Do wykonania X-E2 użyto materiałów bardzo dobrej jakości, a to sprawia, że mamy wrażenie obcowania ze sprzętem wysokiej klasy. Dzięki pokryciu obudowy gumowym materiałem aparat trzyma się komfortowo. Dodatkowa nakładka na uchwycie powoduje, że testowany model dobrze leży w jednej ręce, a niewielka masa sprzętu ułatwia wygodne nim operowanie. Poprawę ergonomii ma zapewnić dostępna opcjonalnie przykręcana do korpusu nasadka wyposażona w powiększoną rękojeść, oznaczona symbolem MHG-XE. Nie jest to typowy pionowy grip – nie ma miejsca na dodatkową baterię czy drugi przycisk spustu migawki. Pozwala jednak bez przeszkód na dostęp do komory baterii oraz wyposażony jest w złączkę statywową typu ArcaSwiss. Uważamy, że jest to akcesorium, w które zdecydowanie warto się zaopatrzyć.

Spust migawki pracuje typowo: lekkie dociśnięcie powoduje ustawienie autofokusu, a mocniejsze – wykonanie zdjęcia. Podwójny skok jest dość dobrze wyczuwalny. Także operowanie w warunkach zimowych, w rękawiczkach, nie sprawia większych kłopotów.

Zadowalająca liczba elementów sterujących pozwala na wygodną i sprawną obsługę aparatu, szczególnie osobom, które preferują tryb manualny bądź preselekcję czasu migawki czy też przysłony. Regulacja tych parametrów ekspozycji za pomocą pokręteł czasu naświetlania, kompensacji ekspozycji, pierścienia przysłony (na obiektywie o ile jest w nią wyposażony, jeśli nie musimy użyć tylnej rolki) jest rozwiązaniem odwołującym się do starych aparatów analogowych.

Menu aparatu jest dobrze zaprojektowane – podzielenie go na zakładki sprawia, że układ jest logiczny i sensowny. Przyciskiem Q uruchomimy wygodne menu funkcyjne zawierające 16 opcji. Ich zmian dokonujemy za pomocą przycisków kierunkowych i pokrętła sterowania. Menu podręczne i wiele elementów kontrolnych na obudowie sprawia, że w większości fotografowanych sytuacji nie mamy powodu zaglądania do menu głównego.

Gdy ustawimy manualny wybór płaszczyzny ostrości, aparat wspomaga proces ostrzenia, wyświetlając na ekranie lub w wizjerze wskaźnik odległości, na którym zaznaczona jest też spodziewana głębia ostrości. Dodatkowo aparat posiada funkcję podświetlania ostrych fragmentów (focus peaking) oraz symulację wizjera klinowego (split-screen). W tym drugim wypadku obraz jest czarno-biały i zajmuje część kadru, który odpowiada rozmieszczeniu czujników fazowych na matrycy. Oczywiście możemy też skorzystać z cyfrowego powiększenia, by dokładnie widzieć ten fragment kadru, który chcemy mieć ostry.

Obiektywy

System bezlusterkowy Fujifilm jest obecny na rynku sprzętu fotograficznego od ponad 2 lat. Liczba obiektywów nie jest imponująca, jednak nowe modele są systematycznie prezentowane. Lista obiektywów z mocowaniem Fujifilm X (nie tylko tego producenta), dostępna jest tutaj. W najbliższych planach są kolejne modele widoczne na poniższym schemacie.

Warto także wspomnieć o dostępnym w sprzedaży adapterze Fujifilm M-mount, umożliwiającym podłączenie obiektywów z bagnetem M, które są produkowane przez Leicę, Zeissa i Voigtlandera.

Szybkość

Aparat nie wykazuje spowolnienia podczas regularnej pracy – zarówno w trakcie obsługi menu, jak i przeglądania zdjęć. O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Aparat jest gotowy do wykonania pierwszego zdjęcia w czasie 1.3 s, co nie sprzyja zastosowaniom reporterskim. Trudno się temu dziwić – opisywany model nie jest dedykowany do takich zadań. Warte odnotowania jest niewielkie opóźnienie uruchomienia migawki, szczególnie gdy nie korzystamy z układów AF.

Zdjęcia seryjne

Fujifilm X-E2 umożliwia fotografowanie w trybie zdjęć seryjnych z dwiema szybkościami oznaczonymi jako CH (7 kl/s – do 28 zdjęć) i CL (3 kl/s – do zapełniania karty pamięci). By aparat ustawiał ostrość i ekspozycję dla każdej klatki niezależnie, należy przestawić przełącznik AF w pozycję „C” oraz korzystać z trybu CL. Podczas seryjnej pracy migawki deaktywowana jest lampa błyskowa.

Pomiary wykonaliśmy korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95MB/s. Zdjęcia robiliśmy przy czułości ISO 1600 i czasie ekspozycji 1/1000 sekundy. Objętość pliku zapisywanego w formacie JPEG wynosiła średnio 6.7 MB, a pliku zapisywanego w surowym formacie RAF – 33.8 MB. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

W tabelce przedstawiamy podsumowanie wykresów.

Widzimy wyraźnie, że niezależnie od wybranego formatu zapisu prędkość fotografowania utrzymuje się na niezmienionym poziomie do momentu zapełnienia bufora. W wypadku trybu CH i formatu RAW+JPEG z pełnej szybkości będziemy się cieszyć przez czas około 1 s, wykonując łącznie 8 kadrów. Gdy wybierzemy tylko format JPEG, będzie to czas 2.5 s i około 20 kadrów. To satysfakcjonujący wynik.

Stabilizacja obrazu

Aparat Fuji X-E2, podobnie jak inne modele serii X, nie jest wyposażony we wbudowany mechanizm stabilizacji obrazu. Aby skorzystać z tego udogodnienia, należy zaopatrzyć się w odpowiednie obiektywy, w nomenklaturze producenta oznaczone symbolem OIS.

Czyszczenie matrycy

Fujifilm X-E2 został wyposażony w mechanizm oczyszczania matrycy za pomocą ultradźwięków. Możemy go uruchomić w każdej chwili, korzystając z odpowiedniej opcji w menu ustawień aparatu lub też wybrać, by czyszczenie odbywało się automatycznie przy włączeniu lub wyłączeniu aparatu.

Podczas ponad dwóch tygodni testów opcja automatycznego czyszczenia przy włączaniu i wyłączaniu aparatu była aktywna. Wielokrotne zmiany obiektywów spowodowały jednak, że na matrycy osiadły pyłki niedające się usunąć tym sposobem.

Łączność bezprzewodowa

Wbudowany interfejs WiFi pozwala na bezprzewodowe przekazywanie zdjęć do zewnętrznego komputera lub smartfonu czy tabletu. Nie możemy jednak zdalnie kontrolować zachowania aparatu podczas fotografowania. Gdy dysponujemy smartfonem z odbiornikiem GPS, dane o geolokalizacji mogą być na bieżąco przesyłane do aparatu (jednak nie dłużej niż 60 min – po takim czasie aplikacja w telefonie automatycznie wyłączy się).

Musimy powiedzieć, że takie rozwiązanie jest dość ascetyczne i nie przystaje do dzisiejszych standardów, gdzie nawet najprostsze aparaty oferują zdalne sterowanie.

Lampa błyskowa

Aparat posiada wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej wynoszącej 7 m (dla ISO 200) i czasie synchronizacji 1/180 s.

W menu aparatu odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy:

• błysk automatyczny,
• błysk wymuszony,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja na tylną kurtynę,
• tryb sterownika.

W celu porównania siły błysku lampy wbudowanej wykonaliśmy zdjęcie przy czułości ISO 200, migawce 1/125 s i przysłonie f/8.0 – takie nastawy całkowicie odcięły światło zastane. Wszystkie inne ustawienia, wraz z kompensacją błysku, pozostawiliśmy w pozycji neutralnej. Poniżej przedstawiamy zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy nastawionej czułości ISO 200.

Tryb M	Tryb P (Auto ISO)

W trybie P aparat ustawił przysłonę na f/3.6, a czas migawki na 1/30 s. Tak długi czas będzie zdawał egzamin jedynie dla bardzo statycznych kadrów.

Autofokus

Aparat został wyposażony w hybrydowy układ nastawy ostrości bazujący na czujniku detekcji kontrastu oraz fazy. Domyślnie aparat wykorzystuje czujniki fazowe, ale potrafi sam zdecydować, kiedy przełączenie na algorytmy kontrastowe da lepsze rezultaty. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym z możliwością wyboru pola autofokusu (S),
• ciągłym (C),
• manualnym (M).

• obszar ostrości (jeden z 49 dostępnych punktów AF),
• makro (praca w całym zakresie ustalania ostrości),
• tryb AF – wybór obszaru ostrości dla trybów S i C,
• wielopunktowy – aparat korzysta ze wszystkich pól AF,
• strefa – aparat korzysta z wybranego przez użytkownika pola AF,
• wykrywanie twarzy,
• PRE-AF (ciągłe ustalanie ostrości, nawet gdy nie dotykamy spustu migawki),
• oświetlacz AF.

Standardowo w teście celności autofokusu wykonujemy serię 50 zdjęć. Przysłonę w obiektywie (w tym wypadku Fujinon XF 35 mm f/1.4 R) ustawiamy na f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Test został wykonany przy oświetleniu o temperaturze barwowej 5500K. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Kolejny test wykonany został przy oświetleniu żarowym, wyniki porównujemy do testu w świetle 5500K.

Wyniki powtarzalności autofokusu nie wyglądają, niestety, optymistycznie. Aparat charakteryzuje się stosunkowo dużym rozrzutem nastaw ostrości. Zgodnie z przewidywaniami można uznać, że dla oświetlenia żarowego wyniki są delikatnie gorsze.

Pomiar ekspozycji

Pomiar światła w X-E2 oparty jest o 256-strefowy system TTL. Może on pracować w następujących trybach:

• wielosegmentowy,
• uśredniony,
• punktowy (centralna cześć kadru o wielkości ok. 2% całkowitej powierzchni).

Choć wynikowe fotografie można uznać za delikatnie prześwietlone, musimy stwierdzić, że w codziennym użytkowaniu nie doświadczymy problemów z naświetlaniem.