Fujifilm GFX 50S posiada 9-stopniową skalę odszumiania JPEG-ów. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−4), średnim (0) oraz maksymalnym (+4) poziomie, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4
ISO 25600
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z GFX 50S wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Pentax 645Z oraz Canon 5Ds R. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Przy porównaniu RAW-ów, wizualnej oceny nie utrudniają nam różne stopnie wyostrzania zdjęć. Szczegółowość zdjęć z obu modeli średnioformatowych jest porównywalna i ogólnie rzecz biorąc – świetna. Odrobinę słabiej w tej kategorii prezentuje się Canon 5Ds R.

Także pod względem jakości obrazu na wysokich czułościach GFX 50S i 645Z wypadają podobnie. W zasadzie w całym zakresie ISO poziom zaszumienia nie różni się zbytnio. W Canonie natomiast jest on nieco wyższy.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Szum rośnie równomiernie wraz ze wzrostem wartości ISO i nie dostrzegamy niepokojących załamań.

Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.

Do czułości ISO 6400 aparat Fujifilm osiąga najniższe wartości szumu luminancji w powyższym zestawieniu. Dla tej nastawy jego przewaga nad Pentaksem to niecałe 1/3 EV, a nad Nikonem jest w zasadzie minimalna. W przypadku Canona różnica wynosi ok. 2/3 EV, a Sony – ok. 1 i 1/3 EV.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Tu można się dopatrzeć niewielkiego załamania przy nastawie ISO 25600.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W GFX 50S przy czułościach od ISO 50 do 200 mamy do czynienia z biasem na poziomie ok. 64, podczas gdy dla pozostałych wynosi on około 1024. W związku z tym w poniższych przykładach dla trzech najniższych czułości ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–127, a dla pozostałych 500–1500. Identyczne zakresy zostały również odłożone na poziomej osi odpowiednich histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą dla wszystkich czułości 100 000 zliczeń.

50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400

Do ISO 12800 histogramy swoim kształtem przypominają nieco rozkład Poissona, choć widoczne jest pewne zaburzenie. Dla trzech ostatnich nastaw ich kształt jest mocniej zaburzony, po powiększeniu widać także strukturę grzebieniową. Spoglądając na poniższą tabelkę można zauważyć, że dla ISO od 1600 do 12800 wartości odchylenia standardowego są prawie takie same. Analogiczna sytuacja występuje dla trzech najwyższych nastaw. Jak się okaże w kolejnym rozdziale, to efekt manipulacji czułością w aparacie.

Do wyglądu darków nie mamy zastrzeżeń, bowiem nie dostrzegamy ani oznak bandingu, ani nierównomierności naświetlania matrycy.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400