RX10 II dobrze leży nawet w jednej ręce, wygodniej jednak podtrzymywać drugą ręką obiektyw. W takim uchwycie nie ma mowy o wyślizgiwaniu się czy niestabilności, nawet gdy maksymalnie wysuniemy obiektyw.

----- R E K L A M A -----

Spust migawki pracuje prawidłowo, z dobrze wyczuwalnym podwójnym skokiem. Na spuście znajdziemy port do przykręcenia klasycznego mechanicznego wężyka spustowego.

Pierścień ostrości pracuje z odpowiednim oporem, pamiętać jednak musimy, że to tylko serwomechanizm. W trybie automatycznego ustawiania ostrości (AF) pierścień ten steruje krotnością powiększenia optycznego oraz cyfrowego – w sposób liniowy lub skokowo (aktywne tylko przy fotografowaniu) pomiędzy ustalonymi pozycjami: 24, 35, 50, 70, 100, 135 i 200 mm.

Oprócz pierścienia ostrości na obiektywie znajduje się też pierścień przysłony. Posiada on dwa tryby pracy: płynny oraz skokowy (1/3 EV). Aktualny tryb ustalamy małym przełącznikiem umieszczonym na spodniej stronie obiektywu.

Ergonomia obsługi wydaje się bardzo dopracowana. Pierścień przysłony, rolka korekty ekspozycji i bezpośrednie sterowanie czasem migawki – to wszystko sprawia, że w trybie manualnym praca z aparatem jest bezproblemowa.

Ważnym elementem jest górny wyświetlacz LCD, na którym zobaczymy podstawowe parametry. Przydaje się on szczególnie, gdy fotografujemy używając statywu.

Ergonomię bardzo poprawia menu Fn, którego aktywacja powoduje wyświetlenie siatki składającej się z 12 części: 2 wiersze po 6 kolumn. Wyboru pola dokonujemy klawiszami kierunkowymi, a wartości – pierścieniem lub też po naciśnięciu klawisza OK, otwierając dedykowane menu.

Funkcja każdego z pól ekranu Fn może być przez użytkownika przedefiniowana. Dostępne opcje przedstawia poniższa animacja.

Aparat jest też w szerokim zakresie programowalny. Możemy przypisać funkcję klawiszom AEL, kierunkowym ŚRODEK, LEWO, PRAWO, DÓŁ, C2 oraz C1. Także pierścieniowi wybieraka możemy przypisać funkcję bezpośrednią.

Mimo posiadania gorącej stopki w standardzie ISO, czyli możliwości sterowania wyzwalaniem także studyjnych lamp błyskowych, aparat wyposażony jest w funkcję zdalnego sterowania wyzwalaniem błysku (tryb bezprzewodowy). Działa ona w wypadku, gdy używamy kompatybilnej lampy błyskowej – wbudowana nie posiada funkcji pozwalającej kontrolować błysk innych lamp.

Pierścień przysłony przez swoje jedynie miejscowe karbowanie trudno obsługuje się lewą ręką, szczególnie gdy używamy małych liczb przysłony.

Tryby pracy

Aparat umożliwia pracę w następujących trybach:

• Auto – inteligentne auto oraz lepsza automatyka, czyli dodatkowo wybieranie trybów HDR, portretowych itp.,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji migawki,
• M – tryb manualny,
• MR – przywołanie konfiguracji z pamięci,
• Film – tryb wideo,
• HFR – tryb filmów w zwolnionym tempie,
• Panoramy,
• SCN – tryby tematyczne.

Tryb Auto może być dodatkowo skonfigurowany jako zwykły lub tzw. Auto+ (lepsza automatyka), czyli z możliwością wyboru trybu pracy z wachlarza rozszerzonego o wieloklatkowe odszumianie czy funkcję HDR.

Menu

RX10 II posiada typowe dla tego producenta menu. Jest ono czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na 5 grup ułożonych w formie poziomych zakładek, których nie trzeba przewijać w pionie. Możliwe jest też wybranie w konfiguracji aparatu widoku kafelkowego.

Poszczególne grupy menu to:

• fotografowania (9 zakładek),
• ustawień własnych (6 zakładek),
• WiFi (2 zakładki),
• aplikacji (1 zakładka),
• odtwarzania (2 zakładki),
• konfiguracji (6 zakładek).

Jak widać, aparat dysponuje dość dużą liczbą opcji, na które możemy wpływać. Nie mamy jednak możliwości definiowania własnego menu z najczęściej przez nas wykorzystywanymi opcjami. Jedyna dostępna funkcja przyspieszająca obsługę to możliwość aktywacji menu na stronie z poprzednio ustawianym elementem. Pewnym udogodnieniem jest też tryb MR, który możemy użyć do zapamiętania maksymalnie 3 najczęściej używanych zestawów parametrów rejestracji zdjęć.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu. Zawsze jednak u dołu ekranu widoczny jest wąski czarny pasek z podstawowymi parametrami ekspozycji (czas migawki, liczba przysłony, kompensacja ekspozycji oraz czułość ISO). Z dodatkowych elementów, które możemy wyświetlić na ekranie, mamy do wyboru:

• elektroniczną poziomicę,
• histogram,
• graficzną skalę migawki i przysłony u dołu.

Użytecznym trybem jest wyświetlanie samych danych o konfiguracji aparatu bez podglądu zdjęcia – ekran ten dostępny jest jedynie na głównym wyświetlaczu LCD i tylko w trybie fotografowania.

W menu aparatu możemy określić niezależnie, jakich ekranów chcemy używać w wizjerze i na wyświetlaczu LCD. Możemy też zdecydować, czy na obraz prezentowany na ekranie mają być nanoszone korekty związane z kompensacją ekspozycji, balansem bieli czy filtrami efektowymi.

Każde wciśnięcie klawisza DISP powoduje przełączenie do następnego zestawu informacji z listy powyżej. Listę możemy jednak modyfikować, aktywując i dezaktywując poszczególne jej elementy w menu konfiguracji przycisku DISP. Mamy również możliwość osobnego włączenia pomocniczej siatki kadrowania.

W trybie odtwarzania zdjęć możemy wyświetlić dodatkowe informacje na 2 sposoby. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy wersję z podstawowymi informacjami oraz tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i histogramami RGBY. Możemy także uruchomić pokaz slajdów. W wypadku filmów dostępne jest tylko krótkie podsumowanie informacji o klipie i włączenie jego odtwarzania. Skorzystamy z pauzy, przewijania do przodu i tyłu oraz odtwarzania w zwolnionym tempie.

Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 3×3 lub 5×5 (konfigurowalny w menu odtwarzania aparatu – pozycja „Indeks obrazów”).

By szybko odszukać odpowiednią grupę plików możemy zmienić tryb oglądania na widok:

• daty (kalendarz),
• katalogu (zdjęć),
• filmów MP4,
• filmów AVCHD,
• filmów XAVC S HD,
• filmów XAVC S 4K.

Podczas przeglądania filmów dostępne stają się opcje umożliwiające zatrzymanie, pauzę, wyświetlanie poklatkowe czy też szybkie przewijania w obu kierunkach. Gdy wybierzemy panoramę, możemy uruchomić jej automatyczne przewijanie.

Szybkość

Aparat w większości sytuacji nie wykazuje spowolnienia podczas pracy. Pochwalić musimy automatykę ostrości, która działa bardzo sprawnie. Największym problemem jest przeglądanie wykonanych zdjęć, które odbywa się z zauważalną zwłoką spowodowaną doczytywaniem miniaturek. W przeciwieństwie do modelu RX10 mamy możliwość kontroli szybkości pracy napędu zoomu.

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia	Czas między 2 zdjęciami
2.2 s	0.4 s	0.9 s

Oceniając zawarte w tabeli dane dla pomiarów z AF i bez niego należy wziąć pod uwagę stały dystans aparatu do planszy testowej. Absolutnie nie odwzoruje on sytuacji realnej, gdy zmieniamy kadr z bliskiego na odległy.

Proces włączania aparatu trwa ponad 2 sekundy. Jest to spowodowane powolną pracą obiektywu. Miło zaskakuje małe opóźnienie wyzwolenia migawki. Natomiast czas między dwoma kolejnymi zdjęciami zbliża się do 1 s – jeśli chcemy często wyzwalać migawkę, lepiej skorzystać z trybu seryjnego.

Zdjęcia seryjne

Wyzwalanie migawki może być zrealizowane jako:

• pojedyncza ekspozycja,
• seryjne,
• seryjne z priorytetem szybkości (wyłączenie układów AF na czas wykonywania serii zdjęć),
• samowyzwalacz,
• samowyzwalacz ciągły,
• bracketing ekspozycji seryjny (wykonuje zdjęcia, gdy trzymamy wciśnięty spust migawki),
• bracketing ekspozycji pojedynczy (każda ekspozycja wymaga osobnego wciśnięcia spustu migawki),
• bracketing balansu bieli (3 zdjęcia z małą lub dużą różnicą nastawy WB),
• bracketing dynamiki (3 zdjęcia z małą lub dużą różnicą nastawy DRO).

Tryb bracketingu ekspozycji umożliwia wykonanie 3 , 5 lub 9 ekspozycji z rozsunięciem 1/3 , 2/3, 1, 2 i 3 EV. To duża zmiana w porównaniu do modelu RX10, gdzie wybór opcji bracketingu był mniejszy.

Pomiary trybów seryjnych wykonaliśmy korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633x 95MB/s. Wielkość rejestrowanych plików to odpowiednio dla formatu RAW 21 MB a dla JPEG – 5 MB. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Najwyższa prędkość fotografowania to niewiele ponad 10 kl/s, która możliwa jest przy formacie zapisu JPEG oraz zablokowanym układzie AF (priorytet szybkości), i to tylko do czasu zapełnienia wewnętrznego bufora. Ten wynik niestety nie współgra z deklaracjami producenta, gdyż spodziewaliśmy się 14 kl/s. Dodatkowo proces opróżniania bufora jest stosunkowo długi, co zdecydowanie zabija przyjemność używania trybu seryjnego. Tym samym stwierdzić możemy, że w porównaniu do modelu RX10 nic się nie zmieniło.

W testach wykorzystujemy karty pamięci SanDisk dostarczone przez firmę CSI.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Sony RX10 II działa w oparciu o detekcję kontrastu. Zmiany metody detekcji ostrości dokonujemy dedykowanym pokrętłem znajdującym się w pobliżu obiektywu. Dostępne są poniższe nastawy:

• pojedynczy (S) – naciśnięcie spustu migawki do połowy powoduje ustawienie ostrości w aparacie i zablokowanie jej,
• ciągły (C) – aparat kontynuuje ustawianie ostrości, dopóki spust migawki jest wciśnięty do połowy,
• pojedynczy (DMF, Direct Manual Focus) – naciśnięcie spustu migawki do połowy powoduje wstępne ustawienie ostrości w aparacie, które możemy w małym stopniu skorygować ręcznie,
• manualny (MF) – ręczna nastawa ostrości.

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• szeroki (wielopunktowy) – automatycznie ustawia ostrość na obiekcie we wszystkich obszarach obrazu,
• środek – ustawia ostrość na obiekcie na środku obrazu,
• elastyczny punktowy – pozwala przesunąć ramkę pola AF na wybrany punkt na wyświetlaczu i ustawić ostrość małego obiektu,
• rozszerzony elastyczny punktowy – tryb elastyczny z taką modyfikacją, że gdy zawiedzie automatyka ostrości w wybranym punkcie, aparat spróbuje wykorzystać sąsiadujące punkty.

Powyższe obszary mogą też współpracować z algorytmem śledzenia, który będzie korygował ostrość obiektu w obrębie wybranego obszaru. Możemy także skorzystać z priorytetu oczu – ustawiając tę funkcję dla jednego z przycisków i aktywując ją poprzez celowanie na twarz fotografowanej osoby. Po jej wykryciu przez aparat nastawa ostrości zostanie skorygowana do obszarów oczu, które zostaną zaznaczone dodatkową ramką na podglądzie. RX10 II umożliwia też wykrywanie twarzy oraz uśmiechu (z automatycznym wyzwalaniem migawki). Do dyspozycji producent daje nam także funkcję blokady AF poprzez wciśnięcie spustu migawki do połowy. W menu odnajdziemy również tryb PreAF będący w istocie ciągłym ostrzeniem, nawet gdy nie dotykamy spustu migawki. Warto zaznaczyć, że funkcja ta jest domyślnie aktywna.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy pierścień na obiektywie. Podczas fotografowania jego poruszenie skutkuje automatycznym powiększeniem obrazu na wyświetlaczu (8.6- lub 17.1-krotnie po wciśnięciu klawisza OK). Funkcję tę oczywiście można wyłączyć w menu.

Możemy także skorzystać z funkcji focus peaking. Do wyboru mamy 3 poziomy intensywności kolorowania (wysoki, średni, niski) oraz 3 kolory (biały, czerwony, żółty). Funkcja ta działa w trybie fotografowania i filmowania, jednak niedostępna jest, gdy filmując, obserwujemy kadr na zewnętrznym monitorze podłączonym przez HDMI.

Przy słabym oświetleniu układ AF jest wspomagany specjalną diodą, która oświetla fotografowany motyw. Oczywiście zdaje to egzamin przy niewielkiej odległości między nim a obiektywem i w trybie fotografowania.

Automatyczne ustawianie ostrości w RX10 II odbywa się szybko (głównie na szerokim kącie) i celnie w warunkach dobrego oświetlenia. Podczas wykonywania zdjęć przykładowych jedynie sporadycznie doświadczyliśmy nieprawidłowego ustawienia ostrości, w dość problematyczny sposób – aparat potwierdza nastawę mimo ewidentnie źle dobranej odległości ostrego planu. Uwagę zwrócić jednak należy na powiązanie czasu pracy układów AF z ogniskową obiektywu – im większa ogniskowa, tym mozolniej aparat nastawia prawidłową ostrość.

Pomiar ekspozycji

Aparat RX10 II ustawia ekspozycję, korzystając z następujących trybów pracy światłomierza:

• wielopunktowy,
• centralny,
• punktowy (centrum kadru).

Dostępna korekcja jego wskazań umożliwia ustawienie wartości z zakresu ±3 EV z krokiem 1/3 EV (co ciekawe, przy filmowaniu zakres ten zawęża się do ±2 EV). Gdy koło korekty jest ustawione na 0, dodatkowo możemy zmienić wartość w menu aparatu. Możemy też w nim wybrać, czy sterowanie ma odbywać się globalnie, czy jedynie dla światła zastanego.

Automatyka ISO działa też w trybie M – dzięki temu zmiany na kole korekcji ekspozycji skutkują automatycznym dobraniem wartości ISO. RX10 II posiada także przycisk AEL, którego wciśnięcie pozwala zablokować światłomierz.

Ciekawą funkcją jest tryb Zebra, czyli paskowanie obszarów kadru, których jasność przekracza zdefiniowany poziom. Możemy ustawić próg na 70, 75, 80, 85, 90, 95, 100 oraz 100+. Podobnie jak focus peaking, ta funkcja też nie jest aplikowana do obrazu przesyłanego przez HDMI.

Dostępna jest też wieloklatkowa redukcja szumów, co efektywnie przekłada się na możliwość stosowania wyższych czułości.

Aparat w większości sytuacji prawidłowo nastawiał parametry, a dokładne pomiary wskazują na delikatną tendencję do prześwietlania, którą oszacowaliśmy na +1/3 EV. Zakres działania funkcji Auto ISO możemy programować w menu niezależnie dla dolnego i górnego progu.

Filtr ND

Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, którego użycie skutkuje redukcją ilości światła padającego na matrycę. Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenia zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki lub też wydłużać czas ekspozycji w celu rozmycia ruchu tak, jak w przykładzie poniżej.

ND wyłączony	ND włączony

Zdjęcia zostały wykonane w trybie S przy następujących nastawach: ISO 64, f/10. Dobrane przez aparat czasy migawki to odpowiednio 1/8 s (z filtrem ND) oraz 1/50 s (bez filtra ND). Różnica między zdjęciami wynosi zatem dokładnie 2 i 2/3 EV.

Choć filtry ND stosuje się głównie by używać jasnych przysłon w warunkach dobrego naświetlenia, musimy podkreślić, że aparat RX10 II wyposażony jest też w elektroniczną migawkę oferującą możliwość fotografowania z czasem 1/32000. Korzystanie z niej wraz z ustawieniem czułości na wartość ISO 64 w większości wspomnianych wcześniej wypadków nie będzie wymagało stosowania filtru ND. Oczywiście takie podejście się nie sprawdzi gdy będziemy chcieli filmować lub rozmywać wodę, czyli stosować długie czasy migawki.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 1 do 10.2 m (czułość Auto ISO). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −3 do 3 EV, z krokiem 1/3 EV.

Lampę aktywujemy dedykowanym przyciskiem na górnej ściance aparatu. W menu standardowej konfiguracji przycisku Fn lub w menu konfiguracyjnym aparatu odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:

• lampa wyłączona,
• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami,
• błysk zamykający (synchronizacja na drugą kurtynę),
• bezprzewodowy.

Aparat jest też wyposażony w funkcję redukcji efektu czerwonych oczu. Tryb bezprzewodowy jest funkcją dostępną po zamontowaniu dodatkowej, kompatybilnej lampy, która będzie pełniła rolę kontrolera błysku.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Sony RX10 II	Panasonic FZ1000

Dobrane parametry ekspozycji całkowicie odcinały oświetlenie zastane. Widzimy wyraźne, że energia błysku jest niska, co w efekcie daje słabe oświetlenie fotografowanego motywu. Lampa, w jaką wyposażony jest aparat, wystarcza jedynie w małych pomieszczeniach lub do doświetlania bliskich planów.

Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/50 s oraz f/2.8) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat podniósł nastawę ISO do wartości 320).

Tryb P	Tryb P (AutoISO)

Aparat wydłużył czas do 1/50 s i maksymalnie otworzył przysłonę. Takie nastawy nie dały jednak prawidłowej ekspozycji – widzimy niedoświetlenie, białe płatki róży są zarejestrowane jako szare. Oprogramowanie aparatu wykorzystuje zatem jasność obiektywu i zapobiega nadmiernemu wydłużaniu czasu migawki. To dobry znak. Oddanie korpusowi sterowania czułością poskutkowało podniesieniem jej o 2 i 2/3 EV, co nadal nie poprawiło ekspozycji zdjęcia, a jedynie wprowadziło szum.

Stabilizacja

Sony RX10 II został wyposażony w system optycznej stabilizacji obrazu. By sprawdzić skuteczność stabilizacji, wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na najdłuższej ogniskowej z czasem ekspozycji z zakresu od 1/250 s do 1/2 s zarówno przy wyłączonej, jak i włączonej opcji. Poniższy wykres pokazuje odsetek nieudanych zdjęć zależnie od czasu ekspozycji wyrażonego w EV (punkt zerowy odpowiada czasowi 1/250 s).

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami jest równa 3 EV, co należy uznać za wynik wystarczający w większości zastosowań.

Programy tematyczne

Aparat dysponuje następującymi programami tematycznymi:

• Portret,
• Sport,
• Makro,
• Krajobraz,
• Zachód słońca,
• Nocny widok,
• Z ręki o zmierzchu,
• Nocny portret,
• Korekcja drgań.

Fotografia HDR

Podczas fotografowania mamy dostęp do trybów rozszerzonego zakresu dynamicznego: DRO oraz HDR. Tryb DRO polega na innym przetwarzaniu wykonanego zdjęcia, natomiast tryb HDR oferuje wykonanie 3 zdjęć z zakresu 1 EV aż po 6 EV i złożenie ich w obraz wynikowy zapisywany równolegle ze środkową klatką. Warto wspomnieć, że funkcja HDR dostępna jest tylko przy rejestracji zdjęć JPEG bez zapisywania zdjęć składowych.

HDR wyłączony	HDR włączony

Panoramy

Tryb fotografii panoramicznej w RX10 II oferuje tylko możliwość wykonywania panoram dwuwymiarowych o rozmiarze standardowym lub szerokim. Przed rozpoczęciem tworzenia panoram możemy zadecydować o balansie bieli, trybie pomiaru ekspozycji i pracy układu autofokusu. Lampa błyskowa jest niedostępna, a zoom obiektywu ustawiony na wartość minimalną (szeroki kąt).

Wykonywanie panoram jest bardzo proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat w zdefiniowanym kierunku. Po zrobieniu wszystkich niezbędnych zdjęć aparat przystępuje do składania ich w fotografię panoramiczną.

Programy kreatywne

Aparat RX10 II udostępnia zestaw filtrów cyfrowych:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (czarno-biała lub kolorowa),
• Zdjęcia retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-biały o dużym kontraście,
• Miękka ostrość (niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (niski, średni, wysoki),
• Czarno-biały o bogatej gradacji,
• Miniatura – obszar ostry może być wybrany automatycznie lub też ręcznie w poziomie (u góry kadru, pośrodku, na dole) oraz w pionie (po lewej stronie, pośrodku, po prawej),
• Akwarela,
• Ilustracja (niski, średni, wysoki).

Z powyższych filtrów możemy korzystać wyłącznie wtedy, gdy nie zapisujemy zdjęć w formacie RAW.

Filmowanie

Sony RX10 II posiada dedykowany przycisk pozwalający rozpocząć nagrywanie filmów w dowolnym momencie. Większą kontrolę w zakresie filmowania mamy w oddzielnym trybie wideo, znajdującym się na kole nastaw. Po jego wybraniu dostępne jest nagrywanie filmów we wszystkich trybach ręcznych (P, A, S oraz M) przy jednoczesnym zachowaniu możliwości ich konfiguracji.

Sony RX10 II oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:

• format XAVS S 4K
  • 25p, 100 Mb/s,
  • 25p, 60 Mb/s,
• format XAVS S HD:
  • 50p, 50 Mb/s,
  • 25p, 50 Mb/s,
  • 100p, 100 Mb/s,
  • 100p, 60 Mb/s,
• format AVCHD Full HD (1920×1080 px)
  • 50i oraz 25p, 24 Mb/s (FX),
  • 50i oraz 25p, 17 Mb/s (FH),
  • 50p, 28 Mb/s (PS),
• format MP4
  • 50p, 28 Mb/s (1920×1080 px),
  • 25p, 16 Mb/s (1920×1080 px),
  • 25p, 6 Mb/s (1280×720 px).

By rejestrować w trybie XAVC S, należy użyć karty pamięci SDXC (aparat rozpoznaje typ karty i odmawia współpracy z nominalnie szybszymi, ale zgodnymi ze standardem SDHC) o szybkości U1 UHS. Abyśmy jednak mogli korzystać z szybkości 100p, aparat wymaga karty o szybkości U3 UHS. Opisywany model pozwala też nagrywać równocześnie film XAVC S i film MP4 albo film AVCHD i film MP4.

Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru oraz używać stabilizacji obrazu (kosztem zmniejszenia kąta widzenia obiektywu). Oprócz powiększenia optycznego w trakcie filmowania dostępny jest również zoom cyfrowy. Gdy zamierzamy ręcznie ustalać ostrość w czasie nagrywania, użytecznym okaże się tryb focus peaking. W trakcie filmowania możemy też zmieniać parametry ekspozycji (przysłona, migawka, czułość, kompensacja). Ostrość ustawiać możemy w trybach manualnym lub ciągłym.

Możemy też na ekranie LCD wyświetlić znaczniki aspektu filmu. Do dyspozycji mamy: 4:3, 13:9, 14:9, 15:9, 1.66:1, 1.85:1 i 2.35:1. Dodatkowo aparat oferuje oznaczenie strefy bezpiecznej oraz wyświetlenie ramki prowadzącej (umieszczenie obiektu w punkcie jej przecięcia pozwala uzyskać zrównoważony kadr). Wyświetlenie wszystkich tych znaczników jednocześnie jest możliwe, jednak powoduje wrażenie nieładu.

M2TS, 1920×1080 kl/s 22 MB, 6.93 s,	M2TS, 1920×1080 kl/s 21 MB, 7.11 s,
M2TS, 1920×1080 kl/s 43 MB, 13.77 s,	M2TS, 1920×1080 kl/s 27 MB, 8.37 s,
M2TS, 1920×1080 kl/s 45 MB, 14.40 s,	M2TS, 1920×1080 kl/s 56 MB, 17.46 s,
MP4, 3840×2160 25 kl/s 125 MB, 10.56 s, 99.1 Mbps	MP4, 1920×1080 50 kl/s 27 MB, 9.12 s, 24.8 Mbps

Proces filmowania nie jest skomplikowany, a jakość rejestrowanego materiału odbieramy jako bardzo dobrą. Gdy filmować będziemy ten sam statyczny kadr, zauważyć możemy, że w trybie 4K mamy nieco mniejsze pole widzenia. W trybach z przeplotem oczywiście zauważalny jest efekt grzebieniowy, pojawiający się na krawędziach szybko przemieszczających się obiektów. Plusem jest możliwość stosowania manualnych nastaw ekspozycji, jak również korzystanie z trybu focus peaking. Brak dotykowego ekranu daje się szybko zauważyć. Obecność tego rozwiązania umożliwiłoby wygodniejsze wybieranie obszarów ostrości. W RX10 II chcąc szybko zmieniać punkt AF warto przypisać tę funkcję do jednego z klawiszy kierunkowych. Ważne udogodnienie stanowi monitorowanie poziomu zapisywania dźwięku z wewnętrznego i zewnętrznego mikrofonu. Odsłuchu możemy dokonywać używając słuchawek.

Cieszyć może też możliwość stosowania funkcji „Efekt wizualny”, które mogą wzbogacić rejestrowany materiał. Aparat oferuje coś więcej – profile kolorystyczne, których co prawda użyć możemy także przy fotografowaniu, jednak celem wprowadzenia tej opcji były niewątpliwie zastosowania filmowe.

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla kodeków:

• XAVS S 4K:
  • 3840×2160, 25p, 100 Mbps 73 MB
  • 3840×2160, 25p, 60 Mbps 34 MB
• XAVS S HD:
  • 1920×1080, 50p, 50 Mbps 53 MB
  • 1920×1080, 25p, 50 Mbps 48 MB
  • 1920×1080, 100p, 100 Mbps 84 MB
  • 1920×1080, 100p, 60 Mbps 40 MB
• AVCHD Full HD:
  • 1920×1080, 50i, 22 Mbps 17 MB
  • 1920×1080, 50i, 16 Mbps 14 MB
  • 1920×1080, 50p, 25 Mbps 23 MB
  • 1920×1080, 25p, 21 Mbps 18 MB
  • 1920×1080, 25p, 15 Mbps 15 MB
• MP4:
  • 1920×1080, 50p, 28 Mbps 12 MB
  • 1280×720, 25p, 16 Mbps 4.6 MB
  • 1280×720, 25p, 6 Mbps 2.9 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające, jak zachowują się układy stabilizacji, AF oraz zooma. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego efektu galaretki (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Stabilizacja włączona: 21 MB
• Stabilizacja wyłączona: 19 MB
• Demonstracja tzw. efektu „galaretki”: 16 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom (duża szybkość): 16 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom (standardowa szybkość): 45 MB
• Demonstracja pracy układu AF: 48 MB

Profil zdjęcia

Aparat udostępnia 7 niezależnych nastaw profili, które możemy modyfikować.

Wstępnie są one ustawione w następujący sposób:

• PP1 – przykładowe ustawienie z użyciem parametru gamma Movie,
• PP2 – przykładowe ustawienie z użyciem parametru gamma Still,
• PP3 – przykładowe ustawienie naturalnego odcienia koloru z użyciem parametru gamma ITU709,
• PP4 – przykładowe ustawienie wiernego odcienia koloru zgodnie ze standardem ITU709,
• PP5 – przykładowe ustawienie z użyciem parametru gamma Cine1,
• PP6 – przykładowe ustawienie z użyciem parametru gamma Cine2.

W ramach kontrolowania każdego z tych profili, producent udostępnił następujące opcje:

• Poziom czerni (w zakresie od −15 do +15)
• Gamma
  • Movie: standardowa krzywa gamma w przypadku filmów,
  • Still: standardowa krzywa gamma w przypadku zdjęć,
  • Cine1: zmiękczanie kontrastu ciemnych fragmentów i wzmacnianie gradacji jasnych fragmentów obrazu w celu uzyskania filmu o odprężającej kolorystyce (odpowiednik HG4609G33),
  • Cine2: podobna do opcji Cine1, ale zoptymalizowana do edycji do 100% sygnału wideo (odpowiednik HG4600G30),
  • ITU709: krzywa gamma odpowiadająca ITU709,
  • ITU709 (800%): krzywa gamma do sprawdzania ujęć przy założeniu rejestrowania obrazów z użyciem opcji S-Log2,
  • S-Log2: krzywa gamma dla S-Log2; to ustawienie opiera się na założeniu, że obraz zostanie poddany obróbce po zarejestrowaniu,

• Gamma czerni kontrolowana w zakresie szerokim, średnim lub wąskim i poziomem od −7 do +7,
• Białe plamy, czyli ustawianie punktu załamania i nachylenia krzywej kompresji sygnału wideo, aby nie dochodziło do prześwietlenia,
  • Automatyczne:
    • Maksymalna plama (90% do 100%)
    • Czułość (Wysoki/Średni/Niski)
  • Ręczne:
    • Plama – ustawianie punktu załamania w zakresie od 75% do 105%,
    • Nachylenie – ustawianie nachylenia załamania w zakresie od −5 (łagodne) do +5 (strome).
• Tryb koloru:
  • Movie,
  • Still,
  • Cinema,
  • Pro – zbliżone odcienie kolorów do standardowej jakości obrazu profesjonalnych kamer Sony,
  • Matryca ITU709 – odcienie odpowiadające normie ITU709,
  • Czerń i biel,
  • S-Gamut – nastawa zakładająca, że materiał zostanie poddane obróbce po zarejestrowaniu.
• Nasycenie (w zakresie od −32 do +32)

• Faza koloru (w zakresie od −7 do +7)

• Głębia koloru (w zakresie od −7 do +7) regulowana niezależnie dla kanałów:
  • czerwony,
  • zielony,
  • niebieski,
  • cyjan,
  • magenta,
  • żółty.

• Szczegóły:
  • Poziom (w zakresie od −7 do +7)
  • Reguluj – wybór parametru regulacji ręcznej:
    • Tryb – automatyczny lub ręczny,
    • Balans V/H – nastawa pionowej (V) i poziomej (H) równowagi przetwarzania szczegółów w zakresie od −2 (odchylenie w kierunku pionowym) do +2 (odchylenie w kierunku poziomym),
    • Balans B/W: Wybór równowagi między dolnym detalem (B) a górnym detalem (W),
    • Limit – ustawianie poziomu limitu parametru w zakresie 0 (duże prawdopodobieństwo wprowadzenia ograniczenia) do 7 (małe prawdopodobieństwo wprowadzenia ograniczenia),
    • Crispering – poziom wyrazistości w zakresie od 0 do 7,
    • Poz. jasnych szczeg. – ustawianie poziomu w obszarach o dużej intensywności (0 do 4).
  
  Jak widzimy, liczba udostępnionych parametrów jest przeogromna i zdecydowanie nadmiarowa dla amatorskiego zastosowania. By łatwiej było modyfikować profile, mamy możliwość kopiowania nastaw pomiędzy nimi lub ich zerowania do wartości domyślnych.

  Tryb HFR

  Nowością aparatu Sony RX10 II jest tryb HFR, który umożliwia rejestrowania filmów w zwolnionym tempie (bez dźwięku) zapisywanych w formacie XAVC S HD. Do wyboru mamy 4 podstawowe tryby fotograficzne umożliwiające wstępne dopasowania parametrów ekspozycji.

  

  W menu aparatu są dostępne następujące szybkości rejestracji:

  • 250 kl/s,
  • 500 kl/s,
  • 1000 kl/s.
  

  Pozyskany materiał aparat zapisuje do pliku tak, jakby był filmem o szybkości 25 lub 50 kl/s. Odpowiednie kombinacje powyższych parametrów pozwalają uzyskać zwolnienie od 4-krotnej do aż 40-krotnej wartości. Dodatkowo do wyboru mamy priorytet jakości lub czasu nagrywania (2 lub 4 s). Wielkość rejestrowanego materiału filmowego to (rozmiary dla priorytetu jakości):

  • 1824×1026 px dla 250 kl/s,
  • 1676×566 px dla 500 kl/s,
  • 1136×384 px dla 1000 kl/s.
  Wobec ograniczonego czasu rejestracji (materiał buforowany jest w pamięci DRAM zabudowanej w samej matrycy) ważną opcją jest możliwość kontrolowania synchronizacji rejestracji – wciśnięcie przycisku MOVIE może oznaczać rozpoczęcie rejestracji klipu. Alternatywnie materiał może być rejestrowany do momentu zwolnienia naciśnięcia przycisku MOVIE. Musimy przyznać, że to bardzo wygodna opcja znakomicie ułatwiająca kontrolę nad rejestracją krótkich zjawisk.

  Ograniczeniem, na które musimy zwrócić uwagę, jest brak możliwości regulacji ekspozycji, ustawień ostrości lub skali zoomu po przełączeniu do trybu rejestrowania HFR. W skrócie, RX10 II musi się do filmowania przygotować (który to proces trwa kilka sekund), a procedura wygląda tak, jakby była na siłę dodana do oprogramowania bez zwracania uwagi na ergonomię obsługi.

  • 1000 kl/s – 118 MB
  • 500 kl/s – 70 MB
  • 250 kl/s – 48 MB

  Łączność WiFi

  Aparat został wyposażony w interfejs komunikacji bezprzewodowej WiFi. Dodatkowo – w celu szybkiego konfigurowania jego parametrów – do dyspozycji mamy łączność NFC. Przyda się nam ona, gdy często zmieniamy smartfon czy tablet i nie chcemy za każdym razem wpisywać na nowo hasła dostępowego.

  
  

  Nadal nie mamy możliwości sterowania aparatem w pełnym zakresie. Producent udostępnia jedynie korektę ekspozycji i sterowanie zoomem, co uznajemy za podejście minimalistyczne. Okazuje się, że rozwiązaniem jest aktualizacja wbudowanej w aparat aplikacji Smart Remote.

  Aparat Sony RX10 II można rozbudowywać o dodatkową funkcjonalność przez instalowanie specjalnych aplikacji – w większości płatnych. Przegląd aktualnie dostępnych znaleźć można na stronie PlayMemories Camera Apps.