G9 X Mark II dostatecznie dobrze leży w jednej ręce. Czasami mieliśmy odczucie wysuwania się z dłoni, ponieważ podparcie pod kciuk nie zapewnia dobrego uchwytu. Wobec tego zdecydowanie pewniej jest trzymać aparat oburącz. Spust migawki pracuje standardowo – by wykonać zdjęcie, trzeba mocniej go docisnąć, a opór dwustopniowej pracy jest dobrze wyczuwalny. Wszystkie przyciski i pierścień na obiektywie pracują z należytym oporem. Co ciekawe, przyciski na obudowie są także pokazywane na ekranie jako ikony. Możemy wobec tego je aktywować naciskając przycisk lub używając interfejsu dotykowego.

----- R E K L A M A -----

Wspomniany pierścień pracuje skokowo. W związku z tym, jak łatwo można się domyślić, jego funkcją jest nastawa głównych parametrów pracy aparatu, czyli przysłony w trybie Av, czasu w trybach Tv, a także wyboru wartości ISO, balansu bieli i innych. Z funkcji przypisanych pokrętłu sterowania na obiektywie możemy także korzystać, przełączając ikony na ekranie. Przydatną może być skokowa zmiana ogniskowej, która umożliwia szybkie przełączanie między nastawami: 28, 35, 50 i 84 mm. Niestety, obracanie pierścieniem gdy aparat jest zajęty, np. wyświetleniem podglądu zdjęcia czy zapisywaniem go na kartę pamięci, nie daje pożądanego efektu.

Sterowanie dotykowe jest dopracowane. Większość parametrów bez problemu ustawimy, dotykając poszczególnych ikonek na ekranie. Także dotykowa obsługa menu jest dużo lepsza niż w poprzednich modelach. Wybór poszczególnych grup menu może być problematyczny – okazuje się, że są one na ekranie na tyle małe, że dotykając go palcem wskazującym, uruchamiamy nie to, co byśmy chcieli. Niedogodnością jest też brak możliwości sterowania parametrami ekspozycji (z poziomu ekranu), gdy chcąc widzieć cały kadr, wyłączymy opisy na ekranie.

Tryby pracy

Na kole trybów pracy aparatu znajdziemy następujące opcje:

• Automatyczny,
• Hybrydowy automatyczny (tworzy przegląd filmowy),
• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – tryb preselekcji migawki,
• Av – tryb preselekcji przysłony,
• M – tryb manualny,
• C – przywołanie konfiguracji z pamięci,
• Film – automatyczny tryb wideo,
• SCN – tryby tematyczne,
• Zdjęcia twórcze.

Menu

G9 X Mark II posiada menu zorganizowane w sposób typowy dla kompaktów firmy Canon. Jest ono bardzo czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na kilka grup ułożonych w formie poziomych zakładek, a żeby dotrzeć do konkretnej opcji, musimy korzystać z dotykowego ekranu.

Poniżej prezentujemy animacje wszystkich ekranów menu.

Jak widać, aparat dysponuje dość dużą liczbą opcji, na które mamy wpływ. Praktyka pokazuje jednak, że przydałaby się możliwość definiowania własnego menu z najczęściej przez nas wykorzystywanymi funkcjami, co zaoszczędziłoby czasu na ich poszukiwanie. W tym celu konstruktorzy przygotowali opcję „Moje Menu”. Dodatkowo możemy zmienić funkcję przycisku filmowania.

Kolejnym poręcznym narzędziem jest menu funkcyjne, które aktywować możemy po przyciśnięciu klawisza oznaczonego Q/SET lub gdy dotkniemy odpowiedniej ikonki na ekranie. Po uaktywnieniu menu w postaci wąskich pasków zajmuje część ekranu po stronie lewej (gdzie w formie ikonek wyświetlane są dostępne dla danego trybu fotografowania parametry) i dolnej (gdzie wyświetlane są wartości możliwe do ustawienia). Poruszanie po tym menu jest realizowane dotykowo. Alternatywnie możemy się też wspomagać pierścieniem na obiektywie, który zmienia nastawy poszczególnych funkcji.

Zawartość i układ menu podręcznego można personalizować – zarówno liczbę wyświetlanych elementów, jak też ich rozmieszczenie. Możliwości konfiguracji są niestety niewielkie.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk INFO służy do przełączania informacji dostępnych na wyświetlaczu zgodnie z konfiguracją, jakie informacje mają się pojawiać na dwóch ekranach. Z dodatkowych elementów wyświetlanych na ekranach mamy możliwość aktywacji siatki wspomagającej kadrowanie, elektronicznej poziomicy i histogramu.

W trybie odtwarzania zdjęć możemy wyświetlić dodatkowe informacje na 4 sposoby. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy również wersję z podstawowymi informacjami, tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i histogramem oraz ekran z pełnymi histogramami RGBY. W wypadku filmów dostępne mamy te same widoki i podsumowania. Uruchomimy także odtwarzanie filmu, podczas którego możemy aktywować dodatkowy panel (wciskając klawisz Q/SET).

Podczas przeglądania zdjęć możliwa jest ich edycja. Dostępne opcje to:

• usuwanie,
• zablokowanie,
• obracanie,
• zmiana wielkości,
• kadrowanie,
• tworzenie albumu,
• stosowanie filtrów.

Pliki surowe możemy wywołać w aparacie, kontrolując:

• korektę ekspozycji,
• balans bieli,
• styl obrazu,
• automatyczną optymalizację jasności,
• poziom redukcji zakłóceń dla wysokich czułości,
• jakość zapisu pliku JPEG.

Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 3×2, 4×3, 7×6 oraz 10×10.

Dostępny jest też tryb filtrowania zdjęć według kategorii:

• ulubione,
• z określonego dnia,
• konkretnej osoby (wykryta twarz),
• z określonej kategorii (obrazy lub filmy),
• z użytym wyzwalaniem migawki uśmiechem.

Wszystkie fotografie (niefiltrowane) możemy obejrzeć, korzystając z pokazu slajdów. Mamy do dyspozycji ustawienie czasu wyświetlania pojedynczego zdjęcia i sposobu przejścia między kolejnymi. Możemy też scalić wszystkie krótkie klipy.

Szybkość

Aparat nie wykazuje spowolnienia podczas regularnej pracy – zarówno podczas obsługi menu, jak i przeglądania zdjęć. Czas pracy mechanizmu zoomu przy zmianie ogniskowych pomiędzy krańcowymi wielkościami też nie odstaje od tego, czego się spodziewaliśmy.

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia	Czas między 2 zdjęciami (z AF)	Czas między 2 zdjęciami (bez AF)
1.12 s	0.31 s	0.38 s	0.52 s

Widzimy, że aparat potrzebuje nieco ponad sekundę do wykonania pierwszego zdjęcia. To bardzo dobry rezultat, gdy weźmiemy pod uwagę, że G9 X Mark II musi wysunąć obiektyw. Opóźnienie od wciśnięcia spustu migawki do otwarcia migawki wynosi 0.3 sekundy, co jest bardzo niską wartością jak na aparaty kompaktowe.

Zdjęcia seryjne

Aparat posiada dwa tryby zdjęć seryjnych – wolny i szybki, w których ostrość i ekspozycja są zablokowane dla pierwszej klatki. Wyjątkiem jest ciągły AF, który wpływa na szybkość serii. Zdjęcia pozyskane w tym trybie są przez aparat grupowane w celu ułatwionego ich przeglądania.

Innymi trybami wyzwalania migawki aparatu są:

• sekwencja ostrości (dla trybu MF) – aparat wykonuje 3 zdjęcia: pierwsze z ogniskową ustawioną ręcznie, a kolejne po przesunięciu ostrości na dalszą i bliższą pozycję wobec pierwszego zdjęcia,
• samowyzwalacz o opóźnieniu 2 i 10 s oraz tryb programowany, dający możliwość zdefiniowania opóźnienia (0–30 s) i liczby zdjęć (1–10).

Pomiary wykonaliśmy używając karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95 MB/s. Aparat rejestruje pliki RAW o wielkości 29.5 MB oraz JPEG (najlepsza jakość i największy rozmiar) o wielkości 7 MB. Zdjęcia testowe wykonujemy przy ustawionych parametrach ekspozycji ISO 1000 i 1/500 s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

W wypadku trybu wolnego stosowanie zapisu zdjęć w formacie RAW nie zmienia jego szybkości. Natomiast dla trybu szybkiego zauważamy różnicę. Deklarowane szybkości aparat osiąga jedynie do zapełnienia bufora. Później szybkość drastycznie spada – w trybie szybkim z 8 do 1.1 kl/s. Gdy przestawiliśmy format na JPEG, aparat w ciągu 30 s zarejestrował 175 zdjęć w trybie szybkim oraz 121 w trybie wolnym.

W testach wykorzystujemy karty pamięci SanDisk dostarczone przez firmę CSI.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Canonie G9 X Mark II działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym,
• śledzenia,
• ciągłym – ustawiającym ostrość cały czas, gdy aparat jest włączony,
• Servo AF – ustawiającym ostrość i ekspozycję nieprzerwanie, dopóki trzymamy przycisk migawki wciśnięty do połowy,
• manualnym.

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• AiAF twarzy, po wybraniu którego aparat wykrywa twarze i ustawia na nich ostrość i ekspozycję (gdy używamy pomiaru wielosegmentowego) oraz balans bieli (wyłącznie w trybie AWB) – jest możliwy wybór twarzy (dotykiem), jeśli znajdzie się ich więcej w kadrze,
• 1-punktowy – typowa ramka, którą możemy w dowolny sposób przemieszczać w kadrze i dopasowywać ostrość i ekspozycję.

Wybór punktów AF odbywa się dotykowo poprzez wskazywanie na ekranie obszaru, na który aparat ma nastawić ostrość.

Podczas fotografowania ustawianie ostrości w modelu G9 X Mark II odbywa się celnie i szybko. Sporadycznie doświadczyliśmy błędów nastawy. Przy słabym świetle autofokus wspomaga dioda, choć trzeba mieć świadomość, że strumień światła przez nią generowany nie jest mocny – pomoże nam wyłącznie przy ostrzeniu na położonych blisko obiektach.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służą specjalne dotykowe pola na ekranie, umiejscowione w pobliżu miary pokazującej odległość ostrzenia, po prawej stronie ekranu.

Dysponujemy także lupą powiększającą fragment obrazu, na który ostrzymy. Możemy ją aktywować, wciskając przycisk INFO. Kolejną funkcją wspomagającą proces ostrzenia jest focus-peaking, który znacząco poprawia widoczność ostrych krawędzi. Ostrość możemy też wstępnie ustawić automatycznie, korzystając z dedykowanego przycisku. W sytuacji, gdy nie jesteśmy pewni prawidłowej nastawy bądź gdy chcemy w post-procesie skorzystać z funkcji focus-stacking, z pomocą przyjdzie nam tryb bracketingu ostrości.

Pomiar ekspozycji

Aparat Canon G9 X Mark II wykonuje pomiar warunków ekspozycji w trybach:

• wielosegmentowym,
• centralnie ważonym,
• punktowym (może być sprzężony z ramką twarzy lub polem AF).

Tryb wielosegmentowy w większości wypadków spisuje się dobrze, prawidłowo naświetlając zdjęcia.

Filtr ND

Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, który aktywuje się odpowiednią opcją w menu podręcznym. Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenia zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki.

Przykładowe zdjęcia zostały wykonane w trybie A przy czułości ISO 2000. Bez filtru ND aparat dobrał czas migawki 1/125 s. Po załączeniu filtru ND czas uległ wydłużeniu do 1/15 s. W efekcie ilość światła padającego na matrycę jest redukowana do 1/8 początkowej wartości, czyli odpowiada wartości 3 EV.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 50 cm do 6 m dla szerokiego kąta oraz od 50 cm do 2.4 m dla najdłuższej ogniskowej (czułość ISO Auto). Jej pracę możemy regulować w zakresie od −2 do 2 EV, z krokiem 1/3 EV. Dodatkowo w konfiguracji aparatu możemy wybrać, czy lampa ma być synchronizowana z przednią czy tylną kurtyną oraz czy aparat ma redukować efekt czerwonych oczu.

Pod menu odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:

• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• lampa wyłączona.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 125 i przysłoną f/9.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Canon G9 X Mark II	Panasonic LX-15

W warunkach całkowitego odcięcia światła zastanego wbudowana lampa bardzo delikatnie oświetla fotografowany motyw. Znacznie lepiej niż wybrany do porównania aparat Panasonic LX-15. Uznajemy tym samym, że jej moc będzie wystarczająca, by poprawnie oświetlić osoby, które znajdą się blisko aparatu.

Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/60 s oraz f/4) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił 1/60 s, f/4 oraz ISO 640).

Tryb P (ISO 125)	Tryb P (Auto ISO)

Ustawienie czasu 1/60 s i niemodyfikowanie go, tylko podnoszenie czułości, należy uznać za dobry znak – mamy gwarancję, że w sytuacji niedostatecznego oświetlenia długi czas migawki nie spowoduje powstawania znaczących smug od szybko poruszających się osób.

Stabilizacja

W opisywanym modelu automatyka sama dobiera tryb pracy stabilizacji, która może wykrywać przesuwanie aparatu w jednej osi (technika panningu) czy umieszczenie aparatu na statywie. Działa ona także odmiennie w trybach makro oraz przy filmowaniu.

Skuteczność stabilizacji przetestowaliśmy na ekwiwalencie ogniskowej 84 mm, wykonując po kilkadziesiąt zdjęć dla każdego z czasów ekspozycji od 1/60 do 1/2 s (przy stabilizacji włączonej i wyłączonej) i oceniając odsetek zdjęć nieudanych, który wykreśliliśmy w zależności od czasu ekspozycji. Wyniki prezentujemy poniżej.

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami to 2 EV i taka właśnie wartość określa efektywność stabilizacji.

Programy tematyczne

Canon G9 X Mark II wyposażony jest w następujące tryby tematyczne:

• portrety,
• panoramowanie,
• gwiazda:
  • portret na tle gwiazd,
  • gwiaździsta noc,
  • ślady gwiazd,
  • film poklatkowy gwiazd,
  • zdjęcia nocne z ręki,
• ziarnisty czarno-biały,
• nieostre tło,
• miękka ostrość (siła efektu regulowana w 3-stopniowej skali),
• efekt rybiego oka (siła efektu regulowana w 3-stopniowej skali),
• efekt farb olejnych,
• efekt akwareli,
• efekt aparatu zabawki (chłodny, standardowy, ciepły),
• efekt miniatury,
• HDR,
• fajerwerki.

Tryb poklatkowy gwiazd umożliwia wybranie jednej z 4 nastaw siły efektu (czasu naświetlania), interwału między zdjęciami (15, 30 s oraz 1 min), szybkości klatek filmu (15 lub 30 kl/s) oraz czasu pracy (60, 90, 120 min oraz nielimitowany).

Przy użyciu filtru „miniatura” możemy nie tylko zrobić zdjęcie, ale także nagrać film, wybierając 5-, 10- i 20-krotne przyspieszenie odtwarzania. Zarejestrowany w ten sposób 1-minutowy materiał będzie odtwarzany odpowiednio przez 12, 6, oraz 3 sekundy.

Fotografia HDR

Jednym z filtrów kreatywnych jest zdjęcie o wysokiej dynamice (HDR) – aparat wykona serię ekspozycji i zapisze na karcie złożoną z nich fotografię.

Korzystając z pokrętła sterowania możemy tworzony obraz wzbogacić o dodatkowy efekt z listy:

• naturalny,
• art. standard,
• art. żywy,
• art. olejny,
• art. uwypuklony.

Przykład działania funkcji HDR przedstawiamy poniżej.

Filmowanie

Canon G9 X Mark II potrafi nagrywać klipy dwojako: natychmiastowo, co jest dostępne w każdym trybie pracy aparatu oraz w sposób dedykowany, wybierany na kole nastaw. Różnica między nimi sprowadza się do liczby dostępnych opcji. Proces filmowania rozpoczynamy i kończymy wykorzystując dedykowany przycisk na obudowie.

Tryb kreatywnego filmowania udostępnia następujące możliwości:

• standardowy,
• krótkie klipy,
• ręczne sterowanie,
• nagrywanie z funkcją iFrame.

Ciekawostką jest tryb krótkich klipów, który pozwala na rejestrację kilkusekundowych ujęć (od 4 do 6 s) z możliwością zmiany tempa ich odtwarzania (2x, 1x oraz 1/2x). W tym trybie dźwięk nie jest rejestrowany, a rozmiar obrazu nastawiony na HD.

Canonem G9 X Mark II nagramy filmy w następującej rozdzielczości:

• 1920 × 1080 pix, 25 lub 50 kl/s,
• 1280×720 pix, 25 kl/s,
• 640×480 pix, 25 kl/s.

Innym sposobem rejestrowania klipów jest tryb hybrydowy, który charakteryzuje się możliwością automatycznej rejestracji 1-sekundowych ujęć sprzed wciśnięcia spustu migawki. Aparat komponuje z nich film będący zapisem wydarzeń z danego dnia. Należy pamiętać, że rejestrowany jest także dźwięk oraz że korzystanie z tego trybu powoduje szybsze wyczerpywanie się baterii.

Należy też wspomnieć o możliwości tworzenia filmów poklatkowych, które powstają z połączenia zdjęć wykonywanych automatycznie z wyznaczonym odstępem.

Tryb „krótki klip” to opcja rejestracji maksymalnie 8-sekundowych klipów, bez dźwięku, które można odtwarzać ze zwykłą, zwolnioną lub zwiększoną szybkością. Klip może też być odtwarzany w normalnym tempie, po czym nastąpi cofnięcie o 2 s i ponowne odtworzenie końcówki w tempie zwolnionym. Takie klipy możemy później miksować w aparacie lub używać ich jako przerywników w tworzonych albumach.

Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru, używać stabilizacji obrazu, filtru ND oraz nastawy balansu bieli. Możliwa jest też kontrola korekty ekspozycji, jednak nie zastosujemy jej w trybie kreatywnego filmowania.

QuickTime / MOV, 1920×1080 25p 24.3 MB, 8.6 s, 23 Mb/s	QuickTime / MOV, 1920×1080 25p 28.9 MB, 10.2 s, 23 Mb/s
QuickTime / MOV, 1920×1080 25p 18.9 MB, 6.6 s, 23 Mb/s	QuickTime / MOV, 1920×1080 25p 47.9 MB, 17 s, 22 Mb/s
QuickTime / MOV, 1920×1080 25p 31.1 MB, 11 s, 23 Mb/s	QuickTime / MOV, 1920×1080 25p 26.1 MB, 9.2 s, 23 Mb/s

Automatyka ekspozycji pracuje dobrze, choć cechuje ją tendencja do niedoświetleń bardziej wymagających kadrów. Pewne problemy odnotowaliśmy używając automatycznej, ciągłej nastawy ostrości. Filmy mogą się przez to wydawać bardzo miękkie. Wielce pomocne jest dotykowe wybieranie obszaru, na który aparat ma ustawić ostrość. Dużym minusem okazuje się brak możliwości ręcznego sterowania ostrością podczas nagrywania. Przy włączonej funkcji wyrównywania kadru obraz zostanie w niewielkim stopniu powiększony. Natomiast jakość filmów, jeśli idzie o użyte kodeki, stoi na wysokim poziomie; szum w ciemnych scenach jest dobrze kontrolowany.

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla kodeków:

• 1920×1080 25p 23 Mb/s: 15.9 MB
• 1920×1080 25p 23 Mb/s: 17.2 MB
• 1280×720 25p 8 Mb/s: 5.9 MB
• 640×480 25p 3 Mb/s: 2.4 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające, jak zachowują się układy AF, zoomu oraz stabilizacji. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego „efektu galaretki” (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Stabilizacja włączona: 15.9 MB
• Stabilizacja wyłączona: 16.2 MB
• Demonstracja tzw. efektu „galaretki”: 11.3 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom: 66.5 MB

Łączność WiFi

Canon G9 X Mark II jest wyposażony w obsługę sieci bezprzewodowej WiFi, która umożliwia wysyłanie zdjęć do drukarki, komputera czy tabletu. Aparat umożliwia także korzystanie z WiFi w celu zdalnej kontroli. Nowością jest obsługa interfejsu Bluetooth.

Połączenie aparatu ze smartfonem nie przysporzyło żadnych problemów także z wykorzystywaniem łączności NFC, użycie której automatycznie konfiguruje połączenie WiFi oraz uruchamia aplikację Camera Connect. Program ten służy przeglądaniu zdjęć oraz przypisywaniu im lokalizacji geograficznej.

Za pomocą interfejsu WiFi możemy też sterować zdalnie aparatem. Liczba opcji nie jest tak szeroka, jak wypadku aparatów Panasonika, ale umożliwia podstawową kontrolę nad parametrami ekspozycji czy pozycji zoomu.

Po sparowaniu smartfonu z aparatem dzięki połączeniu BT i uruchomieniu aplikacji Camera Connect możemy także sterować aparatem lub przesyłać z niego zdjęcia. Co ważne, BT to interfejs energooszczędny (w przeciwieństwie do WiFi), możemy zatem mieć połączenie z aparatem przez dłuższy czas, nie martwiąc się o szybką utratę energii z akumulatora.