W Nikonie D750, tak samo jak w innych lustrzankach tego producenta, w menu fotografowania odnajdziemy funkcję redukcji szumu przy wysokich czułościach. Dostępne ustawienia obejmują: wyłączona, zmniejszona, normalna oraz zwiększona. Okazuje się jednak, że odszumianie „wyłączone” nie oznacza zupełnego braku redukcji szumu. W instrukcji aparatu odnajdziemy bowiem dla tego ustawienia następujący opis: „Redukcja szumów jest przeprowadzana tylko w razie potrzeby i nigdy w stopniu wyższym od stosowanego, gdy wybrane jest ustawienie „Zmniejszona”. Nie wiemy niestety, co oznacza owo enigmatyczne określenie „w razie potrzeby”, niemniej jednak nie widzimy powodów, aby w aparacie, który będzie używany przez świadomych użytkowników, robić coś za nich bez ich zgody.

Jak jednak działa odszumianie w D750 przy poszczególnych ustawieniach, można przekonać się na podstawie poniższej tabelki. Zdjęcia wykonaliśmy dla czułości ISO 6400 i 12800 oraz wartości rozszerzonej ISO 25600.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

W miarę zwiększania intensywności procesu odszumiania ilość detali systematycznie spada. Widać dość wyraźnie, że redukcja zakłóceń jest bardziej inwazyjna niż miało to miejsce np. w modelu D610, czy D810. Korzystanie z ustawienia "odszumianie zwiększone" wiąże się z degradacją większości drobnych szczegółów naszej scenki.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z D750 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Sony A7 oraz Canonem 6D. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Na zdjęciach RAW, zakłócenia zaobserwowane na wycinku zaprezentowanym z prawej strony, stały się jeszcze mocniej widoczne. Ich źródłem jest najprawdopodobniej efekt mory, spowodowany znacznym osłabieniem mocy filtra antyaliasingowego. Zjawisko to występuje gdy fotografujemy drobne, powtarzające się wzory. Poza opisywaną niedogodnością, ilość rejestrowanych detali można z pewnością kwalifikować do zalet. Jednak w tej kwestii przewagi nowej lustrzanki nad modelem D610 nie jesteśmy w stanie dostrzec. Jeśli chodzi natomiast o zaszumienie obrazu, sytuacja wygląda podobnie. Nawet na ISO 25600 jakość obrazu jest porównywalna. Obydwa Nikony wypadają za to nieco lepiej niż bezlusterkowiec Sony.

Przejdźmy teraz do sprawdzenia, co w temacie szumów pokażą nam konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej.

Przebieg poszczególnych składowych szumu ma charakter wykładniczy do ISO 6400. Dla wyższych czułości mamy do czynienia ze wzrostem w zasadzie liniowym, co niestety sugeruje redukcję szumu. Nie jest to dobra wiadomość, bowiem mamy przecież do czynienia z surowymi plikami. Na pocieszenie możemy dodać, że siła odszumiania wydaje się być umiarkowana.

Spójrzmy teraz na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla D750, D610, EOS-a 6D oraz Sony A7.

Modele D750 i D610 idą "łeb w łeb" aż do ISO 6400. Przy ISO 12800 i 25600 uwidacznia się niewielka przewaga starszego modelu, nie przekraczająca 1/3 EV. Canon 6D z kolei szumi mniej o ok. 1/2 do 1/3 EV. Najwyższym poziomem zakłóceń charakteryzuje się Sony A7 i ustępuje on D750 o ok. 1 i 1/3 EV.

Tradycyjnie, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Otrzymane w ten sposób wyniki są zgodne z tym, co do tej pory powiedzieliśmy.

Darki

Wspominaliśmy już wcześniej, że Nikon D750 może zapisywać RAW-y między innymi w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Podobnie jak w modelu D810, w D750 histogramy nie mają swojego maksimum w zerze, jak to zwykle obserwowaliśmy w lustrzankach tego producenta. Na podstawie poniższej tabelki widzimy, że punkt ten odpowiada wartości sygnału na poziomie około 600. Przy wzrastającej czułości rozkłady stają się coraz szersze, a średnie wartości sygnału bardzo powoli spadają, po czym z kolei rosną. Odchylenia standardowe ich jednak nie przekraczają, nawet dla ISO 51200.

Do samego wyglądu darków wykonanych na natywnych czułościach nie można mieć zastrzeżeń, są bowiem bardzo równomierne. Jedynie dla rozszerzonych wartości czułości zauważamy pewne niejednorodności – środek kadru jest nieco jaśniejszy niż jego dolna i górna krawędź. Nie dostrzegamy natomiast śladów bandingu.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG, w przypadku których również daje się zauważyć wspomniane wcześniej niejednorodności pojawiające się na najwyższych czułościach.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200