Jak na zaawansowaną lustrzankę EOS 7D Mark II ma odpowiedni rozmiar. Pod tym względem przewyższa on nieznacznie swego poprzednika, będąc o 1.7 mm wyższym i 4.7 mm grubszym. Pod względem szerokości oba te modele są niemal identyczne. Jeśli porównamy wielkość testowanego EOS-a do modelu 5D Mark III zauważymy, że pełnoklatkowy brat nowego 7D jest tylko nieznacznie większy. Jedynie w trzecim wymiarze okazuje się mniejszy, ze względu na brak wbudowanej lampy błyskowej. Dla większej przejrzystości powyższych porównań prezentujemy tabelkę zawierającą rozmiary wspomnianych EOS-ów. Dzięki niej można się również zorientować, jak wagowo (nie wliczając akumulatora) mają się do siebie wspomniane modele.

----- R E K L A M A -----

Aparat	Wymiary	Waga
EOS 7D Mark II	148.6 × 112.4 × 78.2 mm	820 g
EOS 7D	148.2 × 110.7 × 73.5 mm	820 g
EOS 5D Mark III	152.0 × 116.4 × 76.4 mm	860 g

Pod względem jakości wykonania nie mamy w zasadzie zastrzeżeń do nowego 7D. Aparat jest skierowany do wymagających użytkowników, dla których będzie on nierzadko narzędziem pracy, a zatem wysoka jakość i wytrzymałość są bardzo istotną kwestią. Korpus aparatu został wykonany w znacznej części ze stopów magnezu, a jego poszczególne elementy są dobrze do siebie dopasowane. Cała rękojeść, prawa część tylnej ścianki oraz lewa przednia część, zostały wyłożone dodatkowo gumowym chropowatym materiałem. Konstrukcja aparatu zachowuje należytą sztywność, a duża waga dodatkowo utwierdza nas w przekonaniu, że trzymamy w ręku solidny i wysokiej klasy sprzęt. Warto również dodać, że korpus posiada uszczelnienia mające go chronić przed kurzem i wilgocią.

Warto także wspomnieć, że w porównaniu do poprzednika (czy nawet pełnoklatkowego modelu 5D Mark III) w nowym 7D zastosowano migawkę o zwiększonej wytrzymałości, której żywotność wynosi 200 tysięcy cykli.

Zasilanie i gniazda

Nowy model Canona 7D zasilany jest akumulatorem LP-E6N o pojemności 1865 mAh (opcjonalnie można także korzystać ze starszej wersji akumulatora LP-E6). Ładowanie akumulatora dołączoną do zestawu ładowarką LC-E6 trwa około 2.5 godziny. Wydajność w pełni naładowanego akumulatora, według specyfikacji aparatu, wynosi około 670 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera bez użycia lampy błyskowej (dane dotyczą pracy w temperaturze pokojowej). Podczas testowania aparatu na pełnym akumulatorze byliśmy w stanie wykonać około 850 zdjęć. Jeśli do aparatu podłączymy dedykowany pionowy uchwyt BG-E16, wówczas będziemy mieli możliwość zasilania aparatu dwoma akumulatorami LP-E6N (zamiennie LP-E6) lub sześcioma bateriami/akumulatorami typu AA, czyli popularnymi paluszkami. Stałe zasilanie aparatu zapewnia opcjonalny zasilacz sieciowy ACK-E6.

W Canonie 7D Mark II mamy do dyspozycji następujące złącza:

• wejście na zewnętrzny mikrofon,
• gniazdo słuchawek,
• złącze PC,
• złącze typu N3 na wężyk spustowy (na przykład RS80-N3) lub pilota wyzwalania bezprzewodowego,
• wyjście audio/wideo połączone ze złączem cyfrowym USB 3.0 Hi-Speed,
• złącze HDMI mini typu C.

Złącza znajdują się po lewej stronie aparatu i ułożone są w dwóch kolumnach, a każda kolumna zabezpieczona jest oddzielną gumową zaślepką. Zaślepki bardzo dobrze przylegają do obudowy zatem powinny zapewnić wystarczające zabezpieczenia nawet przy niesprzyjających warunkach zewnętrznych.

Przy złączach znajduje się także gniazdo zabezpieczenia kabla, które służy do mocowania specjalnej nakładki na złącza USB oraz HDMI. Jej zadaniem jest zabezpieczenie przed przypadkowym odłączeniem kabla od aparatu.

Canon 7D Mark II współpracuje z kartami pamięci CF (typu I, zgodne z UDMA 7) oraz kartami SD, SDHC i SDXC (zgodne z UHS-I). Kieszenie na oba rodzaje kart znajdują się po prawej stronie aparatu pod wspólną plastikową klapką. W menu ustawień aparatu odnajdziemy odpowiednie opcje pozwalające skonfigurować proces zapisywania zdjęć w przypadku korzystania z dwóch kart jednocześnie. Opcja „standard” obejmuje zapis na jedną kartę ustaloną w opcji [Zapis/odtw.]. Przy wybraniu wariantu „Automatyczne przełączanie karty” aparat sam przełączy się na zapis na drugą kartę w przypadku zapełnienia pierwszej. Można również wybrać zapis odrębny i na jednej karcie zapisywać RAW-y, a na drugiej JPEG-i. Opcja z zapisem wielokrotnym umożliwia zapisywanie każdego zdjęcia na obu kartach jednocześnie.

Przyciski

Układ elementów sterujących w 7D Mark II przypomina ogólnie ten znany z poprzedniego modelu. Pewne zmiany jednak zaszły (nowe elementy oraz zmiany funkcji niektórych przycisków) i w tej kategorii testowanemu EOS-owi najbliżej chyba do modelu 5D Mark III. Przyjrzyjmy się zatem bliżej z czym mamy do czynienia w najnowszym 7D, zaczynając standardowo od górnej części aparatu.

Po lewej stronie odnajdziemy pokrętło trybów pracy aparatu, na którym mamy następujące pozycje:

• tryb w pełni automatyczny,
• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – preselekcja czasu,
• Av – preselekcja przysłony,
• M – tryb ustawień manualnych,
• B – tryb Bulb,
• C1, C2, C3 – nastawy własne.

Pokrętło posiada w środku automatyczny przycisk blokujący i dopiero jego wciśnięcie umożliwia obrócenie pokrętła na wybrany tryb. Bezpośrednio przy pokrętle znajduje się włącznik aparatu. Przechodząc na prawą stronę wizjera widzimy duży monochromatyczny ekran LCD, bezpośrednio nad którym znajduje się rząd czterech przycisków. Są one identyczne jak u poprzednika i obejmują kolejno: pomiar światła i balans bieli, tryb pracy AF i tryb migawki, ISO i kompensacja błysku oraz podświetlanie LCD. Po wciśnięciu jednego z tych dwufunkcyjnych przycisków, przypisane mu nastawy zmienia się pokrętłem, albo pierścieniem sterującym. Przechodząc wyżej trafiamy na wspomniane pokrętło sterujące oraz znany również z poprzednika mały przycisk funkcyjny M-Fn. Za jego pomocą można między innymi wybierać tryb wyboru obszaru AF. Całości dopełnia tradycyjny spust migawki. Przejdźmy teraz do tylnej ścianki aparatu.

Przyciski znajdujące się po lewej stronie wyświetlacza LCD przypominają swym układem te z modelu 7D, jednak funkcje obsługiwane przez niektóre z nich są inne. Na samej górze znajdują się przyciski MENU oraz INFO. Ten drugi służy głównie do zmiany wyświetlania informacji widocznych na głównym ekranie LCD oraz do włączania przewodnika funkcji podczas przeglądania menu aparatu. Poniżej odnajdziemy przycisk, który w systemie EOS jest od momentu pojawienia się modelu 5D Mark III i który obsługuje trzy funkcje. W trybie fotografowania daje szybki dostęp do wyboru stylów obrazu oraz ustawień trybu wielokrotnej ekspozycji i HDR. Podczas odtwarzania zdjęć umożliwia wyświetlanie dwóch obrazów na ekranie LCD oraz wykorzystywany jest do bezpośredniego drukowania. Dalej znajduje się kolejny element sterujący, którego w poprzednim 7D nie było. Przycisk RATE umożliwia, w zależności od ustawień, ocenianie zdjęć lub włączenie ochrony podczas ich odtwarzania. Poniżej odnajdziemy przycisk oznaczony symbolem lupy. Podczas odtwarzania zdjęć umożliwia powiększanie lub przechodzenie do trybu miniaturek, a w trybie LV kolejne jego wciśnięcia powodują powiększanie wybranego fragmentu kadru (5x i 10x). Pozostałe dwa przyciski po lewej stronie to standardowy tryb odtwarzania oraz usuwanie zdjęć.

Przechodząc na prawą stronę tylnej ścianki, bezpośrednio obok wizjera zauważymy element znany z poprzednika testowanego modelu. Jest to włącznik trybu Live View (START/STOP), będący jednocześnie przyciskiem rozpoczynającym nagrywanie wideo oraz przełącznik pomiędzy trybem LV, a trybem filmowania. Przechodząc niżej natrafiamy na nowy element sterujący, którego do tej pory w systemie EOS nie było. Jest to dźwignia w formie niewielkiego pierścienia, którą można wykorzystać miedzy innymi do wyboru obszaru AF. Dźwignia ta ma mechanizm samopowrotny, w związku z czym po jej przekręceniu o niewielki kąt w prawo wraca automatycznie do pozycji wyjściowej. Pośrodku omawianej dźwigni znajdujemy standardowy dżojstik wykorzystywany w wielu sytuacjach podczas obsługi aparatu. Niewielki przycisk Q (w modelu 7D również był obecny, choć w innym miejscu) uruchamia na wyświetlaczu aktywny panel z nastawami aparatu. Na tylnej ściance wyróżniającym się elementem jest duży pierścień sterujące wykorzystywane w wielu sytuacjach. W modelu 7D element ten miał formę sporego koła sterującego. W testowanym aparacie wewnątrz wspomnianego pierścienia mamy dodatkowo krzyżak czterech dotykowych przycisków. Jest to rozwiązanie, które pojawiło w modelu 5D Mark III, choć tam przyciski te są ukryte w samym kole sterującym. Więcej szczegółów na temat tego rozwiązania znaleźć można w opisie trybu filmowania). Przycisk SET pośrodku krzyżaka służy między innymi do zatwierdzania dokonywanych ustawień. W nowym 7D pod pierścieniem sterującym umieszczono znany już z poprzednika przełącznik blokady. W zależności od ustawień w menu aparatu pozawala on na blokadę przedniego pokrętła sterującego, tylnego pierścienia, dżojstika oraz dźwigni wyboru obszaru AF. W prawym górnym narożniku górnej ścianki odnajdziemy jeszcze trzy przyciski, a są nimi przycisk autofokusu AF-ON, blokada AE oraz przycisk wyboru obszaru AF.

Do omówienia pozostała nam przednia część obudowy aparatu, na której znajduje się przycisk blokady bagnetu, przycisk otwierający lampę błyskową oraz przycisk podglądu głębi ostrości. Ten ostatni w porównaniu do poprzednika został przeniesiony z lewej na prawą stronę mocowania obiektywu.

W 7D Mark II funkcje obsługiwane przez część elementów sterujących możemy ustawić. Wybór w tym zakresie są całkiem spore, ułatwiając skonfigurowanie aparatu do własnych potrzeb. Dostępne w menu C.Fn. opcje dotyczące programowalnych przycisków, prezentuje poniższy film.

Menu

Menu w Canonie 7D Mark II w stosunku do poprzedniego modelu uległo zmianie i ma formę, jaką znamy z najnowszych zaawansowanych lustrzanek systemu EOS. Mamy zatem do czynienia z podziałem na typowe dla Canona kategorie, jednak w tym przypadku znajdują się one w pojedynczych zakładkach, a te dzielą się na odpowiednią liczbę stron zależną od liczby elementów. Zachowano ten sam schemat kolorystyczny i poziome ułożenie kolejnych zakładek. Pomiędzy kolejnymi stronami możemy przechodzić za pomocą przedniego pokrętła sterującego lub dżojstika (z ostatniej strony danej kategorii przechodzimy bezpośrednio do pierwszej strony następnej kategorii). Pomiędzy samymi zakładkami możemy przełączać się natomiast przyciskiem Q. Tylne pokrętło lub dżojstik używamy do poruszania się w zakresie elementów danej strony. Warto także wspomnieć, że w stosunku do poprzedniego modelu, nowością jest osobna kategoria zawierająca ustawienia autofokusu.

Poniżej przedstawiamy filmy prezentujące zawartości poszczególnych kategorii menu.

Menu fotografowania

Menu filmowania

Menu AF

Menu odtwarzania

Menu nastaw

Menu ustawień indywidualnych

Ostatnia, zielona zakładka w menu 7D Mark II, to tradycyjne Moje menu, służące do gromadzenia ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Co więcej możemy stworzyć maksymalnie 5 kart mojego menu i dodatkowo nadać im własne nazwy. To pozwoli na posegregowanie najczęściej używanych ustawień, w zależności od konkretnych potrzeb użytkownika. Samo kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. To bardzo praktyczne rozwiązanie, zwłaszcza przy bogatym menu. Dodatkowo mamy opcję, która powoduje, że Moje menu jest domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU. A jeśli w Moim Menu uda nam się zawrzeć wszystkie potrzebne nam ustawienia, możemy wybrać, że tylko ono będzie wyświetlane.

Moje Menu

Wyświetlacze

Canon 7D Mark II został wyposażony w 3-calowy wyświetlacz LCD o rozdzielczości 1 040 000 punktów. Jasność wyświetlacza można kontrolować w 7-stopniowej skali. Do dyspozycji mamy również tryb automatycznej regulacji jasności, który dopasuje jasność obrazu do jasności otoczenia, w którym fotografujemy. W trybie tym można dodatkowo regulować jasność w 3-stopniowej skali.

Obraz na wyświetlaczu ma bardzo dobrą jakość. Jego jasność w trybie automatycznym przy maksymalnym ustawieniu jest wystarczająca do tego, aby wygodnie pracować nawet przy ostrym świetle słonecznym. Ustawiając maksymalną jasność w trybie ręcznym obraz rozjaśnia się dodatkowo zapewniając jeszcze większy komfort obsługi. Pozytywny wpływ na pracę przy ostrym świetle ma również wysokiej klasy powłoka antyodblaskowa. Dzięki niej odbicia otoczenia, które mogą pojawić się w wyświetlaczu przy ostrym słońcu są słabo widoczne i nie nastręczają problemów.

Podczas fotografowania z użyciem wizjera, główny wyświetlacz LCD można użyć do wyświetlania różnych informacji lub zmiany parametrów pracy. Kolejne wciśnięcia przycisku INFO. powodują wyświetlenie ekranu z ustawieniami aparatu, elektronicznej poziomicy oraz panelu kontrolnego z ustawieniami fotografowania. W przypadku tego ostatniego, wciśnięcie któregoś z przycisków odpowiadających za ustawianie konkretnych parametrów, powoduje wyświetlenie odpowiedniego ekranu i umożliwia dokonywanie ustawień na głównym wyświetlaczu.

Ponadto, podczas fotografowania z użyciem wizjera, wciśnięcie przycisku Q wyświetla aktywny panel sterowania, który pozwala na dokonywanie ustawień parametrów fotografowania. Pomiędzy kolejnymi elementami przechodzimy dżojstikiem, a ustawień dokonujemy pokrętłami.

W trybie odtwarzania zdjęć przycisk INFO. również odpowiada za wyświetlanie różnych informacji. Aktualne zdjęcie można przeglądać w trzech trybach:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru).

W ostatnim z trybów mamy także możliwość wyświetlenia dodatkowych informacji zawartych w EXIF-ie. Używając dżojstika, możemy przełączać się pomiędzy kolejnymi zastawami informacji, które widoczne są w dolnej połowie wyświetlacza. W tym zakresie wybór obejmuje następujące możliwości:

• informacje szczegółowe,
• informacje o obiektywie + histogram (Y lub RGB w zależności od tego, który został ustawiony w widoku głównym),
• informacje o balansie bieli,
• informacje o stylu obrazów,
• informacje o przestrzeni kolorów i redukcji szumów,
• informacje o korekcji aberracji obiektywu,
• informacje GPS.

Ponadto w trybie odtwarzania osobno możemy włączyć oznaczanie przepalonych obszarów na zdjęciach, siatkę kadrowania (3 rodzaje) oraz wyświetlanie punktów AF, w oparciu o które została ustawiona ostrość podczas fotografowania. Zdjęcia można oczywiście także powiększać, lub oglądać z poziomu indeksu (4, 9, 36 lub 100 miniaturek).

Zdjęcia można również odtwarzać parami, co ułatwia bezpośrednie porównywanie dwóch zdjęć. W tym celu wystarczy wcisnąć przycisk znajdujący się na samej górze po lewej stronie wyświetlacza LCD. Aktualnie zaznaczony obraz zostaje otoczony żółtą ramką. Pomiędzy obrazami możemy przełączać się przyciskiem SET lub dżojstikiem. Tylnym pokrętłem sterującym natomiast, wybieramy aktywny obraz. W trybie tym możemy również powiększać zdjęcia, aczkolwiek powiększany jest zawsze obraz aktywny. Przełączenie na drugi obraz i wciśnięcie przycisku Q powoduje ustawienie tego samego powiększenia, w tym samym obszarze. Przyciskiem INFO. można zmieniać informacje wyświetlane dla obu obrazów (same zdjęcia, numery plików, informacja o kompensacji ekspozycji, balansie bieli i trybie obrazu, podstawowe parametry ekspozycji, histogramy Y lub RGB do wyboru). W trybie tym pozostają również aktywne ustawienia dotyczące pokazywania prześwietleń oraz wyświetlania siatki kadrowania i punktów AF.

W 7D Mark II podobnie jak w innych zaawansowanych EOS-ach znalazł się dodatkowy, monochromatyczny wyświetlacz LCD, pokazujący najważniejsze informacje o ustawieniach aparatu. Schemat monochromatycznego ekranu LCD z opisem wyświetlanych informacji prezentujemy poniżej.

Tryb Live View

W Canonie 7D Mark II tryb Live View uruchamiamy tak samo jak w poprzednim modelu, czyli przyciskiem START/STOP, znajdującym się po prawej stronie wizjera. Opcje związane z pracą w trybie podglądu na żywo znajdują się dwóch ostatnich zakładkach menu fotografowania. Znajdziemy tam między innymi włączanie wyświetlania siatki kadrowania (3 rodzaje) oraz symulacji ekspozycji, czyli zmienianie jasności obrazu na wyświetlaczu LCD wraz ze zmianą parametrów ekspozycji. W tym ostatnim przypadku możemy wybrać, by symulacja była aktywna cały czas lub uruchamiała się tylko po wciśnięciu przycisku podglądu głębi ostrości. Trzeba jednak pamiętać, że jest to tylko symulacja, więc raczej nie należy się nią kierować w ocenie wyglądu wynikowego zdjęcia. W szczególności działa ona w ograniczonym zakresie. Choć w instrukcji nie natrafiliśmy na taką informację, z tego co zauważyliśmy podczas używania aparatu, obraz na ekranie zmienia jasność w zakresie tylko od −3 do +3 EV. A warto dodać że zakres skali kompensacji ekspozycji to ±5 EV. W trybie LV można również wybrać inne niż 3:2 proporcje obrazu: 4:3, 16:9, 1:1. Mają one wpływ wyłącznie na zdjęcia zapisywane w formacie JPEG. Surowe pliki zapisują się zawsze z proporcjami 3:2., jednak informacja o proporcjach JPEG-ów może być zapisana w pliku RAW i wykorzystana przy późniejszej obróbce.

W Canonie 7D Mark II, w trybie Live View automatyczne ustawianie ostrości działa w jednym z czterech trybów:

• wykrywanie twarzy+śledzenie,
• FlexiZone-Multi – automatyczny wybór z 31 punktów AF w szerokim obszarze kadru (możliwość wyboru jednej z dziewięciu mniejszych stref),
• FlexiZone-Single – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie.

W nowym 7D w trybie podglądu na żywo mamy ten sam system Dual Pixel CMOS AF, który znany jest już z modelu 70D. Dzięki specjalnie zaprojektowanej matrycy, w której 80% powierzchni pokrywają piksele składające się z dwóch fotodiod, możliwa jest detekcja fazy. To rozwiązanie spowodowało, że autofokus w trybie LV w 7D działa wyraźnie szybciej niż w jego poprzedniku. Co prawda z możliwościami tego systemu mieliśmy już okazję zapoznać się przy teście 70D, ale teraz możemy powtórzyć, że autofokus w Live View działa zauważalnie lepiej, niż miało to miejsce we wcześniejszych lustrzankach Canona. Co prawda do szybkości działania zwykłego AF fazowego jeszcze brakuje, jednak nawet przy mocno rozogniskowanym obiektywie ustawienie ostrości rzadko zajmuje dłużej niż jedną sekundę. Warto jednak dodać, że zdarzają się przypadki iż przy wyraźnym rozogniskowaniu system „nie wie”, w którą stronę ogniskować i w początkowej fazie daje się zauważyć ruch w odwrotnym kierunku. Wydłuża to co prawda proces ustawiania ostrości, jednak stosunkowo nieznacznie, bowiem system całkiem szybko „orientuje się” w swoim błędzie.

W trybie Live View przyciskiem INFO. możemy wyświetlać na ekranie dodatkowe informacje: podstawowe parametry fotografowania, informacje o wybranych ustawieniach aparatu, histogram (Y lub RGB do wyboru) oraz poziomicę.

Przycisk Q natomiast uruchamia podręczne menu, w którym można ustawić: tryb AF w LV, tryb pracy migawki, pomiar światła, format i wielkość zapisywanych zdjęć, balans bieli, styl obrazu oraz automatyczny optymalizator jasności. Pomiędzy kolejnymi elementami przechodzimy za pomocą dżojstika, a zmian dokonujemy jednym bądź drugim pokrętłem sterującym.

Tryb wideo

W 7D Mark II odnajdziemy tryb wideo o szerokich możliwościach zarówno w zakresie wyboru jakości rejestrowanych filmów, jak również dodatkowych ustawień związanych z filmowaniem. W testowanym modelu, podobnie jak w zaawansowanych EOS-ach 5D Mark III, czy 1D X, pojawiła się między innymi opcja umożliwiająca korzystania z dwóch metod kompresji. Metoda wewnątrzklatkowa (ALL-I) dokonuje kompresji każdej klatki pojedynczo, dzięki czemu zyskujemy lepszą jakość i większą swobodę przy edycji filmu. Metoda międzyklatkowa (IPB) natomiast, dokonuje kompresji na wielu klatkach jednocześnie. W 7D Mark II do wyboru mamy następujące formaty plików i tryby filmowania:

• Format MOV:
  • Full HD 1920×1080 (59.94p/50p) IPB (standardowa, ok. 440 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (29.97p/25p/24p/23.98p) ALL-I (ok. 654 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (29.97p/25p/24p/23.98p) IPB (standardowa, ok. 225 MB/min),
  • HD 1280×720 (59.94p/50p) ALL-I (ok. 583 MB/min),
  • HD 1280×720 (59.94p/50p) IPB (standardowa, ok. 196 MB/min),
  • VGA 640×480 (29.97p/25p) IPB (standardowa, ok. 75 MB/min).
• Format MP4
  • Full HD 1920×1080 (59.94p/50p) IPB (standardowa, ok. 431 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (29.97p/25p/24p/23.98p) ALL-I (ok. 645 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (29.97p/25p/24p/23.98p) IPB (standardowa, ok. 216 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (29.97p/25p) IPB (lekka, ok. 87 MB/min),
  • HD 1280×720 (59.94p/50p) ALL-I (ok. 574 MB/min),
  • HD 1280×720 (59.94p/50p) IPB (standardowa, ok. 196 MB/min),
  • HD 1280×720 (29.97p/25p) IPB (lekka, ok. 196 MB/min),
  • VGA 640×480 (29.97p/25p) IPB (standardowa, ok. 75 MB/min).
  • VGA 640×480 (29.97p/25p) IPB (lekka, ok. 75 MB/min).

Tryby 59.94p, 29.97p oraz 23.98p dostępne są przy standardzie TV ustawionym na NTSC, natomiast 50p i 25p przy standardzie PAL. Tryb 24p określany mianem filmów kinowych uruchamiany jest niezależnie osobną opcją w menu filmowania.

Filmy możemy nagrywać w trybie całkowicie automatycznym, z preselekcją przysłony, z preselekcją migawki lub w trybie ręcznym. Czułość ISO można kontrolować jedynie w trybie ręcznym. Warto także dodać, że ustawiając czułość automatycznie aparat nie przekroczy wartości ISO 16000. Nagrywając w trybie M mamy jednak możliwość wyboru maksymalnie ISO 25600, o ile górny zakres wyboru czułości został ustawiony na tę wartość. Podczas filmowania autofokus może działać w trybie pojedynczym lub ciągłym. W tym pierwszym przypadku AF zadziała po wciśnięciu spustu migawki do połowy lub/i przycisku AF-ON (zależnie od ustawienia funkcji tych przycisków w menu C.Fn). Ciągły autofokus podczas filmowania uruchamiamy osobną opcją w menu filmowania (Filmowy Servo AF). Warto jednak dodać, że w trybach Full HD 59.94p i 50p ciągły AF nie działa. Ponadto w tym przypadku aparat nie może korzystać z systemu Dual Pixel CMOS AF, w związku z czym dostępne jest tylko ustawianie ostrości w oparciu o detekcję kontrastu.

Omawiając ciągły autofokus w trybie filmowania warto wspomnieć o dwóch opcjach, które go dotyczą. Po pierwsze możemy regulować szybkość filmowego Servo AF w 5-stopniowej skali. Skala jest nieco nietypowa bowiem obejmuje ustawienia od 4 do 0, gdzie 4 to wolna prędkość, a 0 standardowa. Można także ustawić, czy wybrana prędkość ma być aktywna zawsze (zarówno przed rozpoczęciem filmowania, jak i w jego trakcie) czy tylko podczas nagrywania filmu. Warto także wspomnieć, że nie wszystkie obiektywy są kompatybilne z opisaną funkcją. Z instrukcji aparatu dowiadujemy się, że tylko obiektywy USM wprowadzone na rynek w 2009 roku i nowsze oraz obiektywy STM obsługują powolną zmianę ostrości podczas filmowania. Druga z opcji to czułość śledzenia filmowego servo AF. Dostępne ustawienia obejmują 5-stopniową skalę, od −2 do +2, gdzie wartości ujemne oznaczają oczywiście mniejszą czułość, a wartości dodatnie większą. Środek skali czyli to czułość standardowa. Przy nagrywaniu filmów przykładowych z użyciem Servo AF zastosowaliśmy standardowe ustawienia opisanych opcji.

Długość nagrywanych filmów ograniczona jest do 29 min i 59 sekund. Drugim ograniczeniem jest wielkość pliku, która ze względu na system plików nie może przekroczyć 4 GB. Aparat został wyposażony w mikrofon monofoniczny. Istnieje jednak możliwość podłączenia do niego stereofonicznego mikrofonu zewnętrznego za pomocą gniazda typu mini-jack 3.5 mm. W trakcie filmowania poziom nagrywanego dźwięku może być sterowany automatycznie przez aparat. Istnieje jednak również możliwość ręcznej kontroli w 64-stopniowej skali. W ustawieniach można także znaleźć pozycje filtr wiatru oraz tłumik. Ta pierwsza ogranicza oczywiście specyficzne odgłosy pojawiające się podczas nagrywania filmów przy wietrznej pogodzie, natomiast druga automatycznie blokuje zniekształcenia dźwięku pojawiające się przy jego zbyt dużym natężeniu.

Wśród ustawień filmowania możemy znaleźć opcję umożliwiającą ciche sterowanie parametrami ekspozycji podczas nagrywania filmu. Służy do tego panel dotykowy w postaci krzyżaka znajdujący się na tylnej ściance aparatu wewnątrz pokrętła sterującego. Dotykając palcem w odpowiednich miejscach (oznaczonych niewielkimi wgłębieniami) możemy zmieniać aktualne wartości parametrów, które w danym trybie filmowania są dostępne (czas migawki, przysłona, kompensacja ekspozycji, czułość ISO). W ten sposób można także zmieniać poziom nagrywanego dźwięku, o ile wcześniej wybraliśmy ręczną kontrolę oraz poziom głośności w słuchawkach jeśli korzystamy z nich podczas filmowania.

Dla zaawansowanych użytkowników zaimplementowano w nowym 7D obsługę kodów czasowych, które wykorzystywane są do synchronizacji obrazu i dźwięku przy nagrywaniu ujęć z kilku aparatów czy kamer i ułatwiają późniejszy proces edycji na komputerze.

Przykładowe filmy

Film numer 7 został nagrany z użyciem obiektywu Canon EF-S 10–18 mm f/4.5–5.6 IS STM. Przy nagrywaniu filmów 8 i 16 użyliśmy Canona EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM. Przy pozostałych wykorzystaliśmy natomiast obiektyw Canon EF 35 mm f/2 IS USM.

• film 1 – MOV 1920×1080 pix, 50p, IPB, 132 MB,
• film 2 – MOV 1920×1080 pix, 50p, IPB, 157 MB (film nagrany po zmroku),
• film 3 – MOV 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 216 MB,
• film 4 – MOV 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 219 MB (film nagrany po zmroku),
• film 5 – MOV 1920×1080 pix, 24p, ALL-I, 218 MB,
• film 6 – MOV 1920×1080 pix, 25p, IPB, 64.6 MB,
• film 7 – MOV 1920×1080 pix, 25p, IPB, 63.5 MB (filmowy Servo AF),
• film 8 – MOV 1920×1080 pix, 25p, IPB, 76.7 MB (filmowy Servo AF),
• film 9 – MOV 1920×1080 pix, 24p, IPB, 68.0 MB,
• film 10 – MOV 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 197 MB,
• film 11 – MOV 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 205 MB (film nagrany po zmroku),
• film 12 – MOV 1280×720 pix, 50p, IPB, 65.3 MB,
• film 13 – MP4 1920×1080 pix, 50p, IPB, 137 MB,
• film 14 – MP4 1920×1080 pix, 50p, IPB, 148 MB (film nagrany po zmroku),
• film 15 – MP4 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 216 MB,
• film 16 – MP4 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 288 MB (filmowy Servo AF),
• film 17 – MP4 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 213 MB (film nagrany po zmroku),
• film 18 – MP4 1920×1080 pix, 24p, ALL-I, 215 MB,
• film 19 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 62.9 MB,
• film 20 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 73.6 MB (film nagrany po zmroku; filmowy Servo AF),
• film 21 – MP4 1920×1080 pix, 24p, IPB, 62.0 MB,
• film 22 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB (lekka), 30.0 MB,
• film 23 – MP4 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 191 MB,
• film 24 – MP4 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 198 MB (film nagrany po zmroku),
• film 25 – MP4 1280×720 pix, 50p, IPB, 62.2 MB,
• film 26 – MP4 1280×720 pix, 25p, IPB (lekka), 10.1 MB,

Wizjer

W 7D Mark II zastosowano pentapryzmatyczny wizjer, pokrywający około 100% pola widzenia. Jego powiększenie wynosi 1.0x, a odległość źrenicy wyjściowej 22 mm. Regulacja dioptrażu może odbywać się od −3 do +1 dpt. Warto także dodać, że w 7D Mark II mamy możliwość wymiany matówki.

Wizjer nowego 7D został oczywiście wyposażony w przepuszczalny ekran LCD, który służy między innymi do wyświetlania punktów AF oraz siatki kadrowania. W tym modelu jednak wprowadzono dodatkowe udoskonalenia w tej kwestii, dzięki czemu w wizjerze wyświetlanych jest wyraźnie więcej informacji o ustawieniach aparatu, niż miało to miejsce do tej pory w EOS-ach. Aby się o tym przekonać, wystarczy spojrzeć na poniższy schemat zaczerpnięty z instrukcji aparatu.

Wyświetlanie zarówno siatki kadrowania jak i poziomicy możemy określić w menu ustawień, pod pozycją „Ekran wizjera”. Wyświetlanie informacji widocznych poniżej obszaru punktów AF również możemy kontrolować. Co więcej mamy możliwość wyboru, które z tych elementów (tryb fotografowania, balans bieli, tryb migawki, działanie AF, tryb pomiaru światła, jakość obrazu, detekcja migotania) chcemy widzieć w wizjerze i włączyć lub wyłączyć każdy z osobna.

Poniżej prezentujemy drugi schemat, z opisem elementów widocznych na samym dole wizjera.

Wizjer zapewnia obraz dobrej jakości i jest wygodny w użytkowaniu. Jego wielkość oraz jasność są na odpowiednim poziomie. Jest minimalnie większy i nieznacznie jaśniejszy niż wizjer w Nikonie D7000.