Niewątpliwą zaletą testowanego aparatu (podobnie zresztą jak poprzednika) są szerokie możliwości konfiguracji elementów sterujących. Możemy zaprogramować funkcje dziesięciu klawiszy i kółka wybieraka, a lista dostępnych opcji ma naprawdę pokaźne rozmiary. Warto także wspomnieć o menu funkcyjnym, którego zawartość możemy określić sami, wykorzystując do tego 12 slotów.

Spory wizjer elektroniczny zapewnia podgląd obrazu o wysokiej jakości, a uchylny wyświetlacz LCD umożliwia wygodne kadrowanie z wykorzystaniem ptasiej, czy żabiej perspektywy. Podsumowując, naszym zdaniem funkcjonalność A7S II należy do wysokich. Większość rozwiązać dotyczących ergonomii zostało zaprojektowanych w sposób przemyślany, co przekłada się na dużą przyjemność z użytkowania tego aparatu.

W A7S II zastosowano dwie funkcje pozwalające redukować drgania wynikające z pracy migawki – elektroniczną pierwszą kurtynę migawki oraz migawkę elektroniczną (całkowicie bezgłośną). Korzystanie z tej ostatniej wiąże się jednak z pewnymi ograniczeniami. Nie mamy dostępu do kilku funkcji: trybu seryjnego, efektów wizualnych i profili zdjęcia, redukcji szumu dla długich naświetlań, lampy błyskowej, czy czułości niższych od ISO 100. Pewne uniedogodnienie może też stanowić efekt „rolling shutter” (zakłócenia widoczne przy fotografowaniu szybko przemieszczających się obiektów)

Obiektywy

Na chwilę obecną, oferta obiektywów FE firmy Sony obejmuje 11 modeli, w tym jeden przeznaczony przede wszystkim do filmowania. Nie jest to wprawdzie zawrotna liczba, aczkolwiek z roku na rok asortyment powoli się powiększa. Można się jednak zaopatrzyć w przejściówkę LA-EA4 (wyposażoną w półprzepuszczalne lustro), która pozwala podpiąć wszystkie obiektywy z mocowaniem A (również te wyprodukowane wcześniej przez Konica-Minolta). Oczywiście, nie ma przeszkód żeby podpinać obiektywy Sony E, choć należy pamiętać, że nie kryją one pełnej klatki. Warto również wspomnieć o producentach niezależnych (Samyang, SLR Magic i Mitakon). Aktualną listę wszystkich obiektywów z mocowaniem E można obejrzeć w naszej bazie. Trzeba jednak pamiętać, że tylko część pokrywa pełną klatkę.

Szybkość

Od momentu włączenia aparatu do zrobienia pierwszego zdjęcia mija zwykle ok. 2 sekund, wliczając w to czas na zadziałanie autofokusa. Czasami jednak uruchomienie Alfy zajmuje nawet ok. 3–4 sekundy. Czynności takie jak dokonywanie ustawień, poruszanie się po menu, przeglądanie zdjęć odbywają się bez zwłok czasowych. Dopiero przy powiększaniu zdjęcia do widoku 100% obserwujemy opóźnienia. Składanie HDR-ów czy panoram, trwa zwykle kilka sekund. Również formatowanie może chwilę potrwać. Formatowanie karty o pojemności 8 GB (zajętej w zaledwie kilku procentach) zajęło podczas testu około 10 sekund.

Zdjęcia seryjne

Sony A7S II oferuje dwa tryby zdjęć seryjnych: z priorytetem szybkości (Hi: 5 kl/s) oraz standardowy (Lo: 2.5 kl/s). W każdym z nich fotografie rejestrowane są w pełnej rozdzielczości. W trybie ciągłym autofokusa (AF-C) parametry ekspozycji dobierane są do każdego zdjęcia, a w trybie pojedynczym (AF-S) tylko raz – dla pierwszej klatki.

Do testów trybu seryjnego używaliśmy karty SanDisk SDHC UHS-II Extreme PRO 16 GB 1867x. Zgodnie z naszą procedurą czułość ustawiliśmy na ISO 1600, a czas migawki na 1/1000 sekundy. JPEG-i zajmowały średnio 11.9 MB, RAW-y skompresowane 12.8 MB, a nieskompresowane – 24.4 MB. W trakcie 30-sekundowego testu serii Hi aparat zarejestrował następującą liczbę zdjęć:

• 92 zdjęcia JPEG (3.1 kl/s),
• 86 skompresowanych zdjęć RAW (2.9 kl/s),
• 59 nieskompresowanych zdjęć RAW (2 kl/s).

Niezależnie od formatu zapisywanych zdjęć, Sony A7S II nie ma problemu z osiągnięciem szybkości 5 kl/s. Z najlepszymi osiągami trybu seryjnego mamy do czynienia przy wyborze formatu JPEG, co oczywiście nie dziwi. Biorąc jednak pod uwagę objętość plików, Alpha nie błyszczy na tle konkurencji.

Warto odnotować różnicę między RAW-ami skompresowanymi i nieskompresowanymi. Przy wyborze drugiej opcji, średnie tempo fotografowania maleje o niespełna 1/3, a czas zapełnienia bufora spada z 7 do nieco ponad 5 sekund.

Stabilizacja obrazu

Sony A7S II jest kolejnym po A7 II bezlusterkowcem tego producenta, w którym zastosowano stabilizację matrycy (SteadyShot). 5-kierunkowy system redukcji drgań ma za zadanie niwelować ruchy aparatu w górę, w dół i na boki (prostopadłe do osi optycznej), ale również rotację oraz przechyły aparatu w kierunku pionowym i poziomym.

W ustawieniach funkcji SteadyShot możemy określić, czy ma ona działać w trybie automatycznym, czy ręcznym. W tym pierwszym, o ile to możliwe, aparat wykrywa ogniskową obiektywu i odpowiednio dostosowuje zachowanie się systemu stabilizacji. W drugim trybie ręcznie ustawiamy długość ogniskowej. Do wyboru mamy konkretne wartości z przedziału od 8 do 1000 mm. Pośrednich ustawień jest aż 43, zatem bez większych problemów dobierzemy odpowiednią wartość do użytego obiektywu.

Testując stabilizację obrazu, dla różnych wartości czasu ekspozycji wykonujemy serię minimum 20 zdjęć, przy czym robimy to zarówno z włączoną jak i wyłączoną stabilizacją. Następnie sprawdzamy, ile zdjęć w danej serii jest poruszonych. Otrzymane wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, w formie procentów liczby zdjęć poruszonych do całkowitej liczby zdjęć w serii. Zero na skali poziomej odpowiada najkrótszej ekspozycji, czyli 1/125 sekundy. Test wykonywany był z obiektywem Sony Zeiss FE 55 mm f/1.8.

Maksymalne przesunięcie pomiędzy krzywymi sięga 3.5 EV i na tyle szacujemy praktyczną skuteczność zastosowanego systemu. Niestety do zapowiadanej przez producenta wartości 4.5 EV trochę brakuje, aczkolwiek taki sam rezultat zanotowaliśmy w modelach A7 II i A7R II.

Czyszczenie matrycy

Przed zabrudzeniami matrycę chroni elektromagnetyczny mechanizm wibracyjny. W razie dodatkowej potrzeby, proces czyszczenia można przeprowadzić samodzielnie np. za pomocą gruszki fotograficznej. Podczas testowania aparatu, mimo aktywnego czyszczenia matrycy, na matrycy pojawiło się kilka niewielkich drobin kurzu. Można zatem uznać, że mechanizm czyszczenia nie jest skuteczny w 100%.

Moduł Wi-Fi

Testowany aparat został wyposażony w moduł Wi-Fi i umożliwia obsługę NFC (ang. Near Field Communication). Dzięki temu możemy między innymi z poziomu smartfona czy tabletu zdalnie wyzwalać migawkę oraz przeglądać wykonane zdjęcia. Istnieje także możliwość przesyłania zdjęć na urządzenie mobilne oraz udostępniania ich w serwisach społecznościowych. Bezprzewodowo można również połączyć aparat z komputerem lub odpowiednim telewizorem.

Podobnie jak poprzednik, Sony A7S II umożliwia także ściąganie na aparat aplikacji rozszerzających jego funkcjonalność. Serwis PlayMemories Camera Apps oferuje szereg darmowych i płatnych aplikacji, takich jak dodatkowe filtry, efekty zdjęciowe, czy narzędzia (szczegóły można znaleźć na tej stronie).

W A7S II znajdziemy preinstalowaną aplikację „Wbudowany inteligentny pilot”. Służy ona do zdalnego wykonywania zdjęć aparatem z poziomu smartfona. Korzystanie z niej nie przysparza większych trudności. Aplikacja pozwala na regulację parametrów ekspozycji (charakterystycznych dla danego trybu), a także balansu bieli, trybu ustawiania ostrości, czy ustawienia samowyzwalacza. Punkt ostrości wskazujemy na ekranie smartfona, możemy to także połączyć z natychmiastowym wyzwoleniem migawki. Zdjęcia przesyłane na urządzenie mobilne mogą mieć rozdzielczość oryginalną lub 2M (1616×1080 pikseli). Istnieje także możliwość korzystania z geolokalizacji, wykorzystując moduł GPS smartfona lub tabletu.

Funkcjonalność modułu Wi-Fi testowaliśmy korzystając ze smartfona Sony Xperia M4 Aqua, udostępnionego przez firmę Sony.

Lampa błyskowa

Tak jak poprzedni model A7S II nie ma wbudowanej lampy błyskowej. Zewnętrzną lampę błyskową podłączamy do stopki Multi Interface. W przypadku lamp ze stopką typu „minoltowskiego” należy użyć odpowiedniego adaptera. Najkrótszy czas synchronizacji to 1/250 s (w A7S było to 1/160 s), a korektę błysku ustawiamy w zakresie ±3 EV (ze skokiem 1/3 lub 1/2 EV). Lampa może pracować w następujących trybach:

• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• synchronizacja z tylną kurtyną migawki,
• kontroler bezprzewodowy (z lampami HVL-F60M, HVL-F58AM, HVL-F43AM i HVL-F20AM).

Autofocus

Podobnie jak w A7S, autofocus oferuje 25 pól AF, jednak każdy z 9 centralnych podzielono dodatkowo na 16 segmentów. W sumie uzyskujemy 169 pól, co pozwala na większą precyzję wyboru miejsca ostrzenia.

Nie zmieniła się jednak metoda ustawiania ostrości. System oferuje jedynie detekcję kontrastu i działa w relatywnie ciemnym otoczeniu (od −4 EV). Wspomaganie autofokusu umożliwia wbudowana dioda świecąca, której zasięg wynosi do 3 metrów. Czujnik znajdujący się przy wizjerze powoduje, że autofocus może automatycznie ustawiać ostrość po przyłożeniu oka do wizjera (w zależności od podpiętego obiektywu).

W menu (głównym i Fn) możemy ustawić jeden z trzech trybów pracy autofokusa:

• AF-S – pojedynczy,
• AF-C – ciągły,
• AF-A – automatyczny,
• DMF – pojedynczym z korekcją ręczną.

• Szeroki – aparat sam wybiera, gdzie ustawi ostrość,
• Strefa – po ręcznym wyborze jednej z 9 stref, aparat automatycznie ustawia ostrość w obrębie wybranej strefy,
• Środek – użycie tylko centralnego punktu AF,
• Elastyczny punktowy (S, M, L) – możliwość ręcznego wyboru punktu spośród wszystkich dostępnych oraz rozmiaru pola AF (S, M, L),
• Rozległy elastyczny punktowy – jeśli AF nie jest w stanie ustawić ostrości w wybranym punkcie, używa sąsiednich pól,
• AF z podążaniem – śledzenie w trybie ciągłym AF. Działa w opcjach pola: szeroki, strefa, środek, elastyczny punktowy (S, M, L) oraz rozległy elastyczny punktowy; detekcja obiektu znajdującego się w polu ostrości i podążanie za nim.

Sony A7S II umożliwia wykrywanie twarzy i uśmiechu (z automatycznym wyzwalaniem migawki) oraz funkcję śledzenia obiektu. Czułość detekcji uśmiechu jest regulowana w 3 krokach. Wykryte twarze mogą być automatycznie rejestrowane w pamięci aparatu, dzięki czemu będą miały priorytet przy wyborze ostrości i ustawianiu ekspozycji. Co więcej, w trybie AF-C możemy aktywować funkcję „AF Priorytet oczu”, która wykrywa oczy fotografowanej osoby i ustawia ostrość na bliższym oku. Śledzenie wymaga przytrzymania zaprogramowanego wcześniej przycisku z ową funkcją i nie działa tak skutecznie jak, w A7R II.

W menu można znaleźć funkcję mikroregulacji autofokusu użyteczną w przypadku pojawiania się zjawiska back- lub frontfokusu, jednak znajduje ona zastosowanie jedynie po podpięciu obiektywów przez adapter LA-EA4.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości wykorzystujemy pierścień na obiektywie. Jego poruszenie powodować może automatyczne powiększenie obrazu na wyświetlaczu (4.2- lub 8.3-krotnie – za zmianę powiększenia odpowiada klawisz OK). Funkcję tę oczywiście można wyłączyć odpowiednią opcją w menu. W przypadku ręcznego ustawiania ostrości, na przykład w trakcie filmowania, warto korzystać z funkcji focus-peaking. Dzięki niej na zdjęciu zaznaczany jest obszar o największym kontraście, czyli tam gdzie ostrość jest najlepsza. Funkcja ma trzy stopnie czułości i pozwala wybrać kolor zaznaczenia spośród czerwonego, żółtego i białego. Warto również wspomnieć, że działa ona zarówno w widoku pełnoekranowym, jak i podczas powiększenia.

Automatyczne ustawianie ostrości w dobrym oświetleniu działa dość szybko i nie daje większych powodów do narzekań. W ciemnym otoczeniu czas ogniskowania może się jednak wydłużyć, podobnie jak zwiększa się liczba pomyłek systemu AF. Generalnie jednak sprawność autofokusa oceniamy pozytywnie.

Skuteczność systemu AF oceniamy wykonując standardową w naszych testach serię 40 zdjęć. W tej części testu wykorzystaliśmy obiektyw Sony Zeiss Sonnar FE 55 mm f/1.8. Wykonując zdjęcia, ustawiamy przysłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

A7S II wypada znacznie lepiej od konkurentów – liczba trafień przypadających na pierwszy przedział odchyłek, wynosi aż 32. Maksymalne odchyłki nie przekraczają 9%, co może stanowić powód do zadowolenia.

Spójrzmy teraz na wyniki uzyskane w świetle żarowym.

Liczba trafień w punkt jeszcze wzrosła. Mimo jednej, niewielkiej pomyłki (odchyłka 15%) do celności autofokusa w świetle żarowym trudno mieć istotne zastrzeżenia.

Pomiar światła

Aparat dobiera wartości ekspozycji, korzystając z pomiarów:

• wielopunktowego,
• centralnie ważonego,
• punktowego (centrum kadru).

Domyślnie w trybie podglądu na żywo A7S II umożliwia wizualizowanie wpływu parametrów ekspozycji, czyli pokazywanie, jak będzie wyglądało finalne zdjęcie. Można też wybrać tryb, w którym aparat będzie zawsze pokazywał na ekranie LCD obraz w taki sposób, by był najlepiej widoczny. To ustawienie jest bardzo pomocne przy pracy w studiu z oświetleniem błyskowym. Brakuje niestety możliwości powiązania pomiaru ekspozycji z wybranym punktem autofokusu.

Kompensacji ekspozycji można dokonywać za pomocą pokrętła na górnym panelu w przedziale od −3 do +3 EV ze skokiem 1/3 EV lub w menu (gdy pokrętło jest w pozycji „zero”) w zakresie od −5 do +5 EV ze skokiem 1/2 lub 1/3 EV. Bracketing pozwala na wykonanie 3 lub 5 zdjęć zdjęć z krokami: 1/3, 1/2, 2/3, 1, 2 lub 3 EV. Ponadto istnieje możliwość wykonywania bracketingu ekspozycji w trybie pojedynczym lub seryjnym.

Do pracy systemu pomiaru światła nie mieliśmy większych zastrzeżeń.