Panasonic GX8 jest zauważalnie większy oraz cięższy od swojego poprzednika. W poniższej tabelce prezentujemy porównanie wymiarów i wag (włączając akumulator i kartę pamięci) obu modeli.

----- R E K L A M A -----

Aparat	Wymiary	Waga
Panasonic GX8	133.2 × 77.9 × 63.1 mm	487 g
Panasonic GX7	122.6 × 70.7 × 54.6 mm	402 g

Jak widać nowy model jest większy w każdym z wymiarów i przybyło mu też dodatkowych kilkadziesiąt gramów. Choć ogólna koncepcja kształtu się nie zmieniła (płaski korpus i wystająca rękojeść) pewne zmiany w tym względzie jednak wprowadzono. Zmienił się między innymi kształt rękojeści. W nowym modelu jest ona węższa, ale jednocześnie wyraźniej zaznaczona i głębsza. Kształt korpusu zmienił się również ze względu na wprowadzenie dodatkowych pokręteł na górnej ściance aparatu (a co za tym idzie również rezygnację z wbudowanej lampy błyskowej) oraz zastosowanie innego mechanizmu odchylania wyświetlacza. Większy niż w GX7 jest także wizjer elektroniczny.

Mówiąc o budowie korpusu należy podkreślić fakt, że jego elementy zostały zrobione ze stopu magnezu i co istotne, jest on uszczelniony. Dzięki temu jest odporny na wpływ niekorzystnych warunków otoczenia, w tym zachlapanie wodą i kurz. Trzeba przyznać, że pod względem jakości wykonania aparat robi naprawdę dobre wrażenie. Elementy obudowy są dobrze dopasowane, a całość zachowuje należytą sztywność. Trudno w tym zakresie wskazać jakiekolwiek wady GX8.

Zasilanie i gniazda

Panasonic GX8 jest zasilany akumulatorem litowo-jonowym o napięciu 7.2 V i pojemności 1200 mAh. Według instrukcji aparatu jego wydajność wynosi do około 340 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wyświetlacza, a 320 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera (z podłączonym obiektywem H-FS1442A). Podczas testu jednak, pełen akumulator wystarczał na wykonanie nawet do 450 zdjęć. Opcjonalnie aparat można zasilać zasilaczem sieciowym DMW-AC10 w połączeniu z adapterem DMW-DCC8.

Komora akumulatora oraz slot kart SD (oraz SDHC i SDXC, także zgodnych z UHS-I) znajdują się na spodzie aparatu pod jedną plastikową klapką, wyposażoną w blokadę.

Z lewej strony aparatu, pod zaślepką z gumowego materiału, umieszczone zostały trzy gniazda (odpowiednio od góry):

• złącze mikrofonu zewnętrznego i wężyka spustowego DMW-RSL1 (dostępne oddzielnie),
• wielofunkcyjne złącze USB,
• wyjście micro-HDMI typu D.

Przyciski

W Panasoniku GX8 w stosunku do poprzednika można zauważyć kilka zmian w obrębie elementów sterujących. Niektóre z nich zmieniły swoje miejsce, ale przybyło też parę nowych elementów. Przyjrzyjmy się jednak bliżej, jakie przyciski i pokrętła oferuje testowany aparat, a zaczniemy od górnej ścianki aparatu.

W nowym Lumiksie znajdziemy na niej dwa pokrętła sterujące. Jedno, podobnie jak u poprzednika, okala spust migawki i umiejscowione jest na wysokości rękojeści. Drugie natomiast znajduje się przy brzegu tylnej ścianki i ma wbudowany w środku przycisk. Ten tymczasowo zmienia parametry obsługiwane przez oba pokrętła sterujące (domyślną funkcją pokręteł jest oczywiście kontrola podstawowych parametrów ekspozycji). Na górnej ściance podobnie jak u poprzednika mamy włącznik aparatu oraz przycisk nagrywania filmów. Nowością natomiast jest programowalny przycisk Fn oraz pokrętło kompensacji ekspozycji. Na tym ostatnim umieszczono znane z GX7 typowe pokrętło trybów pracy aparatu:

• iA – tryb inteligentne Auto,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb priorytetu przysłony,
• S – tryb priorytetu migawki,
• M – tryb ręczny,
• M Film – tryb kreatywnego wideo,
• C1, C2, C3 (1, 2, 3) – tryby użytkownika,
• Tryb automatycznej panoramy,
• tryb kreatywnego sterowania – zdjęcia z dodatkowymi efektami modyfikującymi wygląd obrazu (szczegóły w rozdziale 6).

Przejdźmy teraz do tylnej ścianki GX8.

Tutaj też zauważymy nieco zmian w stosunku do poprzedniego modelu. Ze względu na brak wbudowanej lampy błyskowej w odróżnieniu od GX7 nie ma dedykowanego jej przełącznika. W bezpośrednim sąsiedztwie wizjera pozostał natomiast przycisk LVF, służący do przełączania wyświetlania obrazu pomiędzy ekranem a wizjerem elektronicznym. Dźwignia trybu ustawiania ostrości obsługuje w GX8 trzy (a nie dwa jak w GX7) ustawienia: AFS/AFF, AFC oraz MF. W jej środku natomiast znalazł się kolejny przycisk funkcyjny Fn. Przycisk AF/AE LOCK został natomiast przesunięty do prawego górnego narożnika. Pozostałe elementy mają rozkład taki jak u poprzednika, a ich funkcje są podobne. Mamy zatem przycisk Q.MENU otwierający podręczne menu, a niżej przycisk trybu odtwarzania oraz DISP., zmieniający informacje wyświetlane na ekranie. Poniżej trafiamy na krzyżak wielofunkcyjny z przyciskami kierunkowymi umożliwiającymi bezpośredni dostęp do opcji: ISO, balansu bieli, trybu wyzwalania migawki i trybu wyboru obszaru AF oraz znajdujący się w jego środku przycisk MENU/SET, który otwiera menu aparatu i służy do zatwierdzania dokonywanych ustawień. Na samym dole umieszczono natomiast przycisk usuwania zdjęć (wykorzystywany również do nawigowania w menu aparatu) oraz programowalny przycisk Fn.

Należy jeszcze dodać, że bezpośrednio przy wizjerze, po jego lewej stronie odnajdziemy przełącznik blokady umożliwiający zdjęcie muszli ocznej, natomiast po prawej mamy niewielkie pokrętło regulacji dioptrażu.

Na przedniej ściance aparatu znajduje się jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu oraz nieopisany przycisk funkcyjny Fn.

Na zakończenie opisu elementów sterujących, warto wspomnieć jeszcze parę słów o programowalnych przyciskach Fn (również 5 dodatkowych dostępnych z poziomu interfejsu dotykowego na wyświetlaczu). Zaprogramować można również guziki LVF, Q.MENU, usuwania zdjęć oraz przycisk w pokrętle sterującym. Jeśli zechcemy przeprogramować dowolny z nich, mamy do dyspozycji szeroki wachlarz opcji. W trybie nagrywania ich lista obejmuje następujące pozycje:

• Wi-Fi,
• Q. Menu,
• Przeł. wizjer/wyświetlacz,
• Styl wizjera/wyświetlacza,
• AF/AE LOCK,
• AF-włączony,
• Podgląd głębi ostrości,
• Jednoprz. AE,
• Dotykowy AE,
• Wskaźnik poziomu,
• Ustaw obszar ostrości,
• Regulacja zoom,
• Pojedyncze zdjęcie RAW+JPEG,
• Pojedyncze zdjęcie z punktowym pomiarem światła,
• Blokada przycisków kursora (krzyżaka wielofunkcyjnego),
• Przełącznik operacji pokrętła,
• Style zdjęć,
• Wybór filtra,
• Format obrazu,
• Rozmiar obrazu,
• Jakość zdjęcia,
• AFS/AFF,
• Tryb pomiaru,
• Zdjęcia 4K,
• Jasne / Zaciemnione,
• i.dynamika,
• i.rozdzielczość,
• HDR,
• Elektroniczna migawka,
• Tryb lampy błyskowej,
• Regulacja mocy błysku,
• Dodatkowy telekonwerter,
• Cyfrowy zoom,
• Stabilizator,
• Film SNAP,
• Ustawienie filmu,
• Tryb obrazu,
• Tryb cichy,
• AFS/AFF/AFC,
• Wyróżnienie punktu ostrości (peaking),
• Histogram,
• Linie pomocnicze,
• Wzór zebry,
• Monochromatyczny tryb Live View,
• Obszar nagrywania,
• Krok zoomu,
• Szybkość zoomu,
• Ekran dotykowy,
• Czułość ISO,
• Balans bieli,
• Tryb AF/MF,
• Wybór operacji (tryb pracy migawki),
• Przywróć domyślne.

W trybie odtwarzania można zaprogramować wszystkie prawdziwe przyciski, o których była mowa przed chwilą (nie ma „dotykowych” przycisków Fn na wyświetlaczu). Lista opcji w tym przypadku wygląda następująco:

• Ulubione,
• Ustawienia wydruku,
• Zabezpiecz,
• Usuń pojedynczo,
• Wyłącz,
• Przywróć domyślne.

Co ciekawe lista opcji jest mniejsza niż liczba samych przycisków możliwych do wykorzystania, bowiem tych ostatnich jest aż 7.

W menu ustawień własnych znaleźć można również opcje dotyczące funkcjonowania pokręteł sterujących. Po pierwsze możemy ustalić, które z pokręteł będzie odpowiadać za regulację czasu migawki, a które za ustawianie wartości przysłony. Zdefiniować można również kierunek obrotu. Trzecia z opcji pozwala wybrać pokrętło odpowiedzialne za regulację kompensacji ekspozycji dla wartości powyżej i poniżej 3 EV (w zakresie ±3 EV zmian dokonujemy dedykowanym pierścieniem). Ostatnie z ustawień dotyczy dodatkowych funkcji pokręteł sterujących. Jeśli któryś z przycisków programowalnych obsługuje funkcję „Przełącznik operacji pokrętła” wówczas tymczasowo pokrętła pozwalają na zmianę innych parametrów. W tym przypadku do każdego pokrętła możemy przypisać następujące elementy:

• Czułość,
• Balans bieli,
• Tryb AF/MF,
• Wybór operacji (tryb pracy migawki),
• Styl zdjęcia,
• Wybór filtra,
• Format obrazu,
• Zdjęcie 4K,
• Jasne/Zaciemnione,
• iDynamika,
• iRozdzielczość,
• Tryb lampy błyskowej,
• Regulacja flesza.

Menu

Menu w GX8 zostało zorganizowane w analogiczny sposób jak w innych bezlusterkowcach Panasonika. Zostało zatem podzielone na 5 głównych kategorii: menu fotografowania, filmowania, ustawień własnych, konfiguracji oraz menu odtwarzania, z których każda dzieli się na kilka podstron w zależności od liczby elementów. Trzeba przyznać, że jest ono bogate w różnego rodzaju opcje i ustawienia, zatem skonfigurowanie aparatu pod własne potrzeby nie powinno być problemem.

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Menu ustawień własnych:

Menu konfiguracji:

Menu odtwarzania:

Tak jak w innych bezlusterkowcach Panasonika, w testowanym Lumiksie poza głównym menu mamy także dostęp do tzw. szybkiego menu, uruchamianego przyciskiem Q.MENU. Może ono pracować w dwóch trybach zawartości: predefiniowanej lub ustalanej przez użytkownika. W tej pierwszej opcji daje ono dostęp do następujących elementów:

• Styl zdjęć,
• Ustawienia filmu,
• Ustawienia zdjęć (proporcje i rozmiar obrazu),
• Jakość,
• Tryb AF (AFS/AFF),
• Tryb obszaru AF,
• Ustawienia samowyzwalacza,
• Tryb pomiaru światła,
• Wartość przysłony,
• Czas otwarcia migawki,
• Kompensacja ekspozycji,
• Czułość ISO,
• Balans bieli.

W drugiej opcji natomiast, do szybkiego menu możemy przypisać do 15 ustawień, a wybierać można z następujących elementów:

• Styl zdjęć,
• Wybór filtra,
• Ustawienia zdjęć (proporcje i rozmiar obrazu),
• Jakość,
• Tryb AFS/AFF,
• Tryb pomiaru światła,
• Zdjęcia 4K,
• Inteligentna dynamika,
• Inteligentna rozdzielczość,
• HDR,
• Elektroniczna migawka,
• Tryb lampy błyskowej,
• Kompensacja błysku,
• Dodatkowy telekonwerter,
• Cyfrowy zoom,
• Stabilizator,
• Film Snap,
• Ustawienie filmu,
• Tryb obrazu,
• Tryb cichy,
• Wyróżnienie punktu ostrości (peaking),
• Histogram,
• Linie pomocnicze,
• Wzór zebry,
• Live View monochromatyczne,
• Obszar nagrywania,
• Krok zoomu,
• Szybkość zoomu,
• Ekran dotykowy,
• Czułość ISO,
• Balans bieli,
• Tryb obszaru AF,
• Tryb pracy migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz).

Szybkie menu można obsługiwać zarówno na głównym ekranie, jak i w wizjerze aparatu. Jeżeli na wyświetlaczu widoczny jest panel z ustawieniami fotografowania, wówczas wciśnięcie przycisku Q.MENU daje możliwość dokonywania ustawień bezpośrednio z jego poziomu (nie jest uruchamiane szybkie menu).

Wyświetlacz

W odróżnieniu od GX7 gdzie mamy zwykły ekran LCD, w GX8 zdecydowano się na zastosowanie wyświetlacza typu OLED. Bez zmian pozostała przekątna wynosząca 3 cale oraz rozdzielczość 1 040 000 punktów. Zmianie uległ natomiast mechanizm odchylania ekranu. W GX7 mamy możliwość odchylania wyświetlacza w górę i w dół. W GX8 zastosowano natomiast 2-osiowy przegub. Dzięki niemu możemy ekran odchylić w lewo o 180 stopni i obracać nim w górę i w dół w zakresie 250 stopni. Takie rozwiązanie ma tę zaletę, że wyświetlacz można „zamknąć” (obrócić ekranem w stronę korpusu), dzięki czemu istnieje mniejsze prawdopodobieństwo jego uszkodzenia. W menu konfiguracji odnajdziemy opcje pozwalające regulować jasność, kontrast oraz kolorystykę wyświetlanego na ekranie obrazu. Kolejna pozycja w tym menu służy do ustawiania intensywności podświetlenia wyświetlacza.

Obraz generowany przez wyświetlacz OLED charakteryzuje się dobrą jakością. Trzeba jednak zaznaczyć, że daje się zauważyć efekt nieznacznej zmiany kolorystyki przy zmianie kąta patrzenia. Już niewielkie odchylenie sprawia, że obraz na ekranie dostaje nieznacznej niebieskawo-zielonkawej dominanty. Możliwości odchylania i obracania wyświetlacza sprawiają jednak, że w większości sytuacji jesteśmy w stanie ustawić w taki sposób, by patrzeć na niego pod kątem prostym. Warto też dodać, że nie jesteśmy w pełni usatysfakcjonowani pracą ekranu w ostrym świetle słonecznym. Czasami jego jasność (nawet przy maksymalnym podświetleniu) wydaje się być niewystarczająca dla zapewnienia wygodnej pracy, a odbicia otoczenia potrafią przeszkadzać. W takiej sytuacji na szczęście, możemy skorzystać z wizjera, który w pełnym słońcu dobrze się sprawdza.

Podobnie jak w poprzednim modelu, ekran w GX8 wyposażono w funkcję dotykowej obsługi. Oznacza to, że w testowanym aparacie mamy możliwość operowania nim praktycznie bez użycia przycisków. W menu głównym oraz Q.MENU możemy nawigować oraz zmieniać parametry. W trybie przeglądania zdjęć możemy nie tylko przewijać je palcem, ale również powiększać i pomniejszać. Tych ostatnich czynności dokonujemy przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie). Ekran umożliwia także ustawianie ostrości i automatyczne wyzwalanie migawki po dotknięciu go w wybranym miejscu. Warto również dodać, że poza standardowymi przyciskami Fn opisanymi wcześniej, w ramach dotykowego interfejsu mamy dostęp do kolejnych pięciu. Oczywiście można je konfigurować analogicznie, jak ma to miejsce przy zwykłych przyciskach. Omawiając interfejs dotykowy trzeba wspomnieć o nowej funkcjonalności, której u poprzednika nie było. Podczas fotografowania z użyciem wizjera, do ustawiania położenia punktu ostrości można wykorzystać główny wyświetlacz. Przesuwając palec po ekranie automatycznie zmienia się położenia ramki AF widocznej w wizjerze. Podobnie jak we wcześniejszych Lumiksach oferujących dotykowy interfejs, również w GX8 nie mamy praktycznie żadnych zastrzeżeń do tej funkcjonalności.

Korzystając z przycisku DISP. w trybie fotografowania można przełączać kolejne warianty wyświetlanych na ekranie OLED informacji. Do wyboru są następujące widoki kadru:

• informacje o ustawieniach i parametrach ekspozycji,
• bez informacji (podstawowe parametry ekspozycji widoczne po wciśnięciu spustu migawki do połowy),
• wariant pierwszy + elektroniczna poziomica,
• wariant drugi + elektroniczna poziomica,
• ekran informacyjny,
• widok wyłączony.

Niezależnie w menu aparatu możemy włączyć dodatkowo jeden z trzech zestawów linii pomocniczych, histogram (można go umiejscowić niemal w dowolnym miejscu ekranu) oraz skalę graficznie prezentującą wartości parametrów ekspozycji podczas ich zmieniania. Aktywować można także funkcję zebry, czyli oznaczania obszarów o ustalonym poziomie naświetlenia. Do wyboru mamy dwa tryby w których dostępne ustawienia pozwalają ustawić poziom jasności od 50% do 105% z krokiem 5 punktów procentowych.

W trybie odtwarzania mamy do wyboru pięć wariantów wyświetlania zdjęć, pomiędzy którymi przechodzimy przez naciskanie klawisza DISP.:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje (w dolnej i górnej części ekranu),
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF,
• miniaturka zdjęcia + informacje o parametrach ekspozycji + histogramy RGBY,
• zdjęcie ze wskaźnikami przepaleń (o ile w menu konfiguracji włączona jest odpowiednia opcja).

Zdjęcia można również powiększać oraz przeglądać w postaci miniaturek (12 lub 30 zdjęć) oraz z poziomu kalendarza.

Tryb Wideo

Panasonic GX8 oferuje nieco bardziej rozbudowane możliwości filmowania niż poprzednik. Poza osobnym trybem filmu kreatywnego, użytkownik może rozpocząć nagrywanie w każdym innym trybie, dzięki osobnemu przyciskowi znajdującemu się na górnej ściance obudowy. Ustawienia dotyczące filmowania znajdują się w osobnej zakładce głównego menu. W testowanym bezlusterkowcu odnajdziemy następujące tryby wideo:

• Format AVCHD (format 16:9):
  • [FHD] 1920×1080 / 50p (28 Mbps),
  • [FHD] 1920×1080 / 50i (17 Mbps),
  • [FHD] 1920×1080 / 25p (24 Mbps),
  • [FHD] 1920×1080 / 24p (24 Mbps),
• Format MP4:
  • [4K] 3840×2160 / 25p (100 Mbps, format 16:9),
  • [4K] 3840×2160 / 24p (100 Mbps, format 16:9),
  • [FHD] 1920×1080 / 50p (28 Mbps, format 16:9),
  • [FHD] 1920×1080 / 25p (20 Mbps, format 16:9),
  • [HD] 1280×720 / 25p (10 Mbps, format 16:9),
  • [VGA] 640×480 / 25p (4 Mbps , format 4:3).

Maksymalny czas ciągłego nagrywania filmu jest ograniczony do 29 min 59 s dla AVCHD, a dla rozdzielczości 4K wynosi on 20 min 25 s.

W osobnym trybie filmowania mamy do dyspozycji tryby P, A, S oraz M, charakteryzujące się analogiczną funkcjonalnością, jak podczas fotografowania. Przykładowo, tryb M umożliwia ręczną zmianę przysłony i szybkości migawki oraz czułości (w zakresie od ISO 200 do 6400) w trakcie rejestracji. Opcja Auto ISO dostępna jest tylko w trybach P, A i S. Warto również dodać, że przy filmowaniu możemy definiować styl obrazu tak samo jak w przypadku zdjęć. Poza sześcioma wspólnymi opcjami (więcej na ich temat w rozdziale 6.), w trybie filmu kreatywnego mamy dodatkowo style Tryb kinowy D oraz Tryb kinowy V. W pierwszym stosowana jest gamma powodująca zwiększenie zakresu dynamicznego natomiast w drugim użyta gamma powoduje zwiększenie kontrastu.

Panasonic GX8 nagrywa dźwięk stereo (Dolby Digital stereo w AVCHD oraz AAC stereo w MP4), a wbudowany mikrofon został umieszczony na górze aparatu, bezpośrednio przy gorącej stopce. Warto przypomnieć o możliwości podłączenia zewnętrznego mikrofonu. W menu znajduje się również możliwość redukcji szumu wiatru. Podczas filmowania możemy także korzystać ze stabilizacji optycznej w podłączonym obiektywie. Dostępna jest również funkcja 5-osiowej hybrydowej stabilizacji obrazu, łączącej stabilizację obiektywu z elektroniczną stabilizacją obrazu w aparacie.

Tryb pomiaru światła przy filmowaniu można wybrać tak samo jak dla fotografowania: punktowy, centralnie ważony lub matrycowy. W menu możemy włączyć również ciągły autofokus oraz cyfrowy zoom o wartości 2x lub 4x. Manualne ostrzenie wspomaga funkcja focus-peaking, która działa również w trakcie rejestracji. Ocenę naświetlenia sceny ułatwia funkcja „zebry”.

W testowanym Lumiksie mamy możliwość rejestrowania filmów z wykorzystaniem filtrów cyfrowych dostępnych w trybie kreatywnego sterowania. Wyjątek stanowią jedynie ustawienia „Monochromatyczny Rough”, „Monochromatyczny Silk”, „Miękka ostrość”, „Filtr gwiezdny” i „Światło słoneczne”. Warto także wspomnieć o funkcji redukcji migotania (dla czasów 1/120, 1/100, 1/60 i 1/50 s).

Podobnie jak w ostatnich bezlusterkowcach Panasonika, w GX8 mamy możliwość nagrywania krótkich filmów w trybie o nazwie SNAP. W tym trybie filmy nagrywane są w formacie MP4 Full HD 25p. Po jego aktywacji, w pierwszej kolejności należy zdefiniować długość klipu (2, 4, 6 lub 8 sekund). Ponadto w ustawieniach znajdziemy jeszcze dwie opcje „przesunięcie ostrości” oraz „przenikanie”. Ta pierwsza pozwala na automatyczną zmianę ostrości, która dokonuje się podczas nagrywania filmów. Wcześniej jednak należy wskazać w kadrze dwa punkty, pomiędzy którymi zostanie dokonana zmiana ostrości. Opcja „przenikanie” pozwala ustawić sposób zachowania się obrazu na początku lub na końcu nagrywanego filmu. W tym zakresie do wyboru mamy następujące ustawienia:

• WHITE-IN / WHITE-OUT – efekt płynnego przejścia pomiędzy białym ekranem a obrazem na początku lub obrazem a białym ekranem na końcu filmu; głośność dźwięku jest stopniowo zwiększana lub zmniejszana,
• BLACK-IN / BLACK-OUT – efekt płynnego przejścia pomiędzy czarnym ekranem a obrazem na początku lub obrazem a czarnym ekranem na końcu filmu; głośność dźwięku jest stopniowo zwiększana lub zmniejszana,
• COLOR-IN / COLOR-OUT – efekt płynnego przejścia pomiędzy czarno-białym a kolorowym obrazem na początku filmu lub odwrotnie na jego końcu; dźwięk utrzymywany jest na stałym poziomie,
• OFF.

Należy uściślić, że dla danego filmu można wybrać tylko jeden z efektów. Innymi słowy, jeśli zdecydujemy się na efekt dotyczący początku filmu nie będziemy mieli możliwości ustawienia efektu na końcu filmu i na odwrót. Szkoda, bo przecież nic nie stoi na przeszkodzie, aby za początek i koniec filmu odpowiadały niezależne ustawienia. Warto jeszcze dodać, że tak nagrane filmy możemy później połączyć w jeden dłuższy, korzystając z aplikacji mobilnej Panasonic Image App.

W GX8 wśród ustawień filmowania możemy znaleźć również opcję umożliwiającą ciche sterowanie kilkoma parametrami podczas nagrywania filmu (opcję tą należy uprzednio aktywować w menu). Zmian dokonujemy za pomocą suwaków wyświetlanych i obsługiwanych przy pomocy ekranu dotykowego. Dostępne funkcje to:

• zoom (konieczne jest zastosowanie kompatybilnego obiektywu),
• przysłona,
• czas naświetlania,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• regulacja poziomu nagrywania dźwięku.

Przy odtwarzaniu filmów, na dotykowym ekranie dostępne są następujące przyciski: play, pauza i przewijanie przód/tył. Po zatrzymaniu odtwarzania przy użyciu pauzy, mamy możliwość zapisania zdjęcia z wybranej sceny.

Przykładowe filmy

Filmy z numerami: 2, 4, 7, 15, 20 i 25 zostały nagrane przy pomocy obiektywu Olympus M.Zuiko Digital 45 mm f/1.8. Do nagrania filmów 26, 27 i 28 wykorzystaliśmy Panasonika G VARIO 14–140 mm f/3.5–5.6 ASPH. P.O.I.S. a przy pozostałych G VARIO 14–42 mm f/3.5–5.6 II ASPH. M.O.I.S.

• film 1 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 77.9 MB,
• film 2 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 81.2 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 3 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 69.9 MB (ciągły autofokus),
• film 4 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 81.0 MB (ciągły autofokus),
• film 5 – AVCHD – 1920×1080 pix 50i, 47.5 MB,
• film 6 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 62.8 MB,
• film 7 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 65.5 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 8 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 35.7 MB (filtr: Retro),
• film 9 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 41.2 MB (filtr: Mocny obraz),
• film 10 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 40.8 MB (filtr: Dynamiczne czarno-białe,
• film 11 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 42.5 MB (filtr: Miniatura),
• film 12 – AVCHD – 1920×1080 pix 24p, 60.8 MB,
• film 13 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 262 MB,
• film 14 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 253 MB,
• film 15 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 264 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 16 – MP4 – 3840×2160 pix 24p, 257 MB,
• film 17 – MP4 – 3840×2160 pix 24p, 246 MB,
• film 18 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 75.6 MB,
• film 19 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 70.6 MB,
• film 20 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 78.0 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 21 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 54.6 MB,
• film 22 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 19.5 MB (tryb SNAP),
• film 23 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 19.3 MB (tryb SNAP),
• film 24 – MP4 – 1280×720 pix 25p, 27.2 MB,
• film 25 – MP4 – 1280×720 pix 25p, 28.9 MB (film nagrany o zmierzchu).

Poniższe filmy prezentują porównanie standardowego stylu obrazu i dwóch stylów dostępnych jedynie przy filmowaniu. W odróżnieniu od wcześniejszych filmów, w tym przypadku dla trybu standardowego użyliśmy domyślnych ustawień ostrości i redukcji szumu, czyli ustawionych pośrodku skali (analogicznie jak ma to w stylach kinowych).

• film 26 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 64.2 MB (styl obrazu: Standardowy),
• film 27 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 64.3 MB (styl obrazu: Kinowy D),
• film 28 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 63.1 MB (styl obrazu: Kinowy V).

Wizjer

Podobnie jak w modelu GX7 w nowym bezlusterkowcu zastosowano elektroniczny wizjer, który wyposażono w mechanizm umożliwiający odchylanie ku górze do maksymalnie 90 stopni. W GX8 w wizjerze zdecydowano się na zastosowanie ekranu typu OLED, a nie jak w GX7 typowego LCD. Zmniejszyła się co prawda nieznacznie rozdzielczość obrazu, bowiem wynosi ona 2 360 000 punktów (w GX7 mamy 2 764 000), jednak wzrosło powiększenie. W GX8 wynosi ono 1.54x (ekwiwalent dla pełnej klatki 0.77x) podczas gdy w GX7 mamy 1.39x (ekwiwalent dla pełnej klatki 0.7x). Zwiększeniu uległa również odległość punktu ocznego z 17.5 do 21 mm. Trzeba przyznać, że obraz w wizjerze robi naprawdę dobre wrażenie. W dobrych warunkach oświetleniowych trudno mu cokolwiek zarzucić. Co prawda w przy gorszym świetle zauważa się smużenie, jednak nie jest ono szczególnie uciążliwe. Dopiero kiedy światła jest naprawdę mało wyświetlanie obrazu w wizjerze przestaje być płynne przy zmianie kadru. W takich warunkach pojawia się również zaszumienie. Podczas testu porównaliśmy wizjer GX8 z wizjerem dostępnym w Olympusie OM-D E-M10. W przypadku nowego Lumiksa obraz jest wyraźnie większy oraz charakteryzuje się lepszym kontrastem i zauważalnie większą szczegółowością.

Wizjer wyposażono w regulacje dioptrażu, która pozwala na korekcję w zakresie od −4 do +3. Bezpośrednio przy wizjerze znajduje się czujnik zbliżenia oka. Po jego aktywacji w menu, obraz z wyświetlacza będzie automatycznie przełączany na EVF po przyłożeniu aparatu do oka. Wizjer pokrywa oczywiście 100% fotografowanego kadru i umożliwia zmianę wyświetlanych informacji analogicznie jak ma to miejsce na głownym ekranie (nie mamy jedynie podglądu ekranu z ustawieniami fotografowania).

Warto przypomnieć, że w teście GX7 narzekaliśmy trochę na działanie czujnika zbliżeniowego. W GX8 jednak sytuacja uległa poprawie. Co prawda opóźnienie przy przełączaniu obrazu pomiędzy wyświetlaczem a wizjerem daje się zauważyć, ale jest ono niewielkie i zbytnio nie przeszkadza. Ponadto odległość przy której czujnik reaguje zmniejszyła się i została dobrana bardzo rozsądnie. W opcji regulującej czułość (odległość reakcji) czujnika znajdziemy dwie możliwości: HIGH i LOW. W tej pierwsze czujnik reaguje w odległości około 2.5 cm, a w drugiej ok. 1.5 cm. W związku z powyższym, nawet przy ustawieniu HIGH przypadkowe zbliżenie ręki, które mogłoby spowodować przełączenie obrazu, zdarza się w zasadzie rzadko. Przy ustawieniu LOW niemal w ogóle się nie zdarza.