Uchwyt Alphy A77 II jest dość duży i nieźle wyprofilowany. Gumowe tworzywo, którym pokryto rękojeść zapewnia właściwą pewność i wygodę chwytu. Dzięki temu wykonywanie zdjęć z cięższymi obiektywami nie stanowi większego problemu. W ofercie firmy Sony znajduje się dodatkowy uchwyt do zdjęć pionowych (o symbolu VG-C77AM), który dodatkowo podnosi ergonomię.

Aparat jest konfigurowalny w naprawdę szerokim zakresie. Mamy możliwość zaprogramowania funkcji 11 klawiszy, a lista dostępnych opcji obejmuje (maksymalnie) 50 pozycji. Warto także wspomnieć o menu funkcyjnym, którego zawartość możemy określić sami, wykorzystując do tego 12 slotów. Podobnie jak w innych modelach klasy profesjonalnej i półprofesjonalnej, producent zdecydował się na zastosowanie dwóch pokręteł nastawczych.

----- R E K L A M A -----

Jak wiadomo, lustrzanki SLT mają wizjery elektroniczne zamiast optycznych. Celownik zastosowany w A77 II charakteryzuje się sporym powiększeniem i ogólnie wysoką jakością prezentowanego obrazu. Dzięki ruchomemu przegubowi (identycznemu jak w A77) główny ekran LCD może być odchylany i obracany w szerokim zakresie kątów, ułatwiając tym samym kadrowanie w mniej typowych pozycjach. Ogólnie rzecz biorąc, większość rozwiązać dotyczących ergonomii zostało zaprojektowanych w sposób przemyślany, co przekłada się na dużą przyjemność z użytkowania tego aparatu.

Z wad zauważonych podczas testowania musimy wymienić bezwładność podczas przewijania kolejnych zakładek menu za pomocą dżojstika. W sytuacji gdy chcemy przejść kilka zakładek, przechylamy go w lewo lub prawo. Gdy go puścimy, widzimy że aparat „przeskakuje” jeszcze 2–3 zakładki, powodując konieczność powrotu o kilka pozycji wstecz.

Obiektywy

Obiektywy systemu Alpha firmowane są przez Sony i niemiecką firmę Carl Zeiss. Ich asortyment można przejrzeć zaglądając do naszej bazy obiektywów. System Sony cały czas się rozwija, a dodatkowo posiłkować się można obiektywami produkowanymi wcześniej przez Konica-Minolta.

Jak zawsze należy przypomnieć o niezależnych producentach obiektywów. Wśród produktów takich firm jak Sigma, Tamron czy Samyang znajdzie się wiele ciekawych pozycji na mocowaniu Sony Alpha.

Szybkość

W większości przypadków, aparat włącza się w niecałą sekundę od przekręcenia włącznika w pozycję ON. Czasami jednak uruchomienie trwało nawet ok. 3 sekund, a działo się to po włożeniu innej (ale uprzednio sformatowanej w tym aparacie) karty pamięci. Dokonywanie zmian ustawień, czy poruszanie się po menu aparatu odbywa się odpowiednio szybko. Drobne zwłoki czasowe możemy zauważyć podczas przewijania zdjęć w powiększeniu, nie są one jednak szczególnie przeszkadzające. Formatowanie karty pamięci, składanie HDR-a czy panoramy zabierają nie więcej niż 5 sekund.

Zdjęcia seryjne

A77 II posiada trzy tryby wykonywania zdjęć seryjnych. Ten najszybszy (12 kl/s) uruchamiany jest poprzez ustawienie odpowiedniej pozycji na kółku trybów (symbol T12). Dwa pozostałe tryby (dostępne z poziomu guzika Tryb pracy) oznaczone jako Hi i Lo charakteryzują się mniejszymi prędkościami i wynoszą odpowiednio 8 i 3 kl/s (maksymalnie).

Do testów trybu seryjnego używaliśmy karty SanDisk SDHC 8GB Extreme Pro 633x class 10 (95 MB/s) o pojemności 8 GB. Zgodnie z naszą procedurą czułość ustawiliśmy na ISO 1600, a czas migawki na 1/1000 sekundy. W trakcie 30-sekundowego testu aparat zarejestrował następującą liczbę zdjęć:

• Tryb T12:
  • 101 zdjęć JPEG (3.37 kl/s),
  • 94 zdjęć RAW (3.13 kl/s),
• Tryb Hi:
  • 73 zdjęć JPEG (2.43 kl/s),
  • 93 zdjęć RAW (3.1 kl/s).

Spójrzmy na rozkłady czasowe wykonania kolejnych zdjęć, przedstawione na wykresach poniżej.

Tempo 12 kl/s utrzymuje się przez ok. 4.5 sekundy podczas fotografowania w formacie JPEG, natomiast przy RAW-ach, czas ten skraca się do nieco ponad 2 sekund. Po zapełnieniu bufora, średnia szybkość rejestracji wynosi odpowiednio 1.8 i 2.4 kl/s.

Korzystając z trybu Hi możemy fotografować w JPEG-ach z szybkością 8 kl/s przez ok. 6.5 sekund. Wybór formatu nieskompresowanego zmniejsza ten czas do niecałych 4 sekund. Gdy pamięć podręczna zostanie zapełniona, średnia szybkość zapisu spada do odpowiednio 0.9 i 2.4 kl/s.

Osiągi trybu seryjnego w A77 II są bardzo dobre, biorąc pod uwagę wysoką szybkość fotografowania. Należy mieć jednak na uwadze, że podczas zrzucania danych z bufora na kartę wejście do trybu odtwarzania oraz menu głównego jest zablokowane. Możemy natomiast dalej wykonywać zdjęcia oraz zmieniać niektóre ustawienia w menu funkcyjnym lub dostępne z poziomu przycisków.

Stabilizacja obrazu

Sony A77 II posiada wbudowany system stabilizacji obrazu zwany SteadyShot, działający na zasadzie przesuwania matrycy. Możemy go aktywować zarówno podczas fotografowania, jak i filmowania. W menu aparatu znajdziemy opcję pozwalającą na włączenie stabilizacji już momencie wciśnięcia spustu migawki do połowy.

Testując stabilizację obrazu, dla różnych wartości czasu ekspozycji wykonujemy serię minimum 20 zdjęć na każdym czasie ekspozycji z szerokiego zakresu czasów. Serię robimy raz z włączoną, a drugi raz z wyłączoną stabilizacją. Następnie sprawdzamy, ile zdjęć w danej serii jest poruszonych. Otrzymane wyniki prezentujemy w formie procentowej stosunku liczby zdjęć poruszonych do całkowitej liczby zdjęć w serii. Odległość między dwoma krzywymi na wykresie jest miarą skuteczności stabilizacji. Zero na skali poziomej odpowiada najkrótszej ekspozycji czyli czasowi 1/160 sekundy. Test wykonywany był z obiektywem Sony DT 16–50 mm f/2.8 ustawionym na ogniskowej 50 mm.

Efektywność działania stabilizacji oceniamy na ok. 2.5 EV. Podobny wynik zanotował poprzednik. Z kolei lustrzanka konkurencji, Pentax K-3, może się pochwalić rezultatem lepszym o 1 EV.

Czyszczenie matrycy

Przed zabrudzeniami matrycę chroni powłoka antystatyczna i elektromagnetyczny mechanizm wibracyjny, który uruchamia się przy każdorazowym wyłączeniu aparatu. W razie potrzeby można dodatkowo uruchomić czyszczenie, wybierając odpowiednią opcję w menu. Podczas testów zauważyliśmy kilkanaście drobin kurzu widocznych na zdjęciach jasnej powierzchni przy dużej wartości przysłony, co pozwala przypuszczać, że funkcja ta nie działa w pełni skutecznie. Należy jednak wspomnieć, że otrzymany do testów egzeplarz A77 II był już wcześniej używany.

Jeśli matryca zostanie mocniej zabrudzona, proces jej czyszczenia można przeprowadzić samodzielnie. Po odłączeniu obiektywu należy zwolnić blokadę lustra umieszczoną przy jego dolnej krawędzi, a podniesie się ono automatycznie. Wówczas możliwe jest przedmuchanie matrycy gruszką fotograficzną lub wyczyszczenie jej w inny sposób, np. wacikiem. Po zakończeniu czynności lustro należy opuścić, 7tak żeby zatrzasnęła się dźwignia je blokująca.

Moduł Wi-Fi

Omawiany aparat został wyposażony w moduł Wi-Fi i umożliwia obsługę NFC (ang. Near Field Communication). Dzięki temu możemy między innymi z poziomu smartfona czy tabletu zdalnie wyzwalać migawkę (lub nagrywać filmy) oraz przeglądać wykonane zdjęcia. Istnieje także możliwość przesyłania zdjęć na urządzenie mobilne, udostępnianie ich w serwisach społecznościowych oraz geotagowanie zdjęć (po aktywacji modułu GPS w smartfonie lub tablecie). Bezprzewodowo można również połączyć aparat z komputerem lub odpowiednim telewizorem.

Aplikacja PlayMemories Mobile (konieczna do pobrania na smartfon lub tablet) pozwalająca na zdalne wykonywanie zdjęć jest bardzo prosta w obsłudze. Nie daje ona jednak zbyt wiele swobody użytkownikowi, bowiem aparat pracuje wówczas jedynie w trybie automatycznym, z możliwością zmiany trybu lampy lub włączenia samowyzwalacza. Na plus można zaliczyć dużą szybkość działania tej aplikacji. Nawiązanie połączenia pomiędzy aparatem a telefonem trwało maksymalnie 5 sekund, a system reaguje dość responsywnie na zmiany ustawień. Zdjęcia przesłane z aparatu na smartfon mogą mieć rozdzielczość oryginalną, lub niższą (2 megapiksele lub VGA).

W przeciwieństwie do np. A6000, nie mamy dostępu do aplikacji rozszerzających funkcjonalność aparatu.

Lampa błyskowa

Sony A77 II ma wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej 12 (dla ISO 100), obejmującą kąt widzenia obiektywu o ogniskowej 16 mm. Czas ładowania wynosi około 3 sekund, a siłę błysku możemy regulować w przedziale od −3 do +3 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2 EV. Najkrótszy czas synchronizacji wynosi 1/250 s. Zewnętrzną lampę błyskową podłączamy do stopki Multi Interface. W przypadku lamp ze stopką typu „minoltowskiego” należy użyć odpowiedniego adaptera. Wbudowany flesz w A77 II może pracować w następujących trybach:

• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• redukcja efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• funkcja synchronizacji z krótkimi czasami naświetlania (z lampami HVL-F60M, HVL-F58AM i HVL-F43AM),
• synchronizacja z tylną kurtyną migawki,
• kontroler bezprzewodowy (z lampami HVL-F60M, HVL-F58AM, HVL-F43AM i HVL-F20AM).

Siłę błysku porównujemy wykonując zdjęcia z lampą w zupełnie ciemnym pomieszczeniu. W trybie manualnym ustawiamy czułość na ISO 100, czas otwarcia migawki na 1/100 sekundy i przysłonę na f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Dla porównania prezentujemy zdjęcie wykonane aparatem Canon 50D.

A77 II (M)		50D (M)
A77 II (P)		50D (P)

W trybie M, obie lampy doświetliły naszą scenkę w bardzo podobnym stopniu. Z kolei w trybie P, automatyka Canona nie tylko poradziła sobie słabiej niż w Sony, ale także zdjęcie jest ciemniejsze niż w to wykonane w trybie M.

Autofokus

W Sony A77 II zastosowano moduł autofokusa wyposażony w 79 punktów, z czego 15 (zgromadzonych w obrębie centrum kadru) jest krzyżowych. W przypadku stosowania obiektywów SAL75300, SAL1118, SAL55200, SAL1855, SAL18552, SAL55200–2, SAL30M28 i SAL55300 do dyspozycji pozostaje 61 punktów. Zakres czułości autofokusa zawiera się w przedziale od −2 do 18 EV (przy odpowiedniku ISO 100 i obiektywu f/2.8). Punkty AF zostały zgrupowane w trzy strefy: centralną (27 punktów) i dwie boczne (po 26 punktów). Wspomaganie autofokusu umożliwia wbudowana lampa błyskowa. Czujnik znajdujący się przy wizjerze powoduje, że autofokus może automatycznie ustawiać ostrość po przyłożeniu oka do wizjera.

Za pomocą pokrętła na obudowie możemy ustawić jeden z czterech trybów ustawiania ostrości:

• AF-S – autofocus pojedynczy,
• AF-A – autofocus automatyczny,
• AF-C – autofocus ciągły,
• MF – manualny.

W aparacie znajdziemy różne opcje dotyczące wyboru punktu AF. Wybierać możemy spośród następujących trybów:

• Szeroki – aparat sam wybiera, które z 79 punktów zostaną użyte,
• Strefa – po ręcznym wyborze jednej z 9 stref, aparat automatycznie ustawia ostrość w obrębie wybranej strefy, z wykorzystaniem 9, 11 lub 12 punktów,
• Środek – użycie tylko centralnego punktu AF,
• Elastyczny punktowy – użycie dowolnego punktu AF (wybór można ograniczyć do 15 krzyżowych),
• Rozległy elastyczny punktowy – użycie dowolnego punktu AF współpracującego z maksymalnie 8 sąsiadującymi,
• Rozległy elastyczny punktowy ze śledzeniem ostrości (aktywny w trybie AF-C).

Dodatkowo, możemy aktywować funkcję śledzenia ostrości. W menu dostępnych jest 5 ustawień (3 w trybie filmowania) szybkości reagowania autofokusa, np. gdy śledzony cel zasłoni inny obiekt.

W menu można znaleźć funkcję mikroregulacji autofokusu użyteczną w przypadku pojawiania się zjawiska back- lub frontfokusu. W pamięci aparatu można zapisać ustawienia dla 30 obiektywów.

W przypadku ręcznego ustawiania ostrości, na przykład w trakcie filmowania, warto korzystać z funkcji focus-peaking. Dzięki niej na zdjęciu zaznaczany jest obszar o największym kontraście, czyli tam gdzie ostrość jest najlepsza. Funkcja ma trzy stopnie czułości i pozwala wybrać kolor zaznaczenia spośród czerwonego, żółtego i białego.

Kolejna rzecz warta wspomnienia to ogranicznik autofokusa. Funkcja ta jest spotykana w obiektywach makro lub stałoogniskowych teleobiektywach. Po naciśnięciu przycisku C, możemy przestawić znaczniki odległości (za pomocą kółek sterujących bądź dżojstika) na żądaną wartość. Na ekranie widoczna jest oś, na której zaznaczone są trzy wartości: 0.3 m, 0.4 m i 0.7 m. Tym samym ogranicznik nie jest szczególnie precyzyjny. Dla ułatwienia zastosowano dodatkowy znacznik, pokazujący aktualną pozycję fokusa.

Automatyczne ustawianie ostrości działa bardzo szybko i nie daje powodów do narzekań. Jego skuteczność oceniamy wykonując standardową w naszych testach serię 40 zdjęć. Na zastosowanych obiektywach (Sony DT 16–50 mm f/2.8 SSM oraz Sony 50 mm f/1.4) ustawiamy przysłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Współpraca A77 II z obiektywem 16–50 mm nie przysparza żadnych problemów. Jak widać na powyższym wykresie, celność jest bardzo dobra. Znacznie gorzej wygląda sytuacja ze „stałką” 50 mm. Zaledwie dwa trafienia w punkt oraz odchyłki sięgające 50% dają wyraźne powody do narzekań.

Celność AF sprawdziliśmy także w świetle żarowym.

W przypadku obiektywu 16–50 mm zarejestrowaliśmy wyraźnie mniej trafień w punkt (19), a także kilka odchyłek przekraczających nieco 15%. Mimo to, nie mamy większych zastrzeżeń do powyższych wyników. Z „pięćdziesiątką” w świetle żarowym testowana Alpha poradziła sobie nieco lepiej niż przy lampach 5500 K, nie mniej jednak nie jest to poziom, którego mogilbyśmy oczekiwać.

Sprawdziliśmy także jak radzi sobie ciągły autofokus w trybie seryjnym 12 i 8 kl/s z wykorzystaniem obiektywu 16–50 mm (ustawionym na ogniskowej 50 mm). Test wykonaliśmy fotografując przejeżdżające ulicą samochody, a skuteczność trafień ocenialiśmy wzrokowo, stosują proste kryterium podziału na zdjęcia ostre i nieostre. W całym teście uzyskaliśmy skuteczność nie mniejszą niż 80%, a zatem w pełni zadowalającą. W trybie 12 kl/s w przypadku pojazdów zbliżających się, ostrych zdjęć było 86%. Gdy fotografowaliśmy samochody oddalające się, skuteczność spadła niewiele, bowiem wyniosła 85%. Z kolei w trybie 8 kl/s ostre obrazy uzyskaliśmy w odpowiednio 80% i 82% przypadków.

Pomiar światła

System pomiaru światła w Sony A77 II jest analogiczny jak u poprzednika. 1200-segmentowy czujnik pracuje w przedziale od −2 do 17 EV (dla odpowiednika ISO 100 i obiektywu f/1.4). Kompensacji ekspozycji można dokonywać w szerokim przedziale od −5 do +5 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2 EV. Bracketing pozwala na wykonanie trzech lub pięciu zdjęć zdjęć z krokami: 1/3, 1/2, 2/3, 2 lub 3 EV.

Aparat ma trzy podstawowe tryby pracy pomiaru światła, które można zmienić w menu funkcyjnym:

• pomiar wielosegmentowy,
• pomiar centralnie ważony,
• pomiar punktowy.

Odnośnie pracy światłomierza mamy jedną uwagę. W stabilnych warunkach oświetleniowych (studyjnych, przy świetle ciągłym) jego wskazania potrafiły się zmieniać losowo o 1/3 EV. Poza tym, do jego skuteczności nie mamy zastrzeżeń.