Na pierwszy rzut oka, A7R II nie różni się od modelu A7 II. Kształt aparatu jest identyczny, podobnie jak układ i rozmieszczenie elementów sterujących. Podobnie jak w A7R, cały korpus następcy zbudowano z lekkiego i wytrzymałego stopu magnezu oraz uszczelniono. Jakość wykonania elementów i ich spasowanie jest wzorowe. Rękojeść została wyraźnie wyprofilowana, a jej powierzchnię (jak również prawą część tylnej ścianki) pokryto przyczepną gumą o chropowatej fakturze.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Zasilanie aparatu odbywa się przy użyciu akumulatora litowo-jonowego NP-FW50 (w zestawie z aparatem znajdują się dwie sztuki) o pojemności 1080 mAh i napięciu 7,2 V. Jego teoretyczna wydajność wynosi 290 zdjęć. W praktyce, podczas testów pełny akumulator wystarczał na wykonanie 350–400 zdjęć. Istotną zaletą systemu zasilania testowanego aparatu jest precyzyjny, procentowy wskaźnik zużycia akumulatora, który pozwala z dużą dokładnością kontrolować poziom jego naładowania. Ładowanie akumulatora odbywa się bezpośrednio w aparacie za pomocą ładowarki podłączonej do gniazda USB lub w dołączonej do zestawu zewnętrznej ładowarce BC-TRW. Dodatkowo, energię elektryczną można dostarczać za pomocą zasilacza sieciowego AC-PW20 (do nabycia oddzielnie).

W ofercie producenta znajduje się także uchwyt do zdjęć pionowych (VG-C2EM) z pojemnikiem na dwie baterie.

Komora akumulatora znajduje się na spodzie korpusu, zamykana pod plastikową klapką. Z kolei slot kart SD/SDHC/SDXC (oraz Memory Stick PRO Duo, PRO-HG Duo, XC-HG Duo) dostępny jest na prawej ściance aparatu, także osłonięty klapką.

Na lewej ściance korpusu zgromadzono szereg gniazd i złączy komunikacyjnych. Patrząc od góry natrafimy na:

• wejście mikrofonu stereo (minijack 3.5 mm),
• wyjście słuchawkowe (minijack 3.5 mm),
• złącze wielofunkcyjne (USB, gniazdo wężyka spustowego RM-VPR1) z diodą sygnalizacji ładowania obok,
• wyjście HDMI (typu D).

Złącza zamykane są dwiema dobrze przylegającymi plastikowymi zaślepkami.

Omawiając złącza warto również wspomnieć o stopce Multi-Interface. Poza tym, że jest to stopka o standardowym rozmiarze i kształcie, została w przedniej części wyposażona w szereg styków, które umożliwiają komunikację z dodatkowymi akcesoriami firmy Sony.

Przyciski

Zestaw elementów sterujących jest niemalże identyczny jak w A7 II – jedyną zmianę stanowi dodanie blokady koła trybów.

Bezpośrednio po prawej stronie stopki Multi-Interface, znajduje się koło trybów pracy aparatu. Zgromadzono na nim następujące pozycje:

• Auto – tryby automatyczne iAuto oraz iAuto+,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji migawki,
• M – tryb manualny,
• 1,2 – przywołanie konfiguracji z pamięci MR,
• Film – tryb wideo,
• Panoramy,
• SCN – programy tematyczne (Portret, Sporty, Makro, Krajobraz, Zachód słońca, Nocny widok, Z ręki o zmierzchu, Nocny portret, Korekcja drgań).

Swojego miejsca nie zmieniło również pokrętło kompensacji ekspozycji. Tak jak w poprzednim modelu umożliwia ono regulację tego parametru w zakresie ±3 EV, ze skokiem 1/3 EV. Zdecydowano się jednak przesunąć spust migawki i okalający go włącznik aparatu bezpośrednio nad rękojeść. To wymusiło również przeniesienie pokrętła sterującego, które w A7R II znalazło się na przodzie rękojeści tuż przy górnym brzegu. Dzięki tym zmianom, znalazło się miejsce na dodatkowy przycisk programowalny i na górnej ściance w nowym modelu mamy ich dwa: C1 i C2. Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Po lewej stronie wizjera widzimy guzik MENU. Symetrycznie po prawej znajduje się kolejny programowalny przycisk, oznaczony w A7R II jako C3. W trybie odtwarzania służy on do włączenia powiększonego widoku zdjęcia. Obok niego widzimy tylne pokrętło sterujące, którym możemy regulować stopień tego powiększenia. Pod nim zlokalizowano przełącznik AF/MF–AEL z przyciskiem pośrodku niego. Za pomocą owego przełącznika zmieniamy jedną z dwóch funkcji guzika, które definiujemy w menu. Podczas przeglądania zdjęć natomiast włączamy nim widok miniatur. Idąc dalej w dół, natrafiamy na guzik Fn uruchamiający podręczne menu funkcyjne. Alternatywnie, pozwala on na wysłanie wybranego zdjęcia do urządzenie mobilnego. Niżej znajduje się wybierak wielofunkcyjny z kółkiem regulacyjnym. Jego przyciski (oprócz górnego) możemy zaprogramować, a także wspomniane kółko. Domyślnie jednak funkcje poszczególnych kierunków są następujące:

• góra – DISP – zmiana sposobu wyświetlania obrazu podczas fotografowania i odtwarzania,
• lewo – tryb pracy migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz),
• prawo – ISO – czułość,
• dół – brak.

Na samym dole znajdziemy jeszcze guzik wejścia do trybu odtwarzania oraz ostatni z programowalnych przycisków C4 (który służy również do kasowania zdjęć). Na prawej krawędzi tylnej ścianki, tak jak u poprzednika, zlokalizowano przycisk nagrywania wideo.

Na przedniej ściance aparatu mamy w zasadzie tylko przycisk blokady bagnetu. Można jeszcze przypomnieć o pokrętle sterującym umieszczonym z przodu rękojeści w jej górnej części.

Sony A7R II, tak jak jego poprzednik, jest w dużym zakresie konfigurowalny. Możliwe jest przypisanie funkcji do dziesięciu klawiszy: C1, C2, C3, C4, przycisku w przełączniku AF/MF–AEL (dzięki któremu jest on dwufunkcyjny) i guzików wybieraka czterokierunkowego (łącznie ze środkowym). Lista funkcji, jakie możemy do nich zaprogramować obejmuje:

• standard – wybór pola AF (tylko środkowy przycisk wybieraka),
• tryb pracy migawki,
• samowyzwalacz przy bracketingu,
• tryb błysku,
• korekcja błysku,
• tryb ostrości,
• obszar ostrości,
• ustawienia ostrości,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• minimalna szybkość migawki przy Auto ISO,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• balans bieli,
• tryby DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza (czyli profile kolorystyczne),
• efekt wizualny (czyli filtry cyfrowe),
• profil zdjęcia,
• wykrywanie uśmiechu i twarzy,
• efekt gładkiej skóry,
• automatyczne kadrowanie portretowe,
• SteadyShot,
• regulacja SteadyShot,
• długość ogniskowej SteadyShot,
• poziom nagrywania audio,
• rozmiar obrazu,
• format obrazu,
• jakość obrazu,
• pamięć MR,
• blokada AEL (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• przełącznik AEL,
• blokadę AEL (w trybie punktowego pomiaru ekspozycji) (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• przełącznik AEL (w trybie punktowego pomiaru ekspozycji),
• pamięć blokady FEL (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• zmiana blokady FEL,
• pamięć blokady FEL/AEL (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• zmiana blokady FEL/AEL,
• blokadę regulacji AF/MF (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• zmiana regulacji AF/MF,
• środkowy AF z podążaniem,
• AF priorytet oczu (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• AF włączony (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• blokada fokusa (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• podgląd przysłony (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• podgląd zdjęcia (tylko C1–4, środ. p. wyb.),
• jasne monitorowanie (doraźne wzmocnienie działania funkcji focus-peaking),
• zoom,
• powiększenie,
• wyłącz monitor,
• movie
• zebra,
• linie siatki,
• wyświetlanie znaku (filmy),
• wyświetlanie poziomu dźwięku,
• poziom zarysu,
• kolor zarysu,
• ciche fototografowanie (elektroniczna migawka),
• przełączenie obrazu monitor / wizjer,
• wyślij do smartfona,
• pobierz aplikację,
• lista aplikacji,
• jasność monitora,
• przełączenie wyświetlania TC/UB,
• nieustawiona.

Co więcej, do obrotowego kółka wybieraka także możemy przypisać jedną z czterech funkcji. Są to:

• ISO,
• balans bieli,
• strefa twórcza,
• efekt wizualny,
• nie ustawiona.

Menu

W Sony A7R II znajdziemy menu, zorganizowane w taki sam sposób jak u poprzednika. Zostało ono zatem podzielone na 6 grup ułożonych w formie poziomych zakładek, których nie trzeba przewijać w pionie. Dzięki temu jest bardzo czytelne i funkcjonalne. Poszczególne grupy zawierają menu:

• ustawień fotografowania (9 zakładek),
• ustawień niestandardowych (8 zakładek),
• sieci bezprzewodowej (2 zakładki),
• aplikacji (1 zakładka),
• odtwarzania (2 zakładki),
• ustawień (6 zakładek).

Wciśnięcie guzika MENU powoduje wyświetlenie powyższych kategorii w formie menu kafelkowego. Możemy je jednak zdezaktywować – zobaczymy wówczas poszczególne opcje w pierwszej lub ostatnio używanej zakładce (do zdefiniowania w menu).

Filmy przedstawiające elementy poszczególnych kategorii menu prezentujemy poniżej.

Menu fotografowania

Menu ustawień niestandardowych

Menu sieci bezprzewodowej

Menu aplikacji

Menu odtwarzania

Menu konfiguracji

Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest możliwość samodzielnego określenia zawartości menu funkcyjnego. Do dyspozycji mamy 12 pozycji (dwa rzędy po 6 ikon), a lista dostępnych opcji wygląda następująco:

• tryb pracy migawki,
• tryb błysku,
• samowyzwalacz przy bracketingu,
• korekcja błysku,
• tryb ostrości,
• obszar ostrości,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• minimalna szybkość migawki przy Auto ISO,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• balans bieli,
• tryby DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza (czyli profile kolorystyczne),
• tryb fotografowania,
• efekt wizualny (czyli filtry cyfrowe),
• profil zdjęcia,
• środkowy AF z podążaniem,
• wykrywanie uśmiechu i twarzy,
• efekt gładkiej skóry,
• automatyczne kadrowanie portretowe,
• rozmiar obrazu,
• format obrazu,
• jakość obrazu,
• SteadyShot,
• regulacja SteadyShot,
• długość ogniskowej SteadyShot,
• poziom nagrywania audio,
• zebra,
• linie siatki,
• wyświetlanie znaku,
• wyświetlanie poziomu dźwięku,
• poziom zarysu,
• kolor zarysu,
• ciche fototografowanie (elektroniczna migawka),
• nieustawiona.

Menu funkcyjne Fn

Wyświetlacz

Testowany aparat wyposażono w 3-calowy monitor LCD, o identycznej jak w modelu A7 II rozdzielczości (1 228 800 punktów). Do jakości prezentowanego obrazu w dobrym oświetleniu nie mamy zastrzeżeń, bowiem jest on bardzo czytelny. Jasność ekranu można regulować w 5 stopniach. W menu udostępniono także opcję „Słoneczny dzień”, która powoduje maksymalne zwiększenie jasności LCD. Z kolei w ciemnym otoczeniu daje nieco się we znaki szum widoczny na podglądzie obrazu. Przy pracy w ostrym świetle słonecznym ekran spisuje się dobrze, ale warto go jednak maksymalnie rozjaśnić w takiej sytuacji. Odbicia otoczenia, które mogą pojawić się na wyświetlaczu, nie są uciążliwe.

Ekran umieszczono na odchylanym przegubie, co zwiększa jego funkcjonalność. Zyskujemy możliwość odchylenia go o 107 stopni w górę lub 41 stopni w dół.

Podczas fotografowania przycisk DISP służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu. Dostępnych jest 6 wariantów:

• wyświetlanie graficzne – obraz z parametrami ekspozycji oraz informacjami m.in. nt. rozdzielczości, jakości obrazu oraz proporcji boków rejestrowanych zdjęć, wskaźnik baterii oraz graficzną skalę migawki i przysłony,
• wyświetlanie wszystkich informacji – obraz z parametrami ekspozycji oraz szereg ikon zajmujących prawą i lewą krawędź monitora, odnoszących się do opcji dostępnych w menu funkcyjnym Fn, ale w domyślnym układzie,
• brak informacji – czysty obraz z parametrami ekspozycji,
• histogram – obraz, histogram oraz parametry ekspozycji,
• poziom – obraz, cyfrowa poziomica oraz parametry ekspozycji,
• wizjer – brak podglądu fotografowanego obrazu; widoczne ikony odnoszące się do wybranych opcji zawartych w menu funkcyjnym (w domyślnym układzie), ułożone w formie tabelki, oprócz tego wyświetlane są parametry oraz drabinka ekspozycji, a także cyfrowa poziomica i histogram luminancji.

Do dyspozycji mamy również możliwość osobnego włączenia pomocniczej siatki kadrowania (3 rodzaje). Możemy także skorzystać z funkcji Zebry, która powoduje zaznaczanie obszarów o ustalonym poziomie jasności. Dostępne ustawienia pozwalają wybrać poziom jasności od 70% do ponad 100% z krokiem 5 punktów procentowych.

W trybie przeglądania zdjęć możemy oglądać pojedynczą fotografię w trybie pełnoekranowym oraz z wyświetleniem podstawowych parametrów naświetlania i informacji o pliku, a także w szczegółowym widoku z histogramem luminancji oraz dla poszczególnych kanałów RGB. Powiększenia widoku zdjęć dokonujemy przy pomocy przycisku z symbolem lupy oraz tylnego kółka sterującego (przednie służy wówczas do przeglądania zdjęć w powiększeniu). Widok miniatur obejmuje siatkę 3×3 oraz 5×5 szt. W tym trybie możemy zdecydować, czy chcemy oglądać zdjęcia, widok kalendarza, czy katalog z filmami MP4, XAVC S (HD lub 4K) lub AVCHD.

Filmowanie

W Sony A7R II znajdziemy odpowiedni przycisk pozwalający rozpocząć nagrywanie filmów w dowolnym momencie. Ponieważ jest on umieszczony w dość specyficznym miejscu, należy chwycić aparat oburącz, by wygodnie filmować. Rejestracja odbywa się w takim trybie, jaki mamy aktualnie ustawiony na kółku trybów pracy. Ustawienie go w pozycji „Film” pozwala na modyfikowanie wielu ustawień, np. wyboru spośród trybów PASM. Mamy możliwość regulacji parametrów ekspozycji (odpowiednich dla konkretnego trybu), również w trakcie nagrywania. Zakres dostępnych czułości to 100–25600 ISO. Ustawianie ostrości może odbywać się w trybie AF-C (ciągłym) z możliwością wymuszenia ogniskowania przyciskiem spustu migawki, jak również ręcznie. Nie należy także zapominać o funkcji focus-peaking, cze zebrze.

Filmy nagrywane są w trzech formatach: XAVC S, AVCHD lub MP4 z użyciem kodeka MPEG-4 AVC/H.264. Dostępne są następujące tryby zapisu (PAL):

• format XAVC S 4K (3840×2160px)
  • 25p, 100 Mb/s,
  • 25p, 60 Mb/s,
• format XAVC S Full HD (1920×1080px)
  • 50p, 50 Mb/s,
  • 25p, 50 Mb/s,
• format XAVC S HD (1280×720px)
  • 100p, 50 Mb/s,
• format AVCHD Full HD (1920×1080px)
  • 50i, 24 Mb/s (FX),
  • 50i, 17 Mb/s (FH),
  • 50p, 28 Mb/s (PS),
  • 25p, 24 Mb/s (FX),
  • 25p, 17 Mb/s (FH),
• format MP4
  • Full HD (1920×1080px), 28 Mb/s, 50p,
  • Full HD (1920×1080px), 12 Mb/s, 25p,
  • HD (1280×720px), 6 Mb/s, 25p.

W A7R II podobnie jak w modelu A7S odnajdziemy tryb podwójnego nagrywania. Jego działanie polega na rejestrowaniu filmu w formacie MP4 (720p 25 kl/s) obok wybranego wcześniej XAVC S lub AVCHD. Aparat jest wyposażony we wbudowany mikrofon stereo i rejestruje dźwięk w systemie Dolby Digital. Możemy także podłączyć zewnętrzny mikrofon np. ECM-CG50, XYST1M, czy XLR-K1M. Mikrofony nieposiadające własnego źródła energii są zasilane ze złącza w aparacie. W menu znajduje się funkcja, która pozwala redukować dźwięk szumu wiatru.

A7R II pozwala na stosowanie profili obrazu podczas nagrywania, które umożliwiają precyzyjne ustawienia właściwości obrazu. Można je także stosować podczas fotografowania. Do dyspozycji użytkownika pozostaje szereg ustawień, które wymieniamy poniżej:

• poziom czerni – ustawianie poziomu czerni (od −15 do +15),
• gamma – wybór krzywej gamma:
  • movie – standardowa krzywa gamma w przypadku filmów,
  • still – standardowa krzywa gamma w przypadku zdjęć,
  • Cine 1 – zmiękczanie kontrastu ciemnych fragmentów i wzmacnianie gradacji jasnych fragmentów obrazu w celu uzyskania filmu o odprężającej kolorystyce (odpowiednik HG4609G33),
  • Cine 2 – podobna do opcji Cine 1, ale zoptymalizowana do edycji do 100% sygnału wideo (odpowiednik HG4600G30),
  • Cine 3 – zwiększenie kontrastu światłocienia w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 1 i Cine 2 oraz wzmocnienie gradacji czerni,
  • Cine 4 – zwiększenie kontrastu ciemnych fragmentów w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 3. Kontrast ciemnych fragmentów jest niższy, a kontrast jasnych fragmentów – wyższy niż w przypadku opcji movie,
  • ITU709,
  • ITU709 (800%) – krzywa gamma do sprawdzania ujęć przy założeniu rejestrowania obrazów z użyciem opcji S-Log2,
  • S-Log2 – przeznaczona do późniejszej obróbki obrazu,
• gamma czerni – zakres (szeroki, średni, wąski) oraz poziom (od −7 do +7),
• białe plamy – automatyczne, ręczne,
• tryb koloru – movie, still, cinema, pro, matryca ITU709, czerń i biel, s-gamut,
• nasycenie – od −32 do +32,
• faza koloru −7 do +7,
• głębia koloru −7 do +7 dla każdego kanału osobno: R, G, B, C, M, Y,
• szczegóły – poziom (od −7 do +7) oraz dodatkowe parametry (balans V/H, balans B/W, limit, crispening, poziom jasnych szczegółów.

W menu aparatu znajdziemy siedem gotowych profili (PP01–PP07), które możemy modyfikować w zakresie wymienionych wyżej parametrów. Istnieją jednak ograniczenia, związane np. z ustawieniem minimalnej czułości przy wyborze danej gammy (szczegółowe informacje można znaleźć na tej stronie). Aparat pozwala także kopiować wybrany zestaw ustawień do innego profilu.

Oprócz tego możemy skorzystać ze standardowych „Efektów wizualnych”, wśród których znajdziemy następujące pozycje:

• Aparat zabawka,
• Kolor pop,
• Posteryzacja,
• Zdjęcie retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy,
• Czarno-biały o dużym kontraście.

Z innych funkcji przeznaczonych dla zaawansowanych użytkowników w A7R II znajdziemy także bity użytkownika oraz obsługę kodów czasowych, które wykorzystywane są do synchronizacji obrazu i dźwięku przy nagrywaniu ujęć z kilku aparatów czy kamer i ułatwiają późniejszy proces edycji na komputerze. A7R II oferuje także wyjście czystego sygnału przez HDMI.

Filmowanie nie sprawia większych kłopotów. Ciągły autofocus sprawuje się nieźle, choć potrafi czasem zbyt długo szukać ostrości – nawet przy dobrym oświetleniu.

Przykładowe filmy

Wszystkie filmy zostały nagrane z użyciem obiektywu Sony Carl Zeiss Sonnar T* FE 55 mm f/1.8 ZA.

• film 1 – XAVC S 4K 3840×2160px 25p, 77.1 MB,
• film 2 – XAVC S HD 1280×720px 100p, 87.1 MB,
• film 3 – XAVC S 1920×1080px 50p, 89.2 MB,
• film 4 – XAVC S 1920×1080px 25p, 74.3 MB,
• film 5 – AVCHD 1920×1080px 50p PS, 43.6 MB,
• film 6 – AVCHD 1920×1080px 50i FX, 35.4 MB,
• film 7 – AVCHD 1920×1080px 50i FH, 21.7 MB,
• film 8 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 31.4 MB,
• film 9 – AVCHD 1920×1080px 25p FH, 22.5 MB,
• film 10 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27 MB (ef.wiz. Retro),
• film 11 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 36.4 MB (ef.wiz. Retro),
• film 12 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 29.4 MB (ISO 6400),
• film 13 – MP4 1920×1080px 50p, 27 MB,
• film 14 – MP4 1920×1080px 25p, 22.3 MB,

Przykładowe filmy – gamma oraz tryby kolorystyczne

• film 15 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 36.4 MB, gamma – movie,
• film 16 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 32.8 MB, gamma – still,
• film 17 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 35.9 MB, gamma – cine 1,
• film 18 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 34.4 MB, gamma – cine 2,
• film 19 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 26.9 MB, gamma – cine 3,
• film 20 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 32.9 MB, gamma – cine 4,
• film 21 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 32.9 MB, gamma – ITU709,
• film 22 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 35.9 MB, gamma – ITU709 (800%),
• film 23 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 34.4 MB, gamma – S-Log2,
• film 24 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 34.5 MB, tryb koloru – movie,
• film 25 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 40.5 MB, tryb koloru – still,
• film 26 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 39 MB, tryb koloru – cinema,
• film 27 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 45 MB, tryb koloru – pro,
• film 28 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 37.4 MB, tryb koloru – matryca ITU709,
• film 29 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 37.4 MB, tryb koloru – czerń i biel,
• film 30 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 41.9 MB, tryb koloru – s-gamut.

Wizjer

Wizjer w A7R II charakteryzuje się wprawdzie tą samą rozdzielczością co w siostrzanym modelu A7 II (2 359 296 punktów), jednak dzięki zastosowaniu nowego toru optycznego, udało się osiągnąć powiększenie obrazu wynoszące 0.78x. W tym momencie Sony dzierży rekord w tej kategorii wśród aparatów pełnoklatkowych. Celownik pokrywa 100% kadru, a jego punkt oczny wynosi 23 mm. Korekcja dioptrii jest możliwa w zakresie od −4 do +3.

Podobnie jak w przypadku wyświetlacza, jasność można regulować ręcznie (w 5-stopniowej skali), bądź zdać się na automatykę aparatu. Przy wizjerze umieszczony został czujnik zbliżeniowy, który automatyczne przełącza podgląd z wyświetlacza na wizjer po przyłożeniu do niego oka. Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy także za pomocą klawisza DISP. Co więcej, nie różnią się one od tych prezentowanych na LCD. Wyjątek stanowi tryb „wizjer” (tabelka z parametrami naświetlania), który z racji braku podglądu fotografowanego obrazu nie miałby w tym wypadku większego zastosowania. Naturalnie, korzystając z wizjera możemy zmieniać ustawienia w menu głównym i funkcyjnym, a także przeglądać wykonane fotografie.

Jakość wyświetlanego obrazu jest bardzo dobra. Nie da się ukryć, że powiększenie celownika jest jego poważną zaletą. W ciemnym otoczeniu dostrzegamy jednak pewne smużenie oraz niewielkie zaszumienie. Ogólnie rzecz biorąc, kadrowanie przy jego użyciu można uznać za komfortowe.