Podobnie jak w przypadku pierwszego bezlusterkowca Fujifilm serii X-E, jakość wykonania korpusu nowego modelu zdecydowanie zasługuje na pochwałę – przy konstruowaniu użyto stopu aluminium, a większość elementów z tworzywa sztucznego posiada fakturę skóry. Uchwyt zyskuje dzięki specjalnej gumowej nakładce.

Tak jak i poprzednik, X-E2 nie został uszczelniony przed wpływem czynników atmosferycznych i kurzu. Aparat nie jest ciężki – bez akumulatora i karty pamięci waży jedynie 300 g. Po zamontowaniu karty pamięci i akumulatora waga rośnie o 50 g.

Zasilanie i złącza

Komora akumulatora znajduje się na spodniej stronie obudowy i zabezpieczona jest plastikową klapką. Aparat zasila dedykowany akumulator o oznaczeniu NP-W126 i parametrach 7.2 V oraz 1260 mAh. Ładowanie odbywa się w dedykowanej ładowarce BC-W126 i trwa około 2 godzin. Według producenta pojemność tego akumulatora wystarcza na wykonanie 350 zdjęć. Podczas testów udało nam się na jednym ładowaniu zrobić nieco więcej zdjęć, możemy zatem uznać deklaracje producenta za wiarygodne. Gniazdo baterii jest zabezpieczone przed przypadkową próbą włożenie akumulatora w nieprawidłowy sposób.

Obok akumulatora znajdziemy gniazdo kart pamięci. Fuji X-E2 obsługuje karty Secure Digital (SD, SDHC i SDXC).

Na prawej ściance, za zabezpieczającą klapką znajdują się:

• złącze USB 2.0, które służy także jako gniazdo elektronicznego wężyka spustowego RR-90,
• złącze mini HDMI,
• minijack 2.5 mm do podłączenia mikrofonu MIC-ST1, a także zdalnego wyzwalania migawki.

Także spust migawki – podobnie jak w modelu X-E1 – daje możliwość dokręcenia klasycznego mechanicznego wężyka spustowego.

Przyciski

Aparat Fujifilm X-E2 jest wyposażony w optymalny zestaw przycisków i pokręteł pozwalający na wygodną obsługę aparatu, także bez odrywania oka od wizjera. Przyjrzyjmy się górnej ściance testowanego korpusu.

Patrząc od lewej strony, widzimy wbudowaną lampę błyskową, obok której znajduje się znacznik pozycji matrycy. Tuż przy niej umieszczono gorącą stopkę służącą do zamontowania zewnętrznych akcesoriów. Po jej prawej stronie znajduje się pokrętło, którym ustawiamy czas otwarcia migawki. Pośród wartości możemy wyróżnić „A” – oznaczający aktywację automatyki oraz 180x – będący dedykowanym czasem synchronizacji do użycia wraz z lampą błyskową. Obok zlokalizowano spust migawki otoczony włącznikiem zasilania. W prawym dolnym rogu górnej ścianki odnajdziemy pokrętło kompensacji ekspozycji (o zakresie ±3 EV, z krokiem 1/3 EV), a tuż nad nim znajduje się przycisk funkcyjny oznaczony symbolem Fn. W trybie odtwarzania aktywuje on łączność WiFi, natomiast w trybie fotografowania pełni jedną z funkcji możliwych do ustawienia w menu aparatu. Do wyboru mamy następujące opcje:

• zaawansowane filtry,
• wielokrotna ekspozycja,
• podgląd głębi ostrości,
• czułość,
• samowyzwalacz,
• rozmiar zdjęcia,
• jakość zdjęcia,
• zakres dynamiczny,
• symulacja filmu,
• balans bieli,
• pomiar światła,
• tryb AF,
• wybór obszaru ostrości,
• ustawienia niestandardowe (tryby C),
• nagrywanie filmu,
• przełączanie RAW/JPEG,
• ustawianie przysłony,
• opcje sieci bezprzewodowej.

Na tylnej ściance, w lewym górnym rogu znajduje się wizjer wraz z pierścieniem korekcji dioptrażu oraz czujnikiem zbliżenia oka. Obok wizjera mieści się przycisk zwalniający blokadę wbudowanej lampy błyskowej. Dalej widzimy klawisz Q uruchamiający podręczne menu do szybkich zmian ustawień.

Po lewej stronie ekranu widzimy 4 przyciski o następujących funkcjach:

• odtwarzanie,
• DRIVE (tryby wyzwalania migawki) lub powiększanie w trybie odtwarzania,
• AE (tryby pracy światłomierza) lub zmniejszanie,
• Fn2 lub kasowanie.

Po prawej stronie, patrząc od góry, znajdziemy niewielkie pokrętło sterowania, które służy do dokonywania zmian parametrów w menu podręcznym oraz do przeglądania zdjęć podczas odtwarzania. Pełni ono również rolę przycisku – wciśnięcie przybliża obszar ustawiania ostrości w trybie MF lub powiększa kadr w aktywnym punkcie ostrości podczas odtwarzania zdjęć. Po prawej stronie, na niewielkim wybrzuszeniu obudowy odnajdziemy przyciski blokady ostrości AF-L i ekspozycji AE-L. Poniżej umieszczono tradycyjny wybierak kierunkowy. Górny przycisk posiada dodatkową funkcję uruchamiającą tryb makro. Dolny natomiast służy do wyboru punktu AF. Pośrodku krzyżaka znajduje się klawisz MENU/OK uruchamiający menu aparatu i służący do zatwierdzania wybranych ustawień. Na samym dole odnajdziemy przycisk DISP/BACK. Wykorzystywany jest on do zmiany zakresu informacji widocznych na ekranie LCD lub w wizjerze. W przeciwieństwie do modelu X-E1, jego dłuższe wciśnięcie nie aktywuje trybu cichego – czyli wyłączenia dźwięków oraz dezaktywowania lampy błyskowej. Takiej opcji w nowym modelu nie uświadczymy.

Rzućmy teraz okiem na przednią ściankę aparatu.

Poza standardowym przyciskiem zwalniającym blokadę bagnetu odnajdziemy na niej także diodę wspomagania autofokusu oraz przełącznik trybu ustawania ostrości.

Menu

Menu aparatu jest typowe dla produktów firmy Fujifilm. Mimo że sprawia wrażenie dość ascetycznego, łatwo je obsługiwać i nie trzeba wiele czasu, by opanować dość swobodne poruszanie się po nim. Podzielono je na dwie części: pierwsza jest zgodna z aktualnym trybem pracy (fotografowanie/odtwarzanie), a druga służy konfiguracji aparatu. Poszczególne opcje umieszczone są w kilku zakładkach w sposób niewymagający przewijania.

Menu fotografowania składa się z następujących opcji:

• ustawienie automatyki ISO,
• rozmiar zdjęcia,
• jakość zdjęcia,
• zakres dynamiczny,
• symulacja kliszy,
• bracketing z symulacją filmu,
• samowyzwalacz,
• balans bieli,
• kolor,
• wyostrzanie,
• podświetl ton,
• przyciemnij ton,
• redukcja zakłóceń,
• redukcja zakłóceń dla długich ekspozycji,
• funkcja LMO – zaawansowane przeciwdziałanie rozmyciu,
• wybór ustawień specjalnych,
• edycja/zapis ustawień specjalnych,
• ustawienia specjalne wyświetlacza,
• ustawienie adaptera,
• rób zdjęcia bez obiektywu,
• oświetlacz AF,
• tryb AF,
• wykrycie twarzy,
• obszar ostrości,
• Pre-AF,
• fotometria,
• tryb blokowania AE/AF,
• tryb blokowania AF,
• komunikacja bezprzewodowa,
• tryb lampy błyskowej,
• korekcja błysku,
• usuwanie czerwonych oczu,
• tryb stabilizacji obrazu,
• ustawienie przysłony,
• asystent MF.

W trybie filmowania powyższe menu oferuje następujące opcje:

• tryb filmu,
• wykrycie twarzy,
• symulacja filmu,
• balans bieli,
• regulacja poziomu mikrofonu,
• mikrofon/zdalne wyzwalanie,
• ustawienie specjalne wyświetlacza,
• tryb stabilizacji obrazu,
• ustawienie przysłony.

• data i czas,
• różnica czasu,
• język,
• resetuj,
• dyskretny,
• konfiguracja dźwięku,
• konfiguracja ekranu,
• krąg ostrości,
• ustawienie funkcji (Fn),
• zarządzanie zasilaniem,
• czyszczenie czujnika,
• numeracja zdjęć,
• przestrzeń koloru,
• ustawienie EVF/LCD,
• ustawienia bezprzewodowe,
• ustawienie PC automatyczny zapis,
• konfiguracja geooznaczania,
• zapis oryginału,
• formatowanie.

Podczas odtwarzania dostępne jest także menu zawierające następujące opcje:

• komunikacja bezprzewodowa,
• konwersja RAW,
• kasuj,
• kadrowanie,
• zmień rozmiar,
• chroń (zdjęcie przed skasowaniem),
• obrót zdjęcia,
• usuwanie czerwonych oczu,
• pokaz slajdów,
• pomoc fotoksiążki,
• oznacz do przesłania,
• wyszukiwanie zdjęć,
• automatyczny zapis PC,
• zamówienie (dpof/PictBridge),
• współczynnik proporcji (obrazu podłączonego telewizora).

Ważnym elementem obsługi jest menu podręczne aktywowane klawiszem Q. Jego wciśnięcie powoduje wyświetlenie na ekranie siatki, za pomocą której możemy podglądać i zmieniać wiele parametrów aparatu.

Wyświetlacz

Fujifilm X-E2 został wyposażony w wyświetlacz LCD TFT o rozdzielczości 1.04 mln punktów, przekątnej wynoszącej 3 cale i 100-procentowym pokryciu kadru. Jakość wyświetlanego obrazu jest bardzo dobra, a padające na ekran promienie słoneczne nie dały nam okazji do dużego narzekania – mimo pojawiających się odblasków nadal można było kadrować, choć przeglądanie zdjęć o małym kontraście uznaliśmy za nieco uciążliwe.

Podczas fotografowania wyświetlacz może służyć jako ekran informacyjny. Wyświetlane są na nim wówczas podstawowe informacje o parametrach fotografowania i ustawieniach aparatu.

Dokładny schemat z opisem poszczególnych elementów prezentujemy poniżej.

1 – tryb lampy błyskowej, 2 – tryb makro, 3 – pomiar ekspozycji, 4 – tryb zdjęć seryjnych, 5 – wskaźnik trybu dyskretnego, 6 – liczba dostępnych zdjęć, 7 – ostrzeżenie o temperaturze, 8 – jakość i rozmiar zdjęć, 9 – zakres dynamiczny, 10 – symulacja filmu, 11 – balans bieli, 12 – poziom naładowania akumulatora, 13 – czułość, 14 – przysłona, 15 – ramka ostrości, 16 – czas otwarcia migawki, 17 – tryb fotografowania, 18 – tryb ostrości, 19 – wskaźnik samowyzwalacza, 20 – kompensacja ekspozycji/wskaźnik ekspozycji.

Przycisk DISP/BACK służy między innymi do przełączania pomiędzy różnymi konfiguracjami ekranu w trybie podglądu na żywo oraz przy przeglądaniu zdjęć.

W trybie podglądu na żywo do dyspozycji mamy następujące widoki:

• wyświetlacz INFO (opisany powyżej),
• informacje standardowe,
• brak informacji,
• niestandardowe (wybrane przez użytkownika).

Tryb niestandardowy pozwala wybrać elementy wyświetlane na ekranie. Do dyspozycji mamy poniższe opcje:

• siatka kadrowania,
• wirtualny horyzont,
• miarka odległości ustawiania ostrości,
• histogram,
• ekspozycja (wartości przysłony, migawki i czułości),
• kompensacja ekspozycji,
• tryb światłomierza,
• tryb lampy błyskowej,
• balans bieli,
• symulacja filmu,
• zakres dynamiczny,
• liczba dostępnych klatek,
• jakość i rozmiar obrazu,
• stan naładowania akumulatora.

1 – tryb lampy błyskowej, 2 – złącze mikrofonu / zdalnego wyzwalania migawki, 3 – korekcja błysku, 4 – tryb makro, 5 – wskaźnik samowyzwalacza, 6 – tryb zdjęć seryjnych, 7 – balans bieli, 8 – symulacja filmu, 9 – zakres dynamiczny, 10 – ramka ostrości, 11 – liczba dostępnych zdjęć, 12 – jakość i rozmiar zdjęcia, 13 – ostrzeżenie o temperaturze, 14 – ostrzeżenie przed rozmyciem, 15 – tryb stabilizacji obrazu, 16 – stan pobierania informacji o lokalizacji, 17 – ostrzeżenie dotyczące ostrości, 18 – wskaźnik trybu dyskretnego, 19 – wskaźnik odległości, 20 – poziom naładowania akumulatora, 21 – czułość, 22 – przysłona, 23 – czas otwarcia migawki, 24 – pomiar ekspozycji, 25 – tryb fotografowania, 26 – wskaźnik ostrości, 27 – kompensacja ekspozycji/wskaźnik ekspozycji, 28 – histogram, 29 – wirtualny horyzont, 30 – podgląd głębi ostrości.

W trybie przeglądania zdjęć dostępne widoki to:

• informacje włączone,
• informacje wyłączone,
• ulubione,
• szczegółowe informacje o zdjęciu.

Zdjęcia można powiększać (przy pomocy tylnej rolki) lub przeglądać w postaci miniaturek. Istnieje także możliwość przewijania zdjęć w powiększeniu, przy wykorzystaniu przycisków kierunkowych.

Ciekawym udogodnieniem, które oferuje model X-E2, jest wyszukiwanie zdjęć spełniających określone kryteria, takie jak:

• data,
• zarejestrowana twarz,
• ulubione,
• typ pliku (zdjęcie/film),
• oznaczone do przesłania.

Inną opcją dostępną w trybie przeglądania jest tworzenie albumów, które niezależnie przejrzymy, a także skopiujemy do komputera. Ta funkcja bardzo przydaje się do szybkiego grupowania fotografii z kilkudniowej wycieczki.

Filmowanie

Aparat nie oferuje szerokiej gamy formatów zapisu. Mamy jedynie wybór pomiędzy rozdzielczością HD (1280×720 pix) i Full HD (1920×1080 pix). Zapis odbywa się z szybkością 30 kl/s lub 60 kl/s bez przeplotu. Filmy zapisywane są kodekiem H.264/AVC, ze stereofonicznym dźwiękiem, skompresowanym za pomocą liniowej modulacji PCM, w plikach z rozszerzeniem MOV. Nagrywanie rozpoczyna i zatrzymuje się przez wciśnięcie spustu migawki.

Podczas filmowania ostrość, ekspozycja oraz balans bieli (jeżeli wybrano automatyczny) są na bieżąco ustawiane w zależności od warunków otoczenia, a nastawa koła korekcji ekspozycji nie ma wpływu na pracę aparatu. Przed nagrywaniem filmu dobrać możemy przysłonę, balans bieli, tryb symulacji filmu oraz kompensację ekspozycji (w zakresie ±2 EV). Autofokus podczas filmowania działa zawsze w trybie ciągłym (gdy przełącznik trybu AF jest w pozycji „C”) lub pojedynczym (w pozycji „S”), które dedykowane jest do współpracy z wykrywaniem twarzy (ustawienie trybu nastawy ostrości w menu). Istnieje oczywiście możliwość wyłączenia autofokusu – wystarczy ustawić przełącznik w pozycji MF. Podczas filmowania dźwięk rejestrowany jest przy pomocy wbudowanego mikrofonu stereofonicznego. Można także podłączyć mikrofon zewnętrzny.

MOV, 1280×720 30 kl/s 36 MB, 15.02 s, 19.7 Mbps	MOV, 1280×720 30 kl/s 22 MB, 9.01 s, 19.9 Mbps
MOV, 1280×720 30 kl/s 27 MB, 11.01 s, 19.8 Mbps	MOV, 1280×720 60 kl/s 22 MB, 9.01 s, 20 Mbps
MOV, 1280×720 60 kl/s 25 MB, 10.01 s, 19.9 Mbps	MOV, 1920×1080 60 kl/s 47 MB, 10.01 s, 38.2 Mbps
MOV, 1280×720 30 kl/s 20 MB, 8.01 s, 19.6 Mbps	MOV, 1920×1080 60 kl/s 51 MB, 11.01 s, 38 Mbps

Jakość filmów utrzymuje się na dobrym poziomie dzięki zastosowaniu progresywnego skanowania oraz szybkości 60 kl/s. Niektórym użytkownikom zapewne będzie brakować trybów tworzących filmy w zwolnionym tempie.

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla różnych trybów zapisu:

• 1920×1080, 60 kl/s, 37 MB, 37.9 Mbps
• 1920×1080, 30 kl/s, 41 MB, 37.6 Mbps
• 1280×720, 60 kl/s, 22 MB, 19.7 Mbps
• 1280×720, 30 kl/s, 24 MB, 19.7 Mbps

Kolejne klipy to test sprawdzający jak zachowują się układy autofokusa oraz materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego efektu galaretki (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Demonstracja pracy autofokusa: 56 MB
• Demonstracja tzw. efektu galaretki: 22 MB

Wizjer

W modelu X-E2 wykorzystano wizjer elektroniczny. Obraz wyświetlany jest na 0.5-calowym ekranie wykonanym w technologii OLED. Pokrywa on 100% kadru i oferuje rozdzielczość 2.3 mln punktów. Wizjer wyposażony został także w czujnik zbliżeniowy oraz korekcję dioptrii (od −4 do +2).

Układ informacji wyświetlanych w wizjerze pokrywa się z tym, który zobaczymy na głównym wyświetlaczu, za wyjątkiem wspominanego wcześniej ekranu INFO.