Rozdzielczość układu jako całości

Używając minimalnie wyostrzonych zdjęć JPEG wyznaczyliśmy rozdzielczość (MTF50) układu aparat plus obiektyw, obliczając ją w programie Imatest. Wartości wyrażone w liniach na wysokość obrazu pozwalają na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych i ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Canon EF-M 15–45 mm f/3.5–6.3 IS STM ustawionym na odpowiednik ogniskowej około 50 mm.

Mimo obecności matrycy o tej samej liczbie pikseli, M10 notuje w tej kategorii niższe rezultaty niż EOS M. Różnica spowodowana jest użyciem innych obiektywów w testach tych modeli. W aktualnym teście użyliśmy kitowego zoomu, z którym aparat jest sprzedawany. EOS-a M natomiast mieliśmy podczas testu w zestawie z dobrym optycznie stałoogniskowym obiektywem EF-M 22 mm f/2 STM i właśnie z nim był testowany. W związku z powyższym przewaga starszego modelu nie powinna dziwić.

Omawiając wyniki otrzymane na JPEG-ach warto tradycyjnie poruszyć kwestię wyostrzania. Jak wygląda sytuacja pod tym względzie w M10, pokazują nam wykresy wygenerowane przez program Imatest, dla jednego z pomiarów.

Powyższe wykresy przedstawiają przebiegi profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcji MTF. Nie widać typowych lokalnych ekstremów w przebiegach profilów, które mogły by wskazywać na zastosowanie wyostrzania. Cieszy fakt, że mimo typowo amatorskiego charakteru testowanego aparatu, producent jest konsekwentny w zakresie wyostrzania JPEG-ów. Podobnie jak w lustrzankach Canona, w M10 minimalne ustawienie wyostrzania oznacza w zasadzie jego brak.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Aby uciec od aberracji optycznych, mierzymy wartości MTF50 tylko dla zakresu przysłon f/4.0–f/16, w którym głównym czynnikiem ograniczającym osiągi obiektywu jest dyfrakcja. Warto również przypomnieć, że na każdej przysłonie wykonujemy od kilkunastu do kilkudziesięciu zdjęć (zarówno z autofokusem, jak i z ręcznym ustawianiem ostrości), po czym wybieramy najlepsze. W tej części testu wykorzystaliśmy trzy obiektywy: Canon EF-M 22 mm f/2 STM, Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 ZE oraz Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM. Najwyższe wyniki otrzymane przy pomocy tych obiektywów prezentujemy na poniższym wykresie.

W tej kategorii wyniki EOS-a M10 nieco nas zaskoczyły. Ze względu na tę samą liczbę pikseli co w przypadku EOS-a M, spodziewaliśmy się otrzymać porównywalne rezultaty, ale jak widać na wykresie, M10 pokazuje przewagę nad EOS-em M. Trzeba jednak zaznaczyć, że różnica jest nieznaczna i sięga maksymalnie nieco ponad 3 lpmm. W oczy natomiast rzuca się wyraźna przewaga A5100 nad testowanym bezlusterkowcem Canona. Przypomnijmy, że ten przedstawiciel marki Sony ma na pokładzie matrycę o zauważalnie większej liczbie pikseli, których jest aż 24 miliony. Trzeba też dodać, że wyniki jego testu wskazały na brak filtra antyaliasingowego. A co na ten temat można powiedzieć o matrycy zastosowanej w testowanym Canonie? Spójrzmy na poniższe wykresy, które przedstawiają przebieg profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcji MTF dla jednego z pomiarów wykonanych na surowych plikach.

Po pierwsze, różnica w wartości MTF50 dla poszczególnych składowych jest bardzo wyraźna. Dodatkowo widać że dla składowej poziomej odpowiedź funkcji MTF w częstości Nyquista osiąga wartość 33%, podczas gdy dla składowej pionowej jest na znikomym poziomie. Podobnie jak w modelu M zatem, mamy do czynienia z niesymetrycznym filtrem AA, wyraźnie osłabionym (lub nawet zniesionym) w jednym z kierunków. W związku z powyższym, wyraźna przewaga A5100 nad M10 jest zrozumiała. Nie dość że testowany EOS dysponuje mniejszą liczbą pikseli, to dodatkowo zastosowany w nim filtr antyaliasingowy działa normalnie w kierunku pionowym.

Należy jeszcze dodać, że z powodu bardzo wysokiej odpowiedzi w częstości Nyquista, niewykluczone jest również wyostrzanie surowych plików, choć przebieg profilu na granicy czerni i bieli nie wskazuje na to. Ponadto, znaczne osłabienie (lub nawet brak) filtra AA w kierunku poziomym sprawia, że generowane obrazy są narażone na powstanie efektu mory. Przyglądając się zdjęciom tablicy testowej do pomiaru rozdzielczości, zauważyliśmy pojawienie się tego efektu. Odpowiedni przykład prezentujemy poniżej.

Obiektywy Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Foto-Technika.

Obiektywy Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Sigma ProCentrum.