Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność

Sony A7S, tak samo jak bliźniacze A7 i A7R, to na chwilę obecną najmniejsze pełnoklatkowe bezlusterkowce wyposażone w system AF. Generalnie nie można mu odmówić wysokiej jakości wykonania, bowiem mamy do czynienia z magnezowym korpusem, a konstrukcja zachowuje należytą sztywność. Wprawdzie zauważyliśmy problem „przeciekającego” przez bagnet obiektywu światła, jednak wada daje znacznie mniej się we znaki niż w A7 i A7R i nie powinna stanowić problemu.

Zarówno wyświetlacz LCD, jak i wizjer EFV zapewniają podgląd fotografowanego obrazu o zadowalającej jakości. Położenie ekranu możemy zmieniać w jednej osi, co znakomicie ułatwia kadrowanie. Nie zdecydowano się natomiast wyposażyć go w interfejs dotykowy.

Tryb filmowania to nie tylko mocny punkt testowanego bezlusterkowca, a w zasadzie najważniejsza jego funkcja. Do dyspozycji mamy duży wybór trybów nagrywania (formaty XAVC S, AVCHD i MP4), kody czasowe i bity użytkownika. Rejestracja klipów 4K wymaga niestety zewnętrznego rekordera. Próbkowanie kolorów odbywa się w standardzie 4:2:2 i w bardzo szerokim zakresie czułości ISO (100 – 409600). Nie można także zapomnieć o profilach obrazu, które umożliwiają precyzyjne ustawienia właściwości obrazu (m.in. gamma S-Log2). Do jakości filmów nie mamy zastrzeżeń, aczkolwiek daje się niekiedy zauważyć efekt mory.

Użytkowanie i ergonomia

Pomimo stosunkowo niewielkich rozmiarów, A7S posiada wygodny i dobrze wyprofilowany uchwyt, wyłożony gumowym tworzywem o dobrej przyczepności. Na komfort fotografowania w przypadku używania małego obiektywu (np. Sony Zeiss FE 35 mm f/2.8) nie możemy narzekać, jednak przypuszczamy, że z większymi instrumentami optycznymi ergonomia się znacznie pogorszy.

Trzeba przyznać, że projektanci podeszli poważnie do kwestii funkcjonalności serii A7 i odnieśli na tym polu sukces. Obsługę aparatu można w prosty sposób dostosować do własnych potrzeb i preferencji, a umożliwiają to programowalne przyciski (9 sztuk) oraz konfigurowalne menu funkcyjne. Układ głównego menu został zapożyczony ze starszych aparatów Sony Alpha i dodatkowo odświeżony, co czyni go logicznym i przejrzystym.

Zmiana różnych parametrów oraz ustawień bezlusterkowca odbywa się sprawnie i szybko. Opóźnienia pojawiają się w trakcie zapisu zdjęć na kartę, wówczas nie możemy wejść do głównego menu czy trybu przeglądania. Nie przeszkadza to jednak w dalszym wykonywaniu zdjęć, czy korzystaniu z menu funkcyjnego. Osiągi trybu seryjnego są całkiem dobre, bowiem rejestracja odbywa się z szybkością 5 kl/s przez 12 sekund przy zapisie JPEG-ów, oraz 8 sekund gdy wybierzemy format RAW.

W Sony A7S nie zastosowano mechanizmu stabilizującego matrycę. Podobnie zatem jak w przypadku NEX-ów, jego użytkownicy chcący korzystać z tego udogodnienia, muszą wyposażyć się w stabilizowany obiektyw. Warto w tym miejscu wspomnieć, że ich oferta jest na chwilę obecną dość skromna.

System automatycznego ustawiania ostrości wypadł wyśmienicie w świetle 5500K. Przy oświetleniu żarowym osiągi były nieco gorsze, aczkolwiek nie na tyle by mieć powód do narzekań.

Rozdzielczość

JPEG-i z A7S są wyraźnie wyostrzane, nawet przy minimalnym poziomie tego parametru, ustawionym na −3. Pomiar zdolności rozdzielczej wykazał, że aparat Sony wypada nieco lepiej niż Nikon D3s, który wyposażono w analogiczną matrycę. Porównanie A7S z takimi konstrukcjami jak Canon 5D MkIII, czy Sony A7 pokazuje, że 12-megapikselowa matryca sporo traci w kategorii zdolności rozdzielczej. Warto jeszcze dodać, że siła zastosowanego tu filtra antyaliasingowego została zmniejszona, aczkolwiek sam filtr jest symetryczny.

Balans bieli

W tej kategorii A7S wypadł podobnie jak bliźniacze A7 i A7R. Automatyczny balans bieli spisuje się dobrze, o ile nie fotografujemy w świetle żarowym. W takim wypadku trzeba bowiem użyć odpowiedniego wzorca lub samodzielnie ustawić wartość temperatury barwowej. Zauważyliśmy niewielką tendencję do nadmiernego nasycenia kolorów we wszystkich testowanych sytuacjach.

Jakość obrazu JPEG

Oczywistym jest, że 12-megapikselowa matryca rejestruje znacznie mniej detali niż układy z 16, czy 24 milionami komórek światłoczułych. Nie mniej jednak, zdjęcia w formacie JPEG prezentują się bardzo dobrze, a dzięki niskiemu szumowi nawet wartość ISO 12800 wydaje się być w pełni użyteczna.

Przy okazji warto także wspomnieć o licznych funkcjach urozmaicających fotografowanie w formacie JPEG, mianowicie: filtrach cyfrowych, funkcjach HDR i DRO oraz automatycznej panoramy.

Szumy i jakość obrazu w RAW

Porównując wycinki zdjęć RAW z Sony A7S, Canona 5D MkIII i Nikona Df pod kątem szumów, widzimy, że wszystkie trzy aparaty wypadają bardzo porównywalnie. Pomiary szumu w programie Imatest wykazały, że dla składowej luminancji Nikon D3s i Sony A7S idą praktycznie "łeb w łeb" do czułości ISO 25600. Przy wyższych wartościach góruje A7S, aczkolwiek na wykresie łatwo dostrzec załamania świadczące o odszumianiu.

Darki nie noszą śladów bandingu. Szum termiczny wydaje się jednorodny. Dla najwyższych ISO obserwujemy wprawdzie większe zaszumienie w prawym i lewym górnym rogu kadru, jednak występuje ono także przy krótkich ekspozycjach.. Do histogramów nie mamy większych zastrzeżeń – na niskich czułościach swoim kształtem przypominają rozkład Poissona.

Zakres i dynamika tonalna

Osiągi A7S w kategorii zakresu tonalnego świadczą o wysokiej jakości sensora zastosowanego w tym aparacie. Dla ISO 100 otrzymujemy bowiem 9.3-bitowy zapis danych, gwarantujący świetne oddanie przejść tonalnych. Dynamika długo utrzymuje się na dobrym poziomie pomimo wzrostu czułości, jednak wąskie gardło dla jej pomiaru stanowi 12-bitowe przetwarzanie danych.

Ocena końcowa

Zaraz po premierze Sony A7S zastanawialiśmy się, czy aparat z 12-megapikselową matrycą ma w 2014 roku szanse powodzenia na rynku. Nie da się ukryć, że to relatywnie niska rozdzielczość w porównaniu do oferty konkurencji, jak również innych modeli firmy Sony. Trudno jednak jednoznacznie odpowiedzieć na postawione pytanie, bowiem wszystko zależy od potrzeb. Z modelem A7S sprawa jest o tyle prostsza, że jest on adresowany przede wszystkim do osób zajmujących się filmowaniem, a nie fotografów. Dzięki mnogości trybów nagrywania, dodatkowych funkcji i ustawień, nowego bezlusterkowca Sony można rozważać w kategorii "kamera z rozbudowanym trybem fotografowania". Bez względu na to do której grupy go przyporządkujemy, w obydwu zastosowaniach A7S sprawdza się bardzo dobrze.

Testowany model Sony nie gości długo na rynku, a można go obecnie kupić za 10 000 zł. Bliźniacze konstrukcje tego producenta, czyli A7 i A7R, wyceniane są obecnie na odpowiednio 5320 zł i 7700 zł. Z produktów konkurencji, warto zwrócić uwagę na Canona 5D MkIII (9700 zł), czy wyposażonego w matrycę Mikro 4/3 Panasonika GH4 (6370 zł). Wszystkie podane ceny odnoszą się do samych korpusów.

Na zakończenie wyliczamy najważniejsze zalety i wady Sony A7S.

Zalety:

• solidny korpus wykonany ze stopu magnezu,
• wygodny, dobrze wyprofilowany uchwyt,
• optymalna liczba elementów sterujących (w tym kilku konfigurowalnych),
• dobrze zorganizowane menu,
• dobrej jakości uchylny wyświetlacz LCD,
• dobrej jakości wizjer elektroniczny,
• wygodna obsługa (dwa kółka sterujące),
• funkcjonalne menu podręczne (w pełni konfigurowalne),
• funkcjonalny tryb LV,
• dobra jakość obrazów JPEG i RAW w bardzo szerokim zakresie czułości,
• niskie szumy,
• świetny zakres tonalny,
• dobre wyniki dynamiki tonalnej w szerokim zakresie czułości,
• funkcja elektronicznej pierwszej kurtyny migawki oraz cichych zdjęć,
• możliwość nagrywania filmów 4K (wymaga zewnętrznego rekordera),
• obsługa kodeków XAVC S, AVCHD i MP4,
• bardzo rozbudowany tryb wideo (tryby PASM) i pełna kontrola ekspozycji,
• niezłe osiągi trybu zdjęć seryjnych,
• zdjęcia HDR i tryby panoramy,
• skuteczny autofokus,
• opcja mikroregulacji AF,
• elektroniczna poziomica,
• moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi,
• dobrze działający focus-peaking,
• obecność gorącej stopki standardu ISO,
• tryby użytkownika,
• profile obrazu pozwalające na zaawansowaną regulację jego właściwości zarówno przy filmowaniu, jak i fotografowaniu,
• dobre wyniki balansu bieli,
• balans bieli wg skali Kelwina, nastawy własne,
• gniazda mikrofonu, słuchawek, HDMI oraz USB.

• stosunkowo niska rozdzielczość uzyskiwanych obrazów,
• silne wyostrzanie i odszumianie zdjęć JPEG, pomimo neutralnych ustawień,
• mora pojawiająca się w specyficznych sytuacjach na zdjęciach i filmach,
• problemy z automatycznym balansem bieli w świetle żarowym,
• nie do końca skuteczny system czyszczenia matrycy,
• brak stabilizacji matrycy,
• brak wbudowanej lampy błyskowej.

Aparat do testów wypożyczyła firma:

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firmy dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl