Ustawienia trybu obrazu wpływające na pliki JPEG są standardowe. Modyfikować możemy kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest sześć zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret oraz Monochrome. W tym ostatnim dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Mamy również możliwość zdefiniowania stylu własnego.

Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z Panasonikiem G7 oraz Fujifilm X-T10. Na rozwijanej liście znajdują się także inne aparaty dostępne aktualnie w naszej bazie.

Zdjęcia w formacie JPEG z E-M10 Mark II w całkiem szerokim zakresie czułości prezentują dobry poziom. Można jednak zauważyć, że w przypadku wyższych czułości aktywny jest proces redukcji szumu, mimo iż teoretycznie był on wyłączony. Skutkiem jest co prawda niski poziom szumu nawet na wysokich ISO, jednak okupiony wyraźną utratą szczegółów obrazu. Wśród zaprezentowanych aparatów, jakość JPEG-ów z testowanego Olympusa utrzymuje podobny poziom do prezentowanego przez Panasonika G7. Trzeba jednak przyznać, że w miarę zwiększania czułości oba bezlusterkowce systemu Mikro 4/3 ustępują pola X-T10.

Wyostrzanie

Podobnie jak w innych bezlusterkowcach Olympusa, w E-M10 Mark II skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Olympus E-M10 Mark II, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Wspominaliśmy już wcześniej, że wyostrzanie JPEG-ów na minimalnym poziomie w E-M10 Mark II jest całkiem wyraźne. Z powyższego porównania widać, że używanie tego parametru na poziomie wyższym niż 0 jest raczej niewskazane. Zdjęcia są wówczas zbyt mocno wyostrzone i prezentują się nienaturalnie.

Filtry artystyczne

W Olympusie E-M10 Mark II filtry artystyczne działają w podobny sposób jak w ostatnich modelach PEN-ów. Można z nich skorzystać w trybie ART, zdając się wówczas wyłącznie na automatykę w kwestii parametrów ekspozycji, jednak dostępne są one również jako opcje trybu obrazu w menu fotografowania. Możemy zatem z nich korzystać w trybach P, A, S oraz M, zachowując tym samym kontrolę nad parametrami ekspozycji. W testowanym modelu odnajdziemy następujący zestaw filtrów:

• Pop art,
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor,
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film,
• Fotografia otworkowa,
• Diorama,
• Cross process,
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja,
• Grafika Key Line,
• Akwarela,
• Vintage,
• Kolor częściowy.

Warto również dodać, że każdy z filtrów oferuje dodatkowe ustawienia. Ponadto można skorzystać z opcji bracketingu filtrów. Dzięki niej każde wykonane zdjęcie będzie zapisywane w różnych wersjach w zależności od wybranych przez użytkownika filtrów. Efekt działania filtrów (przy ustawieniach domyślnych) przedstawiamy poniżej. Należy wspomnieć, że obróbce w aparacie poddawane są tylko JPEG-i. W przypadku zapisu RAW+JPEG, RAW-y pozostają niezmienione. Warto również dodać, że filtry artystyczne da się nakładać na wcześniej wykonane pliki RAW.

Bez filtru

Pop art

Zmiękczenie ostrości

Jasny i lekki kolor

Tonowanie światła

Ziarnisty film

Fotografia otworkowa

Diorama

Cross process

Delikatna sepia

Dramatyczna tonacja

Grafika Key Line

Akwarela

Stare zdjęcie

Częściowy kolor

Kreator kolorów

Poza filtrami artystycznymi, jedną z opcji trybu obrazu, umożliwiającą zmianę wyglądu JPEG-ów, jest „Kreator kolorów”. Można go także odnaleźć jako opcję „Multi funkcji”, która domyślnie jest przypisana pod przyciskiem Fn2. Kreator kolorów pozwala dodać do obrazu dodatkowy odcień wybranego koloru. Niezależnie możemy również kontrolować nasycenie. Ustawień dokonujemy z poziomu wyświetlanego na ekranie kołowego diagramu, za pomocą pokręteł sterujących. Na poniższym filmie można zobaczyć, jak ten proces wygląda w praktyce.

Kontrola świateł i cieni

Funkcja ta umożliwia kontrolowanie jasności ciemnych i jasnych obszarów na zdjęciach za pomocą modyfikacji kształtu krzywej jasności. Pozwala ona zarówno na rozszerzanie rozpiętości tonalnej (zmniejszenie kontrastu), jak i zawężanie (zwiększanie kontrastu). Jasne i ciemne partie obrazu można modyfikować osobno. Ustawienia obu parametrów zawierają się w skali od −7 do +7 z krokiem jednostkowym. Opisywana funkcja jest jedną z opcji wspomnianej wcześniej „Multi funkcji”.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane przy różnych ustawieniach opisanej funkcji.

Zdjęcie standardowe

Kontrola świateł i cieni (jasne −3, ciemne +3)

Kontrola świateł i cieni (jasne −7, ciemne +7)

Zdjęcie standardowe

Kontrola świateł i cieni (jasne +3, ciemne −3)

Kontrola świateł i cieni (jasne +7, ciemne −7)

HDR

W Olympusie E-M10 Mark II odnajdziemy tryb automatycznie składanych zdjęć HDR. Nie jest on szczególnie bogaty, bowiem do dyspozycji mamy tylko dwie opcje: HDR 1 i HDR 2. W obydwu z nich aparat wykonuje kilka różnych ekspozycji, po czym składa je w finalny obraz (w formacje JPEG). Ograniczeniem tego trybu jest ustawiona na stałe czułość ISO 200, przez co przy słabszym oświetleniu czasy otwarcia migawki mogą się dość wyraźnie wydłużyć. Zrobienie wówczas nieporuszonego zdjęcia z ręki staje się w zasadzie niemożliwe. W menu pod pozycją HDR znajdziemy dodatkowe opcje, jednak realizują one tak naprawdę tylko funkcję bracketingu ekspozycji (wspominaliśmy o tym w rozdziale trzecim). Porównanie działania trybów HDR 1 i HDR 2 do standardowo wykonanego zdjęcia prezentujemy poniżej. Więcej zdjęć HDR znaleźć można w rozdziale ze zdjęciami przykładowymi.

HDR OFF

HDR1

HDR2