Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność

Wykonany ze stopu magnezu korpus charakteryzuje się wysoką jakością montażu i solidnością. Powiększona w porównaniu z poprzednikiem rękojeść jest nieco głębsza, a chropowata guma stanowiąca jej wykończenie zapewnia dobrą przyczepność. Aparat został uszczelniony, także stosując odpowiednie obiektywy możemy bez obaw fotografować przy niesprzyjających warunkach pogodowych.

Zarówno wyświetlacz LCD, jak i wizjer EFV zapewniają podgląd fotografowanego obrazu o zadowalającej jakości. W szczególności warto zwrócić uwagę na wizjer elektroniczny o dużym powiększeniu (0.78x). Podobnie jak u poprzednika ekran można odchylać w jednej osi, co ułatwia fotografowanie z nietypowej perspektywy.

Funkcjonalność trybu filmowania to niewątpliwie ważny atut testowanego aparatu. W stosunku do poprzednika dodano możliwość wewnętrznego nagrywania w rozdzielczości 4K. Do dyspozycji jest zatem spory wybór trybów nagrywania oraz pełna kontrola nad parametrami ekspozycji. W A7S II zaimplementowano także sporo dodatkowych funkcji skierowanych do zaawansowanych filmowców – zebrę, obsługę kodów czasowych i bitów użytkownika, profili obrazu czy funkcję Gamma Display Assist.

Użytkowanie i ergonomia

Wyprofilowana i pokryta gumą rękojeść zapewnia całkiem dobry komfort chwytu. Niestety w sytuacji, gdy używamy ciężkich obiektywów, sytuacja znacznie się pogarsza i musimy mocno zaciskać palce na uchwycie. Producent ma jednak w swojej ofercie dodatkowy uchwyt do zdjęć pionowych, z dodatkowymi elementami sterującymi.

Na pochwałę zasługują bogate możliwości personalizacji aparatu. Mamy 10 programowalnych przycisków oraz w pełni konfigurowalne menu funkcyjne. Układ przycisków i pokręteł jest naszym zdaniem optymalny, w szczególności dobrym posunięciem było przesunięcie spustu migawki bezpośrednio nad rękojeść i umieszczenie pokrętła sterującego w jej górnej części.

Od przekręcenia włącznika na pozycję ON do zrobienia pierwszego zdjęcia upływa zazwyczaj ok. 2 sekund. Niekiedy czas ten wydłuża się do 3–4 sekund, najczęściej w sytuacji, gdy włożymy inną kartę pamięci. Podstawowe czynności związane z obsługą odbywają się płynnie i bezproblemowo, choć formatowanie karty pamięci trwa nawet ok. 10 sekund. Tryb seryjny umożliwia fotografowanie maksymalnie w tempie 5 kl/s, a w naszym 30-sekundowym teście zarejestrowaliśmy 92 JPEG-i, 86 skompresowanych RAW-ów lub 59 nieskompresowanych.

A7S II to kolejny po A7 II bezlusterkowiec marki Sony, w którym zastosowano mechanizm stabilizacji matrycy. Producent chwali się, że jest to system 5-kierunkowy, którego skuteczność sięga aż 4.5 EV. W naszym teście jednak skuteczność nie przekroczyła wartości 3.5 EV. Wynik ten jednak jest całkiem dobry i warto go pochwalić. Aparat oferuje dwie funkcje wspomagające redukcję drgań migawki: elektroniczną pierwszą kurtynę migawki, a także migawkę całkowicie elektroniczną.

Do działania systemu automatycznego ustawiania ostrości nie mamy zastrzeżeń. Jego szybkość oceniamy pozytywnie, a skuteczność w trybie pojedynczym utrzymuje się na bardzo dobrym poziomie.

Rozdzielczość

JPEG-i z A7S II są wyraźnie wyostrzane, nawet przy minimalnym poziomie tego parametru, ustawionym na −3. Porównując zdolność rozdzielczą zmierzoną na plikach RAW widać wyraźnie, że A7S II nie może konkurować np. z Canonem 5D Mark III czy Nikonem Df jak równy z równym. Warto jeszcze dodać, że siła zastosowanego tu filtra antyaliasingowego została zmniejszona, aczkolwiek sam filtr jest symetryczny.

Balans bieli

W świetle naturalnym błędy kolorów dC przyjmują niskie wartości. Różnica pomiędzy automatyką a odpowiednimi wzorcami jest mało znacząca. Warto natomiast pamiętać o korzystaniu z ustawienia „żarówki” gdy takie oświetlenie nam towarzyszy, automatyka bowiem nie radzi sobie najlepiej.

Aparat nadmiernie nasyca kolory, o czym informują nas wyraźne odchyłki tego parametru od wartości 100%. Z najwyższą odchyłką mamy do czynienia w świetle 5500 K oraz żarowym przy ustawieniu Auto WB.

Jakość obrazu JPEG

Zdjęcia w formacie JPEG prezentują się bardzo dobrze, a niski poziom szumu pozwala bez większych kompromisów używać czułości rzędu ISO 12800. Oczywiście pod względem szczegółowości zdjęć, A7S II ustępuje np. Canonowi 5D Mark III, czy Nikonowi Df.

Przy okazji warto także wspomnieć o licznych funkcjach urozmaicających fotografowanie w formacie JPEG, mianowicie: filtrach cyfrowych, funkcjach HDR i DRO oraz automatycznej panoramy.

Szumy i jakość obrazu w RAW

W kwestii odwzorowania detali, 12-megapikselowa matryca siłą rzeczy nie wypada tak dobrze jak sensory konkurencji. Nie mamy natomiast zastrzeżeń do jakości obrazu na wysokich czułościach – do użytecznych wartości ISO można zaliczyć nawet 12800. Pozostaje jednak faktem, że wszystkie omawiane w teście aparaty oferują zbliżony poziom jakości w RAW-ach.

Pomiary szumu w programie Imatest pokazały porównywalne osiągi testowanej Alphy i Canona 5D Mark III. Nikon Df ma z kolei nieznaczną nad nim przewagę (ok. 1/3 EV).

Dla najwyższych ISO obserwujemy wprawdzie większe zaszumienie w rogach kadru, jednak występuje ono także przy krótkich ekspozycjach. Dla nich również szum nie jest do końca jednorodny – obserwujemy bowiem strukturę poziomych pasów, nie przypomina ona jednak typowego bandingu. Do histogramów nie mamy większych zastrzeżeń – na niskich czułościach swoim kształtem przypominają rozkład Poissona.

Zakres i dynamika tonalna

W A7S II dla najniższej natywnej czułości liczba tonów sięga 846, co daje 9.7-bitowy zapis danych. Jest to niewątpliwie świetny wynik, który gwarantuje wizualnie gładkie przejścia tonalne, bez widocznej posteryzacji.

Zastosowanie nieskompresowanych, 14-bitowych RAW-ów pozwoliło uzyskać wysokie wartości dynamiki tonalnej. Dla najlepszej jakości obrazu, przy ISO 100 A7S II notuje on wartość 10.4 EV, a dla kryterium SNR=1 dynamika wynosi 13.9 EV. Tym samym aparat Sony wyprzedza zarówno Nikona Df, jak i D810, czy Canona 5DsR.

Ocena końcowa

Podobnie jak poprzednik, A7S II nie ma bezpośredniej konkurencji wśród aktualnie dostępnych na rynku aparatów. Zarówno Canon i Nikon to lustrzanki z sensorami o większej liczbie pikseli, w dodatku Nikon Df nie posiada funkcji filmowania. Nie sposób zatem znaleźć ścisłego rywala. Nie będziemy go jednak szukać na siłę, bowiem pod pewnymi względami A7S II to konstrukcja unikalna. Jak widać na podstawie naszego testu, bezlusterkowiec ten spisuje się bardzo dobrze zarówno w roli aparatu fotograficznego, jak i kamery. Producent adresuje go jednak przede wszystkim do filmowców. Stopień rozbudowania trybu wideo jest tak duży, że A7S II można z powodzeniem używać w zastosowaniach profesjonalnych, a nagrywany materiał poddawać zaawansowanej obróbce. Z tego względu, naszym zdaniem wątpliwym jest aby tym modelem zainteresowała się osoba nie będąca co najmniej średnio zaawansowaną w tej dziedzinie. Tak samo mało prawdopodobne, by A7S II nabył fotograf niezainteresowany funkcją filmowania. Fakt ten wynika także w dużej mierze z relatywnie wysokiej ceny urządzenia, wynoszącej 13900 zł. Być może nie jest to wygórowana kwota za dobrą kamerę, natomiast pełnoklatkowy aparat można kupić zdecydowanie taniej. Poniżej zamieszczamy listę przykładowych lustrzanek (tylko body) wraz z cenami.

• Canon 6D – 5500 zł,
• Canon 5D Mark III – 9990 zł,
• Nikon D610 – 5600 zł,
• Nikon Df – 7890 zł,
• Sony A7 II – 6775 zł,
• Sony A99 – 7145 zł.

Na zakończenie wyliczamy najważniejsze zalety i wady Sony A7S II.

Zalety:

• solidny i uszczelniony korpus wykonany ze stopu magnezu,
• wygodny, dobrze wyprofilowany uchwyt,
• optymalna liczba elementów sterujących (w tym większości konfigurowalnych),
• dobrze zorganizowane menu,
• dobrej jakości uchylny wyświetlacz LCD,
• dobrej jakości wizjer elektroniczny o dużym powiększeniu,
• wygodna obsługa (dwa kółka sterujące),
• funkcjonalne menu podręczne (w pełni konfigurowalne),
• funkcjonalny tryb LV,
• dobra jakość obrazów JPEG i RAW w bardzo szerokim zakresie czułości,
• niskie szumy,
• świetny zakres i dynamika tonalna,
• możliwość nagrywania filmów 4K,
• obsługa kodeków XAVC S, AVCHD i MP4,
• rozbudowany tryb wideo (tryby PASM) i pełna kontrola ekspozycji,
• dodatkowe funkcje związane z filmowaniem skierowane do zaawansowanych użytkowników,
• wyjście czystego sygnału wideo przez HDMI,
• zdjęcia HDR i tryby panoramy,
• skuteczny autofokus,
• skuteczna stabilizacja obrazu,
• elektroniczna poziomica,
• moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi,
• dobrze działający focus-peaking,
• obecność gorącej stopki standardu ISO,
• tryby użytkownika,
• opcja mikroregulacji AF,
• profile obrazu pozwalające na zaawansowaną regulację jego właściwości (krzywe gamma, tryby koloru) zarówno przy filmowaniu, jak i fotografowaniu,
• balans bieli wg skali Kelwina, nastawy własne,
• gniazda mikrofonu, słuchawek, HDMI oraz USB.

Wady:

• silne wyostrzanie i odszumianie zdjęć JPEG, pomimo neutralnych ustawień,
• mora pojawiająca się w specyficznych sytuacjach na zdjęciach,
• przeciętne wyniki balansu bieli (zawyżone nasycenie),
• problemy z automatycznym balansem bieli w świetle żarowym,
• nie do końca skuteczny system czyszczenia matrycy,
• brak wbudowanej lampy błyskowej.

Aparat do testów wypożyczyła firma:

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firmy dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl