Warto również pokusić się o porównanie wyników pomiarów z 1200D i modelu 700D. W poprzednim rozdziale stwierdziliśmy, że JPEG-i z tych aparatów charakteryzują się porównywalną jakością obrazu i podobnym poziomem szumu. Powyższe wyniki, zestawione z tymi dla 700D dają potwierdzenie naszych wcześniejszych obserwacji.

Przejdźmy teraz do omówienia opcji związanych z odszumianiem JPEG-ów. Podobnie jak w modelu 1100D do dyspozycji mamy czterostopniową skalę redukcji szumu na wysokich czułościach: wyłączona, poziom słaby, standardowy i mocny. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie czułości ISO 6400 oraz 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne

Można zauważyć, że kolejne stopnie odszumiania powodują zauważalną redukcję szumu i choć odbija się to na szczegółowości obrazu, to jednak przynajmniej dla ISO 6400 bardzo mocnej degradacji detali nie widać. Gorzej jest przy ISO 12800, ale przy tak wyraźnym poziomie szumu jakim charakteryzuje się ta czułość, trudno oczekiwać innego efektu.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z Canona 1200D wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Nikonem D3300 i Pentaksem K-500. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

W tej kategorii można się spodziewać, że 1200D wypadnie podobnie jak starszy model 700D. Jeśli porównujemy wycinki surowych zdjęć z obu tych aparatów okazuje się, że do ISO 1600 faktycznie tak jest. Na wyższych czułościach jednak widać pewne różnice, a testowany aparat charakteryzuje się większym zaszumieniem obrazu w RAW-ach, niż model 700D. Co ciekawe, jeśli porównamy 1200D z jego poprzednikiem, zobaczymy, że pojedynek na wyższych czułościach nowszy EOS też przegrywa. Można bowiem zauważyć, że na ISO 3200 i 6400 EOS 1100D daje zdjęcia o niższym poziomie szumu.

A jak pod względem jakości RAW-ów testowany Canon wypada na tle konkurencji? Rozważając jedynie poziom zaszumienia obrazu, przy porównaniu z D3300 do ISO 1600 wyraźniejszych różnic właściwie nie widać. Dla wyższych czułości jednak, 1200D wydaje się ustępować swojemu konkurentowi pod tym względem. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku porównania z K-500, z tą jednak różnicą, że minimalną przewagę lustrzanki Pentaksa daje się zauważyć już przy ISO 1600.

Przyjrzyjmy się teraz konkretnym liczbom. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

W przebiegu wykresu nie widać w zasadzie niczego podejrzanego. W miarę zwiększania czułości szum wzrasta wykładniczo i w zakresie natywnych ISO nie widać żadnych niepokojących załamań. Nieznacznego odchylenia od prawidłowego przebiegu można dopatrywać się jedynie przy przejściu od ISO 6400 do ISO 12800. Należy jednak pamiętać, że maksymalne ISO w 1200D jest czułością rozszerzoną.

Spójrzmy teraz na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla 1200D i trzech wybranych aparatów.

W przeciwieństwie do tego, co można było zobaczyć na zdjęciach, okazuje się, że składowa Y szumu w 1200D przyjmuje porównywalne wartości jak w modelu 700D aż do ISO 6400. Dopiero dla ISO 12800 widać wyraźniejszą różnicę. Wynika z tego, że to głównie składowe kolorowe mają większy wkład w poziom szumu w 1200D i powodują, że przy wzrokowym porównaniu wypada on jednak gorzej niż jego starszy brat.

Wartości składowej luminancji potwierdzają jednak nasze obserwacje z porównania 1200D i jego poprzednika. Widać, że 1100D notuje niższe wartości niż testowany model. Różnica przy ISO 1600, choć wydaje się niewielka, w praktyce oznacza przewagę poprzedniego modelu na poziomie około 1/3 EV. Co więcej, różnica ta rośnie i przy ISO 6400 przewagę 1100D nad 1200D można oszacować na około 2/3 EV.

Przy porównywaniu wycinków zdjęć na wysokich czułościach, testowana lustrzanka Canona dość wyraźnie przegrała pojedynek z konkurentem ze stajni Pentaksa. Z jednej strony powyższy wykres to potwierdza, bowiem różnice w składowej Y dla tych aparatów, od IS0 3200 w górę, są naprawdę spore. Nie sposób jednak przegapić, że w danych z K-500 powyżej ISO 1600 następuje załamanie, które wskazuje na działanie procesu odszumiającego surowe pliki. Nie zmienia to jednak faktu, że na niższych czułościach nieznaczną przewagę K-500 nad 1200D widać. Przy ISO 1600 podobnie jak w przypadku 1100D można ją oszacować na około 1/3 EV.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Otrzymane w ten sposób wyniki są zgodne z tym, co do tej pory powiedzieliśmy.

Darki

Canon 1200D zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Podobnie jak w modelu 700D średni poziom sygnału oscyluje w okolicach 2048. Z tego też powodu w poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 1535–2559, czyli o szerokości 1024. Pliki zostały wcześniej wywołane programem dcraw (bez interpolacji), zapisane jako 48-bitowe TIFF-y i dopiero ograniczone do wyżej wymienionego przedziału, aby lepiej zobrazować strukturę szumu matrycy. Oś pozioma histogramów odpowiada temu samemu przedziałowi (1535:2559) a pionowa, pokazująca ilość zliczeń w pikselu, ma zakres od 0 do 100 tysięcy.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800

W tej kategorii 1200D zachowuje się typowo dla lustrzanek Canona. W szerokim zakresie czułości histogramy mają kształt przypominający rozkład Poissona i nie dostrzegamy w nich nic niepokojącego. Również statystyka sygnału zaprezentowana w tabelce poniżej wygląda prawidłowo i w całym zakresie czułości średnie wartości sygnału są większe od odchylenia standardowego.

Nieznaczne zastrzeżenia można mieć jednak do wyglądu samych darków na najwyższych czułościach. Daje się bowiem zauważyć pewne niejednorodności w rozkładzie szumu na matrycy. Na szczęście nie są one szczególnie wyraźne. Można jednak również dostrzec strukturę w małej skali w postaci poziomych pasów, czyli tzw. banding.

Na zakończenie prezentujemy darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800