• L – 7952×5304 (3:2) oraz 7952×4472 (16:9),
• M – 5168×3448 (3:2) oraz 5168×2912 (16:9),
• S – 3984×2656 (3:2) oraz 3984×2240 (16:9).

• L – 5168×3448 (3:2) oraz 5168×2912 (16:9),
• M – 3984×2656 (3:2) oraz 3984×2240 (16:9),
• S – 2592×1728 (3:2) oraz 2592×1456 (16:9).

Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, nasycenia i wyostrzenia. W testowanej Alphie opcje te odnajdziemy np. w menu Fn pod pozycją „Strefa twórcza”. Można za jej pomocą wybrać jeden z trzynastu zdefiniowanych trybów obrazu: Standard, Intensywny, Neutralny, Czysty, Głęboki, Pastelowy, Portret, Krajobraz, Zachód słońca, Scena nocna, Jesienne liście, Czerń i biel lub Sepia. W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w przedziale od −3 do +3 ze skokiem jednostkowym. Ponadto do wyboru jest 6 pozycji, pod które można przypisać wybrane ustawienie (spośród wymienionych przed chwilą), które można niezależnie modyfikować.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Canona 5Ds R i Nikona D850. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

W przeciwieństwie do rywali, zdjęcia z A7R III są dość mocno wyostrzane, co też poprawia ich wizualny odbiór. Zastosowaliśmy jak zwykle najniższe dostępne ustawienie („−3”) i z tego co widać, uwydatnianie detali jest całkiem intensywne. Tak czy inaczej, obraz prezentuje się bardzo dobrze i nawet przy czułości ISO 1600 nie widać śladów szumu.

W zasadzie dopiero przy ISO 6400 zobaczymy oznaki szumu i spadek jakości zdjęć. Nietrudno również zauważyć, że odszumianie JPEG-ów jest aktywne, mimo że wyłączyliśmy tę opcję w menu. Porównanie wycinków z wybranych do zestawienia aparatów utrudnia spora różnica w stopniu wyostrzania JPEG-ów. Można jednak zaryzykować stwierdzenie, że pod względem szumów najlepiej w powyższej grupie radzi sobie Nikon D850.

Prawdę mówiąc trudno też się doszukać istotniejszych różnic w wyglądzie obrazu pomiędzy Alphami A7R II i III. Być może format RAW wniesie tu coś nowego.

Wyostrzanie

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3.

Sony A7R III, ISO 100
wyostrzenie −3
wyostrzenie 0
wyostrzenie +3

Przy środkowym stopniu wyostrzania („0”) obraz wydaje się już nieco zbyt mocno uwydatniony, dlatego naszym zdaniem warto korzystać z ustawień z zakresu od −3 do 0.

Efekty wizualne

W A7R III podobnie jak w innych Alphach odnajdziemy funkcję filtrów artystycznych. Odnajdziemy je pod pozycją „Efekt wizualny” w menu aparatu, a do wyboru mamy następujące możliwości:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
• Zdjęcie retro,
• High-key miękki,
• Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-białe z dużym kontrastem,
• Czarno-białe o bogatej gradacji.

Efekt działania poszczególnych filtrów przedstawiamy poniżej.

HDR i DRO

Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A7R III dwie funkcje pozwalające na rozszerzenie rozpiętości tonalnej: HDR (High Dynamic Range) i DRO (Dynamic Range Optimizer). To, co je odróżnia, to sposób w jaki uzyskiwany jest ten efekt. Funkcja HDR bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (co 1, 2, 3, 4, 5 lub 6 EV oraz auto), podczas gdy DRO (5 stopni intensywności oraz auto) jedynie „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu. Zdjęcia przykładowe wykonaliśmy z następującymi ustawieniami:

• DRO i HDR wyłączone,
• DRO Auto / Level 1 / Level 3 / Level 5,
• HDR Auto / 1 EV / 3 EV / 6 EV.