Nikon D50 - test aparatu
2. Wygląd, obudowa i ergonomia
Nikon od zawsze słynął z solidnych i dobrze wykonanych aparatów. Nie inaczej jest w wypadku modelu D50. Obudowa wykonana jest z dobrej jakosci tworzywa sztucznego, a grip dodatkowo pokryto gumą. Efekt końcowy jest taki, że aparat jest bardzo poręczny i świetnie trzyma się go w ręce. Użytkownik odnosi wrażenie, że używa sprzętu prawie profesjonalnego. Szkoda, że obudowa, choć solidna, nie została dodatkowo uszczelniona czy wzmocniona... Ale takie rarytasy są jak na razie zarezerwowane tylko dla aparatów z wyższej półki i Nikon D50 w tym względzie zupełnie nie ustępuje swoim konkurentom cenowym ze stajni Canona, Olympusa, Pentaxa czy Sony.
O ile obudowa sprawia na nas jak najbardziej pozytywne wrażenie, to o obsłudze aparatu nie można powiedzieć zbyt wiele dobrego. Interfejs użytkownika jest po prostu toporny i bardzo marnie prezentuje się przy obecnych konkurentach. Niestety Nikon narzuca nam pewien "styl" korzystania z menu i funkcji aparatu, który nie zasługuje na miano ergonomicznego. Szkoda, bo z tego powodu użytkownik zamiast skupić się na fotografowaniu musi tracić czas na ewentualną zmianę ustawień. No chyba, że Nikon założył, iż D50 jest tak prostym modelem, że należy fotografować nim jak zwykłą "małpą" czyli ze wszystkimi parametrami ustawionymi na Auto.
Używanie D50 w ciemnych pomieszczeniach irytuje z powodu... braku podświetlania pomocniczego ekraniku, który używamy do kontroli ustawień ekspozycji i głównych funkcji aparatu. Dla wielu wada ta może się wydawać mało istotna, ale zdjęcia w chłodną noc z latarką trzymaną w zębach do przyjemnych nie należą.
Przyciski i manipulatory
Ułożenie przycisków w Nikonie D50 jest typowe dla lustrzanek. Obok wizjera optycznego znajdziemy dwa przyciski:
- przycisk wybory trybu zdjęciowego - pojedyncze zdjęcie/zdjęcia seryjne (po lewej stronie),
- AE-L/AF-L (po prawej stronie).
Zaś po prawej stronie, już na handgripie, wbudowano pokrętło.
Z lewej strony panelu LCD umieszczono następujące przyciski:
|
Po lewej stronie umieszczono koło nastaw, na którym znajdują się następujące pozycje:
|
Po prawej stronie, na handgripie znajduje się ekranik ciekłokrystaliczny, na którym wyświetlane są wszystkie parametry ekspozycji i ustawienia aparatu. Obok niego usytuowano:
|
Spoglądając na aparat od frontu, przy bagnecie mocującym obiektyw umieszczono (idąc od góry):
|
Rozmieszczenie przycisków jest intuicyjne, niestety ich obsługa niewiele ma wspólnego z wygodą. Wynika to z faktu iż wiele funkcji wymaga naciśnięcia kombinacji dwóch przycisków.
Wyświetlacz LCD
Do podglądu zdjęć służy nam dwu calowy wyświetlacz TFT LCD o rozdzielczości 130 000 punktów. Zdjęcia ogląda się na nim dobrze, choć jak na współczesne standardy nie należy on do największych.
Oprócz tego, na handgripie, znajduje się niewielki monochromatyczny wyświetlacz, na którym prezentowane są aktualne ustawienia aparatu. Jego minusem jest brak podświetlania, które bardzo utrudnia korzystanie z aparatu w ciemności. Usytuowanie to kwestia dyskusyjna, jednym będzie odpowiadać, dla innych lepszym rozwiązaniem byłoby usytuowanie go na tylnej ściance, tak jak w lustrzankach Canona, lub wyświetlanie funkcji na dużym wyświetlaczu, jak to ma miejsce w Olympusach czy Sony.
Wizjer optyczny
Wizjer optyczny zastosowany w Nikonie pokrywa 95% pola widzenia i daje powiększenie 0.75x (przy ogniskowej 50 mm i ognisku ustawionym na nieskończoność). Posiada on korekcję dioptrii w zakresie -1.6 do +0.6. Spogląda się przez niego niezbyt komfortowo, przez co odstaje on znacznie od tego co możemy spotkać u jego droższego brata D80 lub Canona 400D
czy też Sony Alfa 100. W zestawie dostajemy za to dużą i wygodną muszlę oczną.
W wizjerze wyświetlane są następujące parametry:
- pola autofokusa,
- czas ekspozycji,
- przysłona,
- korekcja ekspozycji (na osi EV),
- stan naładowania baterii,
- pozostała ilość zdjęć,
- sygnalizator trybu pracy lampy błyskowej,
- sygnalizator nastawienia ostrości.
Wbudowana lampa błyskowa
Lampa błyskowa zintegrowana z aparatem posiada liczbę przewodnią 11 (dla czułości ISO 100). Prawidłowe oświetlenie (wg producenta) gwarantowane jest dla przedmiotów w odległości od 60 cm do 7.5 m. Czas synchronizacji z lampą wynosi aż 1/500 sek. Jedynie Nikon potrafi pochwalić się takim wynikiem i to w "najuboższej" wersji swoich lustrzanek. Nie ma jednak róży bez kolców. Tak krótki czas synchronizacji wynika z zastosowania hybrydowej mechaniczno-elektronicznej migawki, która przy wyjątkowo krótkich czasach ekspozycji (realizowanych dokładnie tak jak w zwykłych małpkach czyli przez elektroniczne wyłączanie i włączanie matrycy) potrafi generować róznego rodzaju artefakty pogarszające jakość zdjęć.
Wśród dostępnych trybów pracy lampy błyskowej znajdują się:
- redukcja czerwonych oczu,
- Auto,
- Slow (synchronizacja z długimi czasami ekspozycji),
- Rear (synchronizacja z drugą kurtyną).
Gniazda i złącza
Jak na współczesne aparaty przystało, model Nikona, wyposażony jest w złącze USB 2.0 umożliwiające bardzo szybki transfer zdjęć bezpośrednio z aparatu do komputera.
Zdjęcia zapisywane są na karcie SD (Secure Digital). Jest to miła niespodzianka w porównaniu do aparatów konkurencji, z których większość zapisuje dane na dużych kartach Compacf Flash. Poza mniejszymi wymiarami nośnika danych, karty SD są z reguły szybsze i bardziej wytrzymałe na uszkodzenia mechaniczne niż CF.
Zasilanie
Aparat zasilany jest baterią litowo-jonową EN-EL3a o pojemności 1400mAh (taka sama jak w NIkonie D70s). Ładuje się ona w czasie ok. 2 godzin. Aparat można również zasilać opcjonalnym adapterem AC EH-5.