Canon EOS 1200D ma takie same rozmiary jak jego poprzednik. Nieznacznie natomiast zmniejszyła się waga aparatu z 495 g do 480 g (wliczając akumulator). Podobnie jak w przypadku 1100D, korpus nowego EOS-a został w całości wykonany z matowego tworzywa sztucznego. Trzeba jednak zaznaczyć, że zarówno rękojeść, jak i część tylnej obudowy zostały pokryte gumowym materiałem. W przeciwieństwie do poprzednika jednak ma on chropowatą powierzchnię, co wyraźnie poprawia przyczepność dłoni i zwiększa stabilność uchwytu.

----- R E K L A M A -----

Bezpośrednim konkurentem Canona 1200D w klasie najprostszych lustrzanek jest między innymi Nikon D3300. Różnica w rozmiarze obu tych aparatów nie jest duża, jednak zauważalna. Największa dotyczy szerokości, bowiem 1200D jest o ponad 5 mm szerszy. W dwóch pozostałych wymiarach różnica jest nieco mniejsza. Lustrzanka Canona jest o 1.7 mm wyższa i 2.4 mm grubsza.

Biorąc pod uwagę fakt, że mamy do czynienia ze sprzętem klasy entry level, do jakości wykonania nie można mieć większych zastrzeżeń. Elementy obudowy są dobrze spasowane, a konstrukcja zachowuje należytą sztywność i wygląda całkiem solidnie. Nie zauważyliśmy również żadnych wad w działaniu pokręteł i przycisków, a klapka zabezpieczająca komorę akumulatora i kieszeń karty pamięci otwiera się i zamyka bez problemów.

Zasilanie i gniazda

Canon 1200D zasilany jest takim samym akumulatorem jak jego poprzednik, czyli oznaczonym jako LP-E10. Ma on pojemność 860 mAh i według specyfikacji aparatu wystarcza na wykonanie około 500 zdjęć (w temperaturze pokojowej i przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera). Podczas testów średnia zdjęć tylko nieznacznie przekraczała podaną wartość, jednak trzeba zaznaczyć, że korzystaliśmy z trybu LV i nagrywaliśmy filmy. Odpowiednia dla LP-E10 ładowarka dodawana jest w komplecie z aparatem i posiada oznaczenia LC-E10. Czas ładowania akumulatora wynosi około 2 godzin. Opcjonalnie do 1200D możemy podłączyć zasilacz sieciowy ACK-E10.

W 1200D nie zmieniło się również nic w zakresie obsługi kart pamięci. Zapis zdjęć i filmów odbywa się na kartach SD, SDHC oraz SDXC (także zgodnych z UHS-I i Eye-Fi). Gniazdo nośnika pamięci znajduje się na spodzie aparatu, bezpośrednio obok komory akumulatora i zabezpiecza je pojedyncza klapka.

Na lewej ściance aparatu pod gumową zaślepką odnajdziemy:

• gniazdo na wężyk spustowy RS-60E3,
• uniwersalne złącze USB 2.0 Hi-Speed / wyjście audio-wideo,
• wyjście HDMI typu C.

Warto również wspomnieć, że istnieje możliwość podłączenia do aparatu opcjonalnego odbiornika GPS GP-E2.

Przyciski

Rozmieszczenie elementów sterujących w testowanym aparacie jest niemal identyczne jak w modelu 1100D. Przyjrzyjmy się jednak bliżej poszczególnym przyciskom i pokrętłom w 1200D.

Na górnej ściance poza standardowym spustem migawki i pokrętłem sterującym odnajdziemy również przycisk otwierający lampę błyskową. W menu ustawień aparatu istnieje możliwość zmiany domyślnej funkcji tego przycisku i wykorzystać go można do ustawiania czułości. Na górnej ściance mamy również pokrętło trybów, na którym znajdują się następujące pozycje:

• M – tryb ustawień manualnych,
• Av – preselekcja przysłony,
• Tv – preselekcja czasu,
• P – tryb półautomatyczny,
• [A+] – tryb „Inteligentna scena auto”,
• Błysk wyłączony,
• CA – tryb „Twórcze Auto”,
• zestaw trybów tematycznych:
  • Portret,
  • Krajobraz,
  • Makro,
  • Sport,
  • Portret nocny,
• Tryb filmowania.

Bezpośrednio przy pokrętle trybów znajduje się jeszcze włącznik aparatu. Spójrzmy teraz na tylną ściankę.

W EOS-ie 1200D, tak jak w poprzednim modelu, wszystkie przyciski znajdziemy po prawej stronie ekranu LCD. Ich układ jest bardzo podobny, a jedyna zmiana w tym zakresie dotyczy przycisku włączającego tryb Live View, który przeniesiono wyżej w okolice wizjera. Guzik ten służy również do nagrywania filmów. Bezpośrednio przy wizjerze znajdziemy również niewielkie pokrętło regulacji dioptrii. W prawym górnym rogu natomiast mamy dwa przyciski, z których lewy w trybie fotografowania służy jako blokada ekspozycji, a prawy umożliwia wybór pola AF. W trybie przeglądania przyciski te wykorzystywane są do pomniejszania i powiększania zdjęć oraz przechodzenia do widoku miniaturek. Bezpośrednio przy prawej krawędzi wyświetlacza LCD, zaczynając od góry, mamy przycisk przysłony i kompensacji ekspozycji. W trybie odtwarzania służy on do usuwania zdjęć. Bezpośrednio pod nim znajduje się przycisk Q, wyświetlający ekran szybkich nastaw. Po prawej stronie natomiast mamy przycisk DISP. zmieniający informacje wyświetlane na ekranie LCD. W 1200D został on stosunkowo głęboko osadzony, co sprawia, że przypadkowe wciśnięcie go opartym o tylną ściankę kciukiem, jest w zasadzie niemożliwe. Mimo to jego obsługa nie nastręcza szczególnych trudności.

W tradycyjnym miejscu odnajdujemy krzyżak wielofunkcyjny z przyciskami kierunkowymi. Posiadają one dodatkowe funkcje wykorzystywane podczas fotografowania:

• górny – wybór ISO,
• prawy – tryb AF,
• dolny – balans bieli,
• lewy – tryb wyzwalania migawki.

Pośrodku przycisków kierunkowych znajduje się przycisk zatwierdzania ustawień SET. W ustawieniach indywidualnych znaleźć można opcję umożliwiającą przypisanie mu dodatkowej funkcji: jakość obrazu, korygowanie błysku, włączanie/wyłączanie monitora LCD oraz podgląd głębi ostrości. Na samym dole odnajdziemy natomiast przycisk uruchamiający MENU oraz włącznik trybu odtwarzania.

Na przedniej ściance aparatu znajduje się jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu.

Menu

Menu w Canonie 1200D jest takie samo jak w poprzednim modelu, zarówno pod względem graficznym, jak i organizacyjnym. Całość podzielona została na 10 zakładek tworzących cztery grupy: ustawienia fotografowania (lub filmowania), przeglądania, konfiguracji aparatu oraz moje menu, w którym możemy zgromadzić najczęściej używane przez nas opcje. Poniżej prezentujemy poszczególne elementy kolejnych zakładek.

Menu fotografowania:

• Jakość zdjęć – pięć rodzajów rozdzielczości plików JPEG (L, M, S1, S2, S3) i dwa stopnie kompresji (nie dotyczą rozmiarów S2 i S3), zapis RAW i jednoczesny zapis RAW plus najlepszy JPEG,
• Sygnał dźwiękowy ustawienia ostrości i samowyzwalacza,
• Wykonywanie zdjęć bez włożonej karty pamięci,
• Czas kontrolnego wyświetlania zdjęć po ich wykonaniu,
• Korygowanie winietowania,
• Redukcja czerwonych oczu,
• Sterowanie lampą błyskową:
  • Lampa błyskowa wł./wył.,
  • Nastawy lampy wbudowanej,
  • Nastawy lampy zewnętrznej,
  • Nastawy C.Fn lampy zewnętrznej,
  • Kasowanie nastaw C.Fn lampy zewnętrznej,
• Kompensacja i bracketing ekspozycji,
• Automatyczny optymalizator jasności (wyłączony, słaby, standardowy, mocny),
• Tryb pomiaru światła,
• Ustawienie balansu bieli według wzorca,
• Bracketing balansu bieli,
• Przestrzeń kolorów – sRGB/Adobe RGB,
• Style obrazu – dostępne ustawienia: auto, standard, portrety, krajobraz, neutralny, dokładny, monochromatyczny, użytkownik (1, 2, 3),
• Dane dla retuszu kurzu,
• ISO Auto – określenie maksymalnej czułości w trybie automatycznego doboru ISO,
• Tryb Live View (aktywny/nieaktywny),
• Tryb AF w LV (FlexiZone – Single, Wykrywanie twarzy, Tryb szybki),
• Wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje),
• Proporcje obrazu (3:2, 4:3, 16:9, 1:1),
• Timer pomiarowy.

Menu filmowania

• Ekspozycja filmu (automatyczne lub ręczna),
• Tryb AF (FlexiZone – Single, Wykrywanie twarzy, Tryb szybki),
• AF ze spustem podczas filmowania (wł./wył.),
• Wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje),
• Spust migawki/Przycisk blokady AE (AF/Blokada AE; Blokada AE/AF; AF/Blokada AF, bez blokady AE; AE/AF, bez blokady AE),
• Priorytet jasnych partii obrazu (wł./wył.),
• Wielkość nagrywanego filmu – wybór rozdzielczości oraz liczby kl/s,
• Nagrywanie dźwięku – opcje związane z rejestracją dźwięku podczas filmowania,
• Timer pomiarowy,
• Wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje),
• Migawka wideo – nagrywanie krótkich filmów składających się z kilku ujęć,
• Standard TV (NTSC/PAL),
• Kompensacja ekspozycji,
• Automatyczny optymalizator jasności (wyłączony, słaby, standardowy, mocny),
• Ręczny balans bieli według wzorca,
• Styl obrazów.

Menu odtwarzania:

• Ochrona obrazów,
• Obracanie obrazów,
• Usuwanie zdjęć,
• Polecenie wydruku,
• Opcje fotoksiążki,
• Filtry twórcze,
• Zmiana rozmiaru,
• Histogram – jasność/RGB,
• Skoki za pomocą pokrętła sterującego (o 1 obraz / o 10 obr. / o 100 obr. / datami / wg folderu / Filmy / Zdjęcia / wg oceny),
• Automatyczny pokaz zdjęć,
• Ocena,
• Włączenie sterowania aparatem przez HDMI.

Menu Nastawy:

• Automatyczne wyłączenie aparatu,
• Automatyczne obracanie zdjęć pionowych,
• Formatowanie karty,
• Numery plików – narastająco, automatycznie od 1, ręcznie od 1,
• Wybór folderu,
• Kolor tablicy kontrolnej,
• Ustawienia karty Eye-Fi (wyświetlany wyłącznie podczas korzystania z karty Eye-Fi),
• Jasność LCD – jeden z siedmiu poziomów,
• Włączanie/wyłączanie ekranu LCD (spust migawki, migawka/DISP, wyłączony),
• Ustawienie daty i czasu,
• Wybór języka,
• Ręczne czyszczenie matrycy,
• Przewodnik funkcji,
• Nastawy urządzenia GPS,
• Wyświetlanie logo certyfikatów,
• Funkcje indywidualne (C.Fn),
• Informacje o prawach autorskich,
• Kasowanie nastaw,
• Wersja firmware.

Ważnym elementem w menu nastaw jest wspomniana pozycja „Funkcje indywidualne”. Oznaczana jest ona powszechnie w systemie EOS skrótem C.Fn i zawiera całkiem sporą listę dodatkowych i nierzadko użytecznych opcji. W 1200D jest ich 11, a podzielone zostały na cztery grupy:

C.Fn I (Ekspozycja):

• Przyrosty nastaw ekspozycji (1/2 lub 1/3 EV),
• Dodatkowe czułości ISO,
• Tryb Av – czas synchronizacji błysku (auto, auto w zakresie 1/200–1/60 s lub na stałe 1/200 s).

C.Fn II (Obraz):

• Redukcja zakłóceń – długi czas (wył., auto, wł.),
• Redukcja zakłóceń – wysokie ISO (standardowe, niskie, silne, wył.),
• Priorytet jasnych partii obrazu (wył., wł.).

C.Fn III (Autofokus/Migawka):

• Oświetlenie wspomagające AF (wył., wł., tylko z zewnętrzną lampą błyskową, tylko oświetlenie wspomagające IR AF).

C.Fn IV (Operowanie/Inne):

• Spust migawki / Przycisk blokady AE (AF/Blokada AE; Blokada AE/AF; AF/Blokada AF, bez blokady AE; AE/AF bez blokady AE),
• Przycisk SET podczas fotografowania (bez funkcji, zmiana jakości zapisywania, korygowanie błysku, monitor LCD wł./wył., podgląd głębi ostrości),
• Funkcja przycisku lampy (podnoszenie lampy, wybór ISO),
• LCD po włączeniu aparatu (wyświetla, jak w chwili wył. aparatu).

Moje Menu umożliwia zgromadzenie w jednym miejscu do sześciu ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. Dodatkowo, Moje menu może być domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU.

Wyświetlacz i tryb Live View

W Canonie 1200D zastosowano 3-calowy wyświetlacz TFT o rozdzielczości 460 tysięcy punktów. W stosunku do poprzedniego modelu mamy zatem poprawę zarówno pod względem rozmiaru, jak i rozdzielczości. Obraz na wyświetlaczu pozostaje dobrze widoczny w zakresie kąta patrzenia 170 stopni zarówno w pionie, jak i w poziomie. Istnieje możliwość regulowania jasności ekranu LCD w 7-stopniowej skali.

Obraz generowany przez wyświetlacz ma całkiem przyzwoitą jakość. Jego stosunkowo niewielka rozdzielczość jest jednak zauważalna, więc pod tym względem ekran nie zachwyca. Ponadto, przy pracy w ostrym świetle słonecznym wyświetlacz nie spisuje się najlepiej. Odbicia otoczenia (w tym twarzy fotografującego) są dość wyraźnie widoczne na jego powierzchni i potrafią przeszkadzać.

Po włączeniu aparatu na wyświetlaczu pojawia się tablica kontrolna z ustawieniami fotografowania (chyba że zmienimy odpowiednie ustawienia w menu funkcji indywidualnych). Ekran można wyłączyć lub wyświetlić na nim ustawienia aparatu, wciskając kolejno przycisk DISP. Wciśnięcie przycisku Q zmienia tablicę kontrolną w aktywny ekran szybkich nastaw, na którym można zmieniać ustawienia widocznych elementów.

W trybie odtwarzania przyciskiem DISP. możemy zmieniać sposób wyświetlania pojedynczego zdjęcia. Do dyspozycji mamy następujące możliwości:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru),
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogramy (Y oraz RGB).

Zdjęcia możemy oczywiście powiększać oraz oglądać w formie indeksów (4 lub 9 miniaturek).

Tryb Live View aktywowany jest przyciskiem znajdującym się po prawej stronie wizjera i oznaczonym symbolem aparatu. Automatyczne ustawianie ostrości działa w jednym z trzech trybów:

• FlexiZone-Single – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie,
• Tryb Live-wykrywanie twarzy,
• tryb szybki – ustawianie ostrości za pomocą czujnika AF po opuszczeniu lustra.

W pierwszych dwóch trybach ogniskowanie odbywa się przy pomocy detekcji kontrastu na matrycy. Trzeba przyznać, że szybkość pracy kontrastowego systemu AF jest wolna, a ustawianie ostrości może trwać nawet ponad 3 sekundy. Sytuacja wygląda lepiej w tzw. trybie szybkim, w którym najpierw opuszczane jest lustro, następnie ustawiana jest ostrość przy użyciu czujnika fazowego, po czym lustro unosi się z powrotem. Mankamentem tego rozwiązania jest hałas związany z klapiącym zwierciadłem przy każdorazowym ogniskowaniu oraz chwilowa utrata podglądu obrazu. Regulując ostrość ręcznie możemy wspomóc się 5- lub 10-krotnym powiększeniem obrazu. Niestety, EOS-a 1200D nie wyposażono w funkcję focus-peaking.

W trybie LV przyciskiem DISP. możemy sterować wyświetlaniem na ekranie dodatkowych informacji, a obejmują one: podstawowe parametry fotografowania, informacje o wybranych ustawieniach aparatu oraz histogram (Y lub RGB). Osobno można ustawić wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje do wyboru), która widoczna jest we wszystkich podglądach.

Wciśnięcie przycisku Q uruchamia podręczne menu (tzw. szybkie nastawy), które obejmuje następujące ustawienia: metoda AF, tryb wyzwalania migawki, balans bieli, styl obrazów, automatyczny optymalizator jasności, jakość i rodzaj zdjęć, ISO.

Filmy

Tryb wideo w 1200D uległ wyraźnym zmianom w stosunku do poprzednika. Po pierwsze do wyboru mamy tryb automatyczny lub ręczny. W przypadku tego pierwszego z parametrów ekspozycji regulować możemy jedynie kompensację. W trybie manualnym natomiast mamy możliwość regulacji zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania, jak i czułości ISO w trakcie rejestracji. Szkoda jednak, że nie mamy możliwości nagrywania filmów w trybach priorytetu przysłony, czy migawki.

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MOV z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Producent zaleca stosowanie kart o klasie szybkości 6 lub wyższej. Ze względu na ograniczenia systemu plików, rozmiar pojedynczego pliku wideo nie może przekroczyć 4 GB. Ponadto maksymalny czas nagrywania jednego filmu ograniczony jest do 29 min i 59 s. Wbudowany mikrofon pozwala na rejestrację dźwięku jedynie mono. Testowany aparat umożliwia nagrywanie filmów w następujących trybach zapisu:

• 1920×1080 pix, 30p, 25p, 24p (330 MB/min),
• 1280×720 pix, 60p, 50p (330 MB/min),
• 640×480 pix, 30p, 25p (82.5 MB/min).

Podczas filmowania nie mamy niestety dostępu do autofokusa ciągłego. Działanie systemu AF możemy wymusić jedynie poprzez wciśnięcie do połowy spustu migawki. Trzeba jednak pamiętać, że przy filmowaniu z oczywistych względów działa jedynie AF kontrastowy, a ten jak już wspominaliśmy wcześniej, jest wolny. Jego użyteczność przy filmowaniu zatem, jest dość ograniczona.

Canon 1200D oferuje również tryb „migawka wideo”, czyli funkcję, która pozwala na nagrywanie filmów, składających się z krótkich ujęć o długości 2, 4 lub 8 sekund. Po nagraniu pojedynczego ujęcia można je dodać do automatycznie tworzonego albumu. Wszystkie ujęcia w danym albumie zapisywane są jako pojedynczy plik wideo. Dość dziwnym ograniczeniem tej funkcji jest to, że w danym albumie mogą znaleźć się jedynie ujęcia o tej samej długości. Zmiana czasu trwania ujęcia spowoduje automatyczne utworzenie nowego albumu i zapisanie w nim nowo nagranego ujęcia.

Przykładowe filmy

Przy nagrywaniu filmów nr 1, 4, 6 oraz 8 wykorzystaliśmy obiektyw Canon EF-S 18-55 mm f/3.5-5.6 IS II. Przy pozostałych natomiast, EF 35 mm f/2 IS USM.

• film 1 – 1920×1080 pix, 25p, 158 MB, tryb automatyczny,
• film 2 – 1920×1080 pix, 25p, 139 MB, tryb ręczny,
• film 3 – 1920×1080 pix, 25p, 137 MB, tryb autoamtyczny (film nagrany po zmroku),
• film 4 – 1920×1080 pix, 25p, 156 MB, tryb automatyczny (film nagrany po zmroku),
• film 5 – 1920×1080 pix, 24p, 140 MB, tryb ręczny,
• film 6 – 1280×720 pix, 50p, 168 MB, tryb automatyczny,
• film 7 – 1280×720 pix, 50p, 146 MB, tryb ręczny,
• film 8 – 1280×720 pix, 50p, 137 MB, tryb ręczny,
• film 9 – 1280×720 pix, 50p, 159 MB, tryb ręczny,
• film 10 – 1280×720 pix, 50p, 160 MB, tryb automatyczny (film nagrany po zmroku),
• film 11 – 640×480 pix, 25p, 33.6 MB, tryb ręczny.

Wizjer

W Canonie 1200D mamy identyczny wizjer, jak w poprzednim modelu. Lustrzany, pentagonalny celownik pokrywa około 95% rzeczywistego kadru i charakteryzuje się powiększeniem (dla obiektywu o ogniskowej 50 mm) wynoszącym 0.80x. Punkt oczny, czyli odległość źrenicy wyjściowej wizjera, wynosi 21 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −2.5 do +0.5. Poniżej prezentujemy schemat wizjera zaczerpnięty z instrukcji obsługi aparatu.

Wizjer w testowanym aparacie niestety nie zachwyca, ani pod względem powiększenia ani pokrycia kadru. Z drugiej jednak strony w tej klasie sprzętu raczej trudno spodziewać się czegoś wyraźnie lepszego.