EOS M6 należy do grupy niewielkich bezlusterkowców, takich jak Fujifilm X-A3, czy Olympus E-PL8. Jeśli chodzi o jakość spasowania poszczególnych elementów, ta nie budzi w zasadzie żadnych zastrzeżeń. Użyte tworzywa sztuczne nie sprawiają natomiast wrażenia szczególnie trwałych, bowiem na obudowie szybko pojawiły się niewielkie ryski. W konstrukcji amatorskiego EOS-a M6 nie znajdziemy ani elementów z lekkich stopów metali, ani uszczelnień. Dobrze sprawuje się gumowa okleina pokrywająca uchwyt, lewy bok aparatu oraz fragment tylnej ścianki wraz z wyprofilowaną wypustką na kciuk.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Canon EOS M6, tak samo jak jego starszy brat M5, zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym LP-E17 o pojemności 1040 mAh i napięciu 7.2 V. Według specyfikacji jego wydajność wynosi ok. 295 zdjęć (425 w trybie ekonomicznym). Podczas testowania aparatu, na w pełni naładowanym akumulatorze byliśmy w stanie wykonać niecałe 300 zdjęć, także nasze obserwacje zgadzają się z deklaracjami producenta. Opcjonalnie aparat można także zasilać kompatybilnym zasilaczem CA-PS700, połączonym z adapterem DR-E17.

EOS M6 współpracuje z kartami pamięci SD/SDHC oraz SDXC (zgodność z UHS-I). Kieszeń na kartę pamięci znajduje na spodzie aparatu bezpośrednio przy komorze akumulatora.

Na lewej ściance aparatu, pod jedną gumową zaślepką znajdziemy następujące złącza:

• gniazdo zewnętrznego mikrofonu stereo mini jack 3.5 mm,
• USB Hi-Speed (Micro USB), stanowiące jednocześnie wyjście A/V.

Na prawej ściance natomiast odnajdziemy kolejne dwa gniazda:

• micro HDMI typu D,
• gniazdo na wężyk spustowy RS-60E3.

Warto jeszcze dodać, że EOS-a M6 możemy obsługiwać zdalnie za pomocą pilota RC-6.

Przyciski

Omawianie elementów sterujących, w które wyposażono EOS-a M6 rozpoczniemy tradycyjnie od górnej ścianki.

Po prawej stronie sanek dla zewnętrznej lampy błyskowej znajdziemy standardowe koło trybów pracy aparatu, a na nim następujące pozycje:

• Inteligentna scena auto,
• Tryb hybrydowy automatyczny,
• Twórcze wspomaganie,
• SCN – tryb zdefiniowanych scen (Autoportret, Portret, Krajobraz, Makro, Sport, Żywność, Panoramowanie, Zdjęcia nocne z ręki, Kontrola podświetlenia HDR),
• Filtry twórcze,
• Tryb Filmu,
• C1, C2 – nastawy własne,
• M – tryb ustawień ręcznych,
• Av – preselekcja przysłony,
• Tv – preselekcja czasu,
• P – tryb półautomatyczny.

Dalej na prawo mamy kolumnę z dwoma pokrętłami. Górne pozwala regulować kompensację ekspozycji (w zakresie ±3 EV, z krokiem 1/3 EV). Dolne natomiast to koło nastawcze (zmiana czasu naświetlania lub wartości przysłony), natomiast w trybie odtwarzania służy do powiększania zdjęć i przechodzenia do widoku indeksu. U ich podstawy umieszczono jeszcze włącznik aparatu.

Powyżej widzimy przycisk spustu migawki, wraz z okalającym go drugim pokrętłem nastawczym. Nieopodal znajdziemy jeszcze programowalny przycisk M-Fn. Spójrzmy teraz na tylną ściankę.

W prawym górnym rogu mamy guzik blokady ekspozycji, a pod nim przycisk regulacji położenia ramki AF. Umożliwia on również powiększanie widoku w trybie LV. Poniżej mamy przycisk nagrywania wideo, a obok INFO – wykorzystywany między innymi do zmiany wyświetlanych na ekranie informacji. Pod nimi znajduje się zintegrowany z pokrętłem sterującym wybierak wielofunkcyjny. Jego przyciski kierunkowe obsługują następujące funkcje:

• górny – ISO,
• prawy – tryb lampy błyskowej,
• dolny – usuwanie zdjęć,
• lewy – MF, czyli ręczna regulacja ostrości.

Pośrodku wybieraka znajduje się przycisk Q/SET służący do zatwierdzania dokonywanych ustawień i włączający menu podręczne. Na samym dole natomiast mamy jeszcze przycisk uruchamiający tryb odtwarzania oraz guzik MENU.

Na przedniej ściance znajdziemy jedynie standardowy przycisk zwalniający blokadę bagnetu.

Ostatnie przyciski, które zostały do omówienia, to guzik uruchamiający połączenie Wi-Fi znajdujący się na prawej ściance aparatu oraz przełącznik podnoszący lampę błyskową, zlokalizowany na przeciwległym boku.

W menu ustawień indywidualnych znaleźć można opcje dotyczące programowania wybranych elementów sterujących. Możliwości, które oferuje testowany aparat w tym zakresie, przedstawia poniższy film.

Menu

Pod względem organizacyjnym i graficznym menu w EOS-ie M6 wygląda tak, jak w zaawansowanych kompaktach PowerShot. Mamy zatem do czynienia z typowym dla aparatów Canona podziałem na 5 kategorii oznaczonych różnymi kolorami: ustawienia fotografowania/filmowania (czerwony), odtwarzanie (niebieski), nastawy aparatu (żółty) ustawienia indywidualne C.Fn (pomarańczowy) oraz Moje menu (zielony). Warto dodać, że menu odtwarzania widoczne jest tylko w trybie przeglądania zdjęć. Z pozostałych kategorii widoczne jest wówczas także menu nastaw. Poniżej prezentujemy filmy przedstawiające zawartość poszczególnych kategorii.

Menu fotografowania

Menu nastaw

Menu ustawień indywidualnych (C.Fn)

Menu odtwarzania

Ostatnia, zielona zakładka to tradycyjne Moje Menu, służące do gromadzenia ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu (poza kategorią odtwarzania) możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Co więcej, mamy możliwość stworzenia maksymalnie 5 kart (każda może pomieścić maksymalnie 6 elementów) Mojego menu i dodatkowo nadać im własne nazwy. To pozwoli na posegregowanie najczęściej używanych ustawień, w zależności od konkretnych potrzeb użytkownika. Samo kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. To bardzo praktyczne rozwiązanie, zwłaszcza przy bogatym menu. Dodatkowo mamy opcję, która powoduje, że Moje Menu jest domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU. A jeśli w Moim Menu uda nam się zawrzeć wszystkie potrzebne nam elementy, możemy ustawić, że tylko ono będzie wyświetlane.

Podczas fotografowania przyciskiem Q/SET możemy uruchomić menu szybkich nastaw. Jego zawartość jest konfigurowalna, a wybór pod tym względem obejmuje następujące elementy:

• tryb obszaru AF,
• tryb AF,
• jakość i wielkość zdjęć,
• jakość filmu,
• tryb migawki,
• samowyzwalacz/zdalne wyzwalanie,
• balans bieli,
• styl obrazu,
• tryb pomiaru światła,
• automatyczny optymalizator jasności,
• współczynnik proporcji obrazu.

Wyświetlacz

Canon EOS M6 został wyposażony w 3-calowy dotykowy wyświetlacz TFT o rozdzielczości 1 040 000 punktów i proporcjach ekranu 3:2. Jest on wyposażony w mechanizm umożliwiający odchylanie w zakresie od 180 stopni w górę do ok. 55 stopni w dół. Jasność obrazu na wyświetlaczu możemy kontrolować ręcznie w 5-stopniowej skali. Dodatkowo w menu znajdziemy opcję „nocne wyświetlanie”, która wyraźnie obniża jasność obrazu i nadaje mu ciepłą tonację.

Podczas fotografowania do wyboru mamy cztery tryby wyświetlania, pomiędzy którymi przechodzimy przyciskiem INFO:

• własny tryb 1,
• własny tryb 2,
• podgląd kadru bez dodatkowych informacji,
• panel informacyjny z ustawieniami aparatu.

Dostępność poszczególnych trybów możemy ustawić w menu aparatu, przy czym jeden z trzech pierwszych trybów musi pozostać włączony. Ponadto w trybach własnych możemy ustawić widoczność informacji o nastawach fotografowania, histogramu (jasności lub RGB; mały lub duży), siatki kadrowania (3 rodzaje do wyboru) oraz elektronicznej poziomicy.

Panel informacyjny stanowi jednocześnie aktywną tablicę kontrolną, za pomocą której możemy dokonywać zmian całkiem sporej liczby parametrów.

W trybie odtwarzania za pomocą przycisku INFO możemy zmieniać sposób wyświetlania pojedynczego zdjęcia. Do dyspozycji mamy następujące możliwości:

• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru w menu),
• miniaturka zdjęcia + histogramy (Y oraz RGB) + dodatkowe informacje (na kolejnych ekranach):
  • o użytym obiektywie,
  • o ustawieniach balansu bieli,
  • o ustawieniach stylu obrazu,
  • o ustawieniach opcji redukcji szumu,
  • o ustawieniach opcji korekcji wad obiektywu,
  • informacje o geolokalizacji (jeśli są zapisane w EXIF-ie).

Poza pierwszym, wyświetlanie pozostałych trybów można aktywować lub dezaktywować w menu odtwarzania. Zdjęcia możemy oczywiście powiększać oraz oglądać w formie indeksów (6, 12, 42 lub 110 miniaturek). Ponadto podczas szybkiego przeglądania pojedynczych zdjęć oraz indeksów można skorzystać z efektów animacji, które uruchamiamy w menu odtwarzania.

Wyświetlacz daje obraz dobrej jakości i zapewnia przyzwoite kąty widzenia. W słoneczny dzień jego czytelność wyraźnie spada, co praktycznie zmusza nas by zwiększyć jego jasność.

Przy omawianiu wyświetlacza należy również poświęcić miejsce na opis funkcji dotykowej obsługi aparatu. Możliwości pod tym względem są bardzo szerokie i większość operacji dokonywanych na elementach sterujących ma swój odpowiednik w interfejsie dotykowym. W pierwszej kolejności w ten sposób możemy obsługiwać menu główne, aktywną tablicę kontrolną oraz menu podręczne, które uruchamiamy albo przyciskiem Q/SET, albo dotykając symbolu Q na ekranie. Dotykowo możemy także powiększać widok kadru w wybranym miejscu (5- lub 10-krotnie) za pomocą ikony lupy. Oczywiście dotykowy interfejs umożliwia również wskazywanie obszaru ustawiania ostrości, które można połączyć z jednoczesnym wyzwalaniem migawki. W trybie odtwarzania natomiast można nie tylko przewijać zdjęcia palcem, ale również powiększać je i pomniejszać, a także włączać widok miniatur.

Filmy

W trybie wideo znajdziemy trzy opcje: film automatyczny, ręczny oraz film poklatkowy. W trybie automatycznym z parametrów ekspozycji regulować możemy jedynie kompensację. W trybie manualnym natomiast mamy możliwość regulacji zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania, jak i czułości ISO (również w trakcie rejestracji). Co więcej, pomocna w tym przypadku może okazać się dotykowa obsługa z poziomu ekranu, która pozwala na bezgłośne dokonywanie ustawień parametrów. Szkoda jednak, że nie mamy możliwości nagrywania filmów w trybach priorytetu przysłony, czy migawki.

Testowany aparat umożliwia nagrywanie filmów w następujących trybach zapisu:

• Full HD (1920×1080 pix) 50p (PAL), 59.94p (NTSC) (4288 KB/s),
• Full HD (1920×1080 pix) 25p (PAL), 29.97p, 23.98p (NTSC) (2945 KB/s),
• HD (1280×720 pix) 50p (PAL), 59.94p (NTSC) (1969 KB/s),
• VGA (640×480 pix) 25p (PAL), 29.97p (NTSC) (382 KB/s).

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MP4 z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Ze względu na ograniczenia systemu plików, rozmiar pojedynczego pliku wideo nie może przekroczyć 4 GB. Wbudowany mikrofon pozwala na nagrywanie dźwięku stereo, dodatkowo istnieje możliwość podłączenia do aparatu opcjonalnego mikrofonu zewnętrznego. Poziom nagrywanego dźwięku może być regulowany automatycznie przez aparat lub ręcznie. W ustawieniach można także znaleźć pozycje filtr wiatru oraz tłumik. Ta pierwsza ogranicza oczywiście specyficzne odgłosy pojawiające się podczas nagrywania filmów przy wietrznej pogodzie, natomiast druga automatycznie blokuje zniekształcenia dźwięku pojawiające się przy jego zbyt dużym natężeniu. Autofokus podczas nagrywania filmów może działać w trybie ciągłym (Filmowy Servo AF) lub pojedynczym, w którym uruchamiamy go wciskając do połowy spust migawki. Trzeba przyznać, że skuteczność AF w typowych sytuacjach jest w pełni zadowalająca. Manualne ogniskowanie wspomaga funkcja focus-peaking, działająca także w trakcie rejestracji.

Podczas filmowania możemy wykorzystać funkcję 5-osiowej cyfrowej stabilizacji obrazu. Może ona również współpracować z optyczną stabilizacją, o ile oczywiście podłączony do aparatu obiektyw taki system posiada. Funkcja ta może pracować w dwóch trybach: włączona oraz wzmocniona. Należy oczywiście pamiętać, że jej wykorzystanie powoduje zmniejszenie kąta widzenia używanego obiektywu. Jak funkcja ta spisuje się w praktyce można ocenić na podstawie filmów przykładowych, które nagraliśmy z opcją wyłączoną, włączoną i wzmocnioną. W każdym z tych filmów aparat trzymany był w jednej ręce, maksymalnie wyciągniętej do przodu.

Trzecia opcja w trybie wideo to nagrywanie filmów poklatkowych. Do wyboru mamy trzy zdefiniowane ustawienia, przeznaczone dla różnych sytuacji:

• Scena 1 – fotografowanie obiektów w ruchu np. spacerujących ludzi (interwał 3 s / 300 zdjęć),
• Scena 2 – fotografowanie powolnych zmian dotyczących obiektów, np. chmur (interwał 5 s / 240 zdjęć),
• Scena 3 – do fotografowania scen z powolnymi zmianami (interwał 15 s / 240 zdjęć).

Parametry filmu poklatkowego możemy także dobierać ręcznie. Wielkość interwału możemy kontrolować w zakresie od 2 do 30 sekund z krokiem 1 sekundy. Liczbę zdjęć natomiast możemy regulować co 30 w przedziale od 30 do 900. Przy dokonywaniu ustawień na ekranie widzimy podgląd czasu wymaganego do rejestracji materiału oraz długość wynikowego filmu. Dodatkowa opcja pozwala ustalić, czy ekspozycja ma pozostać stała, czy będzie regulowana przy każdym zdjęciu. Ponadto możemy włączyć lub wyłączyć podgląd wykonywanych zdjęć. Filmy poklatkowe zapisywane są domyślnie w jakości Full HD 25p (PAL) lub 29.97p (NTSC).

Przy omawianiu filmów warto jeszcze wspomnieć, że w trybie filtrów twórczych z opcją efektu miniatury możemy nagrywać przyspieszone filmy. Stopień przyspieszenia można ustawić na jedną z trzech wartości 5x, 10x lub 20x.

Przykładowe filmy

Film nr 5 nagraliśmy używając obiektywu EF-M 22 mm f/2 STM, natomiast w pozostałych przypadkach – EF-M 15–45 mm f/3.5–6.3 IS STM.

• film 1 – 1920×1080 pix, 50p, 86 MB,
• film 2 – 1920×1080 pix, 50p, 50 MB, ISO 6400,
• film 3 – 1920×1080 pix, 25p, 63 MB,
• film 4 – 1920×1080 pix, 25p, 61 MB, autofocus ciągły (Servo AF),
• film 5 – 1920×1080 pix, 25p, 40 MB,
• film 6 – 1280×720 pix, 50p, 40 MB,

Test działania cyfrowej stabilizacji obrazu:

• film 7 – 1920×1080 pix, 50p, 34 MB (stabilizacja wyłączona),
• film 8 – 1920×1080 pix, 50p, 37 MB (stabilizacja włączona),
• film 9 – 1920×1080 pix, 50p, 40 MB (stabilizacja wzmocniona).

Wizjer

Aparat nie posiada wizjera ani optycznego, ani elektronicznego. Producent przewidział jednak możliwość podłączenia opcjonalnego celownika. M6 jest kompatybilny zarówno z zaprezentowanym niedawno wizjerem EVF-DC2, jak i ze starszym EVF-DC1.