Rozdzielczość układu jako całość

Maksymalny wynik dla przysłony f/4.0 przekracza wartość 3200 linii na wysokość obrazu, co jest bardzo dobrym rezultatem. Warto przypomnieć, że poprzednik testowanego aparatu, X-A2 osiągał zaledwie niewiele ponad 2200 LW/PH. Z kolei bezlusterkowce konkurentów, GX80 oraz E-M 10 Mark II mogą poszczycić się wynikiem na poziomie, kolejno: prawie 2400 LW/PH oraz odrobinę więcej niż 2500 LW/PH. Przewaga X-A3 jest więc w tej kategorii bezsprzeczna. Wpływ na taki stan rzeczy może mieć oczywiście wyostrzanie, a także użycie obiektywów rożnej klasy.

Zobaczmy więc, jak wyglądają profile przejścia czerni w biel:

Rozdzielczość matrycy

Warto wspomnieć, że najlepsze rezultaty na wszystkich przysłonach osiągnęliśmy właśnie jasnym teleobiektywem Fujifilm, a różnice pomiędzy tym obiektywem a „stałką” Zeissa zawierają się w granicach 1.5–7 linii na milimetr.

Rozdzielczości osiągane przez X-A3 są wyraźnie wyższe niż te w poprzednim modelu. Taka sytuacja nie może dziwić, X-A2 wyposażony był bowiem w matrycę o znacznie mniejszej rozdzielczości. Maksymalna przewaga nowego modelu to ok. 15 lpmm. X-A3 dość wyraźnie ustępuje bezlusterkowcom Panasonika i Olympusa tylko przy największym testowanym otworze względnym, przy f/5.6 zrównuje się z Olympusem, a od f/8.0, gdzie wpływ dyfrakcji jest już znaczny, wyprzedza aparaty obu konkurentów. Warto pamiętać, że rozmiar pojedynczego piksela w urządzeniach Panasonika i Olympusa jest zbliżony do matrycy X-A3, posiadają one bowiem 16-megapikselowe przetworniki, przy mniejszym fizycznym rozmiarze matrycy.

Warto pamiętać, że porównanie jest jedynie przybliżone – zdjęcia bowiem wykonywane były podobnej klasy, ale jednak różnymi obiektywami. Możemy zatem uznać, że zdolność rozdzielcza X-A3 stoi na dobrym poziomie i nie mamy do niej żadnych zastrzeżeń.

Sprawdźmy, jak wyglądają przebiegi na granicy czerni i bieli na surowych zdjęciach:

Możemy wnioskować, że surowe pliki nie są w żadnym stopniu wyostrzane – świadczą o tym gładkie, pozbawione lokalnych maksimów przebiegi profili (wykresy górne) oraz funkcje MTF, które nie przekraczają wartości 1 (wykresy dolne). Profil pionowy charakteryzuje się wyższymi wartościami funkcji MTF, czego wyjaśnieniem jest analiza odpowiedzi owej funkcji w częstości Nyquista. W kierunku pionowym ma ona wartość na poziomie 4.3%, co świadczy o zastosowaniu w tym kierunku filtra dolnoprzepustowego. W kierunku poziomym natomiast odpowiedź funkcji MTF w częstości Nyquista to aż 25.6%, czyli wartość typowa dla matryc pozbawionych filtra AA. Prawdopodobnie więc X-A3 posiada filtr antyaliasingowy w kierunku poprzecznym, natomiast w kierunku podłużnym jest on albo bardzo mocno osłabiony, albo w ogóle go nie ma.

Sprawdźmy zatem, czy na zdjęciach tablicy da się zaobserwować efekt mory.

Na liniach poziomych efekt mory jest bardzo łatwo zauważalny.