Nikon D3300 - test aparatu
2. Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność
Tworzywo sztuczne, z którego wykonano obudowę D3300, jest typowe dla tej klasy sprzętu. Trudno się nim zachwycać, lecz jednocześnie ciężko mieć do niego większe zastrzeżenia, gdy weźmiemy pod uwagę, że mamy do czynienia z najprostszą lustrzanką segmentu entry-level. Na plus należy zaliczyć to, że na rękojeści zastosowano miłe w dotyku gumowe pokrycie, o dobrej przyczepności do dłoni. Małą „łatkę” z tego materiału znajdziemy także na niewielkim fragmencie tylnej ścianki w miejscu, gdzie zazwyczaj spoczywa kciuk osoby fotografującej. Podobnie jak w modelu D5300, klapki osłaniające komorę baterii oraz slot karty SD są nieco za małe i posiadają pewien luz. Z drugiej strony dobre wrażenie sprawiają gumowe osłony portów komunikacyjnych, które ciasno przylegają do odpowiednich zagłębień. Warto jeszcze wspomnieć, że w tym segmencie aparatów raczej nie można liczyć na zabezpieczenie korpusu przed działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych i tak też jest w przypadku Nikona D3300.
Różnice w wymiarach w stosunku do poprzednich lustrzanek z linii D3xxx są naprawdę niewielkie. W poniższej tabelce zgromadziliśmy dane dotyczące wielkości modeli D3100, D3200 i D3300. Co ciekawe, nowy D3300 jest najlżejszy z tej stawki. Porównując go wizualnie do poprzednika, dostrzegamy drobne modyfikacje stylistyczne, inaczej wyprofilowaną rękojeść oraz odświeżony wygląd kilku przycisków.
W trakcie testowania Nikona D3300 mieliśmy okazję porównać go do jednego z konkurentów z tego segmentu, mianowicie Canona 1200D. Lustrzanka Canona jest nieco większa, szczególnie pod względem szerokości (ma 5 mm więcej). W pozostałych wymiarach różnice są mniejsze i nie rzucają się mocno w oczy.
![]() |
![]() |
![]() |
Zasilanie i gniazda
Na lewej ściance korpusu, pod gumową zaślepką zgromadzono wszystkie złącza aparatu. Patrząc od góry, znalazły się tu następujące gniazda:
- wężyka spustowego,
- zewnętrznego mikrofonu stereo (np. ME-1),
- USB (podłączenie do komputera, drukarki lub telewizora),
- HDMI (typu C mini).
Energię elektryczną dostarcza akumulator o symbolu EN-EL14a, znamionowym napięciu 7.2 V i pojemności 1230 mAh. Do jego ładowania używamy dołączonej do zestawu ładowarki MH-24, a pełny cykl zajmuje ok. 1.5 h. Wydajność akumulatora wg instrukcji to 700 zdjęć, a nasze obserwacje potwierdzają tę wartość, o ile nie korzystamy wiele z trybu live-view. Jako dodatkowe akcesorium przewidziano możliwość podłączenia zasilacza sieciowego EH-5b przez odpowiednie złącze EP-5A.
Zapis zdjęć i filmów odbywa się na kartach SD/SDHC/SDXC (także zgodnych z UHS-I). Gniazdo nośnika pamięci znajduje się na lewej ściance aparatu, pod plastikową klapką.
|
|
Przyciski
Opis przycisków i kółek sterujących zaczniemy jak zwykle od górnej ścianki korpusu:
Włącznik aparatu stanowi dźwignia otaczająca spust migawki. Poniżej znajdują się trzy przyciski (patrząc od lewej):
- rejestracja filmów – rozpoczęcie i jej zakończenie (uwaga: przycisk działa dopiero po wejściu do trybu live view),
- info – wyłączenie ekranu z informacjami podczas fotografowania lub zmiana sposobu wyświetlania informacji na ekranie w trybie live view,
- kompensacja ekspozycji – guzik ten pozwala również na zmianę wartości przysłony w trybie manualnym (przy pomocy kółka sterującego) oraz kompensacji błysku wbudowanej lampy (z przyciśniętym włącznikiem lampy).
Kółko trybów pracy aparatu również zlokalizowano na jego górnym panelu, a zawiera ono następujące pozycje:
- AUTO – tryb automatyczny,
- GUIDE – tryb podręcznika,
- P – automatyka programowa,
- S – preselekcja czasu naświetlania,
- A – preselekcja przysłony,
- M – tryb manualny,
- EFFECTS – tryb efektów specjalnych,
- nocny portret,
- makro,
- sport,
- dziecko,
- krajobraz,
- portret,
- lampa wyłączona.
Przejdźmy teraz do opisu tylnej ścianki aparatu.
- Blokada AE/AF (blokada ekspozycji i autofokusu),
- Tylko blokada ekspozycji,
- Tylko blokada autofokusu,
- Blokada AE wciśnięta,
- Włączenie autofokusu.
Po lewej stronie LCD, w kolumnie umieszczono pięć przycisków. Patrząc od góry, mamy do dyspozycji guziki o następujących funkcjach:
- wejście do trybu podglądu zdjęć,
- wejście do menu aparatu,
- powiększanie zdjęć w trybie podglądu lub obrazu w trybie live view oraz przełączanie widoku miniatur,
- zmniejszanie zdjęć w trybie podglądu lub obrazu w trybie live view oraz przełączanie widoku miniatur, a także wyświetlanie krótkich komunikatów pomocy,
- „i” – aktywacja panelu sterowania z możliwością zmiany wyświetlonych na nim parametrów.
Spójrzmy jeszcze na lewą ściankę D3300.
Umieszczono na niej przycisk podnoszący lampę błyskową, a także guzik Fn. Do tego drugiego możemy przyporządkować jedną z czterech funkcji:
- jakość/wielkość zdjęcia,
- czułość ISO,
- balans bieli,
- aktywna funkcja D-Lighting.
Pod nimi zlokalizowano przycisk blokady bagnetu obiektywu.
Menu
Struktura menu zastosowanego w Nikonie D3300 nie różni się od innych modeli amatorskich tego systemu. Całość podzielono na pięć zakładek: menu odtwarzania, menu fotografowania, menu ustawień, menu retuszu oraz ostatnie ustawienia, czyli ostatnio używane opcje. Poniżej prezentujemy poszczególne elementy kolejnych zakładek.
Menu odtwarzania:
- Usuwanie,
- Folder odtwarzania,
- Opcje odtwarzania,
- Podgląd zdjęć,
- Obrót zdjęć pionowych,
- Pokaz slajdów,
- Ustawienia wydruku (DPOF),
- Ocena,
- Wybierz zdjęcia do przesłania do urządzenia inteligentnego.
Menu fotografowania:
- Resetowanie menu fotografowania,
- Jakość zdjęcia,
- Wielkość zdjęcia,
- Balans bieli,
- Ustaw funkcję Picture Control,
- Dopasuj funkcję Picture Control,
- Automatyczna kontrola dystorsji,
- Przestrzeń barw,
- Aktywna funkcja D-Lighting,
- Redukcja szumów – długie naświetlania oraz wysokie czułości,
- Ustawienia czułości ISO,
- Tryb pola AF,
- Wbudowana dioda wspomagająca AF,
- Pomiar ekspozycji,
- Sterowanie lampą wbudowaną,
- Ustawienia filmu.
Menu ustawienia:
- Resetowanie opcji ustawień,
- Formatowanie karty pamięci,
- Jasność monitora,
- Format wyświetlania informacji,
- Automatyczne wyświetlanie informacji,
- Czyszczenie matrycy,
- Uniesienie lustra przy czyszczeniu matrycy,
- Wzorzec do usuwania kurzu,
- Redukcja migotania,
- Strefa czasowa i data,
- Język,
- Automatyczny obrót zdjęć,
- Komentarz do zdjęcia,
- Czasy autowyłączenia,
- Samowyzwalacz,
- Oczekiwanie na zdalne wyzwolenie (pilotem ML-L3),
- Sygnał dźwiękowy,
- Wskaźnik ustawienia ostrości,
- Numery kolejne plików,
- Przyciski (Fn, AE-L/AF-L, blokada AE spustem migawki),
- Blokowanie spustu przy pustym gnieździe kart pamięci,
- Nanieś datę,
- Folder zapisu,
- Gniazdo akcesoriów (GPS, moduł Wi-Fi),
- Tryb wideo (PAL lub NTSC),
- HDMI,
- Mobilny adapter bezprzewodowy,
- Wersja oprogramowania.
Menu retuszu:
- D-lighting,
- Korekcja efektu czerwonych oczu,
- Przycinanie,
- Monochromatyczne,
- Efekt filtrów,
- Balans kolorów,
- Nakładanie zdjęć,
- Przetwarzanie NEF,
- Zmień wielkość,
- Szybki retusz,
- Prostowanie,
- Korekta dystorsji,
- Rybie oko,
- Kolorowy kontur,
- Ilustracja,
- Szkic kolorowy,
- Korekcja kształtu,
- Efekt miniatury,
- Kolor selektywny,
- Edycja filmu.
Wyświetlacz LCD
Wyświetlacz zastosowany w D3300 to nieruchomy, 3-calowy monitor TFT, o rozdzielczości 921 tysięcy punktów. Z taką samą konstrukcją mieliśmy do czynienia także u poprzednika. W ostrym słońcu czytelność LCD wyraźnie spada, aczkolwiek istnieje możliwość regulacji jego jasności (w 11-stopniowej skali). Kąty widzenia są dobre i wynoszą 170 stopni. Generalnie jakość wyświetlanego obrazu nie daje powodów do narzekań i pozwala na w miarę wygodną ocenę wykonanych zdjęć. Trochę brakowało nam możliwości uchylania i obracania ekranu, jednak zdajemy sobie sprawę, że to udogodnienie Nikon zastosował tylko w serii D5XXX.
W „tradycyjnym” trybie fotografowania na wyświetlaczu prezentowany jest zestaw informacji, który przedstawiamy wspomagając się schematem zaczerpniętym z instrukcji obsługi aparatu.
![]() |
Ekran informacyjny można wykorzystać do zmiany dziesięciu parametrów fotografowania. Wciśnięcie przycisku „i” powoduje przejście do trybu edycji ustawień. Opcje, jakie możemy regulować pokazane są na poniższym rysunku.
![]() |
Korzystając z wybieraka wielofunkcyjnego możemy wybrać interesujący nas element i dokonać odpowiednich zmian.
Co więcej, dostępne są dwa typy ekranu informacyjnego: graficzny i klasyczny. W każdym z nich możemy wybierać spośród trzech schematów kolorystycznych: białego, czarnego i niebieskiego. Mamy także możliwość zdefiniowania odmiennych typów ekranu dla trybów PASM oraz pozostałych.
W trybie przeglądania, zdjęcia i informacje o nich możemy przeglądać na kilka sposobów:
- zdjęcie wraz z podstawowymi danymi (nazwa pliku, czas i data wykonania, rozdzielczość),
- zdjęcie wraz z podglądem prześwietlonych obszarów,
- miniatura zdjęcia wraz z histogramami RGBY,
- dane naświetlania (trzy ekrany) ze zdjęciem w tle,
- miniatura zdjęcia z histogramem luminancji oraz częściowym EXIF-em.
Powiększanie zdjęć odbywa się przy pomocy klawiszy z symbolami lupy, którymi też przełączamy pomiędzy widokami miniatur (2×2, 3×3, 9×8 sztuk oraz kalendarz).
Live view i filmy
Aktywacja podglądu na żywo odbywa się przy pomocy przycisku Lv, znajdującego się obok prawej krawędzi wyświetlacza. Towarzyszy jej charakterystyczny odgłos podnoszenia lustra.
Podczas fotografowania w podglądzie na żywo, automatyczne ustawianie ostrości działa na zasadzie detekcji kontrastu. Szybkość pracy tego mechanizmu jest umiarkowana, choć nie mieliśmy problemów z jej skutecznością. Autofokus może pracować w trybie pojedynczym (AF-S) lub ciągłym (AF-F). Obszar jego działania można zmienić z szerokiego na normalny, albo wybrać rozpoznawanie twarzy lub funkcję śledzenia obiektu.
Informacje wyświetlane na ekranie w trybie live-view można zmieniać przy pomocy przycisku info. Oprócz prezentowania parametrów naświetlania czy siatki kadrowania, istnieje możliwość powiększenia fragmentu kadru (np. w celu ułatwienia ręcznego ustawienia ostrości). Zabrakło niestety opcji wyświetlania histogramu na żywo oraz cyfrowej poziomicy.
Nagrywanie filmów jest możliwe z następującymi wartościami rozdzielczości:
- 1920×1080 pix:
- 60 kl/s (p) – NTSC,
- 50 kl/s (p) – PAL,
- 30 kl/s (p) – NTSC,
- 25 kl/s (p) – PAL,
- 24 kl/s,
- 1280×720 pix:
- 60 kl/s (p) – NTSC,
- 50 kl/s (p) – PAL,
- 640×424 pix:
- 30 kl/s (p) – NTSC,
- 25 kl/s (p) – PAL.
Formatem pliku używanym w D3300 jest MOV, natomiast kodekiem – H.264/MPEG-4. W każdym z powyższych trybów możemy ustawić jakość filmu: wysoką lub normalną. Maksymalna długość nagrania ograniczona jest wielkością pliku (4 GB) lub czasem rejestracji (10 min dla wysokiej i 20 min dla normalnej jakości w rozdzielczości Full HD). Podczas rejestracji można nagrywać także dźwięk monofoniczny przy wykorzystaniu wbudowanego mikrofonu lub dołączyć zewnętrzny, np. model ME-1. Jego czułość regulowana jest automatycznie lub manualnie (w menu). W trakcie nagrywania działa również autofokus: wyzwalany spustem migawki w trybie pojedynczym (AF-S) lub ciągłym (AF-F). Praca ciągłego autofokusa pozostawia niestety sporo do życzenia, ponieważ ustawienie ostrości na nowym obiekcie lub planie wiąże się z rozogniskowaniem obrazu i dopiero właściwym doostrzeniem.
W menu aparatu dostępna jest także opcja redukcji migotania obrazu i szumu wiatru. Istnieje również możliwość wykonania zdjęcia podczas rejestracji filmu, jednakże dociśnięcie spustu migawki do końca zatrzymuje zapis klipu. Dopiero wówczas zdjęcie zostanie zarejestrowane.
D3300 umożliwia nagrywanie filmów z manualną kontrolą niektórych parametrów w trakcie nagrywania. Po aktywacji manualnych nastaw w menu aparatu oraz ustawienia pokrętła trybów pracy na M, możemy sterować czułością (w zakresie 100–25600) oraz czasem naświetlania. Najdłuższy czas naświetlania został jednak ograniczony następującymi wartościami, w zależności od ustawionego formatu rejestracji:
- 1/50 s – tryby Full HD 50p oraz HD 50p,
- 1/30 s – pozostałe tryby.
Nie ma niestety możliwości sterowania przysłoną w trakcie rejestracji. Chcąc nagrywać filmy, musimy również pamiętać, że aparat nie pozwala regulować stopnia otwarcia przysłony w trybie LV. Uruchamiając live-view, przysłona jest domykana do wartości jaka była widoczna na wyświetlaczu przed wejściem do tego trybu. Chcąc zatem ustawić żądaną wartość przysłony, należy to zrobić przed wejściem do trybu live-view.
Nieco mylący może być również fakt, że przy wyłączonych manualnych nastawach filmowania, w trybie M możemy w trakcie rejestracji zmieniać ustawienia zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania jak i wartości ISO. Tyle tylko, że owe operacje nie mają najmniejszego wpływu na ekspozycję (realnie możemy regulować jedynie kompensację ekspozycji w trybach A, S i P).
Przykładowe filmy nagrane testowanym aparatem prezentujemy poniżej. Wszystkie zostały zarejestrowane przy użyciu obiektywu Nikkor AF-S DX 18–55 mm f/3.5–5.6G VR II.
- film 1 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 55 MB,
- film 2 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 56.5 MB,
- film 3 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 52.1 MB, film nagrany w ciemnym pomieszczeniu (ISO 6400),
- film 4 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 56.6 MB,
- film 5 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 39 MB,
- film 6 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (24p), 30.5 MB,
- film 7 – H.264/MPEG-4 1280×720 pix (50p), 39.4 MB,
- film 8 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 30.4 MB, wyostrzanie 4,
- film 9 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 30.7 MB, efekt: kolor selektywny,
- film 10 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 30.1 MB, efekt aparatu zabawkowego,
- film 11 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 40.6 MB, efekt: ilustracja.
Wizjer
Konstrukcja wizjera oparta jest na pentagonalnym układzie luster i charakteryzuje się średnio dużym powiększeniem obrazu, które wynosi 0.85x. Pokrycie kadru jest równe 95% zarówno w pionie, jak i poziomie, natomiast punkt oczny wynosi 18 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −1.7 do +0.5 m−1. Poniżej prezentujemy schemat wizjera pochodzący z instrukcji obsługi aparatu.
![]() |