Standardowo dla bezlusterkowców Olympusa, obrazy JPEG w E-M10 Mark III mogą być zapisywane w czterech różnych jakościach: Super Fine, Fine, Normal oraz Basic. Dostępne są trzy rozmiary zapisywanych zdjęć: Large, Middle oraz Small, a także pięć proporcji obrazu: 4:3, 16:9, 3:2, 1:1 i 3:4. Rozdzielczość zdjęć Large jest ustalona na 4608×3456, natomiast rozdzielczości dla pozostałych dwóch rozmiarów można sobie ustawić w menu użytkownika. Rozmiar Middle może być zapisywany w rozdzielczościach: 3200×2400, 2560×1920, 1920×1440 lub 1600×1200 pikseli. Natomiast zdjęcia w rozmiarze Small mogą mieć rozdzielczości: 1280×960, 1024×768 lub 640×480 pikseli. Nie ma tu zatem zmian względem poprzednika, ani niespodzianek względem innych aparatów producenta o podobnej matrycy.

Standardowe są również ustawienia obrazu wpływające na wygląd plików JPEG. Modyfikować możemy kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest sześć zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret oraz Monochrome. W tym ostatnim dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Istnieje również możliwość zdefiniowania stylu własnego.

Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z Panasonikiem G80 oraz Fujifilm X-T20. Na rozwijanej liście znajdują się także inne aparaty dostępne aktualnie w naszej bazie.

Zdjęcia w formacie JPEG z E-M10 Mark III w całkiem szerokim zakresie czułości prezentują dobry poziom. Fujifilm radzi tu sobie lepiej, nie jest to zresztą niespodzianką. W przypadku najwyższych czułości, naszym zdaniem, obraz z Olympusa prezentuje się podobnie do Panasonika. Jednak w przypadku jednego jak i drugiego widać wyraźną programową redukcję szumu, mimo jej wyłączenia w menu. Obraz na dwóch najwyższych czułościach staje się nieczytelny i lepiej ich unikać. Wyraźnie widać destrukcyjny wpływ szumu i algorytmów odszumiających również na zdjęciach zrobionych przy ISO 3200 i ISO 6400 – efekt nie jest jednak tak wyraźny jak w przypadku ISO 12800 i ISO 25600. Wyjaśnić też należy fakt, że obraz generowany przez E-M10 Mark III w porównaniu do Panasonika i Fujifilm wydaje się mniej ostry. Jest to zasługą mniej inwazyjnych algorytmów wyostrzających, które opisywaliśmy w poprzednim rozdziale.

Wyostrzanie

Podobnie jak w innych bezlusterkowcach Olympusa, w E-M10 Mark III skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Olympus E-M10 Mark III, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Uzyskane zdjęcia potwierdzają nasze wnioski po rozdziale czwartym – przy najniższym stopniu wyostrzania proces ten nie jest specjalnie widoczny. W przypadku ustawienia wyostrzania na środku skali zauważyć już możemy charakterystyczne białe obwódki wokół kontrastowych krawędzi, nadal jednak obraz nie wygląda na przeostrzony. Dopiero przy ustawieniu parametru wyostrzania na maksymalną wartość zdjęcie wydaje się wyraźnie przeostrzone – zdecydowanie odradzamy jego stosowanie. Polecamy stosowanie parametru poniżej środka skali, lub najniższe możliwe wyostrzanie.

Filtry artystyczne

W Olympusie E-M10 Mark III filtry artystyczne działają w podobny sposób jak w ostatnich modelach producenta. Można z nich skorzystać w trybie ART, zdając się wówczas wyłącznie na automatykę w kwestii parametrów ekspozycji, jednak dostępne są one również jako opcje trybu obrazu w menu fotografowania. Możemy zatem z nich korzystać w trybach P, A, S oraz M, zachowując tym samym kontrolę nad parametrami ekspozycji. W testowanym modelu odnajdziemy następujący zestaw filtrów:

• Pop art,
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor,
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film,
• Fotografia otworkowa,
• Diorama,
• Cross process,
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja,
• Grafika Key Line,
• Akwarela,
• Vintage,
• Kolor częściowy.

Każdy z filtrów oferuje również szereg ustawień. Ciekawą również wydaje się opcja bracketingu filtrów. Dzięki niej każde wykonane zdjęcie będzie zapisywane w różnych wersjach w zależności od wybranych przez użytkownika filtrów. Efekt działania filtrów (przy ustawieniach domyślnych) przedstawiamy poniżej. Należy wspomnieć, że obróbce w aparacie poddawane są tylko JPEG-i. W przypadku zapisu RAW+JPEG, RAW-y pozostają niezmienione. Warto również dodać, że filtry artystyczne da się nakładać na wcześniej wykonane pliki RAW. Możliwe jest również nałożenie na RAW-a wszystkich dostępnych filtrów – aparat zapisuje wtedy serię JPEG-ów. W przypadku użycia tej ostatniej opcji, oprócz zdjęć zapisanych z filtrami przy domyślnych ustawieniach, aparat również zapisuje kilkanaście zdjęć z bracketingiem filtrów.

Kontrola świateł i cieni

Funkcja ta, znana z innych aparatów Olympusa, umożliwia kontrolowanie jasności ciemnych i jasnych partii zdjęć za pomocą prostej modyfikacji kształtu krzywej jasności. Pozwala ona zarówno na zmniejszenie kontrastu, jak i jego zwiększanie. Możliwe jest modyfikowanie jasnych i ciemnych partii obrazu osobno. Ustawienia obu parametrów zawierają się w skali od −7 do +7 z krokiem jednostkowym. Poniżej prezentujemy kilka efektów działania kontroli świateł i cieni.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane przy różnych ustawieniach opisanej funkcji.

HDR

W swoich ostatnich modelach Olympus umieszczał tryb HDR – również i E-M10 Mark III nie jest wyjątkiem od tej reguły. Tryb ten nie różni się niczym od tego, zaimplementowanego w innych aparatach producenta, nie jest zatem szczególnie bogaty. Do dyspozycji mamy tylko dwie opcje: HDR 1 i HDR 2, bez możliwości regulacji intensywności. W obydwu z nich aparat wykonuje kilka różnych ekspozycji, po czym składa je w finalny obraz (w formacje JPEG). Porównanie działania trybów HDR 1 i HDR 2 do standardowo wykonanego zdjęcia prezentujemy poniżej.

Zdjęcie standardowe

Kontrola świateł i cieni (jasne +7, ciemne 0)

Kontrola świateł i cieni (jasne 0, ciemne −7)

Kontrola świateł i cieni (jasne +7, ciemne −7)

Kontrola świateł i cieni (jasne −7, ciemne +7)

HDR OFF

HDR1

HDR2