W A6000 przewidziano (przynajmniej teoretycznie) możliwość wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: wyłączona, niska i normalna. Oprócz nich, istnieje także dodatkowa funkcja zwana wieloklatkową redukcją szumu, działająca tylko przy wyborze formatu zapisu JPEG (w jakości wysokiej lub standard). Jej działanie polega na tym, że po wciśnięciu przycisku migawki aparat wykonuje kilka ekspozycji, z których składa finalne zdjęcie z uśrednionym szumem. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich czterech ustawień odszumiania dostępnych w A6000, dla dwóch najwyższych wartości ISO (oraz dodatkowej, dostępnej jedynie przy aktywnej wieloklatkowej redukcji szumów – 51200).

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 51200
Wieloklatkowa redukcja szumu

Rezultat działania odszumiania „normalnego” przy czułości ISO 12800 jest całkiem niezły. Dla wyższej czułości jakość obrazu została na tyle zdegradowana obecnością szumu, że jakikolwiek proces jego usuwania nie poprawił sytuacji. Wieloklatkowa redukcja szumu usuwa wraz z nim zbyt wiele szczegółów. Kwestię jakości zdjęć przy czułości ISO 51200 lepiej przemilczeć.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A6000 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Olympusa OM-D E-M10 i Panasonika GX7. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Poziom odtworzenia detali na zdjęciach w formacie RAW przy niskich ISO jest bardzo wysoki. W tej kategorii przewaga A6000 nad rywalami nie podlega w zasadzie wątpliwości. Bardzo dobrą jakość zdjęć uzyskamy do czułości 1600 ISO. Przy tej wartości szum staje się dostrzegalny, lecz jeszcze nie przeszkadza mocno w odbiorze zdjęć. Nie radzimy jednak korzystać z wartości wyższych od 6400 ISO, ze względu na zbyt wysoką degradację obrazu.

Na tle konkurentów, przy wysokich czułościach A6000 prezentuje się podobnie. Obserwowane różnice nie są na tyle znaczące by wskazać wyraźnego faworyta tego porównania.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo aż do czułości ISO 6400. Powyżej tej czułości obserwujemy załamania świadczące najprawdopodobniej o manipulacji danymi z matrycy na poziomie plików RAW.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Pomiar wartości szumu pokazał przewagę konkurencji nad A6000. Biorąc pod uwagę zakres do ISO 6400 (a więc nie uwzględniając odszumiania dla czułości 12800 i 25600 ISO), wszystkie trzy wzięte do porównań aparaty (Panasonic GX7, Olympus OM-D E-M10 i Nikon D5300) mają podobną przewagę nad bezlusterkowcem Sony, wynoszącą ok. 1 EV.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–2047. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

W przeciwieństwie do większości testowanych przez nas aparatów Sony, histogramy sporządzone dla darków z A6000 swoim kształtem nie przypominają rozkładu Poissona. Na wykresach widzimy w zasadzie tylko połowę rozkładu, a maksimum przypada praktycznie w zerze. Ponadto, średnie wartości sygnału oraz odchylenia standardowe (zaprezentowane w tabelce poniżej) nie mają statystycznych właściwości, bowiem w całym zakresie czułości te pierwsze przyjmują wartości mniejsze od tych drugich. Widać także, że poziom prądu ciemnego jest wysoki. Grzebieniowa charakterystyka histogramów dla dwóch najwyższych czułości sugeruje, że są one generowane jedynie programowo.

Patrząc na same darki można mieć pewne zastrzeżenia do ich wyglądu. Na wysokich czułościach obserwujemy pewne niejednorodności w rozkładzie szumu na matrycy (w postaci jaśniejszych pionowych pasów) oraz niewielki banding.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600