Konstrukcja i obsługa aparatu nie różni się mocno od początku serii, to znaczy modelu X100. Model X100F dobrze leży w jednej ręce, choć słabo zaznaczony przedni uchwyt powoduje wrażenie niestabilności i wysuwania się z ręki. Spust migawki pracuje typowo: lekkie dociśnięcie skutkuje ustawieniem autofokusu, a mocniejsze – wykonaniem zdjęcia. Podwójny skok jest dość dobrze wyczuwalny. Mimo możliwości zastosowania elektronicznego wężyka spustowego, producent zadbał o użytkowników lubiących korzystać z wężyka mechanicznego – spust migawki nadal jest wyposażony w gwintowany port popychacza.

----- R E K L A M A -----

Aparat posiada łącznie 8 przycisków programowalnych. Ich konfigurację możemy przeprowadzić w menu aparatu, które wywołamy, dłużej przytrzymując wciśnięty przycisk funkcyjny. Także przytrzymując dłużej klawisz DISP zobaczymy ekran podsumowujący wszystkie nastawy, który może też służyć za szybkie przypomnienie funkcji przypisanych do wszystkich klawiszy programowalnych.

Przyciskając klawisz przełącznika trybu wizjera, możemy wybrać funkcję pierścienia sterującego obiektywu. Poza standardową funkcją nastawy ostrości mamy do dyspozycji następujące możliwości:

• balans bieli,
• symulację kliszy,
• cyfrowy telekonwerter.

Podobnie przyciskając dłużej joystick, uaktywnimy menu pozwalające wybrać jego tryb pracy:

• wyłączony,
• stale aktywny,
• aktywny po wciśnięciu.

Na pierścieniu przysłony i kole czasu migawki zaznaczono tylko pełne jednostki. Nie oznacza to jednak, że nie uda się nam skorzystać ze skoku co 1/3 EV. Pierścień przysłony umożliwia stosowanie częściowych wartości. By tak samo sterować czasem, musimy wykorzystać rolkę sterującą. Dodatkowa pozycja na pierścieniu migawki „T” umożliwia dowolne sterowanie czasem w zakresie od 2 do 30 s w krokach 1/3 EV. Zmiany dokonujemy rolką sterującą. W tym trybie podczas ekspozycji na ekranie pojawia się informacja o pozostałym czasie otwarcia migawki.

Nowością jest zabudowana w kole czasu migawki nastawa ISO. By zmienić czułość, musimy delikatnie unieść koło i obrócić. Z początku wydaje się to skomplikowane, ale po pewnym czasie nabywamy biegłości w operowaniu nim. Ostatecznie jedynym problemem będzie fakt, że przy niektórych nastawach czasu migawki okienko odczytu będzie odwrócone „do góry nogami”, co może powodować problemy z odczytem wybranej wartości.

Kolejną sprawą jest tylko jedna pozycja rozszerzonej czułości H na kole nastaw. O tym, czy ma to być ISO 25600 czy 51200, decydujemy wybierając nastawę w menu aparatu. Alternatywnie możemy sterować czułością, gdy wybierzemy nastawę czułości A. Oprócz automatyki mamy dostępną opcję przypisania sterowania ISO do przedniej rolki – wtedy możemy łatwo ustawiać czułość bez odrywania wzroku od wizjera.

Możliwość przełączania między wizjerem optycznym a cyfrowym – co jest unikalną cechą tej serii aparatów – pomaga w ocenie poprawności kadrowania oraz jakości prezentowanego obrazu. Nie powinno dziwić, że w kontrastowych scenach wizjer optycznych daje wielokrotnie lepszy i wyraźniejszy obraz od ekranu LCD. Wynika to z faktu, że jak na wyświetlacz elektroniczny przystało, charakteryzuje się on niewielką dynamiką. Odwrotnie jest w stosunkowo ciemnej scenerii – wtedy wizjer elektroniczny zyskuje dzięki możliwości wzmocnienia sygnału.

Aparat jest wyposażony w mechaniczną oraz elektroniczną migawkę. Korzystając z pierwszej z nich możemy naświetlać nawet przez 60 min (w trybie Bulb), natomiast najkrótszy czas to 1/4000 s. Migawka elektroniczna umożliwia 4-krotne skrócenie czasu – do 1/32000 s. Jednak w trybie Bulb nie wykonamy ekspozycji dłuższej niż 1 s korzystając z elektronicznej migawki. Oczywiście aparat umożliwia automatyczne przełączanie między obiema migawkami w zależności od sytuacji.

Aparat pracuje bardzo cicho używając migawki mechanicznej i niemal bezgłośnie przy wyborze migawki elektronicznej. Dla fotografów ulicznych to doskonała wiadomość.

Wciskając klawisz DRIVE wybieramy tryb wyzwalania migawki. W tym menu mamy możliwość określenia, czy chcemy wyzwalać migawkę w trybie ciągłym, tworzyć panoramy, używać zaawansowanych filtrów czy filmować.

X100F dysponuje też kilkoma trybami bracketingu:

• ekspozycji – 3 zdjęcia przesunięte o 1/3 do 1 EV,
• czułości ISO – 1 zdjęcie zapisane 3 razy ze zmienioną na drodze programowej czułością,
• symulacji filmu – 1 zdjęcie zapisane 3 razy z różną symulacją kliszy, balansu bieli,
• zakresu dynamiki – 3 zdjęcia z dynamiką ustawioną na 100, 200 i 400%.

Ponieważ Fujifilm X100F jest konstrukcją dalmierzową, przy bliskich odległościach od motywu pojawia się błąd paralaksy. By zniwelować jego wpływ na wynikowe zdjęcie w wizjerze, aparat wyświetla białą ramkę tej części kadru, która będzie zarejestrowana. Ramka ta jest korygowana ciągle, więc bez przerwy możemy obserwować pozycję pola widzenia aparatu.

Nie należy zapominać o interwałometrze, który umożliwia automatyczne robienie zdjęć w zdefiniowanych odstępach czasowych. Aparat może w ten sposób zarejestrować do 1000 zdjęć odsuniętych od siebie od 1 s do 24 godzin.

Tryby pracy

Fujifilm X100F jest wzorowany na dawnych aparatach dalmierzowych, w związku z czym nie posiada dedykowanego koła trybów znanego z innych konstrukcji. W zamian pierścienie nastawy przysłony i koło czasów migawki zyskały dodatkową opcję A. Wzajemna zależność nastaw jest zobrazowana w poniższej tabeli.

	Tryb P	Tryb S	Tryb A	Tryb M
Przysłona	A	dowolna	A	dowolna
Migawka	A	A	dowolna	dowolna

Menu

Opisywany model współdzieli z aparatami X-Pro2 i X-T2 nowy wygląd menu z wyraźnym podziałem na sekcje:

• jakości obrazu,
• ustawiania ostrości,
• parametrów fotografowania,
• funkcji lampy,
• filmowania,
• konfiguracji,
• sekcję MY umożliwiającą zgrupowanie kilku najczęściej używanych parametrów.

Z uwagi na rozbudowaną zawartość menu konfiguracyjnego, poniższa animacja przedstawia wszystkie opcje nastaw.

Ważną i docenianą przez fotografów cechą aparatu jest dostępność menu podręcznego. W wypadku aparatów serii X przejdziemy do niego, korzystając z klawisza Q.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu. Na ekranie LCD możemy ustawić:

• zestaw standardowych informacji,
• brak informacji,
• ekran INFO (bez obrazu).

Ostatni ekran nie jest dostępny w wizjerze EVF. W wizjerze OVF możemy widzieć podstawowe informacje bądź jedynie ramkę obszaru pola widzenia.

Możemy w konfiguracji aparatu aktywować lub dezaktywować wyświetlanie następujących informacji na ekranie standardowym:

• linie kadrowania (siatka 3×4, 6×4 oraz tryb filmowania 16:9),
• elektroniczną poziomicę,
• wskaźnik odległości ogniskowania AF,
• wskaźnik odległości ogniskowania MF,
• histogram,
• wartości przysłony, czasu migawki i czułości ISO,
• liczbę zdjęć pozostałych do zapełnienia karty,
• rozmiar i jakość obrazu,
• tryb filmu i czas nagrywania,
• poziom naładowania akumulatora.

W trybie odtwarzania (LCD i EVF) aparat oferuje nam podgląd:

• podstawowych informacji,
• samego zdjęcia lub filmu,
• pełnej informacji o zdjęciu wraz z histogramem,
• oceny zdjęcia (ulubione).

Możemy też uruchomić pokaz slajdów czy przeglądać wykonane panoramy. Pamiętajmy, że dla zdjęć wykonanych w trybie serii aparat domyślnie pokazuje tylko pierwszą klatkę. Taka funkcjonalność znacząco przyspiesza przeglądanie fotografii. Każde wyświetlone zdjęcie możemy przekadrować, obrócić, zmienić jego rozmiar, a w wypadku plików RAW także wywołać je do pliku JPEG.

Proces wywoływania nie jest skomplikowany – możemy wybrać nastawy zapamiętane podczas robienia zdjęcia lub też:

• skorygować ekspozycję,
• zmienić zakres dynamiki,
• wybrać symulację filmu,
• dodać efekt ziarna do zdjęcia,
• ustawić balans bieli,
• skorygować niezależnie jasne i ciemne partie obrazu,
• ustawić nasycenie kolorów,
• ustawić poziom wyostrzania,
• ustawić poziom redukcji szumów,
• wybrać przestrzeń koloru.

Naciśnięcie przycisku Q w dowolnej fazie wywoływania pozwala nam podejrzeć efekt końcowy.

Podczas przeglądania filmów uda się nam jedynie dostosować szybkość i głośność odtwarzania oraz skasować klip. W wypadku panoramy w czasie jej oglądania aparat może automatycznie przewijać obraz. Możemy także zwiększyć oglądany fragment panoramy lub ją skasować.

Inną opcją dostępną w trybie przeglądania jest tworzenie albumów, które możemy niezależnie przeglądać, a także skopiować do komputera. Ta funkcja bardzo przydaje się do szybkiego grupowania fotografii z kilkudniowej wycieczki.

Oczywiście korzystając z rolki sterującej możemy zarówno powiększać zdjęcia, jak i przeglądać pliki w trybie miniatur – aparat udostępnia widok 2, 9 (3×3) oraz 90 (10×9) klatek.

Szybkość

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia	Czas między 2 zdjęciami (z AF)	Czas między 2 zdjęciami (bez AF)
0.87 s	0.19 s	0.73 s	0.44 s

Pod tym względem aparat zachowuje się bardzo dobrze – zarówno start, jak i działanie układu AF są bardzo szybkie. Operowanie menu i zmiana ustawień, odtwarzanie zdjęć, ich powiększanie i przechodzenie do poziomu miniaturek odbywa się płynnie.

Czas od włączenia aparatu do wykonania pierwszego zdjęcia wynosi 0,87 s, a pomiędzy dwiema kolejnymi ekspozycjami upływa 0.7 s (gdy aktywny jest AF) lub 0.35 s (gdy wyłączymy AF). Opóźnienie od wciśnięcia spustu migawki do rejestracji zdjęcia jest równe 0.15 s. Wyniki X100F podczas pracy są porównywalne z modelem X100T, jednak czas startu jest zdecydowanie krótszy.

Zdjęcia seryjne

Fujifilm X100F umożliwia fotografowanie w trybie zdjęć seryjnych prędkościami: 8, 5, 4 oraz 3 kl/s.

Pomiary wykonaliśmy korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95MB/s. Zdjęcia rejestrowaliśmy przy nastawie czułości ISO 1600 oraz z czasem migawki wynoszącym 1/1000 s. Rejestrowane zdjęcia JPEG miały rozmiar 15 MB a pliki w formacie surowym – 32 MB. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Musimy przyznać, że deklarowane wartości aparat uzyskuje niezależnie od wybranej kombinacji plików JPEG i RAW. Ale tylko do zapełnienia bufora – później szybkość rejestrowanych fotografii spada do 1 kl/s. Zapisując oba formaty plików, niezależnie od wybranej szybkości w teście 30-sekundowym aparat zawsze rejestrował dokładnie 42 zdjęcia. W wypadku samych plików JPEG sytuacja wygląda inaczej – dla poszczególnych trybów aparat zarejestrował odpowiednio 179, 150, 120 oraz 90 zdjęć.

W testach wykorzystujemy karty pamięci SanDisk dostarczone przez firmę CSI.

Autofokus

Aparat został wyposażony w hybrydowy układ nastawy ostrości bazujący na czujniku detekcji kontrastu oraz fazy. Domyślnie Fujifilm X100F wykorzystuje czujniki fazowe, ale potrafi sam zdecydować, kiedy przełączenie na algorytmy kontrastowe da lepsze rezultaty.

Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym z możliwością wyboru pola autofokusu (91 lub 325 stref),
• pojedynczym wielopolowym,
• manualnym (MF),
• ciągłym (AF-C),
• śledzącym.

X100F posiada tryb cyfrowego podziału zdjęcia przypominający znane z aparatów analogowych matówki z klinem. Widzimy kolorowy, a nie tylko czarno-biały obraz, jak to miało miejsce w poprzednich modelach serii X100.

Tryb PreAF, który wybierzemy w menu, oznacza, że aparat będzie ciągle korygował ostrość, nawet gdy spust migawki nie jest wciśnięty.

Aparat także potrafi ustawiać ostrość, korzystając z funkcji detekcji twarzy lub oka. W menu odnajdziemy nastawy pozwalające wybrać, które oko będzie miało priorytet. W tym trybie także ekspozycja zostanie skorygowana tak, by twarz była optymalnie naświetlona.

Możemy też zaprogramować klawisz AEL/AFL, aby aktywował nastawę ostrości w trybie AF-S lub AF-C. W menu aparatu odnajdziemy również opcję priorytetu autofokusu nad wyzwoleniem migawki lub odwrotnie, gdy ważniejszy jest moment, w którym naciskamy spust migawki.

Szerokie pokrycie kadru czujnikami fazowymi daje możliwość precyzyjnego wybrania części kadru, gdzie aparat ma ustawiać ostrość. Z uwagi na dużą liczbę pól wprowadzenie joysticka znacząco upraszcza wybór pola AF. Ustawianie ostrości w X100F odbywa się bardzo szybko i celnie. Musimy przyznać, że podczas wykonywania zdjęć przykładowych nie doświadczyliśmy żadnych problemów. Przy słabszym oświetleniu układ autofokusu wspomaga doświetlająca dioda – jej światło jest jednak dość silne i może oślepiać fotografowane osoby.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy dedykowany pierścień obiektywu. W tym trybie nie możemy korzystać z innej jego funkcji. Delikatne nim poruszenie powoduje – o ile taką opcję wybierzemy w menu konfiguracji – automatyczne powiększenie fragmentu kadru wybranego jako pole autofokusu, tak by dokładniej śledzić proces nastawy ostrości. Takie przybliżenie aktywuje się także po naciśnięciu rolki sterującej. Istotnym udogodnieniem podczas ustawiania ostrość przez wizjer optyczny jest tryb ERF pokazujący cyfrowe powiększenie fragmentu obrazu w strefie nastawy ostrości.

Dodatkową pomocą jest funkcja focus peaking, czyli wizualne zaznaczanie obszarów ostrości kolorem oraz split-screen (klin poziomy). Kolejny tryb warty opisu to AF+MF. Pozwala on wstępnie wybrać automatycznie płaszczyznę ostrości, którą później możemy ręcznie dostroić, obracając pierścień na obiektywie.

Pomiar ekspozycji

Aparat X100F dysponuje 256-strefowym czujnikiem. Przyciskiem Fn1 (w jego domyślnej funkcji) możemy zmieniać tryb pomiaru ekspozycji. Aparat X100F pozwala na pracę w trybach:

• multi (analiza kolorystyki i rozkładu jasności sceny),
• wagi środkowej (analiza całego kadru, z przypisaniem większej wagi do środkowej jego części),
• punktowym (2% kadru w jego centrum lub skorelowany z punktem AF),
• średnioważonym.

Umożliwia też kompensację ekspozycji w zakresie ±3 EV z krokiem 1/3 EV przy użyciu dedykowanego pierścienia lub też ±5 EV, gdy pierścień ekspozycji jest ustawiony w pozycji C (kontrola wartości przednią rolką).

Co prawda wynikowe fotografie można uznać za delikatnie prześwietlone, jednak sumaryczna ocena po przejrzeniu wykonanych zdjęć pozwala stwierdzić, że w codziennym użytkowaniu nie doświadczymy problemów z naświetlaniem.

Filtr ND

Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, który aktywuje się odpowiednią opcją w menu podręcznym. W efekcie ilość światła padającego na matrycę jest redukowana do 1/8 początkowej wartości, czyli odpowiada wartości 3 EV. Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenie zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki.

Filtr ND wyłączony	Filtr ND włączony

Lampa błyskowa

W X100F zastosowano wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej 4.6. Dzięki zastosowaniu migawki centralnej czas synchronizacji może wynieść nawet 1/4000 s. Można także ustawić kompensację błysku w zakresie od −2 do +2 EV. Do dyspozycji mamy następujące tryby sterowania błyskiem:

• TTL,
• manualny,
• sterownik,
• lampa wyłączona.

Lampa może pracować w trybach:

• błysku automatycznego,
• błysku wymuszonego,
• synchronizacji z długimi czasami.

We wszystkich trybach pracy wbudowanej lampy błyskowej można użyć funkcji redukcji efektu czerwonych oczu, przy czym trzeba ją wcześniej włączyć w menu ustawień.

Fujifilm X100F posiada gorącą stopkę, zatem można podłączyć do niego zewnętrzną lampę błyskową. Testowany aparat zapewnia pełną współpracę z modułami lamp błyskowych firmy Fujifilm o numerach EF-20 oraz EF-42.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadziliśmy, polegał na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 200 i przysłoną f/11.0.

Fuji X100F	Fuji X100T

Widzimy wyraźnie, że siła błysku nie jest duża. Delikatne bliki pojawiły się na metalowych ozdobach. Możemy uznać, że aby korzystać z niej efektywnie, musimy fotografować z odległości nie większej niż około 1.5–2 m.

Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/30 s oraz f/2) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił 1/30 s, f/2 oraz ISO 3200).

Tryb P (ISO 200)	Tryb P (AutoISO)

W trybie automatyki programowej obiektyw pracuje na maksymalnym otworze względnym, a migawka jest na tyle długa, że będą rejestrować się smugi będące wynikiem gwałtowniejszych ruchów.

Panoramy

Fujifilm X100F posiada tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne fotografie, tworząc z nich wynikową panoramę. Program ten znajduje się na liście dostępnych trybów wyzwalania migawki. Przed rozpoczęciem tworzenia panoramy możemy zadecydować o jej kącie oraz kierunku prowadzenia aparatu.

Wykonywanie tego typu fotografii jest stosunkowo proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat. W czasie tworzenia panoramy nie musimy trzymać wciśniętego spustu cały czas. Natomiast jego drugie wciśnięcie powoduje, że tworzenie panoramy zostanie przerwane.

Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu.

X100F całkiem nieźle radzi sobie ze składaniem panoram. Gdy w trybie 120 stopni przerwiemy proces przed końcem pozyskiwania zdjęć składowych, aparat nie wytworzy panoramy. W trybie 180 stopni można proces przerwać i wytworzyć częściową panoramę, ale jedynie taką, która będzie szersza niż 120 stopni.

Programy kreatywne

Aparat X100F dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych:

• aparat zabawka,
• miniatura,
• kolor pop,
• wysoka tonacja,
• niska tonacja,
• dynamiczny ton,
• obraz miękki,
• kolor częściowy,
• czerwony,
• pomarańczowy,
• żółty,
• zielony,
• niebieski,
• fioletowy.

Z powyższych filtrów możemy korzystać wyłącznie wtedy, gdy nie zapisujemy zdjęć w formacie RAW.

Filmowanie

Fuji X100F oferuje nagrywanie filmów w rozdzielczości Full HD 1920×1080 oraz HD 1280×720 z szybkością 24, 25, 30, 50 lub 60 kl/s. Podczas nagrywania klipu możemy zmieniać parametry ekspozycji, jeśli aparat jest w trybie S, A lub M. Mamy możliwość wybrania trybu symulacji kliszy, balansu bieli oraz korekty ekspozycji. Podczas nagrywania klipu wizjer przełączy się automatycznie w tryb EVF. W dedykowanym menu ustawień filmu wybierzemy czułość aparatu niezależnie od trybu fotografowania. Ważnym dodatkiem jest możliwość podłączenia zewnętrznego, dedykowanego mikrofonu stereofonicznego.

QuickTime / MOV, 1920×1080 59p 60.1 MB, 13 s, 37 Mb/s	QuickTime / MOV, 1920×1080 59p 41.9 MB, 9 s, 37 Mb/s
QuickTime / MOV, 1920×1080 59p 82.8 MB, 18 s, 37 Mb/s	QuickTime / MOV, 1920×1080 59p 56 MB, 12 s, 37 Mb/s
QuickTime / MOV, 1920×1080 59p 56.5 MB, 12 s, 38 Mb/s	QuickTime / MOV, 1280×720 59p 26.9 MB, 11 s, 20 Mb/s

Progresywne skanowanie i różne opcje szybkości kl/s zapewne zadowolą wielu użytkowników. Filmowanie z użyciem symulacji kliszy filmowej (także w odcieniach sepii) wnosi powiew kreatywności. Szkoda jednak, że producent nie zdecydował się wprowadzenia filmowania 4K. Brakuje stabilizacji, nawet elektronicznej, a także efektywnego tłumienia zakłóceń dźwięku powodowanych przez wiatr.

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla kodeków:

• 1920×1080 60p 37 Mb/s: 27.5 MB
• 1920×1080 50p 37 Mb/s: 27.6 MB
• 1920×1080 30p 38 Mb/s: 28.3 MB
• 1920×1080 25p 36 Mb/s: 27.1 MB
• 1920×1080 24p 37 Mb/s: 32.1 MB
• 1920×1080 23p 37 Mb/s: 27.4 MB
• 1280×720 60p 20 Mb/s: 17.2 MB
• 1280×720 50p 20 Mb/s: 17.1 MB
• 1280×720 30p 20 Mb/s: 17.3 MB
• 1280×720 25p 20 Mb/s: 14.7 MB
• 1280×720 24p 20 Mb/s: 14.8 MB
• 1280×720 23p 20 Mb/s: 14.7 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające, jak zachowują się układy AF oraz materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego „efektu galaretki” (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Demonstracja pracy układu AF: 59.5 MB
• Demonstracja tzw. efektu „galaretki”: 31.9 MB

Łączność WiFi

Wbudowany interfejs WiFi pracuje w standardzie IEEE 802.11 b/g/n i pozwala na bezprzewodowe przekazywanie zdjęć do zewnętrznego komputera lub smartfonu czy tabletu. Możemy także zdalnie kontrolować zachowanie aparatu podczas fotografowania. Dodatkowo, gdy dysponujemy smartfonem z odbiornikiem GPS, prześlemy do aparatu dane o geolokalizacji. Uda się nam również wysyłać zdjęcia do nowej drukarki Instax SP-1 lub 2.

W otwartym terenie z powodzeniem kontrolowaliśmy aparat umieszczony w odległości 20 m od smartfonu. Nawiązywanie połączenia nie przysparza problemów, choć wygodniej byłoby, gdyby aparat dysponował też łącznością zbliżeniową NFC. Sposób sterowania jest całkiem zaawansowany, możemy ustawiać m.in. czułość, kompensację ekspozycji, przysłonę czy czas migawki. Filmując aparat będzie rejestrować tylko w rozdzielczości 720p, dodatkowo tak pozyskany materiał musi być jeszcze przesłany na smartfon.