G3 X oferuje zapis zdjęć w następujących bazowych rozdzielczościach:

• L, czyli 5472×3648,
• M1, czyli 4320×2880,
• M2, czyli 2304×1536,
• S, czyli 720×480

• JPEG,
• RAW (CR2),
• RAW+JPEG.

Pliki JPEG możemy modyfikować, używając opcji „Moje kolory”. Mamy do wyboru:

• barwy wzmocnione,
• barwy naturalne,
• sepia,
• czerń i biel,
• intensywne kolory,
• odcień skóry słaby,
• odcień skóry mocny,
• korektę błękitu,
• korektę zieleni,
• korektę czerwieni,
• kolory własne.

Ostatni wariant umożliwia ręczne dopasowanie parametrów przetwarzania kolorów poprzez ustalenie poziomu kontrastu, ostrości i nasycenia barw, intensywności odcieni czerwieni, zielonego i niebieskiego oraz odcieni skóry. Wszystkie te parametry można ustawiać w zakresie 1–5. Podobnie jak w innych kompaktach Canona, nastawy te nie są dostępne, gdy wraz z plikiem JPEG będziemy chcieli zapisać dane w formacie RAW – w takim wypadku aparat wymusi użycie domyślnych wartości.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Na przedstawionych wycinkach różnice w redukcji zakłóceń dla poszczególnych nastaw tego parametru są najbardziej dostrzegalne dla najwyższej czułości ISO. Trudno jednak nazwać je wyraźnymi z uwagi na siłę procesu odszumiania nawet dla ustawienia „niski”, gdzie utrata szczegółów jest stosunkowo duża. Takie podejście wskazuje, że użyteczność wysokich czułości jest niewielka, gdy szczególnie istotne będzie silne przycinanie kadru.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

Podobnie jak w poprzednim teście, także i tu obserwujemy stosunkowo silne działanie algorytmu nawet dla najniższej nastawy. Potwierdza się zatem diagnoza, którą przedstawiliśmy w poprzednim rozdziale. Formalnie zatem producent oferuje jedynie możliwość dodatkowego wzmocnienia efektu wyostrzania, choć jak widać na zaprezentowanych wycinkach, zakres manewru jest stosunkowo niewielki.

Balans bieli

Aparat G3 X umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• automatyczny,
• słoneczny dzień,
• miejsca zacienione,
• pochmurny dzień,
• żarówki,
• świetlówki,
• świetlówki H,
• lampa błyskowa,
• według wzorca 1 i 2.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Dla światła słonecznego i pochmurnego dnia automatyka aparatu działa bardzo dobrze. Zaskakuje zachowanie dla cienia, gdzie obraz cechuje silna niebieska dominanta. Podobnie jest dla światła żarowego, gdzie automatyka zawodzi, choć w tym wypadku takie zachowaniu nie jest niczym wyjątkowym. Problemem jest natomiast brak możliwości sterowania balansem, gdy podajemy wprost wartość w kelwinach. Okazuje się bowiem, że przygotowane profile dla cienia i oświetlenia żarowego jedynie w niewielkim stopniu neutralizują kolorystykę obrazu.

Uzyskane wyniki pokazują też, że kolory są przesycone, dla każdej z badanych kombinacji przesycenie wynosi ponad 110%. Gdy zdamy się na automatykę, błąd nasycenia będzie jeszcze większy, gdyż za wyjątkiem zachmurzenia otrzymujemy wyniki powyżej 120%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zacienienie Balans bieli: Zacienienie
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Krzywa rośnie równomiernie wraz ze zwiększaniem wartości ISO. Widzimy odmienne zachowanie dla ISO 400 oraz 3200. W tych miejscach aparat zmienia algorytmy odszumiania. Powyżej ISO 800 aparat mocniej redukuje szum w kanale niebieskim. Przypomnijmy, że dla oświetlenia żarowego, jakie stosujemy w tym teście, kanał ten jest mocno niedoświetlony, czyli bardziej podatny na szum. Zwróćmy też uwagę na stosunkowo niski całkowity poziom szumu – dla żadnej z czułości nie przekracza on poziomu 2.5% – to bardzo dobry wynik.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.

Pierwsze spostrzeżenie to niewielka widoczność szumu w całym zakresie ISO. W zamian wraz ze wzrostem czułości odnotować można coraz bardziej pogarszającą się prezentację detali – obraz staje się miękki – można też powiedzieć wprost: agresywne odszumianie niszczy szczegółowość obrazu. Nietrudno zauważyć też dysproporcje w ostrości obrazu dla bazowej czułości – w przeciwieństwie do Panasonika FZ1000 i Sony RX10 opisywany Canon tworzy obraz lekko przeostrzony, na co już zwróciliśmy uwagę na początku tego rozdziału.