EOS 77D charakteryzuje się nieco mniejszymi rozmiarami niż jego poprzednik, EOS 760D. Różnica jest jednak praktycznie niezauważalna, gdyż jest to wartość mniejsza od 1 mm w każdym z wymiarów. Ma to jednak swoje odzwierciedlenie w wadze, testowany aparat jest bowiem o 25 g lżejszy od 760D.

W kwestii ilości przycisków nastąpiła tylko jedna, lecz istotna zmiana. Dodano guzik AF-ON, którego obecność na pewno ucieszy bardziej zaawansowanych użytkowników. Poza tym układ przycisków na korpusie pozostał identyczny, zmienił się natomiast nieco kształt niektórych komponentów, co nie powinno mieć większego wpływu na użytkowanie aparatu. Dla przykładu, profilowanie ułatwiające odchylenie ekranu LCD znajduje się u góry wyświetlacza, a nie, jak w poprzednim modelu, z jego boku.

----- R E K L A M A -----

Jeżeli chodzi o jakość wykonania EOS-a 77D, aparat sprawia na pierwszy rzut oka dość solidne wrażenie. Głównym materiałem zastosowanym do budowy korpusu są tworzywa sztuczne, co jest charakterystyczne dla amatorskiej, trzycyfrowej serii Canona, a nie półprofesjonalnej, do której należy testowana lustrzanka. Na rękojeści, obszarze przeznaczonym na położenie kciuka oraz z lewej strony aparatu zastosowano dodatkowo gumową okleinę. Charakteryzuje się ona niezłą chropowatością i odpowiednią przyczepnością.

Poszczególne elementy są dobrze spasowane, a korpus jest wystarczająco sztywny. Po raz pierwszy w dwucyfrowej serii Canona spotkamy się z brakiem jakichkolwiek uszczelnień, nawet na slocie karty pamięci, czy komorze na akumulator. Podobnie jak w 760D, zaślepki na gniazda zostały wykonane z gumowego materiału, dzięki czemu całkiem dobrze przylegają do obudowy.

Zasilanie i gniazda

Canon EOS 77D zasilany jest litowo-jonowym akumulatorem LP-E17, czyli tym samym co aparaty 750D, 760D i bezlusterkowce rodziny EOS-M. Przy fotografowaniu przez wizjer powinien on wystarczyć na wykonanie w temperaturze pokojowej około 600 zdjęć. W trybie live-view z kolei, wydajność akumulatora w podobnych warunkach jest szacowana na około 270 zdjęć. W warunkach testowych byliśmy wstanie wykonać nawet ponad 1000 zdjęć na jednym ładowaniu, w terenie natomiast, przy wykorzystywaniu obu trybów całkowicie naładowany akumulator wystarczał na około 600 fotografii. Czas ładowania akumulatora obecną w zestawie ładowarką LC-E17E wynosi około 2 godziny. Testowanego EOS-a możemy ładować również za pomocą zasilacza sieciowego AC-E6(N). Niestety, do testowanej lustrzanki nie ma jeszcze dostępnego pionowego uchwytu. Sam aparat jest już wystawiony do sprzedaży, mamy więc nadzieję, że niedługo pojawi się również opcjonalny „grip”.

Zapis zdjęć i filmów jest mozliwy na kartach pamięci SD, SDHC oraz SDXC. Gniazdo na pojedynczą kartę pamięci, zabezpieczane plastikową klapką, znajduje się z prawej strony aparatu.

Po lewej stronie lustrzanki znajdziemy natomiast dwie gumowe zaślepki ukrywające:

• gniazdo na wężyk spustowy RS-60E3 lub TC-80N3,
• gniazdo zewnętrznego mikrofonu (3.5 mm mini-jack stereo),
• uniwersalne złącze Hi-Speed USB (Mini-B) / wyjście audio-wideo,
• wyjście HDMI typu C.

Możliwe jest zdalne wyzwalanie aparatu za pomocą pilota RC-6 lub BR-E1. Do EOS-a 77D można również podpiąć odbiornik GPS GP-E2.

Przyciski

Rozmieszczenie elementów sterujących jest w 77D niemal identyczne jak w jego poprzedniku. Jedynymi zmianami są dodatkowa pozycja na pokrętle trybów, odpowiadająca za wybór filtru cyfrowego oraz nowy guzik AF-ON. Wymieńmy zatem poszczególne elementy, zaczynając od górnej ścianki aparatu.

Po lewej stronie lampy błyskowej znajdziemy pokrętło trybów, na którym znajdują się następujące pozycje:

• M – tryb ustawień manualnych,
• Av – preselekcja przysłony,
• Tv – preselekcja czasu,
• P – tryb półautomatyczny,
• [A]+ – tryb „Inteligentna scena auto”,
• Błysk wyłączony,
• CA – tryb „Twórcze Auto”,
• seria trybów tematycznych:
  • Portret,
  • Krajobraz,
  • Makro,
  • Sport,
• SCN – tryb ujęć specjalnych (Dzieci, Żywność, Światło świec, Nocne portrety, Zdjęcia nocne z ręki, Kontrola podświetlenia HDR),
• seria filtrów cyfrowych.

Pozycję na pokrętle można zmienić jedynie przy wciśniętym przycisku blokującym, znajdującym się pośrodku komponentu. Poniżej znajduje się włącznik składający się z trzech stanów: OFF, ON, tryb filmowania. Zmiana pozycji tego przełącznika wymaga stosunkowo dużego nacisku, nie zdarza się zatem, aby intencja włączenia aparatu w trybie fotografowania skutkowała koniecznością powracania na tę pozycję z przypadkowo uruchomionego trybu filmowania.

Po prawej stronie górnego panelu znajdziemy zajmujący najwięcej przestrzeni monochromatyczny ekran LCD, nad którym umieszczono kolejno przycisk trybów autofokusa, perforowany guzik odpowiadający za zmianę czułości ISO oraz przycisk podświetlający górny wyświetlacz. Zerknijmy zatem na tylną ściankę aparatu.

Zaczynając od lewej strony, u góry odnajdziemy przycisk MENU oraz INFO. Następnie, po prawej stronie wizjera znalazło się miejsce na guzik przełączający tryb live-view oraz uruchamiający filmowanie. Powyżej niego zlokalizowane jest pokrętło służące do regulacji dioptrii. Dalej umieszczono trzy przyciski: AF-ON, odpowiadający za uruchomienie automatycznego ostrzenia z ciągłym pomiarem światła, środkowy, którego rolą w trybie fotografowania jest blokada ekspozycji AF/FE oraz umieszczony skrajnie na prawo przycisk służący do zmiany pola AF. W trybie przeglądania zdjęć funkcją dwóch ostatnich przycisków jest kolejno oddalanie oraz przybliżanie zdjęć. Po prawej stronie ekranu LCD znajdziemy guzik Q, uruchamiający szybkie menu. Pod nim umieszczono komponent odpowiadający za uruchomienie trybu przeglądu zdjęć, a po prawej stronie tych przycisków znalazło się miejsce na element włączający menu ustawień komunikacji bezprzewodowej. Poniżej znajdziemy wybierak kierunkowy zintegrowany z pokrętłem sterującym. Jego przyciski mają następujące funkcje:

• górny – balans bieli,
• dolny – styl obrazu JPEG,
• lewy – tryb wyzwalania migawki (pojedynczy, zdjęcia seryjne, pojedyncze ciche, seryjne ciche, samowyzwalacz 10 s/zdalne sterowanie, samowyzwalacz 2 s oraz wg ustawień użytkownika),
• prawy – tryby autofokusa,
• środkowy – zatwierdzenie ustawień. Domyślnie nie posiada on dodatkowej funkcji, jest jednakże możliwe zaprogramowanie go na jedno z następujących zadań: jakość obrazu, korekta ekspozycji z lampą, wyświetlenie menu, kompensacja ekspozycji oraz nastawy lampy.

U dołu tylnej ścianki znajduje się jeszcze przycisk usuwania zdjęć oraz przełącznik blokady, którego funkcją jest zdeaktywowanie przedniego pokrętła sterującego i/lub tylnego pierścienia.

Z przodu, po prawej stronie bagnetu znajdują się, wymieniając od góry: przycisk otwierający lampę błyskową, blokadę bagnetu oraz guzik odpowiadający za podgląd głębi ostrości.

MENU

Standardowe menu aparatu jest lekko zmodyfikowane w stosunku do tego znanego z 760D. Znajdziemy więc pięć głównych zakładek, pod którymi znajdują się kolejno ponumerowane podzakładki. Dodatkowo, istnieje możliwość włączenia menu z przewodnikiem. Charakteryzuje się ono obecnością menu głównego składającego się z czterech pól: ustawienia fotografowania, ustawienia odtwarzania, ustawienia funkcji oraz ustawienia poziomu wyświetlanych informacji, a każde z nich jest opisane i oznaczone ikonkami. Po wybraniu konkretnego pola wyświetla się menu przypominające to standardowe. Zarówno w menu głównym, jak i menu szybkim wybranie każdego z pól, po włączeniu tej funkcji (w menu wyboru menu) skutkuje pojawieniem się krótkiej informacji opisującej funkcję/zadanie danego parametru. Możliwe jest rozszerzenie trybu przewodnika o ekran fotografowania, który stanie się prostszy i bogatszy o grafiki tłumaczące role poszczególnych parametrów ekspozycji.

Poniżej przedstawiamy krótki przegląd nowego menu oraz panelu fotografowania z przewodnikiem.

Dodatkowe menu ma pomóc młodszym czy mniej doświadczonym adeptom fotografowania w przyswojeniu podstawowej wiedzy i zapoznaniu się z przydatnymi funkcjami aparatu. Wydaje nam się, że jest ono przemyślane i może całkiem nieźle sprawdzić się w swojej roli. Jedynym mankamentem może być fakt, że nie spotkamy się w tym trybie z zakładką „Moje menu”.

Poniżej przedstawiamy filmy przedstawiające zawartość poszczególnych zakładek menu:

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Menu ustawień + menu ustawień własnych (C.Fn):

Menu odtwarzania:

Moje Menu umożliwia zgromadzenie w jednym miejscu ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Niestety liczba wybranych elementów ograniczona jest zaledwie do 6. Kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. Dodatkowo, Moje Menu może być domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU.

Wyświetlacz

Wyświetlacz zastosowany w 77D pochodzi jeszcze z modelu 700D. Ten sam umieszczono również w modelu 760D. Jest to 3-calowy ekran TFT Clear View II LCD o rozdzielczości 1 040 000 punktów, kącie widzenia do 170 stopni i proporcjach ekranu 3:2. Brak usprawnień w tej kwestii nie dziwi, ekran ten charakteryzuje się naprawdę wysoką jakością obrazu oraz dobrym kontrastem również w mocnym słońcu, co zapewniają napylone powłoki antyrefleksyjne. Wyposażono go również w powłoki zapobiegające zabrudzeniom. Jego jasność można regulować w 7-stopniowej skali.

Ekran umieszczony jest, tak jak w EOS-sie 760D, na obrotowym przegubie umożliwiającym zmianę położenia wyświetlacza (odchylenia o 180 stopni oraz obrotu w zakresie 270 stopni). Ów przegub zlokalizowano po lewej stronie monitora, co nie powoduje problemów z manewrowaniem wyświetlaczem nawet po zamocowaniu aparatu na statywie.

Dostępne są trzy widoki wyświetlacza: panel z ustawieniami fotografowania regulowany przyciskiem Q, elektroniczna poziomica oraz ekran nieaktywny. Wygaszenie wyświetlacza następuje również po zbliżeniu twarzy do wizjera, za co odpowiada czujnik nad nim umieszczony.

W trybie odtwarzania mamy do dyspozycji trzy ekrany, przełączane przyciskiem INFO: pełnoekranowy widok samego zdjęcia, pełnoekranowy widok zdjęcia z podstawowymi danymi i parametrami ekspozycji, widok miniaturki z podstawowymi danymi EXIF oraz histogramem Y i RGB. W ostatnim widoku za pomocą strzałek góra-dół możliwe jest wyświetlanie kolejnych zestawów danych EXIF:

• informacje o obiektywie + histogram RGB,
• informacje na temat balansu bieli,
• informacje na temat stylu obrazów,
• informacje na temat przestrzeni kolorów i redukcji szumów,
• informacje na temat aktywności trybów korekcji wad optycznych obiektywu oraz dyfrakcji.

Ponadto w trybie odtwarzania osobno możemy włączyć wyświetlanie punktów AF, w oparciu o które została ustawiona ostrość podczas fotografowania. Zdjęcia można oczywiście także powiększać, lub oglądać z poziomu indeksu (4, 9, 36 lub 100 miniaturek).

W 77D, jak przystało na lustrzankę z dwucyfrowej serii, nie zabrakło monochromatycznego ekranu LCD umieszczonego z prawej strony górnego ekranu. W trybie fotografowania wyświetla on podstawowe informacje na temat ekspozycji: czułość ISO, czas naświetlania, przysłonę oraz podziałkę kompensacji ekspozycji. Znalazło się również miejsce na ikonkę prezentującą poziom naładowania baterii, stan Wi-Fi a także licznik zdjęć możliwych do wykonania przed zapełnieniem się karty. Pełną listę funkcji wyświetlanych na dodatkowym ekranie przedstawia schemat zaczerpnięty z instrukcji:

Wyświetlacz posiada oczywiście zaimplementowaną obsługę dotykową. Mamy więc możliwość nawigacji po menu głównym oraz tablicy kontrolnej i menu podręcznym. W trybie przeglądu zdjęć za pomocą dotyku możemy przerzucać wyświetlane zdjęcia, a także przybliżać je i oddalać. Możliwe jest również włączenie widoku miniatur.

Tryb Live View

Tryb Live View aktywowany jest przyciskiem znajdującym się po prawej stronie wizjera i oznaczonym symbolem aparatu. Automatyczne ustawianie ostrości działa w jednym z trzech trybów:

• wykrywanie twarzy+śledzenie,
• FlexiZone-Multi – automatyczny wybór z 49 punktów AF w szerokim obszarze kadru (możliwość wyboru jednej z dziewięciu mniejszych sfer),
• FlexiZone-Single – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie.

W trybie Live View ogniskowanie odbywa się przy pomocy systemu Dual Pixel CMOS AF wykorzystującego, dzięki dwóm fotodiodom na każdym pikselu, detekcję fazy. Jego szybkość w dobrych warunkach oświetleniowych stoi na wysokim poziomie, przy gorszym świetle prędkość ogniskowania spada, ale wciąż jest na niezłym poziomie. Regulując ostrość ręcznie, możemy wspomóc się 5- lub 10-krotnym powiększeniem obrazu. Niestety, EOS-a 77D nie wyposażono w funkcję focus-peaking.

W trybie LV przyciskiem INFO możemy sterować wyświetlaniem na ekranie dodatkowych informacji, a obejmują one: podstawowe parametry fotografowania, informacje o wybranych ustawieniach aparatu z opcjonalnym histogramem (Y lub RGB) oraz w połączeniu z poziomicą. Osobno można ustawić wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje do wyboru), która widoczna jest we wszystkich podglądach.

Wciśnięcie przycisku Q uruchamia podręczne menu, które obejmuje następujące ustawienia: metoda AF, tryb wyzwalania migawki, tryb pomiaru, jakość i rodzaj zdjęć, balans bieli, styl obrazów, automatyczny optymalizator jasności, filtry twórcze.

Podczas fotografowania w trybie live-view możliwa jest dotykowa obsługa wszystkich wyświetlanych na ekranie parametrów. Należy najpierw wcisnąć przycisk Q lub odpowiedni guzik wyświetlany na ekranie. Co istotne, dotykowo możemy również wybrać punkt ogniskowania, a także wyzwolić migawkę. Dodatkowo istnieje możliwość zbliżenia kadru (5x lub 10x) za pomocą ikony lupy.

Filmy

Tryb wideo uległ niewielkiej zmianie od czasu EOS-a 760D. Do wyboru mamy nie tylko tryb manualny lub automatyczny, ale także możliwość nagrania filmów poklatkowych. Tryb automatyczny pozwala nagrywającemu na regulowanie jedynie kompensacji ekspozycji. W trybie manualnym natomiast możemy kontrolować wszystkie parametry: przysłonę, czas naświetlania pojedynczej klatki oraz czułość ISO, także w trakcie nagrywania. Niestety, nagrywanie w trybie preselekcji przysłony lub migawki jest niedostępne.

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MP4 z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Producent zaleca stosowanie kart o klasie szybkości 6 lub wyższej. Ze względu na ograniczenia systemu plików, rozmiar pojedynczego pliku wideo nie może przekroczyć 4 GB. Testowany aparat umożliwia nagrywanie filmów w następujących trybach zapisu:

• Full HD (1920×1080 pix):
  • kompresja standardowa 50p (PAL), 59.94 (NTSC) (431 MB/min),
  • kompresja standardowa 25p (PAL), 29.97p, 23.98p (NTSC) (216 MB/min),
  • kompresja lekka 25p (PAL), 29.97p (NTSC) (87 MB/min),
• HD (1280×720 pix):
  • kompresja standardowa 50p (PAL), 59.94 (NTSC) (184 MB/min),
  • kompresja lekka 25p (PAL), 29.97p (NTSC) (30 MB/min),
• VGA (640×480 pix)
  • kompresja standardowa 25p (PAL), 29.97p (NTSC) (66 MB/min),
  • kompresja lekka 25p (PAL), 29.97p (NTSC) (23 MB/min).

Aparat posiada wbudowany mikrofon pozwalający na nagrywanie dźwięku stereo. Możliwe jest również podłączenie mikrofonu zewnętrznego. Poziom nagrywanego dźwięku może być regulowany automatycznie przez aparat lub ręcznie. W ustawieniach można także znaleźć pozycje filtr wiatru oraz tłumik. Ta pierwsza ogranicza oczywiście specyficzne odgłosy pojawiające się podczas nagrywania filmów przy wietrznej pogodzie, natomiast druga automatycznie blokuje zniekształcenia dźwięku pojawiające się przy jego zbyt dużym natężeniu. Wbudowany mikrofon pozwala na nagrywanie dźwięku stereo, dodatkowo istnieje możliwość podłączenia do aparatu opcjonalnego mikrofonu zewnętrznego. Autofokus podczas nagrywania filmów może działać w trybie ciągłym (Filmowy Servo AF) lub pojedynczym, w którym uruchamiamy go wciskając do połowy spust migawki. Niestety, 77D nie posiada wspomagania manualnego ustawiania ostrości w postaci funkcji focus-peaking. Działanie autofokusa można ocenić na podstawie filmów przykładowych. W trybie filmowania można także skorzystać z cyfrowego zooma, który oferuje powiększenie w zakresie od 3 do 10 razy (tylko w Full HD 29.97/23.98p dla NTSC oraz 25p dla PAL).

Canon 77D oferuje również tryb „migawka wideo”, czyli funkcję, która pozwala na nagrywanie filmów, składających się z krótkich ujęć o długości 2, 4 lub 8 sekund. Po nagraniu pojedynczego ujęcia można je dodać do automatycznie tworzonego albumu. Wszystkie ujęcia w danym albumie zapisywane są jako pojedynczy plik wideo.

Aparat umożliwia rejestrację filmów poklatkowych, które zapisywane są w formacie MOV. Dostępne rozmiary to Full HD 29.97 ALL-I oraz Full HD 25p ALL-I. Szerzej tryb filmów interwałowych opisany jest w następnym rozdziale.

Podczas nagrywania mamy do dyspozycji również 5-osiową stabilizację cyfrową, która może pracować w trybie podstawowym oraz wzmocnionym. Oczywiście, podczas gdy stabilizacja jest aktywna, musimy się liczyć z zawężeniem pola widzenia.

Dodatkowo istnieje możliwość nagrywania filmów HDR, a także wykorzystania filtrów twórczych. Te pierwsze można nagrywać przy wielkościach Full HD 29.97p IPB oraz Full HD 25p IPB, te drugie natomiast przy Full HD 29.97p oraz 23.98p IPB oraz Full HD 25p IPB. Przy nagrywaniu z filtrami można wybierać prędkość odtwarzania filmu pomiędzy wartościami 5x, 20x oraz 20x.

Przykładowe filmy

Wszystkie filmy zostały nagrane z obiektywami Canon EF-S 18–55 mm f/4.0–5.6 IS STM (Ob. 1) oraz EF 35 mm f/2 IS USM (Ob. 2).

• film 1 – Full HD, 60p, 180 MB (Autofokus ciągły), (Ob. 2),
• film 2 – Full HD, 60p, 156 MB (Śledzenie), (Ob. 2),
• film 3 – Full HD, 50p, 156 MB, (Ob. 2),
• film 4 – Full HD, 30p, 59 MB, kompresja standardowa, (Ob. 2),
• film 5 – Full HD, 30p, 24 MB, kompresja lekka, (Ob. 1),
• film 6 – Full HD, 30p, 30 MB, Filtr monochromatyczny, (Ob. 1),
• film 7 – Full HD, 24p, 142 MB, kompresja standardowa, (Ob. 2),
• film 8 – Full HD, 24p, 75.6 MB, filtr starodawny, (Ob. 1),
• film 9 – HD, 60p, 45.8 MB, (Ob. 2),
• film 10 – HD, 50p, 58.7 MB, (Ob. 1),
• film 11 – HD, 30p, 8.2 MB, kompresja lekka, (Ob. 2),
• film 12 – HD, 30p, 24.2 MB, kompresja lekka, (Ob. 1),
• film 13 – HD, 30p, 20.6 MB, kompresja standardowa, (Ob. 1),
• film 14 – HD, 30p, 5.9 MB, kompresja lekka, (Ob. 1),
• film 15 – VGA, 25p, 25MB, kompresja standardowa, (Ob. 1),
• film 16 – VGA, 25p, 9.3 MB, kompresja lekka, (Ob. 1).

Wizjer

Canon EOS 77D posiada wizjer wykorzystujący pentagonalny układ luster. Pokrywa on około 95% kadru i charakteryzuje się powiększeniem na poziomie 0.82x (dla 50mm). Punkt oczny wynosi 19 mm. Regulacja dioptrii może odbywać się w zakresie od −3 do +1.

Jest to więc wizjer stosowany dotychczas w amatorskich seriach lustrzanek Canona. Niewielkie rozmiary i niska transmisja (z powodu braku pryzmatu) powoduje, że użytkowanie go nie jest najwygodniejsze.

Na wizjerze wyświetlany jest szereg informacji. Ich ilość oraz rozmieszczenie przedstawiamy w postaci schematu zaczerpniętego z instrukcji: