Tokina AT-X PRO FX SD 16-28 mm f/2.8 (IF) - test obiektywu
8. Winietowanie
Canon 50D, 16 mm, f/2.8 | Canon 50D, 16 mm, f/4.0 |
Canon 50D, 22 mm, f/2.8 | Canon 50D, 22 mm, f/4.0 |
Canon 50D, 28 mm, f/2.8 | Canon 50D, 28 mm, f/4.0 |
Miniaturki te wyraźnie pokazują, że w tym przypadku, i to niezależnie od użytej ogniskowej, winietowania praktycznie nie ma. Ma to oczywiście odzwierciedlenie w naszych pomiarach. Na 16 mm, już na maksymalnym otworze względnym, winietowanie jest praktycznie niezauważalne, bo sięga tylko 8% (−0.24 EV). Podobnie jest na ogniskowej 22 mm, gdzie na f/2.8 wynosi ono 10% (−0.30 EV). Kolejny minimalny wzrost notujemy dla 28 mm, gdzie na maksymalnym otworze wada ta sięga 12% (−0.36 EV) i zmniejsza się do 7% (−0.22 EV) po zastosowaniu przysłony f/4.0.
Zobaczmy teraz, jak zmienia się sytuacja, gdy testowaną Tokinę podłączymy do pełnoklatkowego EOS-a 5D Mark III.
Canon 5D MkIII, 16 mm, f/2.8 | Canon 5D MkIII, 16 mm, f/4.0 |
Canon 5D MkIII, 22 mm, f/2.8 | Canon 5D MkIII, 22 mm, f/4.0 |
Canon 5D MkIII, 28 mm, f/2.8 | Canon 5D MkIII, 28 mm, f/4.0 |
Na trudnej kombinacji 16 mm i światła f/2.8 winietowanie wynosi 44% (−1.68 EV). To sporo, ale możemy tutaj przypomnieć wynik Canona EF 16–35 mm f/4L IS USM, który na kombinacji 16 mm i światła f/4.0 notował wynik 53%. W przypadku przymknięcia Tokiny do f/4.0 winietowanie zmniejsza się do poziomu 31% (−1.06 EV). Na przysłonach f/5.6 i większych wada ta trzyma się wartości w okolicach 22% (−0.71 EV).
W środku zakresu ogniskowych sytuacja wyraźnie się poprawia. Zastosowanie maksymalnego otworu względnego powoduje utratę 30% (−1.04 EV) światła w rogach kadru. Wartość ta zmniejsza się do 21% (−0.70 EV), gdy przymkniemy przysłonę do f/4.0. Na przysłonach f/5.6 i większych winietowanie wynosi około 18% (−0.57 EV).
Dalszy spadek winietowania obserwujemy po przejściu do maksymalnej ogniskowej. W jej przypadku, dla f/2.8 wada ta wynosi 28% (−0.97 EV), a dla f/4.0 sięga 19% (−0.61 EV). Od f/5.6 w górę winietowanie trzyma się okolic 15% (−0.49 EV).