Nikonie Df utrzymuje się na wysokim poziomie w szerokim zakresie czułości. W zasadzie aż do ISO 3200 szum jest niemal niezauważalny. Ponadto, do tej czułości trudno również zauważyć jakieś różnice w stosunku do zdjęć z modelu D4. Przy ISO 6400 drobny szum zaczyna być już widoczny i wydaje się, że jego poziom jest minimalnie większy niż w przypadku D4. Dla ostatniej natywnej czułości różnica pomiędzy oboma modelami lustrzanek Nikona staje się nieco wyraźniejsza, i choć obraz z Df wciąż wygląda całkiem nieźle, to jednak zaszumienie w jego przypadku jest nieznacznie wyższe niż w D4. W zakresie najwyższych, programowych czułości różnica w jakości obrazu i poziomie szumu pomiędzy Df a D4 raczej nie narasta. Co prawda przy ISO 25600 i 51200 przewaga starszego modelu jest zauważalna, jednak dla dwóch najwyższych ISO wydaje się zanikać. W ich przypadku zaszumienie obrazu jest na tyle wysokie w obu aparatach, że o ich użyteczności nie ma już raczej mowy.

W porównaniu do Canona 1D X, testowana lustrzanka Nikona wypada podobnie, mniej więcej do czułości ISO 6400. Przy ISO 12800 obrazek z 1D X wydaje się wyglądać nieco lepiej, bowiem w jego przypadku kolorowe plamy związane z szumem nie są tak wyraźne jak w Df. Dla wyższych czułości sytuacja jest podobna. Do ISO 51200 zaszumienie wyraźnie wzrasta zarówno w Df jak i 1D X. Ze względu jednak na bardziej kolorowy szum w testowanym Nikonie, generowany przez niego obraz prezentuje się nieco gorzej niż w przypadku Canona. Na dwóch najwyższych czułościach obraz można uznać za porównywalnie słaby w obu lustrzankach.

Wyostrzanie

W Nikonie Df mamy do dyspozycji standardową dla lustrzanek tego producenta 10-stopniową skalę wyostrzania (od 0 do 9). Jak w praktyce wygląda obraz przy wyostrzaniu ustawionym na 0, 4 oraz 9, można zaobserwować w poniższej tabelce. Zdjęcia wykonane zostały na czułości ISO 100.

Nikon Df, ISO 100
wyostrzenie 0
wyostrzenie 4
wyostrzenie 9

Najlepszy efekt wyostrzania uzyskamy na ustawieniach z okolic środka skali. Dają one wyraźnie przyjemniejszy („ostrzejszy”) dla oka obraz niż przy ustawieniu 0, a jednocześnie nie widać charakterystycznych artefaktów przesadnego wyostrzania, jakie daje się zauważyć przy ustawieniu maksymalnym.

Dodatkowe funkcje

Nikon Df oferuje dodatkowe funkcje, które wpływają na wygląd JPEG-ów. Opiszmy je zatem w kilku słowach.

Tryb HDR

W trybie HDR Nikon Df wykonuje dwa zdjęcia, a różnica w ekspozycji pomiędzy nimi może być kontrolowana automatycznie lub ręcznie przez fotografa. W przypadku ręcznej kontroli użytkownik ma do wyboru trzy warianty: 1 EV, 2 EV lub 3 EV. Do dyspozycji mamy także dodatkowy parametr „wygładzenie”, który może przyjmować następujące ustawienia: umiarkowane, normalne lub zwiększone. Tryb HDR możemy aktywować dla pojedynczego zdjęcia (wówczas zostaje on automatycznie wyłączony po jego wykonaniu) lub na stałe (musimy go ręcznie wyłączyć aby powrócić do normalnego fotografowania).

Choć instrukcja aparatu tego nie specyfikuje przypuszczamy, że aparat automatycznie wyrównuje wykonane zdjęcia, jeśli pojawi się między nimi przesunięcie. Producent jednak zaleca stosowanie statywu i informuje, że krawędzie wynikowego zdjęcia mogą być ucięte w stosunku do oryginalnego kadru. Warto również zauważyć, że tryb HDR jest nieaktywny jeśli fotografujemy w plikach RAW. Co więcej, nie mamy możliwości zapisu oryginalnych zdjęć, a na karcie zachowany zostaje jedynie efekt końcowy.

W poniższej tabelce prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane w trybie HDR. Dla ustawienia parametru wygładzania na „umiarkowane” pokazujemy zdjęcia dla poszczególnych ustawień różnicy ekspozycji. Dla pozostałych ustawień wspomnianego parametru prezentujemy zdjęcia wykonane przy różnicy 3 EV. Więcej zdjęć wykonanych w trybie HDR znaleźć można w galerii w ostatnim rozdziale testu.

HDR off

HDR AUTO (wygładzanie: Umiarkowane)

HDR 1 EV (wygładzanie: Umiarkowane)

HDR 2 EV (wygładzanie: Umiarkowane)

HDR 3 EV (wygładzanie: Umiarkowane)

HDR 3 EV (wygładzanie: Normalne)

HDR 3 EV (wygładzanie: Zwiększone)

Aktywna funkcja D-Lighting

Aktywna funkcja D-Lighting (ADL) umożliwia wydobywanie szczegółów w ciemnych i jasnych partiach obrazu poprzez programową obróbkę pojedynczego zdjęcia. Oferuje ona 4 opcje intensywności: umiarkowana, normalna, zwiększona, bardzo wysoka 1 oraz bardzo wysoka 2. Do dyspozycji mamy również ustawienie „Automatyczna”, przy której aparat sam dobiera stopień intensywności. Poniżej przedstawiamy efekty działania funkcji ADL dla poszczególnych ustawień.

ADL off

ADL umiarkowana

ADL normalna

ADL zwiększona

ADL bardzo wysoka 1

ADL bardzo wysoka 2

ADL automatyczna

Wielokrotna ekspozycja

Nikon Df posiada tryb wielokrotnej ekspozycji, umożliwiający automatyczne łączenie kilku zdjęć w jeden obraz. Opcje w tym trybie nie są jednak szczególnie rozbudowane. W pierwszej kolejności możemy wybrać, czy tryb ma być aktywny jednorazowo, czy pozostawiać włączony przez cały czas. Ponadto możemy wybrać liczbę zdjęć z przedziału od 2 do 10. Dodatkową opcją jest tzw. „automatyczne wzmocnienie”. Jeśli jest ona włączona, wówczas wzmocnienie jest dostosowywane w zależności od liczby zarejestrowanych ekspozycji (wzmocnienie dla każdej ekspozycji ustawiane jest na 1/2 dla dwóch ekspozycji, 1/3 dla trzech itd.). Instrukcja zaleca wyłączenie opcji automatycznego wzmocnienia przy zdjęciach z ciemnym tłem. Warto jeszcze dodać, że funkcji wielokrotnej ekspozycji nie można uruchomić w trybie podglądu na żywo.