Spoglądając na najnowszego EOS-a i jego poprzednika łatwo zauważymy, że oba modele są bardzo do siebie podobne. Dotyczy to zarówno rozmiarów, jak i kształtu korpusu. Wymiary Canona EOS 5D Mark IV wynoszą 150.7×116.4×75.9 mm, i tym samym jest on o 1.3 mm węższy oraz 0.5 mm chudszy od poprzednika. Wysokość obu modeli natomiast jest taka sama. Również waga obu aparatów jest podobna. Korpus Canona 5D Mark IV waży 890 gramów, czyli jest o 30 gramów cięższy od 5D Mark III. Zmiany w kształcie samego korpusu są właściwie kosmetyczne i sprowadzają się do odmiennego wyprofilowania niektórych jego elementów.

----- R E K L A M A -----

Pod względem jakości wykonania i solidności konstrukcji trudno jest mieć jakieś szczególne zastrzeżenia do nowego 5D. Aparat ten jest przecież skierowany do zaawansowanych i wymagających użytkowników, dla wielu będzie on narzędziem pracy. W tym segmencie sprzętowym odpowiednia wytrzymałość aparatu oraz wysoka jakość wykonania są kluczowe. Korpus nowego EOS-a został wykonany w znacznej części ze stopów magnezu, a jego poszczególne elementy są dobrze do siebie dopasowane. Cała rękojeść, prawa część tylnej ścianki oraz lewa przednia część aparatu zostały dodatkowo wyłożone gumowym chropowatym materiałem, który zapewnia odpowiednią przyczepność do dłoni. Cała konstrukcja korpusu zachowuje należytą sztywność, a trzymając aparat w ręku czujemy, że jest solidny i wytrzymały. Warto również dodać, iż obudowa została wyposażona w uszczelnienia mające chronić aparat przed niekorzystnym wpływem kurzu i wilgoci.

Zasilanie i gniazda

Canon 5D Mark IV zasilany jest akumulatorem LP-E6N o pojemności 1865 mAh. Jest to nieznacznie zmodyfikowana wersja akumulatora LP-E6 zastosowanego w 5D Mark III, z którym testowany EOS jest również kompatybilny. Ładowanie akumulatora dołączoną do zestawu ładowarką LC-E6 trwa około 2.5 godziny. Wydajność w pełni naładowanego akumulatora według specyfikacji aparatu wynosi około 900 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera lub 300 zdjęć w trybie LV (dane dotyczą pracy w temperaturze pokojowej). Podczas testowania aparatu korzystaliśmy zarówno z wizjera jak i trybu LV, a średnia liczba zdjęć wykonana na w pełni naładowanym akumulatorze przekraczała 800. Jeśli do aparatu podłączymy dedykowany pionowy uchwyt BG-E20, wówczas będziemy mieli możliwość zasilania aparatu dwoma akumulatorami LP-E6N/LP-E6. Stałe zasilanie aparatu zapewnia opcjonalny zasilacz sieciowy AC-E6N w połączeniu z adapterem DR-E6.

Testowana lustrzanka współpracuje z kartami pamięci CF (typu I, zgodne z UDMA mode 7) oraz kartami SD, SDHC i SDXC. Gniazda na oba rodzaje kart znajdują się po prawej stronie aparatu pod wspólną plastikową klapką. W menu ustawień aparatu odnajdziemy opcje pozwalające skonfigurować proces zapisywania zdjęć w przypadku korzystania z dwóch kart jednocześnie. Obejmują one następujące warianty:

• zapis na jedną kartę z automatycznym przełączeniem się na drugą, w przypadku zapełnienia pierwszej,
• zapis RAW-ów i JPEG-ów na odrębnych kartach,
• zapis wielokrotny (każde zdjęcie na obu kartach jednocześnie).

W nowym EOS-ie tak jak w przypadku poprzednika odnajdziemy 6 gniazd:

• złącze HDMI typu C,
• wyjście audio/wideo połączone ze złączem cyfrowym USB 3.0,
• złącze PC,
• wejście na zewnętrzny mikrofon,
• gniazdo słuchawek,
• złącze typu N3 na wężyk spustowy (na przykład RS80-N3),

Różnica w tym zakresie w stosunku do Canona 5D Mark III dotyczy gniazda USB, bowiem w poprzedniku mieliśmy gniazdo standardu 2.0. Ponadto, w nowym modelu złącze na wężyk spustowy przeniesiono na przednią ściankę. Poniżej złącza USB bowiem znajduje się niewielki gwintowany otwór, do których mocujemy plastikowy element, stanowiący zabezpieczenie przed przypadkowym wypięciem kabla.

Przyciski

Układ elementów sterujących w 5D Mark IV jest niemal taki sam jak u poprzednika. Wszystkie przyciski i pokrętła znane z 5D Mark III znajdziemy w tym samym miejscu w nowym EOS-ie. Nowością jest natomiast dodatkowy przycisk na tylnej ściance, o którym więcej piszemy w dalszej części.

Po lewej stronie górnej ścianki odnajdziemy pokrętło trybów pracy aparatu, na którym mamy następujące pozycje:

• tryb w pełni automatyczny,
• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – preselekcja czasu,
• Av – preselekcja przysłony,
• M – tryb ustawień manualnych,
• B – tryb Bulb,
• C1, C2, C3 – nastawy własne.

Pokrętło posiada w środku automatyczny przycisk blokujący i dopiero jego wciśnięcie umożliwia obrócenie pokrętła na wybrany tryb. Bezpośrednio przy pokrętle znajduje się włącznik aparatu. Przechodząc na prawą stronę wizjera widzimy duży monochromatyczny ekran LCD, bezpośrednio nad którym znajduje się rząd czterech przycisków: pomiar światła i balans bieli, tryb pracy AF i tryb wykonywania zdjęć, ISO i kompensacja błysku oraz podświetlanie LCD. Przechodząc wyżej trafiamy na pokrętło sterujące oraz mały przycisk funkcyjny M-Fn. Całości dopełnia tradycyjny spust migawki.

Na samej górze po lewej stronie znajdują się przyciski MENU oraz INFO. Ten drugi służy głównie do zmiany wyświetlania informacji widocznych na głównym ekranie LCD oraz do włączania przewodnika funkcji podczas przeglądania menu aparatu. Poniżej odnajdziemy przycisk, który w trybie fotografowania daje szybki dostęp do wyboru stylów obrazu oraz ustawień trybu wielokrotnej ekspozycji i HDR. Podczas odtwarzania zdjęć umożliwia wyświetlanie dwóch obrazów na ekranie LCD. Dalej znajduje się guzik RATE, umożliwiający w zależności od ustawień, ocenianie zdjęć lub włączenie ochrony podczas ich odtwarzania. Poniżej odnajdziemy przycisk oznaczony symbolem lupy. Podczas odtwarzania zdjęć umożliwia powiększanie zdjęć lub przechodzenie do trybu miniaturek, a w trybie LV kolejne jego wciśnięcia powodują powiększanie wybranego fragmentu kadru (5x i 10x). Pozostałe dwa przyciski po lewej stronie to standardowy tryb odtwarzania oraz usuwanie zdjęć. Warto jeszcze wspomnieć (choć nie są to elementy sterujące), że po lewej stronie pod ekranem LCD znajdziemy głośnik oraz czujnik światła wykorzystywany przy automatycznej regulacji jasności wyświetlacza.

Przechodząc na prawą stronę tylnej ścianki, bezpośrednio obok wizjera zauważymy włącznik trybu Live View (START/STOP). Jednocześnie przycisk ten rozpoczyna nagrywanie wideo. Do przechodzenia pomiędzy trybem LV a trybem filmowania służy natomiast przełącznik w formie pierścienia wokół wspomnianego przycisku. Poniżej znajdujemy standardowy dżojstik, pod którym mamy wspomniany wcześniej nowy element sterujący. Jest to przycisk domyślnie dedykowany do zmiany trybu obszaru AF. Niewielki guzik Q natomiast uruchamia na wyświetlaczu aktywny panel z nastawami aparatu. Na tylnej ściance szczególnie wyróżniającym się elementem jest duże koło sterujące wykorzystywane w wielu sytuacjach. Przycisk SET pośrodku koła służy między innymi do zatwierdzania dokonywanych ustawień. Pod kołem sterującym umieszczono przełącznik blokujący jego działanie. W menu ustawień własnych znajdziemy także opcje pozwalające blokować owym przełącznikiem działanie pokrętła sterującego na górnej ściance i dżojstika. W prawym górnym narożniku tylnej ścianki odnajdziemy jeszcze trzy przyciski, a są nimi przycisk autofokusu AF-ON, blokada AE oraz przycisk wyboru obszaru AF.

Na przedniej część obudowy aparatu znajduje się jeszcze przycisk blokady bagnetu oraz guzik podglądu głębi ostrości.

W 5D Mark IV funkcje obsługiwane przez część elementów sterujących możemy ustawić. Możliwości w tym zakresie są całkiem spore, co ułatwia skonfigurowanie aparatu do własnych potrzeb. Dostępne w menu C.Fn. opcje dotyczące programowalnych przycisków prezentuje poniższy film.

Menu

Menu w 5D Mark IV zorganizowano analogicznie jak u poprzednika. Mamy zatem do czynienia z podziałem na typowe dla Canona kategorie, a każda z nich dzieli się na odpowiednią liczbę stron (zakładek) zależną od liczby elementów. Zachowano również ten sam schemat kolorystyczny. Pomiędzy kolejnymi stronami możemy przechodzić za pomocą przedniego pokrętła sterującego lub dżojstika (z ostatniej strony danej kategorii przechodzimy bezpośrednio do pierwszej strony następnej kategorii). Pomiędzy samymi kategoriami możemy przełączać się natomiast przyciskiem Q. Tylne pokrętło lub dżojstik używamy do poruszania się w zakresie elementów danej strony. Poniżej przedstawiamy filmy prezentujące zawartość poszczególnych kategorii menu.

Menu fotografowania

Menu filmowania

Menu AF

Menu odtwarzania

Menu Nastaw

Menu ustawień własnych (C.Fn.)

Ostatnia, zielona zakładka w menu 5D Mark IV, to tradycyjne Moje Menu, służące do gromadzenia ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Co więcej, możemy stworzyć maksymalnie 5 kart mojego menu i dodatkowo nadać im własne nazwy. To pozwoli na posegregowanie najczęściej używanych ustawień, w zależności od konkretnych potrzeb użytkownika. Samo kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. To bardzo praktyczne rozwiązanie, zwłaszcza przy bogatym menu. Dodatkowo mamy opcję, która powoduje, że Moje Menu jest domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU. A jeśli w Moim Menu uda nam się zawrzeć wszystkie potrzebne nam elementy, możemy ustawić, że tylko ono będzie wyświetlane.

Wyświetlacze

Podobnie jak poprzednika, Canona 5D Mark IV wyposażono w 3.2-calowy wyświetlacz LCD. Zwiększono jednak rozdzielczość ekranu z 1.04 miliona do 1.62 miliona punktów. Jasność wyświetlacza można kontrolować w 7-stopniowej skali. Do dyspozycji mamy również tryb automatycznej regulacji jasności, który w oparciu o znajdujący się pod ekranem czujnik dopasuje jasność obrazu do jasności otoczenia, w którym fotografujemy. W trybie tym można dodatkowo regulować jasność w 3-stopniowej skali. Obraz na wyświetlaczu prezentuje się naprawdę bardzo dobrze. Powłoki antyodblaskowe charakteryzują się dobrą skutecznością i w zadowalający sposób wytłumiają odbicia otoczenia.

Podczas fotografowania z użyciem wizjera główny wyświetlacz LCD można użyć do wyświetlania różnych informacji lub dokonywania ustawień parametrów aparatu. Kolejne wciśnięcia przycisku INFO. powodują wyświetlenie ekranu z ustawieniami aparatu, elektronicznej poziomicy oraz ekranu szybkich nastaw z ustawieniami fotografowania. Ten ostatni występuje w dwóch wersjach: standardowej (wyświetlanie ustalonych na sztywno ustawień) oraz definiowanej przez użytkownika (możliwość wyboru wyświetlanych elementów). Ekrany szybkich nastaw umożliwiają kontrolę widocznych parametrów po wcześniejszym wciśnięciu przycisku Q. Pomiędzy kolejnymi elementami przechodzimy za pomocą dżojstika, a zmian dokonujemy dowolnym pokrętłem sterującym. Obsługę możemy też przeprowadzać bezpośrednio na ekranie za pośrednictwem interfejsu dotykowego.

Opcja dostosowywania ekranu szybkich nastaw pojawiła się już we wcześniejszych lustrzankach systemu EOS, warto jednak poświęcić jej parę dodatkowych zdań. Lista elementów, które możemy umieścić na ekranie, wygląda następująco: tryb fotografowania, czas naświetlania, przysłona, ISO, kompensacja ekspozycji/bracketing ekspozycji, kompensacja mocy błysku, styl obrazu, balans bieli, regulacja balansu bieli/bracketing balansu bieli, automatyczny optymalizator jasności, ustawienia własne, tryb AF, wybór obszaru AF, tryb pomiaru światła, tryb pracy migawki (zdj. seryjne, samowyzwalacz), funkcje zapisu/wybór karty, ustawienia daty i czasu, sterowanie zewnętrznymi lampami błyskowymi, priorytet jasnych partii obrazu, siatka wizjera, czyszczenie matrycy, ustawienia GPS, fotografowanie bez migotania, redukcja szumu dla długich czasów naświetlania, redukcja szumu wysokich ISO, wybór folderu. Cały obszar ekranu został podzielony na 24 pola (6×4), w których możemy umieszczać wybrane elementy. W przypadku części elementów możemy dodatkowo ustawić rozmiar zajmowany na ekranie (pojedyncze pole lub więcej). Dzięki temu, jeśli zależy nam na większej liczbie dostępnych elementów, możemy się zdecydować na mniejsze ikony. Kiedy natomiast potrzebujemy szybkiego dostępu do mniejszej liczby opcji, możemy wówczas zdecydować się na większy rozmiar reprezentujących je ikon, zagospodarowując lepiej dostępny obszar.

Trzeba przyznać, że konfigurowalny ekran szybkich nastaw jest bardzo użytecznym rozwiązaniem, szczególnie z punktu widzenia zaawansowanych użytkowników. Domyślny ekran zawiera całkiem sporo opcji i niekoniecznie ze wszystkich mamy potrzebę korzystać. Możliwość wybrania interesujących nas opcji i ułożenie ich w wygodny dla nas układ pozwala efektywniej wykorzystać to „podręczne menu”, a tym samym przyspieszyć obsługę aparatu.

Aby korzystać z ekranu szybkich nastaw (domyślnego lub własnego) nie musimy go mieć na stałe włączonego na wyświetlaczu LCD. Jeśli ekran LCD nie wyświetla żadnych informacji, wciśnięcie przycisku Q uruchamia od razu ekran szybkich nastaw (w wersji użytkownika, jeśli został wcześniej skonfigurowany, lub standardowy).

W trybie przeglądania zdjęć przycisk INFO. odpowiada oczywiście za wyświetlanie różnych informacji. Aktualne zdjęcie można przeglądać w następujących trybach:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru).

W ostatnim z trybów mamy także możliwość wyświetlenia dodatkowych informacji zawartych w EXIF-ie. Używając dżojstika przełączamy się pomiędzy kolejnymi zestawami informacji, które widoczne są w dolnej połowie wyświetlacza. W tym zakresie wybór obejmuje następujące możliwości:

• informacje szczegółowe,
• informacje o obiektywie + histogram (Y lub RGB w zależności od tego, który został ustawiony w widoku głównym),
• informacje o balansie bieli,
• informacje o stylu obrazów (dwa ekrany),
• informacje o przestrzeni kolorów i redukcji szumów,
• informacje o korekcji wad obiektywu (dwa ekrany).
• informacje GPS (jeśli dane te zostały zapisane w EXIF-ie).

Ponadto w trybie odtwarzania osobno możemy włączyć wyświetlanie punktów AF, w oparciu o które została ustawiona ostrość podczas fotografowania. Można także włączyć widoczność siatki kadrowania oraz oznaczanie prześwietlonych obszarów. Zdjęcia można oczywiście także powiększać, lub oglądać z poziomu indeksu (4, 9, 36 lub 100 miniaturek).

Testowany Canon pozwala również na odtwarzanie zdjęć parami, co ułatwia bezpośrednie porównywanie dwóch obrazów. W tym celu wystarczy wcisnąć przycisk znajdujący przy lewym górnym narożniku wyświetlacza LCD. Aktualnie zaznaczony obraz zostaje otoczony żółtą ramką. Pomiędzy obrazami możemy przełączać się przyciskiem SET. Tylnym kołem sterującym natomiast zmieniamy aktywny obraz. W trybie tym możemy również powiększać zdjęcia, aczkolwiek powiększany jest zawsze obraz aktywny. Wciśnięcie przycisku Q powoduje ustawienie tego samego powiększenia w tym samym obszarze dla drugiego obrazu. Przyciskiem INFO. można zmieniać informacje wyświetlane dla obu obrazów. Część z opisanych czynności możemy dokonywać za pośrednictwem interfejsu dotykowego.

Testowany EOS jest pierwszym modelem z serii 5D, którego wyświetlacz został wyposażony w interfejs dotykowy. Funkcja ta charakteryzuje się sporą użytecznością, zatem warto poświęcić jej osobny akapit. Po pierwsze dotykowo możemy obsługiwać menu główne, ekran szybkich nastaw oraz w trybie LV menu podręczne, które uruchamiamy albo przyciskiem Q, albo dotykając odpowiedniego symbolu na ekranie. Dodatkowo podczas fotografowania w trybie Live View dotykowo możemy regulować wszystkie te parametry, których symbole wyświetlane są w ramkach. Mamy zatem możliwość ustawiania czasu migawki i/lub wartości przysłony, czułości ISO, czy kompensacji ekspozycji. Możemy także powiększać widok kadru w wybranym miejscu (5- lub 10-krotnie) za pomocą ikony lupy. Oczywiście dotykowy interfejs umożliwia również wskazywanie obszaru ustawiania ostrości, które można połączyć z jednoczesnym wyzwalaniem migawki. W trybie odtwarzania natomiast można nie tylko przewijać zdjęcia palcem, ale również powiększać je i pomniejszać, a także włączać widok miniatur.

W 5D Mark IV, podobnie jak w innych zaawansowanych EOS-ach, znalazł się dodatkowy, monochromatyczny panel LCD, wyświetlający najważniejsze informacje o ustawieniach aparatu. W porównaniu do modelu 5D Mark III zmieniły się nieco wyświetlane informacje. W szczególności nie mamy podglądu rodzaju i wielkości zapisywanego zdjęcia. Schemat monochromatycznego ekranu LCD wraz z opisem prezentujemy poniżej.

Tryb Live View

W 5D Mark IV tryb Live View tak jak u poprzednika uruchamiamy przyciskiem START/STOP, znajdującym się po prawej stronie wizjera. W menu fotografowania znajdują się różne opcje związane z pracą w trybie podglądu na żywo. Znajdziemy tam między innymi opcję włączania wyświetlania siatki kadrowania (3 rodzaje) oraz symulacji ekspozycji, czyli zmiany jasności obrazu na wyświetlaczu LCD wraz ze zmianą parametrów ekspozycji. W tym ostatnim przypadku możemy wybrać, by symulacja była aktywna cały czas lub uruchamiała się tylko po wciśnięciu przycisku podglądu głębi ostrości. Trzeba jednak pamiętać, że jest to tylko symulacja, więc raczej nie należy się nią kierować w ocenie wyglądu wynikowego zdjęcia. Warto jeszcze dodać, że w trybie LV kompensacja ekspozycji może odbywać się jedynie w zakresie ±3 EV (przy fotografowaniu z użyciem wizjera jest to ±5 EV).

W Canonie 5D Mark IV w trybie Live View automatyczne ustawianie ostrości działa w jednym z trzech trybów:

• wykrywanie twarzy+śledzenie,
• FlexiZone-Multi – automatyczny wybór z 63 punktów AF w szerokim obszarze kadru (możliwość wyboru jednej z 9 mniejszych stref),
• FlexiZone-Single – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie.

W nowym 5D w trybie podglądu na żywo mamy znany z wcześniejszych EOS-ów system Dual Pixel CMOS AF. Dzięki specjalnie zaprojektowanej matrycy, w której wiekszość powierzchni pokrywają piksele składające się z dwóch fotodiod, możliwa jest detekcja fazy. To rozwiązanie spowodowało, że autofokus w trybie LV w 5D Mark IV działa wyraźnie szybciej niż u poprzednika i trudno mieć większe zastrzeżenia w tym względzie do testowanego aparatu. Co prawda do szybkości działania zwykłego AF fazowego nieco jeszcze brakuje, jednak nawet przy mocno rozogniskowanym obiektywie ustawienie ostrości rzadko zajmuje dłużej niż jedną sekundę. Warto jednak dodać, że zdarzają się przypadki, iż przy wyraźnym rozogniskowaniu system „nie wie”, w którą stronę ogniskować i w początkowej fazie daje się zauważyć ruch w odwrotnym kierunku. Wydłuża to co prawda proces ustawiania ostrości, jednak stosunkowo nieznacznie, bowiem system całkiem szybko „orientuje się” w swoim błędzie.

Poniższy plik pokazuje szybkość działania AF w trybie LV z obiektywem Canon EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM. Ostrzenie odbywa się naprzemiennie pomiędzy obiektami znajdującymi się w odległości około 0.5 m oraz 3.5 m od aparatu. W obiektywie przełącznik zakresu pracy AF ustawiony był na 0.5m–∞.

Kolejny film prezentuje pracę w autofokusa w LV z obiektywem Canon EF 24–105 mm f/3.5–5.6 IS STM ustawionym na ogniskową 105 mm. Podobnie jak poprzednio ostrzenie odbywa się naprzemiennie pomiędzy obiektami znajdującymi się w odległości około 0.5 m oraz 3.5 m od aparatu.

Na dwóch kolejnych filmach zaprezentowana została praca AF w LV z użyciem obiektywu Canon EF 300 mm f/2.8 L IS II USM. Na pierwszym ostrzenie odbywa się naprzemiennie pomiędzy obiektami znajdującymi się w odległości około 3 m oraz ponad 20 m od aparatu. Na drugim jest to nieco ponad 6 m i ponad 20 m. W drugim przypadku w obiektywie przełącznik zakresu pracy AF ustawiony był na 6 m–∞.

W trybie Live View przyciskiem INFO., możemy przełączać się pomiędzy kolejnymi widokami informacji. Do dyspozycji mamy 4 ekrany. Elementy widoczne na poszczególnych ekranach są w pełni konfigurowalne przez użytkownika, a do wyboru mamy następujące opcje:

• podstawowe dane fotografowania (widoczne w górnej i dolnej części wyświetlacza),
• szczegółowe dane fotografowania (widoczne po bokach wyświetlacza),
• przyciski ekranowe (dotykowe),
• histogram (jasności lub RGB / mały lub duży),
• elektroniczna poziomica.

Przycisk Q w trybie LV uruchamia podręczne menu, które pozwala regulować: obszar AF, tryb AF, tryb pracy migawki, pomiar światła, format i wielkość zapisywanych zdjęć, balans bieli, styl obrazu oraz automatyczny optymalizator jasności. Pomiędzy kolejnymi elementami przechodzimy za pomocą dżojstika, a zmian dokonujemy dowolnym pokrętłem sterującym. Podręczne menu można także obsługiwać dotykowo.

Tryb wideo

Tryb filmowania w 5D Mark IV uległ rozszerzeniu w stosunku do poprzednika. Nowością jest na przykład możliwość nagrywania filmów w jakości 4K. Podobnie jak w poprzednim modelu odnajdziemy możliwość korzystania z dwóch metod kompresji (dostępność wyboru zależy od ustawionego formatu nagrywania i jakość obrazu). Metoda wewnątrzklatkowa (ALL-I) dokonuje kompresji każdej klatki pojedynczo, dzięki czemu zyskujemy lepszą jakość i większą swobodę przy edycji filmu. Metoda międzyklatkowa (IPB) natomiast, dokonuje kompresji na wielu klatkach jednocześnie. Wybór trybów filmowania w 5D Mark IV przedstawia się następująco:

• format MOV:
  • 4K 4096×2160 (29.97p / 25p / 24p / 23.98p) Motion JPEG (ok. 3587 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (59.94p / 50p) ALL-I (ok. 1298 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (59.94p / 50p) IPB (ok. 440 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (29.97p / 25p / 24p / 23.98p) ALL-I (ok. 654 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (29.97p / 25p / 24p / 23.98p) IPB (ok. 225 MB/min),
  • HD 1280×720 (119.9p / 100p) ALL-I (ok. 1155 MB/min),
• format MP4
  • Full HD 1920×1080 (59.94p / 50p) IPB komp. standardowa (ok. 431 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (29.97p / 25p / 24p / 23.98p) IPB komp. standardowa (ok. 216 MB/min),
  • Full HD 1920×1080 (29.97p / 25p) IPB komp. lekka (ok. 87 MB/min).

Tryby 119.9p, 59.94p, 29.97p oraz 23.98p dostępne są przy standardzie TV ustawionym na NTSC, natomiast 100p, 50p i 25p przy standardzie PAL. Tryb 24p uruchamiamy niezależnie oddzielną opcją. Filmy nagrane z dużą szybkością klatek, czyli w trybach 119.9p i 100p mają wynikowy klatkaż odpowiednio 29.97p i 25p. W efekcie, otrzymamy materiał odtwarza się z 4-krotnym spowolnieniem. Oczywiście dźwięk w tym trybie nie jest nagrywany.

Należy dodać, że w trybie 4K aparat nie korzysta z całej matrycy, a jedynie z obszaru o natywnej rozdzielczości 4096×2160 pikseli. W związku z tym mamy niestety do czynienia z cropem na poziomie 1.64x, czyli zbliżonym do canonowskiego formatu APS-C. To oczywiście wiąże się z efektywnym wydłużeniem ogniskowych stosowanych obiektywów i jednoczesnym zmniejszeniem pola widzenia.

Ze względu na sporą ilość danych rejestrowanych w przypadku filmów 4K, musimy dysponować odpowiednio szybką kartą pamięci, by móc nagrywać w tej jakości. Minimalne parametry prędkości zapisu w zależności on rodzaju karty przedstawiają się następująco:

• Compact Flash UDMA 7, 100 MB/s,
• SD UHS-I, 90 MB/s.

Filmy możemy nagrywać w trybie całkowicie automatycznym, z preselekcją przysłony, z preselekcją migawki lub w trybie ręcznym. Czułość ISO można kontrolować jedynie w trybie ręcznym. Domyślny zakres czułości ISO dla trybu filmowania w 4K wynosi od ISO 100 do ISO 12800, a dla pozostałych do ISO 25600. Górną granicę (poprzez odpowiednią opcję w menu) można rozszerzyć aż do ISO 102400 (H2). Podczas filmowania autofokus może działać w trybie pojedynczym lub ciągłym. W tym pierwszym przypadku AF zadziała po wciśnięciu spustu migawki do połowy lub/i przycisku AF-ON (zależnie od ustawienia funkcji tych przycisków w menu C.Fn).

Ciągły autofokus podczas filmowania uruchamiamy w menu filmowania (Filmowy Servo AF) lub odpowiednią dotykową ikoną na ekranie. Dodatkowe opcje w menu pozwalają na regulację jego pracy. Pierwsza, „Szybkość filmowego Servo AF” pozwala regulować szybkość procesu ogniskowania. Dostępna skala rozciąga w zakresie od −7 do +2, gdzie wartość 0 stanowi domyślne ustawienie. Warto dodać, że z opcji tej możemy korzystać jedynie w przypadku zastosowania obiektywów USM i STM wprowadzonych na rynek nie wcześniej niż w 2009 roku. Druga opcja „Czułość śledzenia” określa szybkość reakcji systemu AF w przypadku rozogniskowania obrazu. Do dyspozycji mamy skalę rozciągającą się od −3 do +3. Im większa wartość, tym krótszy czas reakcji systemu AF w przypadku detekcji rozogniskowanego obiektu. Jak działa autofokus przy różnych ustawieniach wspomnianych parametrów, można zobaczyć w filmach przykładowych.

Aparat został wyposażony w mikrofon monofoniczny. Istnieje jednak możliwość podłączenia do niego stereofonicznego mikrofonu zewnętrznego za pomocą gniazda typu mini-jack 3.5 mm. W trakcie filmowania poziom nagrywanego dźwięku może być sterowany automatycznie przez aparat. Istnieje jednak również możliwość ręcznej kontroli w 64-stopniowej skali. W ustawieniach można także znaleźć pozycje filtr wiatru oraz tłumik. Ta pierwsza ogranicza oczywiście specyficzne odgłosy pojawiające się podczas nagrywania filmów przy wietrznej pogodzie, natomiast druga automatycznie blokuje zniekształcenia dźwięku pojawiające się przy jego zbyt dużym natężeniu.

W modelu 5D Mark III tylne pokrętło sterujące miało wbudowany panel dotykowy umożliwiający podczas filmowania bezgłośną kontrolę parametrów ekspozycji. W związku z obecnością w 5D Mark IV interfejsu dotykowego na wyświetlaczu LCD, bezgłośną obsługę możemy prowadzić właśnie za jego pośrednictwem. Dotykając palcem odpowiednich ikon na ekranie możemy zmieniać czas migawki, przysłonę, kompensację ekspozycji oraz czułość ISO. Dotykowy przycisk Q natomiast pozwala kontrolować poziom nagrywanego dźwięku (o ile wcześniej wybraliśmy ręczną kontrolę) oraz głośność dźwięku w słuchawkach. Warto jeszcze dodać, że podobnie jak u poprzednika, dla zaawansowanych użytkowników zaimplementowano obsługę kodów czasowych.

Nowością w stosunku do Mark III jest możliwość nagrywania filmów poklatkowych. Nagrywane są one w jakości Full HD ALL-I 29.97p (NTSC) lub 25p (PAL). W ustawieniach znajdziemy dwie opcje, które możemy kontrolować: liczbę zdjęć (od 2 do 3600) oraz interwał między zdjęciami (od 1 sekundy do 99 godzin 59 minut i 59 sekund). Po ustawieniu tych parametrów aparat wyświetli czas potrzebny do zarejestrowania zdjęć oraz czas wynikowego filmu. Wyświetlany jest również parametr „czas na karcie”, pokazujący maksymalny czas filmu, który może zostać zapisany na karcie uwzględniając pozostałą wolną pojemność. Warto jednak dodać, że maksymalna długość filmu poklatkowego wynikająca z górnego ograniczenia na liczbę zdjęć wynosi około 2 minuty dla 29.97p i około 2 minuty 24 sekundy dla 25p.

Podczas rejestracji filmu poklatkowego autofokus nie działa, a ekspozycja dla kolejnych zdjęć będzie identyczna z tą ustawioną dla pierwszej klatki. Co ciekawe, w trybie tym zdjęcia wykonywane są przy użyciu migawki elektronicznej, zatem proces przebiega w zasadzie bezgłośnie. Kolejne zdjęcia nie są wyświetlane na ekranie LCD. Na panelu monochromatycznym mamy jednak podgląd liczby zdjęć pozostałych do wykonania.

Canon 5D Mark IV udostępnia funkcję nagrywania filmów HDR, którą uruchamiamy z poziomu podręcznego menu w trybie filmowania. Aby opcja ta była dostępna, należy jednak wcześniej ustawić jakość filmu na Full HD 29.97p / 25p IPB w formacie MOV lub MP4. Instrukcja aparatu nie podaje szczegółów dotyczących sposobu tworzenia filmu HDR. Mowa jest tylko o scalaniu wielu klatek i ewentualnych zniekształceniach obrazu, które mogą się w związku z tym pojawić, w przypadku nagrywania filmu z ręki. Producent zaleca zatem stosowanie w tym trybie statywu. Ponadto ostrzega, że nawet na filmach nagranych ze statywu, podczas odtwarzania materiału klatka po klatce lub w zwolnionym tempie, może być pojawić się powidok, a szumy mogą być bardziej widoczne. Ostatnie dwie pary filmów przykładowych pozwalają porównać standardowy film i nakręcony w trybie HDR. Różnica jest zauważalna i dotyczy głównie jasnych partii obrazu.

Przy nagrywaniu filmów przykładowych korzystaliśmy z 4 obiektywów:

• Canon EF 35 mm f/2 IS USM (OB1),
• Canona EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM (OB2),
• Canon EF 24–105 mm f/3.5–5.6 IS STM (OB3),
• Canon EF 300 mm f/2.8 L IS II USM (OB4).

Przykładowe filmy

• film 1 – MOV 4096×2160 pix, 25p, Motion JPEG, 1.28 GB (OB1),
• film 2 – MOV 4096×2160 pix, 25p, Motion JPEG, 1.28 GB (OB2),
• film 3 – MOV 4096×2160 pix, 25p, Motion JPEG, 1.08 GB (OB1; film nagrany o zmierzchu),
• film 4 – MOV 4096×2160 pix, 24p, Motion JPEG, 1.25 GB (OB1),
• film 5 – MOV 4096×2160 pix, 24p, Motion JPEG, 1.43 GB (OB2),
• film 6 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 437 MB (OB1),
• film 7 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 537 MB (OB2),
• film 8 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 409 MB (OB1; film nagrany o zmierzchu),
• film 9 – MOV 1920×1080 pix, 50p, IPB, 148 MB (OB1),
• film 10 – MOV 1920×1080 pix, 50p, IPB, 140 MB (OB1; film nagrany o zmierzchu),
• film 11 – MOV 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 216 MB (OB1),
• film 12 – MOV 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 227 MB (OB2),
• film 13 – MOV 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 392 MB (OB1; tryb dużej szybkości klatek 100p),
• film 14 – MOV 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 279 MB (OB1; tryb dużej szybkości klatek 100p),
• film 15 – MOV 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 168 MB (OB1; film poklatkowy),
• film 16 – MOV 1920×1080 pix, 25p, IPB, 74.5 MB (OB1),
• film 17 – MOV 1920×1080 pix, 24p, ALL-I, 222 MB (OB1),
• film 18 – MOV 1920×1080 pix, 24p, ALL-I, 239 MB (OB2),
• film 19 – MOV 1920×1080 pix, 24p, IPB, 74.8 MB (OB1),
• film 20 – MP4 1920×1080 pix, 50p, IPB, 141 MB (OB1),
• film 21 – MP4 1920×1080 pix, 50p, IPB, 173 MB (OB2),
• film 22 – MP4 1920×1080 pix, 50p, IPB, 135 MB (OB1; film nagrany o zmierzchu),
• film 23 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 71.5 MB (OB1),
• film 24 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 80.1 MB (OB2),
• film 25 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 68.1 MB (OB1; film nagrany o zmierzchu),
• film 26 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB (lekka), 29.7 MB (OB1),
• film 27 – MP4 1920×1080 pix, 24p, IPB, 74.1 MB (OB1),
• film 28 – MP4 1920×1080 pix, 24p, IPB, 90.4 MB (OB2),

Filmy prezentujące działanie Servo AF

• film 29 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 387 MB (OB2; Servo AF szybkość: 0, czułość: 0),
• film 30 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 339 MB (OB2; Servo AF szybkość: +2, czułość: 0),
• film 31 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 474 MB (OB2; Servo AF szybkość: −7, czułość: 0),
• film 32 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 316 MB (OB2; Servo AF szybkość: 0, czułość: +3),
• film 33 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 424 MB (OB2; Servo AF szybkość: −3, czułość: 0),
• film 34 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 487 MB (OB2; Servo AF szybkość: +2, czułość: +3),
• film 35 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 381 MB (OB3; Servo AF szybkość: 0, czułość: 0),
• film 36 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 425 MB (OB3; Servo AF szybkość: +2, czułość: 0),
• film 37 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 434 MB (OB3; Servo AF szybkość: −7, czułość: 0),
• film 38 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 417 MB (OB3; Servo AF szybkość: +2, czułość: +3),
• film 39 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 326 MB (OB4; Servo AF szybkość: +2, czułość: +3),
• film 40 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 524 MB (OB4; Servo AF szybkość: +2, czułość: +3),
• film 41 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 563 MB (OB4; Servo AF szybkość: +2, czułość: +3),
• film 42 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 489 MB (OB1; Servo AF szybkość: 0, czułość: 0),
• film 43 – MOV 1920×1080 pix, 50p, ALL-I, 493 MB (OB1; Servo AF szybkość: +2, czułość: +3),

Porównanie filmów zwykłych i HDR

• film 44 – MOV 1920×1080 pix, 25p, IPB, 82.5 MB (OB3),
• film 45 – MOV 1920×1080 pix, 25p, IPB, 81.7 MB (OB3; film HDR),
• film 46 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 79.6 MB (OB3),
• film 47 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 80.0 MB (OB3; film HDR),

Wizjer

Podstawowe parametry wizjera zastosowanego w 5D Mark IV są takie same, jak w przypadku modelu 5D Mark III. Pokrywa on zatem około 100% pola widzenia, jego powiększenie wynosi 0.71x, a odległość źrenicy wyjściowej 21 mm. Regulacja dioptrażu może odbywać się w zakresie od −3 do +1 dpt. Wizjer został wyposażony w przepuszczalny ekran LCD, który służy między innymi do wyświetlania punktów AF oraz siatki kadrowania. To, co odróżnia wizjer testowanego modelu od tego zastosowanego w poprzedniku, to możliwość wyświetlania dodatkowych informacji. Na poniższym schemacie zaczerpniętym z instrukcji obsługi możemy zobaczyć, jakie dokładnie elementy są wyświetlane w wizjerze.

Wyświetlanie zarówno siatki kadrowania jak i poziomicy możemy określić w menu ustawień, pod pozycją „Ekran wizjera”. Wyświetlanie informacji widocznych poniżej obszaru punktów AF również możemy kontrolować. Co więcej, mamy możliwość wyboru, które z tych elementów (poziom energii akumulatora, balans bieli, tryb migawki, działanie AF, tryb pomiaru światła, jakość obrazu, detekcja migotania) chcemy widzieć w wizjerze i włączyć lub wyłączyć każdy z osobna.

Poniżej prezentujemy drugi schemat, z opisem elementów widocznych na samym dole wizjera.

Wizjer w testowanym modelu zapewnia obraz dobrej jakości i jest wygodny w użytkowaniu. Jego wielkość oraz jasność są na odpowiednim poziomie, którego należy oczekiwać od zaawansowanej lustrzanki pełnoklatkowej.