W najnowszej lustrzance firmy Nikon zadbano o całkiem wysoki komfort trzymania aparatu. Dobrze wyprofilowany i stosunkowo głęboki uchwyt pokryty jest gumową okleiną o należytej przyczepności. Dzięki temu, nawet podpięcie cięższego obiektywu (np. Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED) nie powoduje dyskomfortu podczas fotografowania. Także osoby o dużych dłoniach nie powinny mieć problemu z właściwym chwyceniem aparatu.

W zakresie elementów sterujących, podobieństw do modelu D700 jest niewiele, a ich układ w dużej mierze przypomina ten z D610. Mamy zatem do dyspozycji klasyczne koło trybów pracy aparatu, u podstawy którego znajdziemy pierścień trybów pracy migawki. Fakt, że oba te elementy umieszczono jeden nad drugim oraz wyposażono w blokady, nie ułatwia ich obsługi. Dla użytkowników o większych dłoniach może to być wręcz kłopotliwe. Warto natomiast pochwalić dużą liczbę przycisków, a także możliwość programowania wielu z nich. Dzięki temu nie musimy zbyt często zaglądać do głównego menu aparatu, co z pewnością przyspiesza obsługę. Część informacji wyświetlana jest również w wizjerze oraz monochromatycznym panelu LCD. Ten drugi jest niestety sporo mniejszy niż np. w modelach D810, czy D7100. Skutkuje to tym, że sprawdzenie np. ustawionego wzorca balansu bieli wymaga wciśnięcia przycisku WB, podczas gdy we wspomnianych modelach widzimy jego status przez cały czas na dodatkowym ekranie.

Z punktu widzenia użytkowania aparatu, warto zwrócić uwagę na różne dodatkowe funkcje i możliwości jakie posiada D750. Z pewnością można wyróżnić cichy tryb wyzwalania migawki „Q” oraz „Qc” (ciche zdjęcia seryjne), czy chociażby różne opcje wyboru obszaru zdjęcia (poza standardowym trybem FX (36×24 mm) do wyboru mamy także opcje 1.2× (30×20 mm) oraz DX (24×16 mm). Dużą zaletą z punktu widzenia użytkowania są uszczelnienia (wspominaliśmy o nich już w poprzednim rozdziale) chroniące aparat przed wpływem kurzu i wilgoci. Warto także docenić możliwość obsługi bezprzewodowej sieci Wi-Fi (zintegrowany moduł) i możliwość podłączenia opcjonalnego odbiornika GPS o oznaczeniu GP-1/GP-1A. Takie dodatkowe funkcje, jak zdjęcia czy filmy poklatkowe, tryb HDR oraz wielokrotna ekspozycja również mogą okazać się użyteczne i docenione przez część fotografów.

Obiektywy

Nikon D750 przeznaczony jest głównie do stosowania obiektywów pełnoklatkowych. Tak samo jak w innych modelach pełnoklatkowych Nikonów istnieje możliwość korzystania z obiektywów przeznaczonych do lustrzanek z matrycami formatu DX, co wiąże się jednak z mniejszym kołem obrazowym rzucanym na matrycę. W takiej sytuacji wystarczy wybrać opcję, dzięki której zdjęcie będzie zapisywane tylko w formacie DX. Aparat może również automatycznie rozpoznawać obiektyw do niego podłączony i wybierać właściwy obszar zdjęcia jaki ma zapisać.

Oprócz obiektywów Nikkor można oczywiście stosować obiektywy firm niezależnych, takich jak np. Samyang, Sigma, Tamron, Tokina, Voigtlander czy Zeiss.

Szybkość

W tej kategorii nie mamy żadnych powodów do narzekań. Aparat jest gotowy do użycia praktycznie natychmiast po przekręceniu włącznika na pozycję ON. Podczas obsługi nie sprawiał on żadnych problemów. Przeglądanie menu, dokonywanie ustawień, odtwarzanie zdjęć, ich powiększanie odbywa się płynnie. Nawet ładowanie ostatniego poziomu miniaturek (72 zdjęcia) nie trwa zbyt długo. Kasowanie pojedynczych zdjęć odbywa się w zasadzie natychmiastowo, a formatowanie karty nie zajmuje więcej niż 2–3 sekundy.

Zdjęcia seryjne

W Nikonie D750 znajdziemy trzy tryby zdjęć seryjnych: szybki (CH), wolny (CL) oraz ciche zdjęcia seryjne (Qc). W tym pierwszym maksymalna prędkość fotografowania sięga 6.5 kl/s. Nie posiadamy niestety informacji czy ulega ona zwiększeniu po dołączeniu uchwytu pionowego MB-D16. Tryb wolny umożliwia wybranie prędkości fotografowania w zakresie od 1 do 6 kl/s z krokiem jednostkowym. Można zatem dostosować szybkość fotografowania do sytuacji, w której będziemy wykonywać zdjęcia. W trybie cichych zdjęć seryjnych fotografowanie odbywa się z prędkością 3 kl/s. W menu ustawień osobistych, w zakładce d znaleźć można znaleźć także opcję pozwalającą określić maksymalną liczbę zdjęć w trybie seryjnym. Tak jak w modelu D610 i D600 dostępne ustawienia pozwalają na wybranie liczby z zakresu od 1 do 100.

Test szybkości wykonaliśmy z kartą SanDisk Extreme Pro UHS-1 (95 MB/s) 8 GB, dziesiątej klasy szybkości. Zdjęcia wykonywane były przy czułości ISO 1600, migawce 1/1000 sekundy i trybie szybkim 6.5 kl/s

Spójrzmy teraz na rozkłady czasowe.

Aparat nie ma problemu z osiąganiem deklarowanej szybkości. W formacie JPEG, możemy fotografować przez nieco ponad 6 sekund zanim zapcha się bufor. W przypadku RAW-ów skompresowanych bezstratnie (14-bitowych), czas ten skraca się do niecałych 2 sekund, a gdy wybierzemy kompresję stratną i 12-bitowy zapis – do ok. 3.5 sekundy. Średni zapis we wszystkich przypadkach wyniósł odpowiednio: 4.03, 2.17 i 2.93 kl/s. Generalnie rzecz biorąc, tryb seryjny w D750 wypada naprawdę nieźle. Warto jeszcze wspomnieć, że sporo zależy od użytej karty pamięci. Sprawdziliśmy także, jak wypada karta Panasonic SDHC 16 GB obsługująca standard UHS Speed Class 3 (U3). O ile w przypadku karty firmy SanDisk, w trakcie 30-sekundowej serii udało nam się zapisać 65 RAW-ów (14-bitowych), to karta Panasonic pozwoliła nam wykonać w tym samym czasie tylko 40 zdjęć.

Stabilizacja obrazu

Lustrzanki firmy Nikon nie mają wbudowanej stabilizacji obrazu w korpusie. Koniecznością jest korzystanie w tym celu ze stabilizowanych obiektywów, których oferta cały czas się poszerza. Warto przypomnieć, że największy konkurent Nikona, czyli Canon, także nie stosuje funkcji stabilizacji matrycy w swoich lustrzankach.

Czyszczenie matrycy

W Nikonie D750 zastosowano system automatycznego czyszczenia matrycy, działający na zasadzie wibracji filtru dolnoprzepustowego. Funkcję tę można uruchomić w dowolnej chwili w menu lub ustawić czyszczenie przy każdym włączaniu i/lub wyłączaniu aparatu. Podczas testu aparatu, automatyczne czyszczenie było aktywne w obu wspomnianych wypadkach. Mimo to, na zdjęciu jednolitej, jasnej powierzchni wykonanym przy dużej wartości przysłony dało się dostrzec drobiny kurzu, choć było zaledwie kilka.

Fotografowanie z interwałometrem

Poza wspomnianymi w poprzednim rozdziale filmami poklatkowymi, D750 tak samo jak poprzednik umożliwia również wykonywanie zdjęć poklatkowych. Tryb ten nosi nazwę „Fotografowanie z interwałometrem” i znajduje się w menu fotografowania. Opcje, które tam znajdziemy obejmują między innymi ustawienie czasu rozpoczęcia fotografowania. Możemy je rozpocząć od razu, wybierając po prostu opcję teraz lub ustawić konkretną godzinę rozpoczęcia. Pozostałe opcje obejmują czas interwału, liczbę interwałów oraz liczbę zdjęć na interwał. Na wyświetlaczu widzimy również sumaryczną liczbę zdjęć, która jest automatycznie obliczana na podstawie wprowadzonych ustawień. Podczas fotografowania z interwałometrem ikona INTERVAL będzie migać na górnym panelu LCD. Na chwilę przed rozpoczęciem kolejnego interwału, wskaźnik czasu otwarcia migawki będzie pokazywał liczbę pozostałych interwałów, a wskaźnik przysłony liczbę zdjęć pozostałą w bieżącym interwale. Informacje te można również wyświetlić w dowolnym momencie, naciskając spust migawki do połowy.

Wi-Fi

Nikon D750 posiada moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi. Dotychczas w lustrzankach tego producenta, musieliśmy dokupić zewnętrzne urządzenie WU-1a. Obecność omawianego modułu pozwala na połączenie z komputerem (program Nikon Camera Control Pro) lub urządzeniem mobilnym (tabletem lub smartfonem) za pomocą aplikacji Wireless Mobile Utility – D750 funkcjonuje tu jako punkt dostępu.

Aplikacja pozwala nam generalnie na trzy operacje: zdalne wykonywanie zdjęć, przeglądanie tych zapisanych na karcie pamięci w aparacie i kopiowanie zdjęć na urządzenie mobilne. Pierwsza z nich zapewnia podgląd kadrowanego obrazu na ekranie telefonu/tabletu. Dotknięcie ekranu w danym miejscu skutkuje ustawieniem ostrości w wybranym fragmencie kadru. Wykonanie zdjęcia odbywa się po dotknięciu przycisku z symbolem aparatu. Fotografie w tym trybie są automatycznie zapisywane na smartfonie, aczkolwiek ich rozdzielczość jest ograniczona do wartości 1680×1080 pikseli. Ponadto, na ekranie widzimy wartość przysłony, czas ekspozycji i wskaźnik baterii. Nie mamy niestety możliwości zmiany żadnych parametrów ekspozycji, a jedynie włączenia samowyzwalacza.

Aplikacja WMU umożliwia przeglądanie zdjęć zarówno tych zapisanych na urządzeniu, jak i tych w aparacie. W tym drugim przypadku jednak, zanim podgląd będzie możliwy, aplikacja pobiera informacje dotyczące zdjęć zapisanych na karcie pamięci. Proces ten trwa tym dłużej im więcej zdjęć mamy zapisanych na karcie i w przypadku kilkuset fotografii może potrwać nawet kilka minut. Zdjęcia zapisane w aparacie możemy pobrać na urządzenie, przy czym mamy możliwość ustalenia wielkości kopiowanych zdjęć. Poza opcjami Recommended size (1680×1080) oraz VGA w tym przypadku możemy także pobrać zdjęcie w jego oryginalnej wielkości. Warto także dodać, że na urządzenie możemy skopiować zdjęcia w formacie RAW.

Lampa błyskowa

Nikon D750 zastał wyposażony we wbudowaną lampa błyskowa o liczbie przewodniej 12 dla ISO 100. Zakres kompensacji błysku zawiera się między −3 a +1 EV ze skokiem 1/3 EV, natomiast czas synchronizacji błysku wynosi 1/200 s (maksymalnie 1/250 w trybie AutoFP). Dostępne są następujące tryby pracy lampy błyskowej:

• synchronizacja z pierwszą kurtyną,
• redukcja efektu czerwonych oczu,
• redukcja efektu czerwonych oczu + synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z tylną kurtyną + synchronizacja z długimi czasami.

• i-TTL,
• tryb manualny,
• błysk stroboskopowy,
• tryb sterownika.

Oczywiście Nikon D750 obsługuje CLS (Creative Lighting System), umożliwiający bezprzewodową komunikację aparatu z zewnętrznymi lampami błyskowymi wraz z pomiarem mocy błysku na zasadzie i-TTL. Lampę wbudowaną można wykorzystać wówczas jako sterownik i z poziomu aparatu możemy sterować zewnętrznymi lampami błyskowymi. Możliwe jest przyporządkowanie każdej lampy do jednej z dwóch grup (A i B) i przypisanie jej pracy na jednym z 4 kanałów. Kiedy mowa o CLS, trzeba wspomnieć o synchronizacji z krótkimi czasami ekspozycji (tryb Auto FP), czy o przesyłaniu do aparatu informacji o zmierzonej temperaturze barwowej sceny.

Siłę błysku porównujemy zawsze wykonując zdjęcie w zupełnie ciemnym pomieszczeniu przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

D750 (M)		A77 II (M)
D750 (P)		A77 II (P)

W trybie manualnym, obie lampy doświetliły fotografowany obiekt w podobny sposób. Teoretycznie mają one taką samą liczbę przewodnią, co widać na powyższym porównaniu. W trybie P z kolei, zdjęcie z D750 jest znacznie jaśniejsze mimo, że dobrane automatycznie przez aparaty parametry ekspozycji są takie same (ISO 100, 1/60 s, f/2.8).

Autofocus

Nikon D750 został wyposażony w oparty na detekcji fazy 51-polowy autofokus Nikon Advanced Multi-CAM 3500 II. Pracuje on w zakresie od −3 do +19 EV (przy 100 ISO), a wśród 51 punktów AF, 15 to punkty krzyżowe. Z kolei 11 pól może współpracować z obiektywami o jasności f/8 i większej. Ustawianie ostrości może odbywać się standardowo w trzech trybach: pojedynczym (AF-S), ciągłym (AF-C) i ręcznym (M). Do tego dochodzi wybór następujących obszarów autofokusu:

• wybór punktowego AF – jednego z 51 dostępnych,
• obszar dynamicznego AF – w trybie AF-C po wybraniu punktu ostrości, z którego obiekt zacznie uciekać, aparat na podstawie sąsiednich punktów AF będzie śledził nasz obiekt. Liczba aktywnych punktów zdefiniowana jest przez następujące tryby:
  • 9-polowy AF z dynamicznym wyborem pola – przeznaczony głównie do fotografowania obiektów o przewidywalnym ruchu,
  • 21-polowy AF z dynamicznym wyborem pola – przeznaczony głównie do fotografowania obiektów o nieprzewidywalnym ruchu,
  • 51-polowy AF z dynamicznym wyborem pola – przeznaczony głównie do fotografowania szybko poruszających się obiektów.
  W trybie AF-S aparat będzie korzystał tylko z punktu, w którym ostrość została ustawiona.
• śledzenie 3D – w trybie AF-C aparat śledzi obiekty, które opuściły wybrane pole AF i wybiera odpowiednio nowe pola AF. Ustawienie to jest przydatne do szybkiego komponowania zdjęcia nieregularnie poruszających się obiektów.
• wybór pola AF z grupy – aparat ustawia ostrość przy pomocy grupy pól AF wybranych przez użytkownika, co ogranicza ryzyko ustawienia przez aparat ostrości na tle zamiast na głównym obiekcie.
• automatyczny wybór pola AF – aparat automatycznie wykrywa fotografowany obiekt i wybiera pola AF. Jeżeli aparat wykryje twarz, przydzieli priorytet fotografowanej osobie.

D750 został wyposażony również w funkcję korygowania ustawiania ostrości w obiektywie. Jest to bardzo przydatne rozwiązanie pozwalające na zniwelowanie tzw. efektu backfokusu (BF) lub frontfokusu (FF), który może czasami pojawiać się w niektórych obiektywach (najczęściej tych pochodzących od producentów niezależnych, choć, jak się zaraz przekonamy, nie tylko tych). W menu znajduje się opcja, która pozwala na skorygowanie tej wady i zapamiętanie ustawień dla 20 obiektywów.

Z dodatkowych ustawień dotyczących autofokusu znajdziemy również opcje pozwalające określić priorytet ostrości lub wyzwalania migawki zarówno w trybie AF-S, jak i AF-C. Funkcja „Blokada śledzenia ostrości” natomiast, pozwala określić jak ma pracować AF w przypadku nagłych dużych zmian odległości do fotografowanego obiektu. Do dyspozycji mamy 5-stopniową skalę, która pozwala określić opóźnienie działania AF w przypadku nagłej zmiany odległości do obiektu znajdującego się w obrębie pola AF (zapobiega to na przykład nagłemu przeogniskowaniu, gdy fotografowany obiekt zostanie na krótko przesłonięty przez inny obiekt). Opcję ową można zupełnie wyłączyć, wówczas aparat ustawia ostrość natychmiast po zmianie odległości do fotografowanego obiektu.

Celność autofokusa sprawdzamy wykonując serię 40 zdjęć z użyciem środkowego punktu AF. Na zastosowanym obiektywie ustawiamy przesłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Na wykresie poniżej prezentujemy wyniki otrzymane na obiektywie Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED (ustawionym na ogniskową 70 mm) oraz AF-D 50 mm f/1.8. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Wraz z obiektywem zoom, testowany aparat zaliczył prawie 50% trafień „w punkt”. Nie jest to zły wynik, aczkolwiek 35% zdjęć zaliczonych zostało dopiero do czwartego przedziału odchyłek. D750 wypadł nieco lepiej z obiektywem AF-D 50 mm f/1.8, choć dokładnych trafień było zauważalnie mniej. W jego przypadku, konieczna była natomiast korekta ostrości (o wartość −8) ze względu na występujący backfocus.

Autofocus sprawdziliśmy także w świetle żarowym.

W tej części testu różnica między zoomem 24–70 mm a „pięćdziesiątką” jest wyraźniejsza, na korzyść drugiego obiektywu. Warto także wspomnieć, że wymagał on drobnej korekty o wartość −2, ze względu na niewielki backfocus. W przypadku zoom-a dostrzegliśmy za to frontfocus, toteż został on skorygowany o wartość +5. Na powyższych wykresach widać równe zachowanie obiektywu AF-D 50 mm f/1.8, niezależnie od użytego typu oświetlenia. Trudno jednak nie zauważyć, że wymagał on różnej korekty autofokusa dla obu przypadków.

Sprawdziliśmy także, jak radzi sobie ciągły autofokus w trybie szybkich zdjęć seryjnych (6.5 kl/s) z wykorzystaniem obiektywu 24–70 mm (ustawionym na ogniskowej 70 mm). W opcjach dotyczących autofokusu ciągłego ustawiliśmy priorytet ostrości i wyłączyliśmy funkcję „blokady śledzenia ostrości”. Test wykonaliśmy fotografując przejeżdżające ulicą samochody, a skuteczność trafień ocenialiśmy wzrokowo, stosują proste kryterium podziału na zdjęcia ostre i nieostre. W przypadku pojazdów zbliżających się, ostrych zdjęć było 63%. Z kolei gdy fotografowaliśmy samochody oddalające się, skuteczność była wyraźnie wyższa i wyniosła 81%.

Pomiar światła

W Nikonie D750 pomiar światła odbywa się przy pomocy czujnika RGB, złożonego z 91 tysięcy segmentów. Zakres pomiaru wynosi od 0 do 20 EV lub od 2 do 20 EV dla pomiaru punktowego (dla 50 mm f/1.4, ISO 100). Kompensacja ekspozycji może być zmieniana w zakresie ±5 EV ze skokiem 1/3, 1/2 lub 1 EV. System pomiaru światła może pracować w trzech trybach:

• matrycowym – pomiar odbywa się w całym polu,
  • 3D Color Matrix II – dla obiektywów typu G i D,
  • Color Matrix II – dla obiektywów z procesorem,
  • Color Matrix – dla obiektywów bez procesora,
• centralnie ważonym – 75% wagi przypada na koło o średnicy 12 mm pośrodku kadru. Średnicę koła można zmienić na 8, 15 lub 20 mm albo ważenie może być oparte o średnią z całego kadru (w przypadku obiektywów bez procesora średnica koła wynosi 12 mm lub stosowana jest średnia z całego kadru),
• punktowym – światło mierzone jest wokół aktywnego punktu AF o średnicy 4 mm (1.5% kadru), w przypadku obiektywów bez procesora światło mierzone jest wokół centralnego punktu,
• punktowym z ochroną jasnych obszarów przed prześwietleniem – dostępny gdy używamy obiektywów G, E i D. W przypadku innych obiektywów, pomiar ten odpowiada pomiarowi centralnie ważonemu.

System pomiaru światła działał prawidłowo podczas testowania aparatu i nie zanotowaliśmy przypadków, w których podawałby błędne wskazania.