• L – 4240×2832 (3:2) oraz 4240×2384 (16:9),
• M – 2768×1848 (3:2) oraz 2768×1560 (16:9),
• S – 2128×1416 (3:2) oraz 2128×1200 (16:9).

• L – 2768×1848 (3:2) oraz 2768×1560 (16:9),
• M – 2128×1416 (3:2) oraz 2128×1200 (16:9),
• S – 1376×920 (3:2) oraz 1376×776 (16:9).

Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, nasycenia i wyostrzenia. W testowanej Alphie opcje te odnajdziemy np. w menu Fn pod pozycją „Strefa twórcza”. Można za jej pomocą wybrać jeden z trzynastu zdefiniowanych trybów obrazu: Standard, Intensywny, Neutralny, Czysty, Głęboki, Pastelowy, Portret, Krajobraz, Zachód słońca, Scena nocna, Jesienne liście, Czerń i biel lub Sepia. W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w przedziale od −3 do +3 ze skokiem jednostkowym.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Canona 5D MkIII i Nikona Df. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Pod względem odwzorowania detali, bezlusterkowcowi Sony ciężko jest konkurować z innymi współczesnymi aparatami. 12-megapikselowa matryca A7S nie zapewni oczywiście tak wysokiego poziomu szczegółowości jak sensory 16- czy 24-megapikselowe. Warto zatem porównać osiągi tego modelu z ostatnią 12-megapikselową, pełnoklatkową lustrzanką, jaka została zaprezentowana na rynku – Nikonem D3s. JPEG-i z aparatu Sony prezentują się naszym zdaniem lepiej, choć w sporej mierze przyczynia się do tego wyostrzanie.

Gdy jednak spojrzymy na poziom szumu, okazuje się, że A7S prezentuje się lepiej niż konkurencja – także model D3s. Nawet przy czułości ISO 12800 zakłócenia nie degradują zbyt mocno obrazu, przez co jego jakość jest w pełni akceptowalna. W zasadzie dopiero przy ISO 51200 możemy mówić wyraźnym spadku jakości zdjęć.

Wyostrzanie

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3. Najniższy stopień uwydatnienia obrazu oferuje dość silnie wyostrzone zdjęcia, dlatego można się spokojnie ograniczyć do używania na co dzień. Zdecydowanie odradzamy natomiast stosować najwyższy parametr – zdjęcia nie prezentują się wówczas korzystnie.

Sony Alpha A7S, ISO 100
wyostrzenie −3
wyostrzenie 0
wyostrzenie +3

Profile obrazu

Nowością w A7S są profile obrazu. Można je zastosować zarówno podczas fotografowania, jak i filmowania. Do dyspozycji użytkownika pozostaje szereg ustawień, które wymieniamy poniżej:

• poziom czerni – ustawianie poziomu czerni (od −15 do +15),
• gamma – wybór krzywej gamma:
  • movie – standardowa krzywa gamma w przypadku filmów,
  • still – standardowa krzywa gamma w przypadku zdjęć,
  • Cine 1 – zmiękczanie kontrastu ciemnych fragmentów i wzmacnianie gradacji jasnych fragmentów obrazu w celu uzyskania filmu o odprężającej kolorystyce (odpowiednik HG4609G33),
  • Cine 2 – podobna do opcji Cine 1, ale zoptymalizowana do edycji do 100% sygnału wideo (odpowiednik HG4600G30),
  • Cine 3 – zwiększenie kontrastu światłocienia w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 1 i Cine 2 oraz wzmocnienie gradacji czerni,
  • Cine 4 – zwiększenie kontrastu ciemnych fragmentów w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 3. Kontrast ciemnych fragmentów jest niższy, a kontrast jasnych fragmentów – wyższy niż w przypadku opcji movie,
  • ITU709,
  • ITU709 (800%) – krzywa gamma do sprawdzania ujęć przy założeniu rejestrowania obrazów z użyciem opcji S-Log2,
  • S-Log2 – przeznaczona do późniejszej obróbki obrazu,
• gamma czerni – zakres (szeroki, średni, wąski) oraz poziom (od −7 do +7),
• białe plamy – automatyczne, ręczne,
• tryb koloru – movie, still, cinema, pro, matryca ITU709, czerń i biel, s-gamut,
• nasycenie – od −32 do +32,
• faza koloru −7 do +7,
• głębia koloru −7 do +7 dla każdego kanału osobno: R, G, B, C, M, Y,
• szczegóły – poziom (od −7 do +7) oraz dodatkowe parametry (balans V/H, balans B/W, limit, crispening, poziom jasnych szczegółów.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia kontrastowej sceny, demonstrujące wszystkie ustawienia krzywej gamma oraz trybów koloru (analogiczne przykłady klipów filmowych zamieściliśmy w rozdziale drugim). Pozostałe parametry pozostały domyślne dla profilu PP01.

Gamma – movie

Gamma – still

Gamma – cine 1

Gamma – cine 2

Gamma – cine 3

Gamma – cine 4

Gamma – ITU709

Gamma – ITU709 (800%)

Gamma – S-Log2

Tryb koloru – movie

Tryb koloru – still

Tryb koloru – cinema

Tryb koloru – pro

Tryb koloru – matryca ITU709

Tryb koloru – czerń i biel

Tryb koloru – S-gamut

Zdjęcia panoramiczne

A7S posiada tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne zdjęcia tworząc z nich wynikową panoramę. Tryb ten znajduje się jako osobna pozycja na kółku trybów pracy aparatu. Można również wybrać kierunek fotografowania: w prawo, w lewo, w górę lub w dół (w menu lub za pomocą przedniego kółka sterującego). Podczas wykonywania panoramy aparat należy po prostu obracać równomiernie w ustalonym kierunku. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a maksymalne wartości rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• rozmiar standardowy:
  • pozioma – 8192×1856 pikseli,
  • pionowa – 3872×2160 pikseli,
• rozmiar szeroki:
  • pozioma – 12416×1856 pikseli,
  • pionowa – 5536×2160 pikseli.

Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu.

HDR i DRO

Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A7S dwie funkcje pozwalające na rozszerzenie rozpiętości tonalnej: HDR (High Dynamic Range) i DRO (Dynamic Range Optimizer). To, co je odróżnia, to sposób w jaki uzyskiwany jest ten efekt. Funkcja HDR bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (co 1, 2, 3, 4, 5 lub 6 EV oraz auto), podczas gdy DRO (5 stopni intensywności oraz auto) jedynie „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu. Kilka przykładowych zdjęć prezentujemy poniżej.

HDR/DRO off

DRO Auto

DRO Lvl 1

DRO Lvl 3

DRO Lvl 5

HDR Auto

HDR 1.0 EV

HDR 3.0 EV

HDR 6.0 EV

Efekty wizualne

Warto również wspomnieć o funkcji filtrów artystycznych. Odnajdziemy je pod pozycją „Efekt wizualny” w menu aparatu, a do wyboru mamy następujące możliwości:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
• Zdjęcie retro,
• High-key miękki,
• Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-białe z dużym kontrastem,
• Miękka ostrość (poziom: niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (poziom: niski, średni, wysoki),
• Czarno-białe o bogatej gradacji,
• Efekt miniatury,
• Akwarela,
• Ilustracja (poziom: niski, średni, wysoki).

Efekt działania poszczególnych filtrów przedstawiamy poniżej.

Bez efektu

Aparat zabawka: Normalny

Kolor pop

Posteryzacja: kolorowa

Posteryzacja: czarno-biała

Retro

High-key: Miękki

Kolor częściowy: czerwony

Kolor częściowy: zielony

Kolor częściowy: niebieski

Kolor częściowy: żółty

Czarno-biały – duży kontrast

Miękka ostrość: intensywność średnia

Malowidło HDR: intensywność średnia

Czarno-białe o bogatej gradacji

Miniatura

Akwarela

Ilustracja: intensywność średnia