Na początku tego rozdziału pokazujemy tradycyjnie wykres prezentujący wyniki pomiaru szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG, przy czym odszumianie ustawione jest na najniższy dostępny poziom. Na podstawie poniższego wykresu możemy ocenić stopień kompensacji zaszumienia na zdjęciach JPEG.

Wyraźnie widać, że producent stosuje odszumianie na plikach JPEG. Krzywa nie ma charakteru wykładniczego, obecne są wyraźne fluktuacje na poszczególnych czułościach. Dodatkowo, składowe RGBY praktycznie na całym przedziale ISO są skupione wokół jednej wartości, poza niebieską.

Fujifilm X-A10 posiada dodatkowo 5-stopniową skalę odszumiania (od −2 do +2, ze skokiem jednostkowym). Warto wspomnieć, że poziom 0 jest tutaj oznaczony jako „standardowy”. Poniżej przedstawiamy wizualne działanie algorytmów odszumiania stosowanych przez Fujifilm przy ISO 6400 oraz ISO 12800 (wartości programowej).

ISO 6400
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2
ISO 12800
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2

Jak widać po wycinkach, poziom minimalny nie różni się wiele od standardowego. Przy obu z nich redukcja szumu jest wysoka, lecz wciąż akceptowalna. Przy najwyższym poziomie odszumiania strata szczegółów jest już znaczna – odradzamy zatem jego stosowanie.

Zerknijmy, jak prezentuje się jakość obrazu RAW w porównaniu z tą generowaną przez konkurencyjne bezlusterkowce. Warto wspomnieć, że w X-A3 mamy do dyspozycji ISO w niewielkim przedziale 200–6400. Wartości programowe dostępne są jedynie w jakości JPEG.

Szczegóły obrazu generowanego przez sensor X-A10 stoją na wysokim poziomie, nawet przy wyższych czułościach. Zaszumienie przy ISO 3200 i 6400 jest widoczne, jednak czułości te, w naszej subiektywnej ocenie, są jak najbardziej używalne. Testowany bezlusterkowiec radzi sobie na tym polu zdecydowanie lepiej niż konkurenci z matrycami Mikro 4/3 i podobnie jak jego brat X-A2.

Sprawdźmy, jak wygląda procentowy poziom zaszumienia surowych zdjęć tablicy Kodak Q-14, przekonwertowanych do 24-bitowych TIFF-ów za pomocą programu dcraw:

Wraz ze zwiększaniem czułości ISO procentowe zaszumienie obrazu rośnie wykładniczo, zwiększa się także odległość na wykresie pomiędzy składowymi RGBY. Nie mamy więc powodów by podejrzewać, że surowe pliki są odszumiane.

Zobaczmy, jak wyglądają wyniki X-A10 w porównaniu z innymi bezlusterkowcami:

W całym zakresie czułości ISO X-A10 szumi nieco bardziej niż X-A2. Testowany aparat radzi sobie za to wyraźnie lepiej, niż bezlusterkowiec Panasonika, jeśli chodzi o poziom zaszumienia. Przewaga X-A10 to ok. 0.5 EV przy najwyższej czułości. Za to w porównaniu z Olympusem E-PL8 testowany aparat wypada nieco gorzej. Przy najwyższej czułości ISO 6400 przewaga Olympusa sięga 1 EV.

Tradycyjnie prezentujemy również wykresy szumów na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych plików TIFF.

Darki

200
400
800
1600
3200
6400

Dla wszystkich czułości histogramy przypominają rozkład Poissona i brak na nich jakichkolwiek zaburzeń. Powyżej ISO 1600 znacznie rośnie natomiast odchylenie standardowe. Również dobrą oznaką jest, że średnia wartość sygnału dla wszystkich czułości oscyluje wokół podobnej wartości, nie zauważymy przesunięcia w żadną ze stron histogramu.

Na zdjęciach nie zauważyliśmy jaśniejszych plam, nie możemy również stwierdzić oznak bandingu.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600