Wyniki testowanego obiektywu będzie nam łatwo porównać do osiągów Canona EF 100 mm f/2.8L IS USM oraz Sigmy 105 mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro, które zostały przetestowane na tym samym korpusie. Bez problemów dokonamy też porównania do starszej wersji Tamrona, która została przetestowana na EOS‑ie 20D, który ma dokładnie taką samą gęstość pikseli jak 1Ds MkIII. Nikkor 2.8/105 VR został za to przetestowany na Nikonie D3x i tutaj też z odniesieniem nie będzie problemów, bo D3x i 1Ds MkIII dają bardzo podobne MTF-y jeśli podpinamy do nich te same obiektywy.

Rzućmy więc okiem na poniższy wykres, żeby ocenić jak na tym tle wypada testowany Tamron 2.8/90 VC.

O osiągach w centrum kadru możemy wypowiadać się w samych superlatywach. Już na maksymalnym otworze względnym obraz jest bardzo dobrej jakości, a po lekkim przymknięciu robi się wybitnie ostry. Dla przysłon f/4.0 i f/5.6 MTF-y sięgają bardzo wysokiego poziomu 46 lpmm.

Poniższa tabela pokazuje porównanie osiągów Tamrona i jego konkurentów w centrum kadru (zestawiono wyniki dla maksymalnego otworu względnego oraz osiągi maksymalne). Pozwoli ona nam ocenić jak testowany obiektyw prezentuje się na tle innych obiektywów tej klasy.

Pierwsze co rzuca się w oczy, to znaczna poprawa w stosunku do poprzednika. Jeśli chodzi o maksymalny otwór względny, to Tamron notuje wręcz identyczny wynik jak konkurencyjna Sigma. Oba te obiektywy muszą w tej kategorii uznać wyższość firmowych konkurentów.

Sytuacja trochę się zmienia, gdy spojrzymy na maksymalne osiągi. Tutaj dla odmiany odstaje trochę Sigma i Nikkor, natomiast pierwsze miejsce (w zasadzie ex aequo, bo w granicach błędów pomiarowych oba wyniki są takie same) zajmują Canon i Tamron.

Jeśli chodzi o zachowanie na brzegu kadru, nie mamy żadnych zastrzeżeń. Wręcz przeciwnie, testowany obiektyw można tutaj chwalić. Na najbardziej wymagającej kombinacji brzegu pełnej klatki i maksymalnego otworu względnego obraz jest wciąż użyteczny. Lekkie przymknięcie przysłony powoduje, że na brzegu kadru (niezależnie od wielkości detektora) obrazy robią się dobrej jakości.

Na zakończenie tego rozdziału prezentujemy wycinki zdjęć tablicy do testowania rozdzielczości, które zostały pobrane z plików JPEG (najniższy poziom wyostrzania).