Praca z Nikonem D80 to czysta przyjemność. Jest solidnie wykonany, z dobrze wyprofilowanym korpusem i uchwytem, dzięki czemu trzyma się go pewnie i swobodnie. Mimo, że ilość przycisków nie jest szczególnie duża, to producentowi udało się w nich zaprogramować najważniejsze funkcje. W połączeniu z przejrzystym wyświetlaczem monochromatycznym, użytkownik może łatwo i szybko zmienić najpotrzebniejsze parametry ekspozycji i nie musi sięgać głębiej do menu. Jeśli już jesteśmy przy tym, należy pochwalić D80 za czytelne i bogate w opcje menu, bo poruszanie się po nim i zmienianie parametrów odbywa się w sposób wygodny i sprawny.

----- R E K L A M A -----

Nikon D80 jest kompatybilny z wszystkimi obiektywami z mocowaniem bagnetowym typu F (Nikkor typu D lub G) oprócz obiektywów IX Nikkor.

Szybkość

Nikon D80 nie ma problemów z ewentualnymi opóźnieniami. Po włączeniu aparat natychmiast jest gotowy do ''strzału'' i jedyne opóźnienia jakie można odczuć, to te związane z ustawieniem ostrości. Formatowanie zapełnionej karty o pojemności 1 GB (karta SD Extreme 3) trwa około 1 sekundy, czyli bardzo szybko. Samo usuwanie pojedynczych zdjęć, to około 1.5-1.7 sekundy w zależności czy usuwamy JPEG, RAW czy oba jednocześnie. Na naładowanej baterii udało się zrobić blisko 930 zdjęć z włączoną lampą błyskową, czyli nieco więcej niż w Canonie 400D.

Zdjęcia seryjne

Testy szybkości zdjęć seryjnych wykonaliśmy z kartą SD Extreme 3. Przy czułości 1600 ISO i czasie 1/1000 sekundy fotografowany został stoper umieszczony na kolorowym tle, tak aby generowane zdjęcie miały dużą objętość. Testy, jak zwykle, przeprowadzone zostały przy zapisie plików w najlepszej jakości JPEG-u, w formacie RAW oraz przy jednoczesnym zapisie JPEG+RAW.

Zdjęcia w formacie JPEG z matrycy 10.2 MPix zajmują około 4.1 MB, natomiast RAW-y 9.2 MB. Przy takiej wielkości plików, D80 zarejestrował w ciągu 30 sekund:

• 77 zdjęć JPEG FINE (2.6 kl./sek),
• 29 zdjęć RAW (0.97 kl./sek),
• 21 zdjęć JPEG FINE + RAW (0.7 kl./sek).

W przypadku plików JPEG mamy stały trend zapisu. Przez pierwsze 4 sekundy aparat rejestruje z prędkością 3 kl./sek, potem stabilizuje się do 2-3 kl./sek. Przy zapisie plików RAW, aparat jest dużo wolniejszy. W przeciągu dwóch pierwszych sekund robi 6 zdjęć, by potem wykonywać około 1 ekspozycję na sekundę. Niemal identycznie jest przy jednoczesnym zapisie JPEG+RAW, z tą różnicą, że po 6 zdjęciach, aparat wykonuje jedno zdjęcie na około 1.5 sekundy. Podobne wyniki w szybkości notował również 10-megapikselowy Canon 400D, choć w jego przypadku wyraźnie brakowało regularności w zdjęciach seryjnych. Podobne zachowanie widać także w porównaniu do A100, choć tutaj Sony osiąga minimalnie lepsze wyniki.

Stabilizacja obrazu

W D80 brak mechanicznej stabilizacji obrazu.

Czyszczenie matrycy

D80 nie posiada automatycznej funkcji czyszczenia matrycy. Jest możliwość podniesienia lustra i w takich warunkach możliwe jest ręczne usuwanie kurzu z chipu.

Lampa błyskowa

Nikon D80 posiada cztery tryby sterowania wbudowaną lampą błyskową: TTL, ręczny, błysk stroboskopowy i sterownik błysku. Tryb TTL, oparty o 420-segmentowy pomiar matrycowy, jest ustawieniem domyślnym lampy, w którym parametry błysku dobierane są automatycznie do warunków fotografowania. W trybie ręcznym moc błysku, która w maksimum charakteryzuje się liczbą przewodnią równą 13 (100 ISO), można regulować do wartości 1/2, 1/4, 1/8, 1/16, 1/32, 1/64 lub 1/128 pełnej mocy. Opcja błysk stroboskopowy pozwala na ustawienie przedbłysków poprzez regulację ich mocy, krotności i częstości. W poprzednich trybach przedbłyski nie są emitowane, a ewentualne doświetlanie odbywa się za pomocą wbudowanej lampki doświetlającej.

Sterownik błysku, to funkcja, która umożliwia zdalne sterowanie jedną lub kilkoma opcjonalnymi lampami błyskowymi: SB-800, SB-600 lub SB-R200. Wbudowana lampa błyskowa spełnia wtedy rolę lampy głównej sterującej i może pracować w trybie TTL (iTTL), w którym zmienić można kompensacje błysku w zakresie +/-3 EV ze skokiem 1/3 EV, trybie M (regulacja mocy błysku), oraz trybie oznaczonym ''--'', w którym lampa nie generuje błysku ale może wspomagać ustawianie ostrości. Lampy zewnętrzne należy przyporządkować do dwóch grup A lub B i wszystkim wybrać jeden kanał (liczba 1, 2, 3 lub 4). Każda grupa lamp pracuje, w zależności od wyboru, w trybie TTL, AA (automatyka przysłony), M, lub ''--'' (lampy w danej grupie nie będą wyzwalane). Należy zaznaczyć, że przy opcji AA, lampy SB-600 i SB-R200 nie zadziałają.

Praca z zewnętrznymi lampami błyskowymi Nikona, to duży plus dla tej lustrzanki. Podobne rozwiązanie znajduje się w D200, choć akurat ten aparat był skierowany do półprofesjonalistów. Sterownik błysku jest bardzo dobrym rozwiązaniem na stworzenie kompaktowego, przenośnego i szybkiego w konstrukcji oświetlenia. Takie rozwiązanie zadowoli każdego amatora, a z pewnością nie jednemu profesjonaliście przyda się szczególnie w pracy poza studiem.

Autofokus

W Nikonie D80 system wykrywania ostrości bazuje na pomiarze TTL, a oparty jest o system czujników Nikon Multi-CAM 1000. Autofokus może pracować w trzech trybach:

• AF-A - tryb pracy automatycznej; wybór AF pojedynczego lub ciągłego jest zależny od tego czy aparat wyczuwa ruch obiektu,
• AF-S - tryb pojedynczego autofokusa; ostrość zostaje zablokowana po naciśnięciu do połowy spustu migawki,
• AF-C - tryb ciągłego autofokusa, w którym po naciśnięciu do połowy spustu migawki, aparat ustawia ostrość w sposób ciągły.

W D80 do dyspozycji jest 11 obszarów ustawiania ostrości, z których można korzystać na trzy sposoby:

• pojedyncze pole - aparat ustawi ostrość na wybranym przez użytkownika obszarze,
• dynamiczny wybór pola - podobnie jak powyżej, ale w przypadku zmiany położenia obiektu, aparat zmieni automatycznie pole AF,
• automatyczny wybór pól, to tryb w którym decydujemy się na podporządkowanie się aparatowi przy wyborze pola AF.

W trakcie pracy z zestawem D80 plus obiektyw kitowy zauważalne są błędy w prawidłowym ustawianiu ostrości na poziomie 5-10%. Nie jest to jednak dużo, a szybkie działanie AF w trybie pojedynczego ustawiania ostrości zwiększają jego noty. Jedyne zastrzeżenia można mieć do momentami wolnej pracy w trybie AF-C. W tym przypadku działa on wolniej niż w Nikonie D200, a w skrajnych zmianach ostrości, aparat czasami gubi się pozostając przy nieostrym obrazie.

Przy słabym oświetleniu wspomaganie autofokusa polega na włączaniu się dodatkowej wbudowanej lampy, która doświetla obiekt. Jej zasięg, jak podaje specyfikacja, wynosi 0.5-3.0 metrów

Pomiar światła

Nikon D80 mierzy światło na trzy sposoby:

• pomiar punktowy dokonuje się w obszarze wizjera o średnicy 3.5 mm (około 2.5% powierzchni kadru), którego środek znajduje się w obszarze aktualnego pola, w którym następuje ustawianie ostrości,
• skoncentrowany z uwypukleniem środka kadru - tutaj pomiar światła odbywa się w całym kadrze, ale jego środek otrzymuje większe wagi niż brzeg; wielkość tego pola można zmienić w menu na wartości 6, 8 lub 10 mm,
• 3D Color Matrix II, czyli pomiar matrycowy, oparty o 420 segmenty czujnika RGB, w którym parametry ekspozycji dobierane są do rozkładu jasności, koloru i kompozycji na dużej części kadru.

D80 trochę rozczarował pod względem automatyki przy pomiarze głównie matrycowym, choć czasami i centralnym ważonym. Zdjęcia przy dużej ilości światła (lub dużym gradiencie) wykonywane w trybach półautomatycznych P, A lub S, bardzo często były silnie prześwietlone. Zdecydowanie lepsze rezultaty osiąga się jeśli wykonujemy zdjęcia w trybie manualnym M ustawiając parametry odpowiednie do wskazań światłomierza. Wtedy błąd dobrego ustawienia parametrów jest na poziomie 1/3 EV. Przy pomiarze punktowym efekt zależy głównie od umiejętności fotografującego. Z pewnością jednak wraz z czasem użytkowania, można nauczyć się korygować ekspozycję odpowiednio do warunków. Prezentowane poniżej dwa zdjęcia wykonane zostały przy włączonym pomiarze centralnym ważonym: pierwsze w trybie preselekcji przysłony A (f/5.6, 1/80 sek), a drugie w trybie M (f/5.6, 1/125 sek). Widać, że dobór czasu w pierwszym przypadku okazał się nieco błędny i zdjęcie zostało przepalone.