Podstawowa regulacja wyglądu zdjęć JPEG dokonywana jest za pomocą opcji styl zdjęcia, którą odnajdziemy w menu fotografowania. Dostępnych jest 6 zdefiniowanych stylów obrazu i dodatkowo jedno ustawienie własne:

• Standardowy,
• Żywe barwy,
• Naturalne,
• Monochromatyczne (czarno-białe),
• Krajobraz,
• Portret.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Zanim przejdziemy do zaprezentowania zdjęć scenki testowej, tę część testu musimy poprzedzić dodatkowym komentarzem. Przypomnijmy, że na początku trzeciego rozdziału opisaliśmy problem z migawką mechaniczną, którą miał pierwszy egzemplarz GX8 wypożyczony do testu. Mimo to, wykorzystując migawkę elektroniczną, wykonaliśmy tym egzemplarzem zdjęcia naszej scenki testowej. Okazało się jednak, że na wyższych czułościach (czyli przy krótkich czasach ekspozycji) na zdjęciach pojawiają się nierównomierności w naświetleniu o strukturze poziomych pasów. Warto zaznaczyć, że efekt ten jest dość subtelny i na pojedynczym zdjęciu nawet trudno go dostrzec. Przeglądając jednak kolejno wykonane zdjęcia (lub przełączając raz za razem pomiędzy dwoma zdjęciami) łatwo zauważyć ową strukturę minimalnie ciemniejszych, dość szerokich poziomych pasów, które dodatkowo zmieniają położenie. Poniżej prezentujemy animację pokazującą naprzemiennie dwa kolejne zdjęcia scenki, obrazując tym samym opisany efekt (ISO 12800, 1/2000 s).

Efekt ten zauważyliśmy już na podglądzie zdjęć w aparacie, w trakcie wykonywania testu. Wiadomo zatem było, że będziemy potrzebowali drugiego egzemplarza z prawidłowo działającą migawką mechaniczną, by móc z niej skorzystać przy wykonywaniu zdjęć scenki testowej (migawka mechaniczna nie daje bowiem takiego efektu). I drugi egzemplarz do nas dotarł, a zdjęcia scenki zostały powtórzone. Pojawił się jednak problem innej natury. Szum zmierzony na podstawie zdjęć tablicy Kodaka Q-14 wykonanych drugim egzemplarzem osiągnął wyraźnie wyższy poziom niż w przypadku pomiarów na zdjęciach z pierwszego egzemplarza. Różnicę tę widać było również na zdjęciach scenki z obu egzemplarzy. Należy zaznaczyć, że wyższy szum nie wynikał z podwyższonej temperatury matrycy i elektroniki samego aparatu. W obu przypadkach zdjęcia wykonywane były przy porównywalnej temperaturze otoczenia, a aparat nie był wcześniej intensywnie używany. Ani matrycy ani elektronika, nie miały zatem możliwości nagrzania się w stopniu, mogącym wyraźnie wpłynąć na uzyskane wyniki.

Powstał zatem problem, które wyniki uznać za bardziej reprezentatywne, i które umieścić w teście. Czy tak jak zakładaliśmy, zaprezentować zdjęcia scenki wykonane drugim egzemplarzem, mimo że charakteryzują się wyższym szumem, czy może jednak użyć zdjęcia obarczone efektem migawki elektronicznej z pierwszego egzemplarza? Jeśli chodzi o zdjęcia scenki, zdecydowaliśmy się na ten drugi wariant. Uznaliśmy bowiem, iż wspomniane nierównomierności w jasności są na tyle nieznaczne, że nie będą miały większego wpływu przy porównywaniu wycinków zdjęć. W kwestii pomiaru szumu natomiast, postanowiliśmy zaprezentować rezultaty otrzymane na obu egzemplarzach.

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z Olympusa OM-D E-M5 Mk II oraz Sony A6000.

Do jakości obrazu na JPEG-ach z GX8, przynajmniej do czułości ISO 1600 nie można mieć większych zastrzeżeń. Można jednak zauważyć, że przy tej wartości ISO pewne oznaki szumu są już widoczne. Co ciekawe, przy przejściu do ISO 3200 obraz się nieco wygładza, co wskazuje na zwiększenie intensywności procesu redukcji szumu. Skutkuje to oczywiście utratą detali na zdjęciu, ale trzeba przyznać, że przy tej czułości obraz prezentuje się jeszcze całkiem nieźle. Dopiero dalszy wzrost ISO powoduje wyraźne pogarszanie się jakości zdjęć. Choć sam szum wzrasta wolno, to jednak utrata szczegółów związana z coraz agresywniejszym odszumianiem, staje się znacząca. Pod tym względem dwie najwyższe czułości prezentują się raczej kiepsko.

W porównaniu do zaprezentowanych aparatów konkurencji, wyraźniejsze różnice ujawniają się dopiero na wyższych czułościach. Intensywność odszumiania wydaje się być najwyższa w GX8, choć trzeba przyznać, że od ISO 6400 w górę, degradacja obrazu w jego przypadku jest podobna do tej jaką obserwujemy w E-M5 Mark II. Fakt, że w A6000 na najwyższych ISO obserwujemy najwyższy poziom szumu, również wskazuje na to, że w jego przypadku mamy do czynienia z łagodniejszą redukcją szumu niż ma to miejsce w testowanym Lumiksie.

Wyostrzanie

W GX8 mamy do dyspozycji 11-stopniową skalę wyostrzania JPEG-ów (od −5 do +5). Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć naszej scenki wykonanych w skrajnych ustawieniach parametru wyostrzania oraz z ustawieniem pośrodku skali.

Panasonic GX8, ISO 200
wyostrzenie -5
wyostrzenie 0
wyostrzenie +5

Wyostrzenie JPEG-ów na minimalnym poziomie, o czym wspominaliśmy już w czwartym rozdziale, jest umiarkowane. Na podstawie powyższego porównania widać, że poziom zerowy charakteryzuje się już całkiem sporym wyostrzaniem i raczej nie polecamy stosowania wyższych ustawień. Obraz bowiem zaczyna wyglądać na przeostrzony, co szczególnie mocno widać przy najwyższym ustawieniu (jasne obwódki wokół konturów stają się bardzo wyraźne).

Modyfikacja zakresu tonalnego

W Panasoniku GX8 odnajdziemy różne funkcje pozwalające modyfikować rozpiętość tonalną wykonywanych zdjęć. Znajdują się one w menu fotografowania, aczkolwiek dostęp do nich można sobie ułatwić poprzez przyciski funkcyjne lub Q.menu. Funkcja Jasne/Zaciemnione umożliwia modyfikowanie jasnych i ciemnych partii obrazu z poziomu krzywej jasności. Pozwala ona zarówno na rozszerzanie rozpiętości tonalnej (zmniejszenie kontrastu), jak i zawężanie (zwiększanie kontrastu). Jasne i ciemne partie obrazu można modyfikować osobno. Ustawienia obu parametrów zawierają się w skali os −5 do +5 z krokiem jednostkowym.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane przy różnych ustawieniach opisanej funkcji.

Zdjęcie standardowe

Jasne/Zaciemnione (jasne −3, ciemne +3)

Jasne/Zaciemnione (jasne −5, ciemne +5)

Zdjęcie standardowe

Jasne/Zaciemnione (jasne +3, ciemne −3)

Jasne/Zaciemnione (jasne +5, ciemne −5)

Pozostałe dwie funkcje, czyli tryb HDR oraz inteligentna dynamika służą wyłącznie do zwiększania rozpiętości tonalnej. Pierwsza z nich bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (±1, ±2, ±3 EV oraz auto), podczas gdy druga (3 stopnie intensywności oraz auto) jedynie programowo „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu. Warto jeszcze dodać, że w trybie HDR dostępna jest opcja automatycznego wyrównywania składanych zdjęć. Taka funkcjonalność jest w zasadzie niezbędna, jeśli wykonujemy zdjęcia z ręki.

Efekty działania opisanych funkcji przy różnych ustawieniach prezentujemy poniżej.

Zdjęcie standardowe

HDR ±1 EV

HDR ±2 EV

HDR ±3 EV

HDR Auto

Inteligentna dynamika (poziom niski)

Inteligentna dynamika (poziom normalny)

Inteligentna dynamika (poziom wysoki)

Inteligentna dynamika (auto)

Tryb kreatywnego sterowania – filtry efektowe

W testowanym Panasoniku, podobnie jak u poprzednika, na kole nastaw znajduje się tryb „Kreatywne sterowanie”, który pozwala na fotografowanie z użyciem efektów kolorystycznych. Co więcej, ten sam zestaw znajdziemy w menu nagrywania, czyli możemy z nich korzystać w trybach PASM. Do dyspozycji mamy następujące ustawienia:

• Ekspresyjny,
• Retro,
• Dawne czasy,
• Wysoka tonacja,
• Niska tonacja,
• Sepia,
• Monochromatyczny,
• Dynamiczne czarno-białe,
• Monochromatyczny Rough,
• Monochromatyczny Silky,
• Mocny obraz,
• Wysoka dynamika,
• Efekt krosowania,
• Efekt zabawki,
• Jasny i żywy efekt zabawki,
• Bleach bypass,
• Efekt miniatury,
• Miękka ostrość,
• Fantazja,
• Filtr gwiezdny,
• Obraz jednobarwny,
• Światło słoneczne.

Efekt działania poszczególnych filtrów przedstawiamy poniżej.

Bez filtru

Ekspresyjny

Retro

Dawne czasy

Wysoka tonacja

Niska tonacja

Sepia

Monochromatyczny

Dynamiczne czarno-białe

Monochromatyczny Rough

Monochromatyczny Silky

Mocny obraz

Wysoka dynamika

Efekt krosowania

Efekt zabawki

Jasny i żywy efekt zabawki

Bleach bypass

Efekt miniatury

Miękka ostrość

Fantazja

Filtr gwiezdny

Obraz jednobarwny

Światło słoneczne

Zdjęcia panoramiczne

Lumix GX8 oferuje tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne zdjęcia tworząc z nich wynikową panoramę. Odnajdziemy go jako osobną pozycję na kole trybów pracy aparatu. W ustawieniach funkcji panoramy odnajdziemy opcję wyboru kierunku fotografowania: w prawo, w lewo, w górę lub w dół, kąta widzenia (standardowy lub szeroki), a także możliwość zastosowania jednego z kilkunastu filtrów efektowych. Podczas wykonywania panoramy aparat należy po prostu obracać równomiernie w ustalonym kierunku. Gdy wykonanie całkowitej panoramy okazuje się niemożliwe, aparat nie tworzy pliku z ciemnym obszarem, a odpowiednio obcina kadr. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a maksymalne rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• Standardowa:
  • Pionowa – 7680×2560 pikseli,
  • Pozioma – 8176×1920 pikseli.
• Szeroka:
  • Pionowa – 7680×1280 pikseli,
  • Pozioma – 8176×960 pikseli.

Poniżej przedstawiamy przykładowe panoramy.