Pod względem wielkości i ciężaru korpusu, Panasonikowi GX80 bliżej do modelu GX7 niż GX8. W poniższej tabelce prezentujemy porównanie wymiarów i wag (włączając akumulator i kartę pamięci) wszystkich trzech modeli.

----- R E K L A M A -----

Aparat	Wymiary	Waga
Panasonic GX80	122 × 70.6 × 43.9 mm	426 g
Panasonic GX8	133.2 × 77.9 × 63.1 mm	487 g
Panasonic GX7	122.6 × 70.7 × 54.6 mm	402 g

Widać wyraźnie, że szerokość i wysokość GX80 oraz GX7 są niemal identyczne. Wyraźniejszą różnicę ponad 1 cm widać jedynie w grubości. Wynika to głównie z zastosowania w nowym modelu płytszej rękojeści oraz innej konstrukcji wizjera.

Do jakości wykonania aparatu nie można mieć dużych zastrzeżeń. Konstrukcja wygląda na solidną, zachowuje należytą sztywność, a poszczególne elementy obudowy są dobrze do siebie dopasowane. Na jakość użytych materiałów raczej nie można narzekać, aczkolwiek warto zauważyć, że w przeciwieństwie do wcześniejszych GX-ów, producent nie chwali się użyciem stopu magnezu w konstrukcji korpusu. Nie ma też co liczyć na uszczelnienia, chroniące aparat przed niekorzystnym wpływem takich czynników jak kurz czy wilgoć.

Zasilanie i gniazda

Panasonic GX80 jest zasilany akumulatorem litowo-jonowym o napięciu 7.2 V i pojemności 1025 mAh. Według specyfikacji aparatu jego wydajność wynosi około 290 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wyświetlacza, a 270 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera (z podłączonym obiektywem H-FS12032). Podczas testu jednak, pełen akumulator wystarczał na wykonanie nawet ponad 500 zdjęć. Akumulator ładuje się bespośrednio w aparacie poprzez kabel USB podłączy do zasilacza sieciowego (dostępny w zestawie) lub komputera. Opcjonalnie aparat można zasilać opcjonalnym zasilaczem sieciowym.

Komora akumulatora oraz slot kart SD (oraz SDHC i SDXC, także zgodnych z UHS-I) znajdują się na spodzie aparatu pod jedną plastikową klapką, wyposażoną w blokadę.

Z lewej strony aparatu, pod zaślepką z gumowego materiału, umieszczone zostały dwa gniazda:

• wyjście micro-HDMI typu D,
• wielofunkcyjne złącze USB 2.0 (mikro-B).

Przyciski

W Panasoniku GX80 w zakresie elementów sterujących odnajdziemy sporo podobieństw do rozwiązań z modelu GX7. Przyjrzyjmy się zatem bliżej, jakie przyciski i pokrętła oferuje testowany aparat, a zaczniemy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Znajdziemy na niej pokrętło sterujące ze znajdującym się wewnątrz spustem migawki, przycisk nagrywania filmów, włącznik oraz pokrętło trybów pracy aparatu. Na tym ostatnim mamy następujące pozycje:

• iA – tryb inteligentne Auto,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb priorytetu przysłony,
• S – tryb priorytetu migawki,
• M – tryb ręczny,
• M Film – tryb ręczny filmowania,
• C – tryby użytkownika (C1, C2 i C3),
• tryb panoramy,
• tryb programów tematycznych,
• tryb kreatywnego sterowania – zdjęcia z dodatkowymi efektami modyfikującymi wygląd obrazu.

Spoglądając na tylną ściankę można zauważyć pewne różnice w rozkładzie przycisków w stosunku do GX7. W tych samych miejscach jednak znajdziemy drugie pokrętło sterujące (w prawym górnym rogu) oraz krzyżak wielofunkcyjny otoczony czterema przyciskami. Poszczególne elementy krzyżaka obsługują te same funkcje (ISO, balans bieli, tryb pracy migawki, wybór obszaru AF oraz menu). Nieco inaczej niż w GX7 zorganizowano funkcje czterech sąsiednich przycisków. W nowym Lumiksie są to: przycisk funkcji Post Focus (oznaczony też jako przycisk funkcyjny Fn1), guzik trybu odtwarzania, przycisk Q.MENU (jednocześnie Fn2 i usuwanie zdjęć) oraz klawisz DISP. W nowym modelu zabrakło dodatkowego przycisku po prawej stronie ekranu, ale można w zasadzie uznać, że został on przeniesiony. Mamy bowiem o jeden guzik więcej ponad ekranem. Jego funkcja jest jednak inna niż w GX7, gdyż domyślnie uruchamia tryb zdjęć 4K i dodatkowo oznaczony jako trzeci przycisk funkcyjny Fn3. W podobnym miejscu jak w GX7 znajdziemy natomiast przycisk AF/AE Lock, aczkolwiek w GX80 nie ma w tym miejscu dodatkowego przełącznika AF/MF. Tak samo jak w starszym Lumiksie, po prawej stronie wizjera mamy przycisk LVF (jednocześnie Fn4). Nieco przesunięty został natomiast guzik otwierający lampę błyskową. Należy jeszcze dodać, że bezpośrednio przy wizjerze, po prawej stronie mamy niewielkie pokrętło regulacji dioptrażu.

Na przedniej ściance aparatu znajduje się jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu.

Na zakończenie opisu elementów sterujących, warto wspomnieć jeszcze parę słów o programowalnych przyciskach Fn (również 5 dodatkowych dostępnych z poziomu interfejsu dotykowego na wyświetlaczu). Jeśli zechcemy przeprogramować dowolny z nich, mamy do dyspozycji szeroki wachlarz opcji. W trybie nagrywania ich lista obejmuje następujące pozycje (zestaw dostępnych opcji może się różnić w zależności od przycisku):

• Tryb zdjęć 4K,
• Wi-Fi,
• Q. Menu,
• Przeł. wizjer/wyświetlacz,
• Styl wizjera/wyświetlacza,
• AF/AE LOCK,
• AF-włączony,
• Podgląd głębi ostrości,
• Jednoprz. AE,
• Dotykowy AE,
• Wskaźnik poziomu,
• Ustaw obszar ostrości,
• Regulacja zoom,
• Blokada przycisków kursora (krzyżaka wielofunkcyjnego),
• Przełącznik operacji pokrętła,
• Style zdjęć,
• Wybór filtra,
• Format obrazu,
• Rozmiar obrazu,
• Jakość zdjęcia,
• Tryb pomiaru,
• Bracketing,
• Tryb ostrości,
• Jasne / Zaciemnione,
• i.Dynamika,
• i.Rozdzielczość,
• Ostrość po (post focus)
• HDR,
• Tryb migawki,
• Tryb lampy błyskowej,
• Regulacja mocy błysku,
• Konfiguracja bezprzewodowa błysku,
• Dodatkowy telekonwerter,
• Cyfrowy zoom,
• Stabilizator,
• Czułość ISO,
• Balans bieli,
• Tryb AF/MF,
• Wybór operacji (tryb pracy migawki),
• Przycisk 4K na żywo,
• Film SNAP,
• Ustawienie filmu,
• Tryb obrazu,
• Tryb cichy,
• Wyróżnienie punktu ostrości (peaking),
• Histogram,
• Linie pomocnicze,
• Wzór zebry,
• Monochromatyczny tryb Live View,
• Obszar nagrywania,
• Krok zoomu,
• Szybkość zoomu,
• Ekran dotykowy,
• Przywróć domyślne.

W trybie odtwarzania można zaprogramować trzy prawdziwe przyciski (Fn1, Fn2, Fn3); nie ma „dotykowych” przycisków Fn na wyświetlaczu). Lista opcji w tym przypadku wygląda następująco:

• Wi-Fi,
• Przeł. wizjer/wyświetlacz,
• Ulubione,
• Ustawienia wydruku,
• Zabezpiecz,
• Usuń pojedynczo,
• Wyłącz,
• Przywróć domyślne.

W menu ustawień własnych znaleźć można również opcje dotyczące funkcjonowania pokręteł sterujących. Po pierwsze możemy ustalić, które z pokręteł będzie odpowiadać za regulację czasu migawki, a które za ustawianie wartości przysłony. Zdefiniować można również kierunek obrotu. Trzecia z opcji pozwala wybrać pokrętło odpowiedzialne za regulację kompensacji ekspozycji. Ostatnie z ustawień dotyczy dodatkowych funkcji pokręteł sterujących. Jeśli któryś z przycisków programowalnych obsługuje funkcję „Przełącznik operacji pokrętła” wówczas tymczasowo pokrętła pozwalają na zmianę innych parametrów. W tym przypadku do każdego pokrętła możemy przypisać następujące elementy:

• Tryb zdjęcia 4K,
• Styl zdjęcia,
• Wybór filtra,
• Format obrazu,
• Tryb AF,
• Tryb ostrości,
• Jasne/Zaciemnione,
• iDynamika,
• iRozdzielczość,
• Tryb lampy błyskowej,
• Regulacja flesza,
• Czułość,
• Balans bieli,
• Wybór operacji (tryb pracy migawki).

Menu

Menu w GX80 zostało zorganizowane w analogiczny sposób jak w innych bezlusterkowcach Panasonika. Mamy zatem podział na 5 głównych kategorii: menu fotografowania, filmowania, ustawień własnych, konfiguracji oraz menu odtwarzania, z których każda dzieli się na kilka podstron w zależności od liczby elementów. Trzeba przyznać, że jest ono bogate w różnego rodzaju opcje i ustawienia, zatem skonfigurowanie aparatu pod własne potrzeby nie powinno być problemem. Poniższe filmy prezentują zawartość poszczególnych kategorii menu.

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Menu ustawień własnych:

Menu konfiguracji:

Menu odtwarzania:

Tak jak w innych bezlusterkowcach Panasonika, w testowanym Lumiksie poza głównym menu mamy także dostęp do tzw. szybkiego menu, uruchamianego przyciskiem Q.MENU. Może ono pracować w dwóch trybach zawartości: predefiniowanej lub ustalanej przez użytkownika. W tej pierwszej opcji daje ono dostęp do następujących elementów:

• Styl zdjęć,
• Tryb lampy błyskowej,
• Ustawienia filmu,
• Ustawienia zdjęć (proporcje i rozmiar obrazu),
• Jakość,
• Tryb ostrości (AFS/AFF/AFC/MF),
• Tryb obszaru AF,
• Ustawienia samowyzwalacza,
• Tryb pomiaru światła,
• Wartość przysłony,
• Czas otwarcia migawki,
• Kompensacja ekspozycji,
• Czułość ISO,
• Balans bieli.

W drugiej opcji natomiast, do szybkiego menu możemy przypisać do 15 ustawień, a wybierać można z następujących elementów:

• Styl zdjęć,
• Wybór filtra,
• Ustawienia zdjęć (proporcje i rozmiar obrazu),
• Jakość,
• Tryb pomiaru światła,
• Bracketing,
• Tryb ostrości,
• Inteligentna dynamika,
• Inteligentna rozdzielczość,
• Ostrość po,
• HDR,
• Typ migawki,
• Tryb lampy błyskowej,
• Kompensacja błysku,
• Dodatkowy telekonwerter,
• Cyfrowy zoom,
• Stabilizator,
• Przyc. 4K na żywo,
• Film Snap,
• Ustawienie filmu,
• Tryb obrazu,
• Tryb cichy,
• Wyróżnienie punktu ostrości (peaking),
• Histogram,
• Linie pomocnicze,
• Wzór zebry,
• Live View monochromatyczne,
• Obszar nagrywania,
• Krok zoomu,
• Szybkość zoomu,
• Ekran dotykowy,
• Czułość ISO,
• Balans bieli,
• Tryb obszaru AF,
• Tryb pracy migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz).

Szybkie menu można obsługiwać zarówno na głównym ekranie, jak i w wizjerze aparatu. Jeżeli na wyświetlaczu widoczny jest panel z ustawieniami fotografowania, wówczas wciśnięcie przycisku Q.MENU daje możliwość dokonywania ustawień bezpośrednio z jego poziomu (nie jest uruchamiane szybkie menu).

Wyświetlacz

W kategorii wyświetlacza widać duże podobieństwo do modelu GX7. Mamy bowiem do czynienia z ekranem typu LCD (a nie OLED jak w GX8), którego wielkość (przekątna 3 cale) i rozdzielczość (1 040 tys. punktów) są takie same, jak we wspomnianym modelu. Podobnie wygląda sprawa z mechanizmem odchylania ekranu. W GX80, tak ja w GX7 mamy możliwość odchylania wyświetlacza w górę (maksymalnie do 80 stopni) oraz w dół (do 45 stopni). W menu konfiguracji odnajdziemy opcje pozwalające regulować jasność, kontrast oraz kolorystykę wyświetlanego na ekranie obrazu. Kolejna pozycja w tym menu służy do ustawiania intensywności podświetlenia wyświetlacza (zmniejszona, standardowa, zwiększona, auto).

Obraz generowany przez wyświetlacz charakteryzuje się dobrą jakością. Praca w ostrym słońcu jednak nie zachwyca, bowiem powłoki antyodblaskowe średnio spełniają swoje zadanie. W takiej sytuacji odbicia otoczenia są łatwo zauważalne i niestety potrafią czasami przeszkadzać. Sytuację można poprawić wybierając najjaśniejszą opcję podświetlenia ekranu, ale i tak nie eliminuje to problemu. Na szczęście w krytycznej sytuacji zawsze, możemy skorzystać z wizjera, który w pełnym słońcu dobrze się sprawdza.

Podobnie jak we wcześniejszych bezlusterkowych Lumiksach również w GX80 ekran wyposażono w funkcję dotykowej obsługi. Oznacza to, że w testowanym aparacie mamy możliwość operowania nim praktycznie bez użycia przycisków. W menu głównym oraz Q.MENU możemy nawigować oraz zmieniać parametry. W trybie przeglądania zdjęć możemy nie tylko przewijać je palcem, ale również powiększać i pomniejszać. Tych ostatnich czynności dokonujemy przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie). Ekran umożliwia także ustawianie ostrości i automatyczne wyzwalanie migawki po dotknięciu go w wybranym miejscu. Warto również przypomnieć, że poza standardowymi przyciskami Fn, w ramach dotykowego interfejsu mamy dostęp do kolejnych pięciu. Oczywiście można je konfigurować analogicznie, jak ma to miejsce przy zwykłych przyciskach. Podczas fotografowania z użyciem wizjera natomiast, główny wyświetlacz można wykorzystać do ustawiania położenia punktu ostrości. Przesuwając palec po ekranie automatycznie zmienia się położenia ramki AF widocznej w wizjerze. Warto jednak nadmienić, że owo rozwiązanie na pewną wadę. Jeśli przykładając wizjer do oka, zbliżymy mocno aparat do samej twarzy, z łatwością możemy dotknąć policzkiem ekranu, a to automatycznie uruchomi wspomnianą funkcję. Poza tym jednym mankamentem jednak nie mamy w zasadzie zastrzeżeń do funkcjonalności interfejsu dotykowego.

Korzystając z przycisku DISP. w trybie fotografowania można przełączać kolejne warianty wyświetlanych na ekranie informacji. Do wyboru są następujące widoki kadru:

• informacje o ustawieniach i parametrach ekspozycji,
• bez informacji (podstawowe parametry ekspozycji widoczne po wciśnięciu spustu migawki do połowy),
• wariant pierwszy + elektroniczna poziomica,
• wariant drugi + elektroniczna poziomica,
• ekran informacyjny,
• widok wyłączony.

Niezależnie w menu aparatu możemy włączyć dodatkowo jeden z trzech zestawów linii pomocniczych, histogram (można go umiejscowić niemal w dowolnym miejscu ekranu) oraz skalę graficznie prezentującą wartości parametrów ekspozycji podczas ich zmieniania. Aktywować można także funkcję zebry, czyli oznaczania obszarów o ustalonym poziomie naświetlenia. Do wyboru mamy dwa tryby w których dostępne ustawienia pozwalają ustawić poziom jasności od 50% do 105% z krokiem 5 punktów procentowych.

W trybie odtwarzania mamy do wyboru pięć wariantów wyświetlania zdjęć, pomiędzy którymi przechodzimy przez naciskanie klawisza DISP.:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje (w dolnej i górnej części ekranu),
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF,
• miniaturka zdjęcia + informacje o parametrach ekspozycji + histogramy RGBY,
• zdjęcie ze wskaźnikami przepaleń (o ile w menu ustawień własnych włączona jest odpowiednia opcja).

Zdjęcia można również powiększać oraz przeglądać w postaci miniaturek (12 lub 30 zdjęć) oraz z poziomu kalendarza.

Tryb Wideo

Panasonic GX80 oferuje zbliżone możliwości filmowania do tych jakie mamy w modelu GX8. Poza osobnym trybem filmu kreatywnego, użytkownik może rozpocząć nagrywanie w każdym innym trybie, dzięki osobnemu przyciskowi znajdującemu się na górnej ściance obudowy. Ustawienia dotyczące filmowania znajdują się w osobnej zakładce głównego menu. W testowanym bezlusterkowcu odnajdziemy następujące tryby wideo:

• Format AVCHD (format 16:9):
  • [FHD] 1920×1080 / 50p (28 Mbps),
  • [FHD] 1920×1080 / 50i (17 Mbps),
  • [FHD] 1920×1080 / 25p (24 Mbps),
  • [FHD] 1920×1080 / 24p (24 Mbps),
• Format MP4:
  • [4K] 3840×2160 / 25p (100 Mbps, format 16:9),
  • [4K] 3840×2160 / 24p (100 Mbps, format 16:9),
  • [FHD] 1920×1080 / 50p (28 Mbps, format 16:9),
  • [FHD] 1920×1080 / 25p (20 Mbps, format 16:9),
  • [HD] 1280×720 / 25p (10 Mbps, format 16:9),
  • [VGA] 640×480 / 25p (4 Mbps , format 4:3).

Warto dodać, że przy filmowaniu w jakości 4K zwężeniu ulega obszar rejestrowanego kadru. Innymi słowy, efektywna ogniskowa zamonotowanego obiektywu wydłuża się o czynnik około 1.2x.

W osobnym trybie filmowania mamy do dyspozycji tryby P, A, S oraz M, charakteryzujące się analogiczną funkcjonalnością, jak podczas fotografowania. Przykładowo, tryb M umożliwia ręczną zmianę przysłony i szybkości migawki oraz czułości (w zakresie od ISO 200 do 6400) w trakcie rejestracji. Opcja Auto ISO dostępna jest tylko w trybach P, A i S. Warto również dodać, że przy filmowaniu możemy definiować styl obrazu tak samo jak w przypadku zdjęć.

Panasonic GX80 nagrywa dźwięk stereo (Dolby Digital stereo w AVCHD oraz AAC stereo w MP4), a wbudowany mikrofon został umieszczony na górze aparatu, bezpośrednio przy gorącej stopce. W menu znajduje się również możliwość redukcji szumu wiatru. Podczas filmowania możemy także korzystać ze stabilizacji optycznej w podłączonym obiektywie. Dostępna jest również funkcja 5-osiowej hybrydowej stabilizacji obrazu, łączącej stabilizację obiektywu z elektroniczną stabilizacją obrazu w aparacie.

Tryb pomiaru światła przy filmowaniu można wybrać tak samo jak dla fotografowania: punktowy, centralnie ważony lub matrycowy. W menu możemy włączyć również ciągły autofokus oraz cyfrowy zoom o wartości 2x lub 4x. Manualne ostrzenie wspomaga funkcja focus-peaking, która działa również w trakcie rejestracji. Ocenę naświetlenia sceny ułatwia funkcja „zebry”.

W testowanym Lumiksie mamy możliwość rejestrowania filmów z wykorzystaniem filtrów cyfrowych dostępnych w trybie kreatywnego sterowania. Wyjątek stanowią jedynie ustawienia „Monochromatyczny Rough”, „Monochromatyczny Silk”, „Miękka ostrość”, „Filtr gwiezdny” i „Światło słoneczne”. Warto także wspomnieć o funkcji redukcji migotania (dla czasów 1/120, 1/100, 1/60 i 1/50 s).

Podobnie jak w ostatnich bezlusterkowcach Panasonika, w GX80 mamy możliwość nagrywania krótkich filmów w trybie o nazwie SNAP. W tym trybie filmy nagrywane są w formacie MP4 Full HD 25p. Po jego aktywacji, w pierwszej kolejności należy zdefiniować długość klipu (2, 4, 6 lub 8 sekund). Ponadto w ustawieniach znajdziemy jeszcze dwie opcje „przesunięcie ostrości” oraz „przenikanie”. Ta pierwsza pozwala na automatyczną zmianę ostrości, która dokonuje się podczas nagrywania filmów. Wcześniej jednak należy wskazać w kadrze dwa punkty, pomiędzy którymi zostanie dokonana zmiana ostrości. Opcja „przenikanie” pozwala ustawić sposób zachowania się obrazu na początku lub na końcu nagrywanego filmu. W tym zakresie do wyboru mamy następujące ustawienia:

• WHITE-IN / WHITE-OUT – efekt płynnego przejścia pomiędzy białym ekranem a obrazem na początku lub obrazem a białym ekranem na końcu filmu; głośność dźwięku jest stopniowo zwiększana lub zmniejszana,
• BLACK-IN / BLACK-OUT – efekt płynnego przejścia pomiędzy czarnym ekranem a obrazem na początku lub obrazem a czarnym ekranem na końcu filmu; głośność dźwięku jest stopniowo zwiększana lub zmniejszana,
• COLOR-IN / COLOR-OUT – efekt płynnego przejścia pomiędzy czarno-białym a kolorowym obrazem na początku filmu lub odwrotnie na jego końcu; dźwięk utrzymywany jest na stałym poziomie,
• OFF.

Należy uściślić, że dla danego filmu można wybrać tylko jeden z efektów. Innymi słowy, jeśli zdecydujemy się na efekt dotyczący początku filmu nie będziemy mieli możliwości ustawienia efektu na końcu filmu i na odwrót. Szkoda, bo przecież nic nie stoi na przeszkodzie, aby za początek i koniec filmu odpowiadały niezależne ustawienia. Warto jeszcze dodać, że tak nagrane filmy możemy później połączyć w jeden dłuższy, korzystając z aplikacji mobilnej Panasonic Image App.

W GX80 odnajdziemy tryb filmowy określony jako "Przycinanie 4K na żywo. Aparat po prostu wycina z rejestrowanego klipu 4K (3840×2160) fragmentu wielkości kadru FHD (1920×1080). Oprogramowanie pozwala wybrać klatkę początkową i końcową oraz czas trwania (40 lub 20 sekund). Do wyboru mamy także sposób tworzenia ujęcia (panoramowanie, zbliżanie lub oddalania). Po rozpoczęciu filmowania automatyka sama obsłuży odpowiednie prowadzenie wirtualnej „kamery”. Dla uzyskania optymalnego efektu zaleca się, aby aparat pozostawał nieruchomy podczas rejestracji.

W GX80 wśród ustawień filmowania możemy znaleźć również opcję umożliwiającą ciche sterowanie kilkoma parametrami podczas nagrywania filmu (opcję tą należy uprzednio aktywować w menu). Zmian dokonujemy za pomocą suwaków wyświetlanych i obsługiwanych przy pomocy ekranu dotykowego. Dostępne funkcje to:

• zoom (konieczne jest zastosowanie kompatybilnego obiektywu),
• przysłona,
• czas naświetlania,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• regulacja poziomu nagrywania dźwięku.

Przy odtwarzaniu filmów, na dotykowym ekranie dostępne są następujące przyciski: play, pauza i przewijanie przód/tył. Po zatrzymaniu odtwarzania przy użyciu pauzy, mamy możliwość zapisania zdjęcia z wybranej sceny.

Przykładowe filmy

Filmy z numerami: 1, 5, 6, 7, 14, 15, 18, 19, 22, 26, 30 i 31 zostały nagrane przy pomocy obiektywu Olympus M.Zuiko Digital 45 mm f/1.8. Do nagrania pozostałych wykorzystaliśmy G VARIO 12-32 mm f/3.5-5.6 ASPH. M.O.I.S.

• film 1 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 70.0 MB,
• film 2 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 76.3 MB,
• film 3 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 76.2 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 4 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 64.8 MB (ciągły autofokus),
• film 5 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 73.0 MB (ciągły autofokus),
• film 6 – AVCHD – 1920×1080 pix 50i, 42.4 MB,
• film 7 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 57.7 MB,
• film 8 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 64.3 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 9 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 42.7 MB (filtr: Retro),
• film 10 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 43.7 MB (filtr: Dynamiczne czarno-białe,
• film 11 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 44.0 MB (filtr: Mocny obraz),
• film 12 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 43.8 MB (filtr: Efekt krosowania),
• film 13 – AVCHD – 1920×1080 pix 25p, 43.9 MB (filtr: Obraz jednobarwny),
• film 14 – AVCHD – 1920×1080 pix 24p, 58.6 MB,
• film 15 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 232 MB,
• film 16 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 236 MB,
• film 17 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 278 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 18 – MP4 – 3840×2160 pix 24p, 241 MB,
• film 19 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 67.8 MB,
• film 20 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 67.7 MB,
• film 21 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 75.3 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 22 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 58.2 MB,
• film 23 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 18.9 MB (tryb SNAP),
• film 24 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 18.8 MB (tryb SNAP),
• film 25 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 19.2 MB (tryb SNAP),
• film 26 – MP4 – 1280×720 pix 25p, 26.1 MB,
• film 27 – MP4 – 1280×720 pix 25p, 25.6 MB.

Poniższe filmy pozwalają ocenić skuteczność działania stabilizacji obrazu podczas filmowania. Dwa pierwsze zostały nagrane z wykorzystaniem obiektywu G VARIO 12-32 mm f/3.5-5.6 ASPH. M.O.I.S. Dwa pozostałe natomiast przy użyciu Olympusa M.Zuiko Digital 45 mm f/1.8. W obu przypadkach mamy podobne ujęcie nagrane aparatem trzymanym w jednej ręce, jedno z włączoną a drugie z wyłączoną stabilizacją.

• film 28 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 60.2 MB (stabilizacja włączona),
• film 29 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 62.0 MB (stabilizacja wyłączona),
• film 30 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 60.4 MB (stabilizacja włączona),
• film 31 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 58.8 MB (stabilizacja wyłączona).

Wizjer

Podobnie jak we wcześniejszych GX-ach w najnowszym także zastosowano elektroniczny wizjer. W tym przypadku można również zauważyć sporo podobieństw do GX7. W GX80 wizjer ma rozdzielczość 2 764 800 punktów, proporcje obrazu 16:9, powiększenie: 1.39x, a punkt oczny wynosi 17.5 mm. Tak samo jak w GX7 w konstrukcji wizjera zastosowano ekran LCD. Niestety, w przeciwieństwie do wcześniejszych modeli nie mamy możliwości odchylania wizjera w górę. Obraz w wizjerze robi pozytywne wrażenie. W dobrych warunkach oświetleniowych trudno mu w zasadzie cokolwiek zarzucić. Przy gorszym świetle daje się jednak zauważyć smużenie, choć nie jest ono szczególnie uciążliwe.

Wizjer wyposażono w regulacje dioptrażu, która pozwala na korekcję w zakresie od −4 do +3. Bezpośrednio przy wizjerze znajduje się czujnik zbliżenia oka. Po jego aktywacji w menu, obraz z wyświetlacza będzie automatycznie przełączany na EVF po przyłożeniu aparatu do oka. Wizjer pokrywa oczywiście 100% fotografowanego kadru i umożliwia zmianę wyświetlanych informacji analogicznie jak ma to miejsce na głownym ekranie (nie mamy jedynie podglądu ekranu z ustawieniami fotografowania).

Ponadto odległość przy której czujnik reaguje została dobrana bardzo rozsądnie. W opcji regulującej czułość (odległość reakcji) czujnika znajdziemy dwie możliwości: HIGH i LOW. W tej pierwsze czujnik reaguje w odległości około 3 cm, a w drugiej ok. 2 cm. W związku z powyższym, nawet przy ustawieniu HIGH przypadkowe zbliżenie ręki, które mogłoby spowodować przełączenie obrazu, zdarza się dość rzadko.