Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność

Nie licząc bagnetu obiektywu, korpus A5000 został wykonany jedynie z tworzyw sztucznych. Materiały te są przeciętnej jakości, lecz typowej w tej klasie sprzętu. Dzięki niewielkim rozmiarom, bezlusterkowiec Sony można uznać w zasadzie za sprzęt kieszonkowy zwłaszcza, gdy używamy obiektywu Sony E 16–50 mm f/3.5–5.6 PZ OSS).

Możliwość odchylenia wyświetlacza w górę (maksymalnie o kąt do 180 stopni) okazuje się bardzo przydatna, ułatwia bowiem kadrowanie. Sam ekran oferuje jednak niewysoką rozdzielczość, a także niezbyt dużą jasność i kiepskie kąty widzenia. W aparacie nie znajdziemy niestety wizjera, nie przewidziano także opcji podłączenia zewnętrznego celownika.

Z pewnością warto pochwalić tryb wideo w testowanym aparacie. Mamy całkiem spory wybór jeśli chodzi o jakość nagrywanych filmów i ich formaty, a dodatkową zaletą jest możliwość nagrywania filmów w trybach ręcznych, dzięki czemu możemy kontrolować podstawowe parametry ekspozycji.

Użytkowanie i ergonomia

O ile skromne rozmiary i waga aparatu są zaletą przy transporcie, to podczas użytkowania stanowią zwykle wadę. Tak też jest w przypadku A5000. Co więcej, niewielka rękojeść pokryta twardym i dość śliskim tworzywem sztucznym, nie zapewnia odpowiedniego komfortu trzymania.

Testowany bezlusterkowiec nie posiada zbyt wielu elementów sterujących, aczkolwiek możliwość przeprogramowania funkcji 5 przycisków nieco ułatwia obsługę. Niestety, w A5000 nie znajdziemy żadnego menu funkcyjnego, dającego szybszy dostęp do różnorakich ustawień. Nie rozumiemy czemu producent zdecydował się na takie rozwiązanie, zwłaszcza, że owo menu było obecne w NEX-ie 3N.

Szybkość pracy aparatu (włączanie, obsługa, formatowanie karty pamięci) nie budzi zastrzeżeń. Tryb zdjęć seryjnych wypada całkiem nieźle – przy wyborze formatu JPEG mogliśmy fotografować przez 30 sekund ze średnią szybkością przekraczającą 3 kl/s. Zapis zdjęć na kartę blokuje niestety możliwość wejścia do menu głównego oraz trybu odtwarzania.

Autofokus odznaczał się przeciętną szybkością i skutecznością. Pod tym względem, zdecydowanie lepiej wypadają aparaty np. systemu Mikro 4/3.

Rozdzielczość

JPEG-i z A5000 nawet przy ustawieniu −3 są mocno wyostrzane, o czym świadczą wyraźne lokalne ekstrema w przebiegach profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcja MTF, która przyjmuje wartości większe od 1. W RAW-ach nie stwierdziliśmy oznak występowania tego procesu, aczkolwiek wysokie wartości odpowiedzi w częstości Nyquista wskazują na możliwość całkowitego usunięcia filtra antyaliasingowego. Jest to jedna z przyczyn, dla której zdolność rozdzielcza sensora światłoczułego w A5000 należy do wysokich, ale jednocześnie jest podatna na występowanie efektu mory.

Balans bieli

Nie mamy powodów by narzekać na odwzorowanie kolorów w świetle naturalnym oraz błyskowym. Automatyka spisuje się bardzo dobrze, z wyjątkiem oświetlenia żarowego. Z tego względu, warto w tym przypadku skorzystać z dedykowanego wzorca, lub samodzielnie ustawić wartość temperatury barwowej. Aparat ma tendencję do nadmiernego nasycenia kolorów, z wyjątkiem sytuacji oświetlenia fleszem.

Jakość obrazu w JPEG

Zdjęcia w formacie JPEG wykonane na niskich czułościach prezentują się lepiej niż u konkurencji, głównie za sprawą wyostrzania. Stosując wartości ISO nie wyższe od 1600 możemy liczyć na dobrą jakość obrazu. Przy kolejnych czułościach daje się we znaki dość silne odszumianie, które zauważalnie degraduje detale.

Przy okazji warto także wspomnieć o szczególnie przydatnych dla amatorów funkcjach urozmaicających fotografowanie w formacie JPEG, mianowicie: filtrach cyfrowych, funkcjach HDR i DRO oraz automatycznej panoramy.

Jakość obrazu i szumy w RAW

W porównaniu do Canona EOS-a M oraz Panasonika GF6, szum na zdjęciach z A5000 w surowym formacie jest bardziej widoczny. Istotniejsze różnice zauważymy wprawdzie dopiero przy ISO 3200, aczkolwiek już przy ISO 800 nietrudno je dostrzec. Pomiary szumu potwierdzają nasze wizualne obserwacje. W bezlusterkowcu Sony jego poziom jest wyższy o 1/3 EV niż w GF6. EOS M i Samsung NX300 także mają przewagę nad A5000 w tej kategorii, a wynosi ona odpowiednio ok. 2/3 i 1/2 EV.

Statystyka prądu ciemnego w A5000 charakteryzuje się względną regularnością aż do ISO 6400. Wyższe czułości są najprawdopodobniej generowane jedynie programowo. Sam wygląd darków nie wzbudza szczególnych podejrzeń, można jednak zauważyć nieznaczny banding. Dla ekspozycji dłuższych od 1 sekundy aparat wymusza odejmowanie ciemnej klatki, jednak operacja ta dotyczy jedynie plików JPEG i nie dotyka RAW-ów. Mimo wszystko wolelibyśmy, aby użytkownik miał wybór i mógł taką opcję wyłączyć.

Zakres i dynamika tonalna

Dla ISO 100 otrzymujemy 8.6-bitowy zapis danych, gwarantujący świetne oddanie przejść tonalnych. Dynamika stoi na dość dobrym poziomie, w tej kategorii A5000 wypada nieco lepiej niż np. Samsung NX30.

Ocena końcowa

Sony A5000 powinien sprawdzić się jako niewielki i lekki aparat na wycieczki czy wyjazdy wakacyjne. Wraz z obiektywem 16–50 mm PZ tworzą poręczny tandem, który znakomicie zastąpi aparat kompaktowy, zwłaszcza pod względem jakości zdjęć. Sporo funkcji urozmaicających fotografowanie (filtry cyfrowe, panoramy, HDR-y), obecność modułu Wi-Fi, czy uchylny wyświetlacz stanowią dodatkową zachętę dla amatorów. Wymienione poniżej wady nie powinny być dla nich zbytnio odczuwalne. Entuzjastom fotografii proponujemy zainteresować się bardziej zaawansowanymi modelami, takimi jak np. Sony A6000, czy Olympus OM-D E-M10.

Mimo stosunkowo krótkiej bytności na rynku, cena A5000 wydaje się być całkiem atrakcyjna, a z czasem na pewno jeszcze nieco spadnie. Wraz ze wspomnianym wcześniej obiektywem 16–50 mm PZ testowany korpus kosztuje 1650 zł (ceny wg. Ceneo.pl z dnia 25.07.2014 r.). Spójrzmy na ceny przykładowych bezlusterkowców konkurencji:

• Canon EOS M + 18–55 mm – 1250 zł,
• Olympus E-PL5 + 14–42 mm – 1584 zł
• Panasonic GF6 + 14–42 mm – 1614 zł,
• Samsung NX300 + 18–55 mm – 1550 zł.

Na zakończenie wyliczamy najważniejsze zalety i wady Sony A5000.

Zalety:

• dobra jakość zdjęć w szerokim zakresie czułości,
• niski poziom szumów na zdjęciach JPEG,
• dobry zakres i dynamika tonalna,
• wysoka zdolność rozdzielcza,
• małe, kompaktowe rozmiary,
• obecność kilku programowalnych przycisków,
• szeroki wybór ciekawych i użytecznych funkcji dodatkowych (DRO/HDR, panoramy, filtry artystyczne),
• funkcjonalny tryb LV,
• opcja mikroregulacji AF,
• niezłe wyniki balansu bieli,
• skala temperaturowa WB, nastawy własne,
• rozbudowany tryb wideo,
• możliwość ręcznej kontroli parametrów ekspozycji podczas nagrywania filmów,
• filmy Full HD dobrej jakości,
• dźwięk stereo w trybie filmowania,
• moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi,
• dobrze działający focus-peaking,
• wbudowana lampa błyskowa,
• możliwość odchylania wyświetlacza (jedynie w górę),
• gniazdo HDMI.

• brak wbudowanego wizjera,
• brak stabilizacji matrycy,
• brak czyszczenia matrycy,
• niezbyt celny autofokus,
• szumy na zdjęciach RAW nieco wyższe niż u konkurencji,
• mora widoczna w specyficznych sytuacjach na zdjęciach i filmach,
• niewielka liczba przycisków na korpusie,
• brak koła zmiany trybów,
• słaba moc wbudowanej lampy błyskowej,
• brak standardowej gorącej stopki,
• brak menu funkcyjnego,
• problemy z automatycznym balansem bieli w świetle żarowym,
• brak uszczelnień.

Aparat do testów wypożyczyła firma:

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firmy dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl