Fujifilm X100F pozwala na zapis plików w następujących proporcjach i rozmiarach obrazu:

• 3:2
  • Duży (L) – 6000×4000 pikseli,
  • Średni (M) – 4240×2832 pikseli,
  • Mały (S) – 3008×2000 pikseli,
• 16:9
  • Duży (L) – 6000×3376 pikseli,
  • Średni (M) – 4240×2384 pikseli,
  • Mały (S) – 3008×1688 pikseli,
• 1:1
  • Duży (L) – 4000×4000 pikseli,
  • Średni (M) – 2832×2832 pikseli,
  • Mały (S) – 2832×2832 pikseli

• JPEG (EXIF, DPOF, DCF),
• RAW,
• RAW+JPEG.

Aparat udostępnia funkcję symulacji fotografii filmowej. Dostępne są następujące opcje kliszy oraz filtrów konwersyjnych:

• Provia/Standard – standardowa kolorystyka,
• Velvia/Vivid – wzmocnione kolory przydatne przy fotografii krajobrazowej,
• Astia/Soft – profil dedykowany do fotografii portretowej,
• Classic Chrome – miękkie barwy i zwiększony kontrast partii w cieniu,
• PRO Neg Hi – bardziej kontrastowy od PRO Neg Std, dedykowany do ogólnie pojętej fotografii,
• PRO Neg Std – zmiękczona kolorystyka z uwydatnionymi barwami skóry, dedykowany do fotografii portretowej,
• Acros – zdjęcie czarno-białe z bogatą gradacją, dostępna z filtrami żółtym, czerwonym i zielonym,
• Czarno-biała, dostępna z filtrami żółtym, czerwonym i zielonym, Sepia.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 25600
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Trudno doszukać się znaczących różnic na zaprezentowanych wycinkach. Siła procesu odszumiania nawet przy najniższym poziomie jest na tyle duża, że korekta wprowadzona przez użytkownika niewiele zmienia w obrazie, choć przyznać musimy, że zachowany detal nawet dla czułości ISO 12800 jest stosunkowo wysoki.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

Na podstawie powyższych zdjęć możemy jednoznacznie stwierdzić, że na domyślnym stopniu wyostrzania fotografie wyglądają naturalnie, choć delikatnie widać zakłócenia w postaci efektu halo (czyli obwódek wokół kontrastowych krawędzi). Najniższy poziom daje miękkie zdjęcia, a najwyższy – generuje nieprzyjemne już deformacje. Wydaje się zatem celowe, by dla uzyskania optymalnych rezultatów nastawę wyostrzania ustawić na wartość −1.

Balans bieli

W Fujifilm X100F odnajdziemy następujące tryby balansu bieli:

• Auto,
• 3 nastawy własne wg wzorca,
• Wybór temperatury (skala od 2000 do 15000 K),
• Światło dzienne,
• Cień,
• Światło jarzeniowe (3 rodzaje),
• Światło żarówki,
• Pod wodą.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Z powyższej tabeli możemy także wyciągnąć wniosek, że aparat ma tendencję do delikatnego przesycania kolorów. Nie jest ona duża, średnie zwiększenie saturacji dla wszystkich pomiarów wynosi 20%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: 3000K
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: Błysk Balans bieli: Auto

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Poziom szumu do czułości ISO 6400 utrzymuje się poniżej wartości 2%. To dwa razy więcej, niż to miało miejsce w aparacie X100T. Czy wprost możemy oskarżyć o to zachowanie gęstszą matrycę? Na to pytanie postaramy się odpowiedzieć w następnym rozdziale. Fakt, że wszystkie składowe dla każdej z czułości mają mniej więcej takie same wartości, dowodzi, iż korekcja danych z matrycy jest dość znaczna.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.

Do porównania wybraliśmy modele aparatów Sony RX1R II oraz Ricoh GR. Oba posiadają stałoogniskowy obiektyw oraz dużą matrycę – pełnoklatkową w wypadku Sony oraz APS-C dla GR. Różnice w gęstości sensorów zastosowanych w Sony i Fuji są jednak niewielkie – stąd możemy je porównać wprost. Ricoh GR natomiast posiada jedną z lepszych w swoim czasie matryc APS-C o rozdzielczości 16 Mpix. Stąd też różnice w wycinkach.

Faktycznie, aż do wysokich czułości Fuji idzie łeb w łeb z Sony RX1R II. Dla niskich czułości poziom szumu jest bardzo dobrze kontrolowany. Do ISO 1600 trudno zauważyć jakiekolwiek zakłócenia w wycinkach z X100F. Tu dobrze widać, jaki wpływ na jakość obrazu ma wielkość sensela – w wypadku testu modelu Fuji X100T z matrycą 16 Mpx stwierdziliśmy, że szumu nie widać aż do ISO 6400. Dla najwyższych, już niekalibrowanych czułości Fuji produkuje obraz o najlepszej jakości, przeganiając wysłużony już model Ricoh GR, a także Sony, w obrazach z którego dostrzec można przebarwienia. Czułość 51200 jest już bardzo słaba i choć porównywalny jest poziom zakłóceń w Sony RX1R II, to jednak właśnie on prowadzi dzięki wyższej rozdzielczości.