Przebieg wykresu ciężko scharakteryzować jako wykładniczy. W miarę zwiększania czułości widać kilka załamań, a w zakresie ISO 1600–12800 wzrost szumu jest w przybliżeniu liniowy. To sugeruje, że mamy do czynienia z odszumianiem JPEG-ów, mimo iż teoretycznie przed wykonywaniem zdjęć testowych opcja ta została wyłączona. Można jednak przypuszczać, że proces redukcji szumu jest raczej umiarkowany. Wzrost szumu widoczny na powyższym wykresie jest całkiem wyraźny, co szczególnie dobrze widać kiedy dokonamy porównania z analogicznymi wykresami z testów Nikona J5 i Sony A5100. Również wygląd zdjęć prezentowanych w poprzednim rozdziale przemawia za tym, że odszumianie nie jest intensywne.

Skoro mówimy o redukcji szumu, to w testowanym Canonie mamy do dyspozycji pięciostopniową skalę intensywności tego procesu: redukcja wyłączona, poziom słaby, standardowy, mocny oraz tzw. wieloklatkowa redukcja szumu. Ta ostatnia opcja polega na wykonaniu czterech ekspozycji i połączeniu ich w jedno zdjęcie o zmniejszonym zaszumieniu. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie czułości: ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.

Podobnie jak w innych EOS-ach, efekty działania redukcji szumu w M10 prezentują się całkiem rozsądnie. W miarę wzrostu stopnia intensywności tego procesu zauważalne staje się obniżenie poziomu szumu, a jednocześnie nie odbija się to drastycznie na utracie szczegółów obrazu. Zadowalające rezultaty daje również opcja wieloklatkowej redukcji. Pozwala ona zauważalnie zmniejszyć szum, a jednocześnie umożliwia zachowanie nieco większej ilości szczegółów obrazu niż odszumianie na poziomie mocnym.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z EOS-a M10 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Nikonem 1 J5 oraz Sony A5100. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Jakość obrazu na surowych zdjęciach prezentuje się dobrze mniej więcej do ISO 1600. Co prawda przy tej czułości szum jest już zauważalny, ale utrzymuje się na niskim poziomie. Przy dalszym wzroście czułości następuje dość szybkie pogarszanie się jakości, prowadzące do tego, że na ISO 12800 obraz wygląda już słabo. Podobnie jak w przypadku JPEG-ów, również dla RAW-ów najwyższą czułość można uznać za bezużyteczną.

W porównaniu do konkurencji testowany EOS prezentuje się całkiem dobrze. Na czułościach od ISO 3200 w górę można zauważyć przewagę M10 pod względem poziomu szumu. Warto też dokonać porównania w tym zakresie do EOS-a M. Zauważymy wówczas, że RAW-y z obu bezlusterkowców Canona charakteryzują się podobną jakością obrazu i poziomem jego zaszumienia.

Przyjrzyjmy się teraz tradycyjnie wynikom pomiarów. Te uzyskaliśmy programem Imatest na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Na pierwszy rzut oka trudno mieć większe zastrzeżenia do przebiegu wykresu, bowiem wzrost szumu wydaje się być wykładniczy. Jednak niepokoi nas nieco zachowanie w okolicy ISO 1600–3200. Przy przejściu między tymi czułościami można zauważyć nieznaczne załamanie. Jest ono wyraźniej widoczne na poniższym wykresie, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanego bezlusterkowca, EOS-a M oraz omawianych do tej pory aparatów konkurencji.

Tu z łatwością można zauważyć, że do ISO 1600 M10 notuje nieco wyższe wartości niż model M. Przy ISO 3200 natomiast ich rezultaty się zrównują. To sugeruje, że w testowanym EOS-ie możemy mieć do czynienia z odszumianiem RAW-ów na wyższych czułościach. Samo załamanie jednak jest nieznaczne, a wycinki surowych zdjęć nie zdradzają żadnych oznak wskazujących na odszumianie. Jeśli faktycznie ma ono miejsce, to jest bardzo umiarkowane.

Powyższy wykres potwierdza nasze wcześniejsze obserwacje dotyczące przewagi M10 nad J5 i A5100 jeżeli chodzi o poziom szumu na wysokich czułościach. W zakresie ISO 1600–6400 pomiary pozwalają oszacować ową przewagę na około 1 EV. Widać również, że pod tym względem M10 zachowuje się bardzo podobnie do modelu M.

Na zakończenie omawiania szumu prezentujemy jeszcze wykres uzyskany dla Canona EOS M10 w przypadku pracy na plikach 48-bitowych.

Darki

W EOS-e M10 niestety nie odnajdziemy trybu Bulb. Wykonanie zdjęć o ekspozycji dłuższej niż 30 sekund jest zatem niemożliwe. Tym samym przeprowadzenie standardowego testu darków (3-minutowe ekspozycje bez dopływu światła) okazało się niemożliwe w jego przypadku. Ograniczyliśmy się zatem do 30-sekundowych darków.

Jak wspominaliśmy już wcześniej, Canon EOS M10 zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Średni poziom sygnału oscyluje w okolicach 2048. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 1535–2559, czyli o szerokości 1024. Pliki zostały wcześniej wywołane programem dcraw (bez interpolacji), zapisane jako 48-bitowe TIFF-y i dopiero ograniczone do wyżej wymienionego przedziału, aby lepiej zobrazować strukturę szumu matrycy. Oś pozioma histogramów odpowiada temu samemu przedziałowi (1535:2559) a pionowa, pokazująca liczbę zliczeń pikseli, ma zakres od 0 do 200 tysięcy.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Zachowanie M10 w tej kategorii jest podobne do innych EOS-ów. Do wyglądu samych histogramów nie mamy większych zastrzeżeń, bowiem kształtem zbliżone są do rozkładu Poissona. Dzięki wysokiemu bias-owi, jaki stosuje Canon (stały sygnał na poziomie 2048) statystyka sygnału zaprezentowana poniżej nie daje jednak powodów do narzekań. W całym zakresie czułości (łącznie z programowym ISO 25600) średnie wartości sygnału są wyraźnie większe od odchylenia standardowego.

Zastrzeżenia można mieć natomiast do wyglądu darków na najwyższych czułościach. Widać pewne niejednorodności o pionowej strukturze, a także typowy banding w postaci wąskich poziomych pasów.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600