• L – 6000×4000 (3:2) oraz 6000×3376 (16:9),
• M – 3936×2624 (3:2) oraz 3936×2216 (16:9),
• S – 3008×2000 (3:2) oraz 3008×1688 (16:9).

• L – 3936×2624 (3:2) oraz 3936×2216 (16:9),
• M – 3008×2000 (3:2) oraz 3008×1688 (16:9),
• S – 1968×1312 (3:2) oraz 1968×1112 (16:9).

Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, nasycenia i wyostrzenia. W testowanej Alphie opcje te odnajdziemy np. w menu Fn pod pozycją „Strefa twórcza”. Można za jej pomocą wybrać jeden z trzynastu zdefiniowanych trybów obrazu: Standard, Intensywny, Neutralny, Czysty, Głęboki, Pastelowy, Portret, Krajobraz, Zachód słońca, Scena nocna, Jesienne liście, Czerń i biel lub Sepia. W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w przedziale od −3 do +3 ze skokiem jednostkowym. Ponadto do wyboru jest 6 pozycji, pod które można przypisać wybrane ustawienie (spośród wymienionych przed chwilą), które można niezależnie modyfikować.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Canona 5D Mark III i Nikona D750. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Do jakości obrazu na zdjęciach JPEG w szerokim zakresie czułości nie można mieć większych zastrzeżeń. Minimalne oznaki szumu można zauważyć przy ISO 1600, jednak czułość tę można uznać za w pełni użyteczną. Pod tym względem przy ISO 3200 sytuacja wciąż wygląda dobrze. W zasadzie dopiero przy ISO 6400 szum staje się wyraźniejszy, choć jego poziom nie jest zbyt wysoki. Można jednak przypuszczać, że na wyższych czułościach działa jednak proces redukujący szum (mimo iż teoretycznie był on wyłączony), choć jego destrukcyjny wpływ na szczegóły obrazu nie jest duży. Dopiero dla dwóch najwyższych czułości można zauważyć wyraźniejszy zanik detali, choć trzeba przyznać że wspomniane odszumianie działa całkiem rozsądnie.

W porównaniu do poprzednika, JPEG-i z A7 II prezentują porównywalny poziom. Można się dopatrywać pewnych różnic na najwyższych czułościach, ale są one raczej nieznaczne. Na tle zaprezentowanych konkurentów testowana Alpha utrzymuje dobry poziom. Oczywiście na niskich czułościach obraz z A7 II jest ostrzejszy niż u konkurentów, ale należy pamiętać, że wyostrzanie w jego przypadku jest wyraźne. W lustrzankach Nikona i Canona, JPEG-i przy minimalnym stopniu wyostrzania w zasadzie nie podlegają temu procesowi. Na wyższych czułościach można zauważyć pewne różnice w jakości obrazu. Od ISO 6400 wydaje się że szum w A7 II jest nieco wyższy niż u konkurentów. Trzeba jednak nadmienić, że zarówno w 5D Mark III, jak i D750 również działa domyślny proces redukujący szum na JPEG-ach.

Wyostrzanie

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3.

Sony A7 II, ISO 100
wyostrzenie −3
wyostrzenie 0
wyostrzenie +3

Naszym zdaniem, najniższy stopień wyostrzania obrazu daje na tyle silnie efekt, że nie jest wskazane stosować wyższych parametrów. Praktycznie rzecz biorąc, w A7 II zakres wyostrzania zawiera się w przedziale od „wyraźnego” do „bardzo silnego”.

Efekty wizualne

W A7 II podobnie jak w innych Alphach odnajdziemy funkcję filtrów artystycznych. Odnajdziemy je pod pozycją „Efekt wizualny” w menu aparatu, a do wyboru mamy następujące możliwości:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
• Zdjęcie retro,
• High-key miękki,
• Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-białe z dużym kontrastem,
• Miękka ostrość (poziom: niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (poziom: niski, średni, wysoki),
• Czarno-białe o bogatej gradacji,
• Efekt miniatury,
• Akwarela,
• Ilustracja (poziom: niski, średni, wysoki).

Efekt działania poszczególnych filtrów przedstawiamy poniżej.

Bez efektu

Aparat zabawka: Normalny

Aparat zabawka: Zimny

Aparat zabawka: Ciepły

Aparat zabawka: Zielony

Aparat zabawka: Magenta

Kolor pop

Posteryzacja: kolorowa

Posteryzacja: czarno-biała

Retro

High-key: Miękki

Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru: czerwony

Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru: zielony

Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru: niebieski

Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru: żółty

Czarno-biały – duży kontrast

Miękka ostrość: intensywność niska

Miękka ostrość: intensywność średnia

Miękka ostrość: intensywność wysoka

Malowidło HDR: intensywność niska

Malowidło HDR: intensywność średnia

Malowidło HDR: intensywność wysoka

Czarno-białe o bogatej gradacji

Akwarela

Ilustracja: intensywność niska

Ilustracja: intensywność średnia

Ilustracja: intensywność wysoka

Miniatura

Zdjęcia panoramiczne

Sony A7 II oferuje tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne zdjęcia tworząc z nich wynikową panoramę. Tryb ten znajduje się jako osobna pozycja na kółku trybów pracy aparatu. Można również wybrać kierunek fotografowania: w prawo, w lewo, w górę lub w dół (w menu lub za pomocą przedniego kółka sterującego). Podczas wykonywania panoramy aparat należy po prostu obracać równomiernie w ustalonym kierunku. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a maksymalne wartości rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• rozmiar standardowy:
  • pozioma – 8192×1856 pikseli,
  • pionowa – 3872×2160 pikseli,
• rozmiar szeroki:
  • pozioma – 12416×1856 pikseli,
  • pionowa – 5536×2160 pikseli.

Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu.

HDR i DRO

Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A7 II dwie funkcje pozwalające na rozszerzenie rozpiętości tonalnej: HDR (High Dynamic Range) i DRO (Dynamic Range Optimizer). To, co je odróżnia, to sposób w jaki uzyskiwany jest ten efekt. Funkcja HDR bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (co 1, 2, 3, 4, 5 lub 6 EV oraz auto), podczas gdy DRO (5 stopni intensywności oraz auto) jedynie „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu. Kilka przykładowych zdjęć prezentujemy poniżej.

HDR/DRO off

DRO Lv 1

DRO Lv 2

DRO Lv 3

DRO Lv 4

DRO Lv 5

DRO Auto

HDR 1.0 EV

HDR 2.0 EV

HDR 3.0 EV

HDR 4.0 EV

HDR 5.0 EV

HDR 6.0 EV

HDR AUTO

Profile obrazu

Podobnie jak w Sony A7S, w testowanym modelu pojawiła się funkcja „profil obrazu”. Można je zastosować zarówno podczas fotografowania, jak i filmowania. Do dyspozycji użytkownika pozostaje szereg ustawień, które wymieniamy poniżej:

• poziom czerni – ustawianie poziomu czerni (od −15 do +15),
• gamma – wybór krzywej gamma:
  • movie – standardowa krzywa gamma w przypadku filmów,
  • still – standardowa krzywa gamma w przypadku zdjęć,
  • Cine 1 – zmiękczanie kontrastu ciemnych fragmentów i wzmacnianie gradacji jasnych fragmentów obrazu w celu uzyskania filmu o odprężającej kolorystyce (odpowiednik HG4609G33),
  • Cine 2 – podobna do opcji Cine 1, ale zoptymalizowana do edycji do 100% sygnału wideo (odpowiednik HG4600G30),
  • Cine 3 – zwiększenie kontrastu światłocienia w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 1 i Cine 2 oraz wzmocnienie gradacji czerni,
  • Cine 4 – zwiększenie kontrastu ciemnych fragmentów w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 3. Kontrast ciemnych fragmentów jest niższy, a kontrast jasnych fragmentów – wyższy niż w przypadku opcji movie,
  • ITU709,
  • ITU709 (800%) – krzywa gamma do sprawdzania ujęć przy założeniu rejestrowania obrazów z użyciem opcji S-Log2,
  • S-Log2 – przeznaczona do późniejszej obróbki obrazu,
• gamma czerni – zakres (szeroki, średni, wąski) oraz poziom (od −7 do +7),
• białe plamy – automatyczne, ręczne,
• tryb koloru – movie, still, cinema, pro, matryca ITU709, czerń i biel, s-gamut,
• nasycenie – od −32 do +32,
• faza koloru −7 do +7,
• głębia koloru −7 do +7 dla każdego kanału osobno: R, G, B, C, M, Y,
• szczegóły – poziom (od −7 do +7) oraz dodatkowe parametry (balans V/H, balans B/W, limit, crispening, poziom jasnych szczegółów.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia kontrastowej sceny, demonstrujące wszystkie ustawienia krzywej gamma oraz trybów koloru (analogiczne przykłady klipów filmowych zamieściliśmy w rozdziale drugim). Przy pozostałych parametrach pozostawiliśmy domyślne ustawienia.

Gamma – movie

Gamma – still

Gamma – cine 1

Gamma – cine 2

Gamma – cine 3

Gamma – cine 4

Gamma – ITU709

Gamma – ITU709 (800%)

Gamma – S-Log2

Tryb koloru – movie

Tryb koloru – still

Tryb koloru – cinema

Tryb koloru – pro

Tryb koloru – matryca ITU709

Tryb koloru – czerń i biel

Tryb koloru – S-gamut